ตอนที่ 119 หนึ่งล้านแปดแสน

ทุกคนต่างหันหน้ามามองกัน รู้สึกไม่พอใจสวีตงเหลียง ดื่มสู้เขาไม่ได้ก็คือไม่ได้ จะทำตัวกร่างทำไม ยังจะกล้าพูด ออกมาว่าคฤหาสน์หัวฉีขายเหล้าปลอม โชคดีที่หลิวโป่ เห็นใจ จึงไม่ได้เอาเรื่องกับเขามาก ไม่เช่นนั้นวันนี้พวกเขา คงต้องรับโทษหนักแน่นอน

ทันใดนั้น บรรยากาศทั้งห้องอึมครึมขึ้นมาทันที ทุกคน เข้าใจกันดีว่า ความสามารถในการดื่มของสวีตงเหลียงไม่ ได้แย่กว่าเฉินเฟิงเล็กน้อย แต่พูดตรงๆได้เลยว่า คนละชั้น เฉินเฟิงดื่มทีเดียวหนึ่งขวด แต่ สวีตงเหลียงดื่มครั้งละแก้ว สุดท้ายเฉินเฟิงยังไม่ทันทำอะไร สวีตงเหลียงกลับเมาจน บ้าคลั่ง ก่อเรื่องจนทำให้ผู้จัดการคฤหาสน์หัวฉีต้องเข้ามา จัดการ

“พี่เหลียงไม่เป็นอะไรใช่ไหม ให้ฉันเรียกรถพยาบาลให้ ไหม?” ช่างกล้า ซุนเลี่ยงมาพูดอะไรแบบนี้ในตอนนี้ เจตนา ของเขาแค่อยากเอาใจสวีตงเหลียง ดูแลเขา แต่หลังจากที่ เขาพูดออกไป เห็นสายตาที่ทุกคนมองมาด้วยความแปลก ประหลาด เขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ดูเหมือนว่า ก่อนที่ พวกเขาจะดื่มกัน เฉินเฟิงเคยพูดว่าจะเรียกรถพยาบาลให้ สวีตงเหลียง

สุดท้ายถูกสวีตงเหลียงปฏิเสธด้วยความมั่นใจ ตอนนั้น ทุกคนต่างคิดว่าเฉินเฟิงพูดเกินความจริง เสแสร้ง
แต่เมื่อย้อนกลับมาดูเหตุการณ์ในตอนนี้ ถ้าสวีตงเหลียง

ไม่เมาซะก่อน หากยังคนฝืนแข่งดื่มกับเฉินเฟิงต่อ เห็นที่ ต้องเรียกรถพยาบาลแน่นอน!

คำพูดของซุนเลี่ยง ทำให้ฉีกหน้าของสวีตงเหลียงเต็มๆ เสมือนโรยเกลือลงไปบนแผลนั้นจนแสบ

สวีตงเหลียงหน้าถอดสีไปทันที

“เรียกทำบ้าอะไร นายเห็นฉันเป็นอะไรแล้วงั้นรี” สวีตงเห ลียงด่าทอซุนเลี่ยงด้วยความเคืองแค้น

ซุนเลี่ยงหลุดขำ : “พี่เหลียง ฉันแค่ล้อเล่น ล้อเล่นเท่านั้น”

“ในเมื่อนายไม่เป็นอะไร งั้นเรามาดื่มกันต่อไหม” ทันใด นั้นเฉินเฟิงก็พูดขึ้น

สวีตงเหลียงตัวเกร็งไปทันที ดื่มต่อ? เขาไม่อยากมีชีวิต

อยู่ต่อแล้ว?

“เฉินเฟิง ทำไมนายไม่รู้จักให้เกียรติกันบ้าง? เมื่อกี้พี่เหลี ยงแค่อยากทดสอบดูว่านายดื่มเป็นยังไง จึงดื่มเป็นเพื่อน ไม่อย่างนั้น นายที่เป็นแค่พนักงานส่งของ จะมีสิทธิ์อะไรมา นั่งดื่มร่วมโต๊ะกับพี่เหลียงล่ะ” หวังเจียเมิงมองเฉินเฟิงด้วย สายตาเยือกเย็น แม้ว่าสวีตงเหลียงจะแข่งแพ้แล้ว แต่ หล่อนคิดว่าไม่มีอะไร เฉินเฟิงดื่มเก่งแค่ไหน ก็เป็นแค่ พนักงานส่งของ แต่สวีตงเหลียงกลับไม่เหมือนกัน แม้ว่า เขาดื่มไม่ได้ ก็ไม่ได้กระทบกับความจริงที่เขาเป็นเจ้าของ กิจการใหญ่

