บทที่ 129 นางจิ้งจอก

โจวเซ่าฟังสั่นเทาไปทั้งตัว เบื้องลึกในนัยน์ตาคู่นั้น เต็มไปด้วยความโกรธเคืองและแค้นใจ แม้ว่าจะต่อ หน้าคนนอก แต่ตู้จื่อเยว่ก็ไม่เคยให้เกียรติเขา ตบหน้า เขาแบบนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยมาก

แต่แม้ว่าจะโมโห ทว่าเขากลับไม่กล้าทำอะไรตู้ จื่อเยว่ เขารู้ดี ตนเองไม่สามารถต่อต้านตู้จื่อเยวได้ ตู้ จื่อเยว่สามารถทำให้เขาหายไปได้ตลอดเวลา แล้วหา ลูกเขยคนใหม่มาแต่งเข้าบ้าน

“ที่รัก คุณฟังผมพูด ผมซื่อสัตย์กับคุณ นางสาร เลวเสี้ยเพิ่งเหยาเป็นคนยั่วยวนผม! “โจวเซ่าฟังชี้ไปที่ หน้าของเสียเมิ่งเหยา แล้วพูดใส่ร้าย เวลานี้ เขาทำได้ เพียงโยนความผิดให้กับเสี้ยเมิ่งเหยา ไม่อย่างนั้นจาก นิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นของตู้จื่อเยว่ คงต้องถลกหนังเขา แน่ๆ

เสี้ยเมิ่งเหยาอ้าปากกว้าง คล้ายไม่อยากจะเชื่อว่า โจวเซ่าฟังจะพูดแบบนี้

“โจวเซ่าฟัง! คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?! “เสี้ยเพิ่ง เหยาด่าด้วยความโมโห ทั้งๆที่โจวเซาฟังเป็นคนพูด เสนอเองว่าจะเลี้ยงดูเธอ แต่สุดท้ายแค่ชั่วพริบตา เขา กลับทำร้ายเธอ หาว่าเธอเป็นฝ่ายยั่วยวนเขาก่อน

“เสี้ยเมิ่งเหยา อย่ามาแกล้งทำเป็นใสชื่อบริสุทธิ์ที่ นี่! นับตั้งแต่รู้ว่าฉันเป็นผู้จัดการของคฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง คุณก็ส่งสัญญาณต่างๆให้ผมตลอดเวลา บอกให้ผมให้เงินคุณเดือนละห้าแสนหยวน คุณก็จะมา นอนกับผม แต่ผมบอกกับคุณว่า ตอนนี้ผมเป็นสามี ของจื่อเยว่ ผมไม่มีวันตกลงกับข้อเสนอของคุณ คุณก็ เลยวิ่งมายั่วยวนตรงหน้าผม.” สีหน้าของโจวเซ่าฟึง เต็มไปด้วยความโมโหและน่าสงสาร คนที่ไม่รู้ เกรงว่า จะคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริง

“คุณโกหก! ทั้งๆที่คุณเป็นคนพูดเองว่าจะเลี้ยงดู ฉัน” เสี้ยเมิ่งเหยาโมโหจนแทบจะบ้าแล้ว ไม่ว่าอย่างไร เธอก็คิดไม่ถึง โจวเซาฟังจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้

สวีตงเหลียงและพวกหวังเจียเมิงรายล้อมเข้ามา ทว่าไม่มีใครกล้าพูดเข้าข้างเสี้ยเพิ่งเหยา ความเป็นใน ใจของพวกเขาต่างก็รู้ดี ว่าโจวเซ่าฟีงเป็นฝ่ายมาหา เสี้ยเมิ่งเหยาก่อน ถ้าจะบอกว่ายั่วยวนนั้น ก็ต้องเป็นโจ วเซาฟังที่เป็นฝ่ายยั่วยวนเสี้ยเมิ่งเหยา ไม่ใช่เสี้ยเมิ่ง เหยายั่วยวนโจวเซ่าฟัง

แต่คำพูดนี้ พวกเขากลับไม่กล้าพูดต่อหน้าตู้

จื่อเยว่

“เพียะ”

ตู้จื่อเยว่หัวเราะในลำคอแล้วง้างมือขึ้น จากนั้นตบ ลงมาบนใบหน้าสวยๆของเสี้ยเพิ่งเหยา เธอตบจนปาก ของเสี้ยเพิ่งเหยาแตก มีเลือดไหลออกมา

“ผู้หญิงสารเลว ยังจะกล้าเถียงอีก! ทำไมไม่ส่ง กระจกชะโงกดูเงาดูเงาของตนเอง สามีของฉันเนี่ยนะที่จะเลี้ยงดูแก?! ”

