ตอนที่ 116 ฤทธิ์แอลกอฮอล์

“ในเมื่อคุณเฉินเป็นคนเลี้ยง งั้นทุกคนอยากกินอะไร ก็

รีบสั่งเลย” ซุนเลี่ยงพูดอย่างมีเลศนัย ในเมื่อเฉินเฟิงอยาก เสแสร้งดีนัก งั้นก็เตรียมตัวจ่ายเงินไว้ได้เลย เขาเกรงใจ ต่อสวีตงเหลียง แต่ไม่มีทางเกรงใจเฉินเฟิงแน่นอน “น้อง ฉันขอสั่งปลาเก้ารสสามจาน” หวังเชาโบกมือเรียก

พนักงานและสั่งอาหาร

“น้อง ที่นี่มีไวน์Domaine Romanee Contiรึเปล่า ถ้ามี เอามาสองขวด”

“น้อง…”

ภายใต้การนำของหวังเชาและซุนเลี้ยง ทุกคนต่างพากัน สั่งอาหาร และเลือกเมนูที่ค่อนข้างแพง เดิมที่คิดจะสั่งแค่ จานสองจาน แต่พอเฉินเฟิงเป็นคนจ่าย พวกเขาก็เปลี่ยน เป็นสั่งเมนูละสามสี่จาน ในส่วนของไวน์ ไวน์ชนิดไหนแพง พวกเขาก็สั่งแบบนั้น เป้าหมายง่ายมาก เพื่อจะขูดเลือด เฉินเฟิง ให้เขาจ่ายให้สาสม

สวีตงเหลียงพยักหน้าด้วยความพอใจ สมแล้วที่ทุกคน เป็นเพื่อนของเขา อยู่เป็นกันจริงๆ

หวังเจียเมิงกลับหันมากระซิบข้างหูสวีตงเหลียง : “พี่เหลี ยง ถ้าไอ้หมอนั้นกำลังแสร้งทำเป็นมีเงินอยู่ แล้วไม่มีเงิน จ่ายตอนเช็คบิล จะทำยังไงกันดี?”
ความหมายของหวังเจียเมิงชัดเจนมาก ถ้าเฉินเฟิงไม่มี เงินจ่าย งั้นที่พวกเขากินกันมากมายที่คฤหาสน์หัวฉี สุดท้าย คงต้องให้พวกเขาจ่ายเงินกันเอง หรือไม่สวีตงเหลี ยงออกเงินเพียงคนเดียว

สีหน้าของสวีตงเหลียงเปลี่ยนไปทันที เมื่อคิดว่ามีความ เป็นไปได้เช่นนี้ ถ้าเฉินเฟิงไม่มีปัญญาจ่ายเงิน เขาคงแค่ ขายหน้า แต่คนของตัวเองคงต้องเสียงเงินกันหมด

และมีความน่าจะเป็นมากว่า เขาต้องจ่ายเงินทั้งหมด เพียงคนเดียว เพราะหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น คงมีเพียงเขาที่ สามารถช่วยได้

เมื่อคิดถึงตอนนี้ สวีตงเหลียงรีบกระแอมขึ้น พูดเตือน : “ทุกคนสั่งอาหารพอดีๆก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องสั่งเยอะ ถึง ตอนจ่ายเงิน ถ้าใครบางคนแถวนี้จ่ายไม่ไหว บิลนี้ ฉันก็ ต้องเป็นคนจ่ายอยู่ดี”

คำพูดของสวีตงเหลียงเห็นผลได้อย่างชัดเจน พวกคนที่ กำลังคิดจะแกล้งเฉินเฟิง ต่างพากันหยุดสั่งอาหารทันที พวกเขาไม่ได้โง่ ถ้าเฉินเฟิงไม่มีเงินพอจ่ายจริงๆ หากเขา เป็นคนจนที่กำลังแสดงละครงั้นอาหารที่พวกเขาสั่งไปสี่ ห้าหมื่นต่อคน ก็คงกลับมาทำร้ายตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงสวี ตงเหลียง แม้ว่าเขารวยมาก แต่คงไม่สามารถจ่ายเงินแทน พวกถึงสองสามล้านบาทได้