“นั่นสิ บางคนยังไม่รู้จักเจียมตัวเอง พี่เหลียงเป็นถึงเถ้าแก่ที่มีหาเงินได้เป็นสิบล้านในปีเดียว แต่ใครบางคน กลับเป็นแค่พนักงานส่งของ เงินเดือนหนึ่งปียังไม่เท่ากับ เงินที่พี่เหลียงหาได้หนึ่งวันเลย แค่ดื่มเหล้าแค่นี้ก็ดีใจแล้ว” หลี่เสว่าพูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

หวังเจียเมิงกับหลี่ว่พูดดูถูกเฉินเฟิงสลับกันไปมา เพื่อ ช่วยแก้เขินให้สวีตงเหลียง สีหน้าของสวีตงเหลียงก็ผ่อน คลายลง แต่เขากลับเกลียดเฉินเฟิงฝังใจไปแล้ว ไม่ว่าจะ พูดยังไง เรื่องที่เขาดื่มแพ้เฉินเฟิงถือเป็นเรื่องจริง

เมื่อเห็นทั้งสองคนคอยพูดเหยียดหยามเฉินเฟิง

เสี้ยเมิ่งเหยาเลิกคิ้วขึ้นมองทันที หลีเสว่ดูถูกเฉินเฟิงถือ เป็นเรื่องที่หล่อนพอจะคาดเดาได้ แต่หวังเจียเมิงยังช่วยสวี ตงเหลียงพูดด้วย หล่อนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หล่อน กับหวังเจียเมิงเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันสมัยเรียน และยังอยู่หอ เดียวกันอีกด้วย แม้ว่าตอนนี้หวังเจียเมิงจะไม่ช่วยเฉินเฟิง พูด แต่ก็ไม่ควรเลือกไปอยู่ฝั่งสวีตงเหลียง

เฉินเฟิงส่ายหน้าพลางยิ้มขึ้น เขาไม่รู้ว่าเมิ่งเหยากำลัง คิดอะไอยู่ ถ้ารู้ ก็คงพูดว่าเสี้ยเมิ่งเหยายังเด็กเกินไป เพราะในเรื่องของผลประโยชน์ ไม่เกี่ยวอะไรกับความเป็น เพื่อน ตั้งแต่หวังเจียเมิงเข้ามาในห้องอาหาร หล่อนก็เริ่ม เอาหน้าอกของตัวเองไปถูกับแขนของสวีตงเหลียง เห็นได้ ชัดว่าอยากขึ้นเตียงไปกับเขา มันก็เป็นเรื่องที่ต้องเกิดไม่ ช้าก็เร็ว

แม้ว่าเฉินเฟิงจะประเมินท่าทางการรุกของหวังเจียเมิงไว้ สูงแล้ว แต่เรื่องที่เกิดขึ้นต่อมา หล่อนทำให้เขาได้รู้แล้วว่าอะไรคือ การเลียแข้งเลียขา

ขณะที่สวีตงเหลียงลุกขึ้นกำลังจะไปห้องน้ำ หวังเจียเมิง ก็ลุกขึ้นเช่นกัน ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกัน หลังจากเข้าไปในห้องน้ำ สวีตงเหลียงก็ล็อคประตู กดตัว

หวังเจียเมิงไปบนอ่างล้างมือ

“พี่เหลียง… หวังเจียเมิงส่งสายตายั่วยวนเขา

สวีตงเหลียงหายใจหอบด้วยความหื่นกระหาย เขาถูก กระโปรงของหวังเจียเมิงออกทันที และพบว่าหล่อนถอด กางเกงในออกไปแล้ว

“ช่างมืออาชีพจริงๆ!” สวีตงเหลียงแอบว่าอยู่ภายในใจ จากนั้นเริ่มลงมือจัดการทันที…

หลังจากนั้นสิบนาที ทั้งสองกลับเข้ามาในห้องอาหารอีก

ครั้ง ใบหน้าของหวังเจียเมิงยังคงแดงก่ำ แต่สวีตงเหลืยง

กลับรู้สึกเอิบอิ่มดีใจ

ท่าทางของทั้งสอง แม้ว่าจะเป็นคนซื่อบื้อ ก็รู้ว่าพวกเขา ไปทำอะไรกันในห้องน้ำ

ทันใดนั้น ผู้หญิงหลายคนในห้องที่ชื่นชอบสวีตงเหลียง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ก่อนมาที่นี่ ทุกคนต่างมีความเห็นตรง กัน ตกลงกันว่าจะกันเสี้ยเมิ่งเหยาไว้ คิดไม่ถึงเลยว่า หวัง เจียเมิงกลับเป็นคนที่เริ่มยั่วยุเขาก่อน