“ไม่ใช่แบบนี้ ฟังฉันอธิบายก่อน! “เสียเมิ่งเหยา ถูกรังแกจนแทบจะร้องไห้แล้ว แต่ “เพี้ยะ” เสียงดังขึ้น ตู้จื่อเยว่ตบไปที่หน้าของ

เสี้ยเมิ่งเหยาอีกครั้งด้วยความโมโห

“อธิบาย? อธิบายอะไร! ตอนนั้นในมหาวิทยาลัย แกมันก็เป็นนางสุนัขจิ้งจอกอ้อร้อ มายั่วยวนสามีของ ฉัน คิดไม่ถึงว่าผ่านไปสามีแล้ว แกยังคงเป็นนางสุนัข จิ้งจอกอ้อร้อ ยังไม่ตายใจอีก! ”

“เพี้ยะ”

“ดูท่าแล้วเมื่อสามปีก่อน ฉันยังสั่งสอนแกไม่พอ สินะ นางสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างแกถึงไม่จำใส่หัว!

ทุกครั้งที่ตู้จื่อเยว่พูดออกมาหนึ่งประโยค เธอก็จะ ตบไปที่หน้าของเสี้ยเพิ่งเหยาอย่างแรง ชั่วพริบตา ใบ หน้าสวยๆของเสี้ยเพิ่งเหยาก็บวมแดงเป็นแถบ

หลี่เสว่และหวังเจียเมิงที่ยืนอยู่ข้างๆนั้น สีหน้าของ พวกเธอมีความสุขขึ้นมา เสี้ยเมิ่งเหยา คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแกจะได้เจอกับผู้หญิงที่ไร้เหตุผลอย่างตู้จื่อเยว่ใช่ ไหม

“ใครก็ได้มาที่ มัดตัวนางผู้หญิงคนนี้เอาไว้! “ตู้ จื่อเยว่เอามือท้าวสะเอวแล้วพูดออกคำสั่ง แม้ว่าจะตบ หน้าเสี้ยเมิ่งเหยาไปสิบกว่าครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังคงไม่ หายโมโห
สิ้นเสียงตู้จื่อเยว่ พนักงานรักษาความปลอดภัย สองคนที่สวมชุดสีดำก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา พร้อมกับเอาเชือกมาด้วย พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าเสี้ย เมิ่งเหยา

“ตู้จื่อเยว่ คุณคิดจะทำอะไร?! “เสี้ยเมิ่งเหยากลัว มาก ใบหน้าสวยๆของเธอซีดขาว

ตู้จื่อเยว่หัวเราะอย่างเย็นยะเยือก ทว่าไม่ได้พูด อะไร พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนที่สวมชุดสี ดำเอาเชือกมามัดตัวเสี้ยเมิ่งเหยาเอาไว้ แน่นอนว่าเสี้ย เมิ่งเหยาไม่สามารถขัดขืนได้ไม่นาน เธอก็ถูกคนสอง คนนั้นมัดแน่น

“นางผู้หญิงชั้นต่ำ ชอบยั่วยวนผู้ชายมากไม่ใช่ หรอ? ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันจะทำให้แกยั่วยวนจน พอใจ! “นัยน์ตาของตู้จื่อเยว่เผยความชั่วร้ายออกมา จากนั้นเธอก็พูดออกคำสั่ง : “เอาตัวนางผู้หญิงชั้นต่ำ คนนี้ไปรังหมาป่าดำ”

หมาป่าดำ?

หวังเจียเมิงและหลี่เสว่ามองสบตากัน พาไปที่นั่น ทำไม?

คนที่เหลือเองก็มองหน้ากัน อย่างไม่เข้าใจ

มีเพียงแค่สวีตงเหลียงและโจวเซ่าฟึงเท่านั้นที่ เหมือนว่าจะคิดอะไรบางอย่างได้ แววตาของพวกเขามี ความหวาดกลัวเผยออกมา
ไม่ถึงสองนาที คนกลุ่มหนึ่งก็มาถึงหุบเขาเล็กๆ ข้างป่า

ตรงเนินเขาของหุบเขาเล็กๆนั้น มีถ้ำที่มืดสนิท มองดูแล้วมืดมาก

รอบๆปากถ้ำ มีลวดเหล็กทำเป็นกำแพงสูงกว่าสอง

เมตร ตรงกำแพงยังมีไฟฟ้าแรงสูง เห็นได้ชัดว่าสร้าง ขึ้นเพื่อป้องกันอะไรบางอย่างออกมา ด้านนอกลวดเหล็ก มีพนักงานรักษาความ

ปลอดภัยสวมชุดป้องกันการถูกกัดยืนอยู่สองคน พวก

เขาถือปืนยิงสัตว์เอาไว้ เดินไปมา

หลังจากที่ทุกคนไปถึงด้านนอกลวดเหล็กแล้วนั้น คล้ายว่าได้กลิ่นของมนุษย์ หมาป่าดำหลายตัวขนาด สูงเท่าคนเดินออกมาจากถ้ำ มีลวดเหล็กกั้นเอาไว้ พวก มันกัดฟันกรอดมองมาที่ทุกคน นัยน์ตาของหมาป่าแผ่ ความดุร้าย