อีกทั้งยังทำให้หล่อนชนะใจสวีตงเหลียงได้อีกด้วย สุดท้ายก็ถูกคนในหักหลังกันเสียเอง
เสี้ยเมิ่งเหยาก็มีสีหน้าสับสนตกใจ คิดไม่ถึงเลยว่าหวัง เจียเมิงผู้ใสซื่อมากตอนสมัยเรียน เมื่อเข้าสังคมแล้วจะ เปลี่ยนไปขนาดนี้ อีกอย่าง หล่อนเองก็สามีแล้ว ถ้าสามี ของหล่อนรู้ว่าหล่อนไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น จะรู้สึก อย่างไร

ในที่สุดก็ดำเนินมาถึงช่วงท้ายของการสังสรรค์ แต่ไม่มี ใครลุกขึ้นก่อน กลับพากันมองไปที่เฉินเฟิง

หลี่เสว่ทนนั่งต่อไปไม่ไหว พูดตะโกนขึ้น : “ไปจ่ายเงินสิ มัวนั่งรออะไรอยู่ล่ะ?”

เฉินเฟิงยิ้มแหย่ พูดขึ้น : “เธอยังจำเรื่องที่ตัวเองพูดไว้ได้ ไหม?”

หลี่เสว่หน้าเกร็งไปทันทียังปากแข็งพูดขึ้น : “จำได้อยู่ แล้ว! ฉันเป็นคนผิดคำพูดงั้นเหรอ? นายไปเช็คบิลจ่ายเงิน ก่อน ไม่ต้องพูดว่าพ่อ ให้เรียกว่าคุณปู่ก็ไม่มีปัญหา!”

เฉินเฟิงส่ายหน้า หัวเราะขึ้น : “ไม่ต้องเรียกว่าคุณปู่ก็ได้ ฉันยังไม่มีหลานสาวโตขนาดนี้”

หลี่เสว่าชะงักไปทันที เป็นแค่พนักงานส่งของ เรื่องมาถึง ขนาดนี้แล้วยังจะกล้าทำตัวเสแสร้งอีก ฉันจะคอยดูว่า ตอนจ่ายเงิน นายยังจะยิ้มออกรึเปล่า

“พนักงาน เช็คบิล!” หลี่เสว่าพูดด้วยความมั่นใจ

“สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในห้องพิเศษของ พวกคุณคือหนึ่งล้านแปดแสน..”

“ซีด”
ทุกคนต่างพากันซูดปาก หนึ่งล้านแปดแสน! ทำไมถึง เยอะขนาดนี้!

สีหน้าของสวีตงเหลียงเปลี่ยนไปทันที หนึ่งล้านแปดแสน ถ้าเฉินเฟิงจ่ายไม่ไหว จะทำยังไงต่อไป? หรือเขาต้องเป็น คนรับกรรมนี้จริงๆ ?

“คิดเงินผิดไปรึเปล่า..” มีคนพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา “นั่นสิ พวกเรามีกันอยู่แค่นี่ จะกินเยอะขนาดนั้นได้ยังไง”

ไม่ใช่ว่าทุกคนอยากช่วยพูดแทนเฉินเฟิง แต่ถ้าเฉินเฟิง จ่ายไม่ไหว สุดท้าย เงินก้อนนี้ก็จะตกเป็นของทุกคน เพราะเรื่องพนันเป็นเพียงแค่เรื่องระหว่างหลี่เสว่กับเฉินเฟิง เท่านั้น และอาหารมื้อนี้ทุกคนกินร่วมกัน คฤหาสน์หัวฉีก็ไม่ มาสนใจว่าเฉินเฟิงจะเป็นคนออกเงินคนเดียวหรือไม่

พนักงานยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้ม : “ทุกท่านคะ ค่าใช้จ่าย ทุกรายการ ทางเรามีการบันทึกไว้ทั้งหมด พวกคุณสั่ง ไวน์Lafiteทั้งหมด15ขวด La Romanee-Conti 6 ขวด และ ยังมีเหมาไถอีก12ขวด ราคาของเครื่องดื่มเหล่านี้ทั้งหมด รวมกันเก้าแสนสามหมื่น และยังมีไข่ปลาคาเวียร์อีกเก้า จาน เนื้อปลากระเบน..”

ทุกคนสีหน้าถอดสีกันหมด ทางร้านไม่ได้คิดเงินผิด แต่ พวกเขาสั่งอาหารมากเกินไปจริงๆ