“บรู้” หมาป่าดำเห่าหอนขึ้นมา เสียงหมาป่าที่ดุร้าย นี้สั่นสะเทือนแก้วหูของทุกคน ทำให้ทุกคนเสียวสัน หลังกันหมด

คนส่วนมากพึ่งเคยเห็นหมาป่าเป็นครั้งแรก แม้จะมี หน่วยรักษาความปลอดภัยถือปืนเอาไว้และยืนป้องกัน อยู่ข้างๆ ทว่าทุกคนกลับตกใจไม่น้อย ถึงขั้นรู้สึกขวัญ อ่อน จนขาเริ่มสั่นเทา

ใบหน้าของตู้จื่อเยว่ เวลานี้เผยรอยยิ้มอย่างมีความสุข ดวงตาสามเหลี่ยมกลับด้านของเธอ แผ่รังสีที่ ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวออกมา

“เอาตัวนางนี่เข้าไป” ตู้จื่อเว่าเลียริมฝีปาก แล้วพูด ขึ้น

“ปล่อยฉัน! “เสี้ยเมิ่งเหยาร้องตะโกนเสียงดัง

อย่างหมดหวัง เวลานี้ เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าตู้จื่อเยว่คิด จะทำอะไรต่อ เสี้ยเมิ่งเหยาถูกพาตัวไปตรงหน้าตู้จื่อเยว่ ตู้จื่อเยว่ ยื่นมือออกมา จากนั้นตบไปที่ใบหน้าสวยๆของเสี้ยเมิ่ง

เหยาอีกครั้ง

“นางคนสารเลว แกชอบยั่วยวนผู้ชายมากไม่ใช่ หรอ? วันนี้ฉันจะให้แกยั่วยวนจนพอใจ! ”

“เห็นหมาป่าตัวผู้หลายตัวข้างในนั้นไหม ในความ หมายอีกทางหนึ่ง พวกมันไม่ต่างอะไรกับผู้ชาย ในเมื่อ แกสามารถยั่วยวนผู้ชายได้ เช่นนั้น แกก็น่าจะยั่วยวน พวกมันได้” ใบหน้าของตู้จื่อเยว่เผยรอยยิ้มโรคจิต จากนั้นเธอก็ชี้ไปยังถ้ำหมาป่าดำ: “นางคนสารเลว อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาสแก เดี่ยวฉันจะปล่อยแก เข้าไป ถ้าแกสามารถยั่วยวนพวกหมาป่าดำได้ ฉันก็จะ ปล่อยแก เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เธอว่าเคลียร์กัน หมด!

“แต่ถ้าไม่สามารถยั่วยวนพวกมันได้…ตู้จือเยว่ หยุดพูด จากนั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง : “เช่นนั้นคน สารเลวอย่างแกก็ตายข้างในนั้นเถอะ! ฮ่าๆๆ”
มองดูตู้จื่อเยว่ที่บ้าคลั่งนั้น ทุกคนขนลุกกันหมด ผู้ หญิงคนนี้….ป่วยรึเปล่า?

ครั้งนี้แม้แต่สีหน้าของหวังเจียเมิงและหลี่เสว่ก็ เปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าพวกเธอจะอิจฉาเสี้ยเมิ่งเหยา แต่ก็ ไม่ถึงขั้นเกลียดฝังใจขนาดนี้ แต่ตู้จื่อเยว่คนนี้ เห็นได้ ชัดว่าจิตใจไม่ปกติ นี่เป็นการทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาตาย ชัดๆ !

อีกทั้งไม่เพียงแต่ฆ่าเสี้ยเมิ่งเหยาเท่านั้น เธอยังทำ ให้เสี้ยเมิ่งเหยาอับอายขายหน้าก่อนตาย โหดร้ายเกิน ไปแล้ว!

หวังเจียเมิงและหลี่เสว่หนาวสั่นทันที อยู่ดีๆพวก เธอก็รู้สึกว่า เมื่อเทียบกับตู้จื่อเยว่ พวกเธอสองคนเป็น แค่กระต่ายขาวสองตัวเท่านั้น

สวีตงเหลียงเองก็อดไม่ได้ที่จะมองดูหมาป่าดำที่ เต็มไปด้วยความกระหายเลือดด้านในลวดเหล็กนั้น ริม ฝีปากของเขาซีดขาวเล็กน้อย ตู้จื่อเยว่บ้าไปแล้ว ผู้ หญิงคนนี้ บ้าไปแล้วจริงๆ!