เมื่อเห็นพวกเขาเริ่มแผ่วลง เฉินเฟิงยิ้มอย่างมีเลศนัย สั่ง อาหารกันล้านกว่า ก็ทำให้พวกนายกลัวขนาดนี้แล้ว? เดิมที่เขาคิดว่า คนพวกนี้จะสั่งอาหารกันสามสี่ล้าน แต่คิดไม่ถึงว่า จะสั่งแค่หนึ่งล้านกว่าบาท ก็กลัวกันไม่หวาดไม่ ไหวแล้ว

เดิมที่คิดอยากจะให้พวกเขาได้กินอาหารดีๆ แต่พวกเขา ไม่เจียมตัว ก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน เฉินเฟิงคิดในใจ เขา อยากจะเลี้ยงข้าวพวกเขาจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่นกับหลี่เสว่ แม้แต่น้อย

ไม่นานนัก บริกรก็นำอาหารมาเสิร์ฟ แต่สวีตงเหลียงกลับ นั่งสังเกตสีหน้าของเฉินเฟิงอยู่ตลอด ถ้าเฉินเฟิงแสดงท่าที ขี้ขลาดออกมาเมื่อไหร่ เขาก็สามารถมั่นใจได้เลยว่า เฉินเฟิงกำลังแสดงละคร ที่น่าเสียดายก็คือ เฉินเฟิงนิ่งมา โดยตลอด ไม่แม้แต่กระพริบตาสักครั้ง

สวีตงเหลียงรู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที เป็นแค่พนักงานส่ง ของ จะมีเงินมากขนาดนั้นจริงเหรอ? แม้ว่าเขาจะเตือนให้ ทุกคนสั่งอาหารให้น้อยลง แต่อาหารที่สั่งไปแล้ว ก็ ประมาณหนึ่งล้านกว่าหยวนแล้ว แม้ว่าเขาเอง ยังรู้สึกเจ็บ ปวด แค่คนส่งของ เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

ตอนนี้อารมณ์ของหลี่เสว่กับสวีตงเหลียงต่างกันไม่มาก นัก หล่อนทั้งอยากจะให้เฉินเฟิงไม่มีเงิน และอยากให้เขามี

เงิน รู้สึกสับสนมาก

เพิ่งจะทานอาหารได้เพียงครึ่งหนึ่ง หวังเจียเมิงทนนั่งต่อ ไปไม่ไหวแล้ว หล่อนสังเกตเห็นว่าสวีตงเหลียงคอยมอง เสี้ยเมิ่งเหยาอยู่ตลอด ไม่สนใจตัวเองบ้างเลย

ความโกรธอันเดือดดาลของหวังเจียเมิงปะทุขึ้นมาอย่าง รวดเร็ว ไม่สามารถทนนั่งดูแบบนี้ต่อไปได้แล้ว!
ในที่สุดหวังเจียเมิงก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ เพื่อ

จะได้จัดการเรื่องได้อย่างสะดวกสบายมากขึ้น หวังเจียเมิง ถอดกางเกงในออก จากนั้นเดินกลับมานั่งข้างสวีตงเหลียง “พี่เหลียง กินแค่ข้าวจะไปสนุกอะไร พวกเรามาดื่มกัน หน่อยดีกว่า” หวังเจียเมิงพูดออดอ้อนสวีตงเหลียง ลม

หายใจอันหอมหวานโบกโชยไปตรงหน้าของสวีตงเหลียง

ตลอดเวลา

สวีตงเหลียงรู้สึกได้ถึงความนุ่มนวลที่ไหล่มาหลายครั้ง จนเขารู้สึกเกิดอารมณ์ขึ้นมา เร่าร้อนไปทั่วท้อง เขาเป็นถึง คาสโนว่าตัวพ่อ ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าหวังเจียเมิงกำลัง ยั่วยวนตัวเองอยู่

ในเมื่อเขาครอบครองเลี้ยเพิ่งเหยาไม่ได้งั้นก็จัดการแม่ สาวคนนี้ก่อนแล้วกัน สายตาของสวีตงเหลียงมองไปมา พูดขึ้น

“โอเคๆๆ! เรามาดื่มกันดีกว่า น้อง เอาเหล้าเหมาไถมา หน่อย” สวีตงเหลียงโบกมือสั่ง

ผ่านไปครู่เดียว พนักงานก็นำเหล้าเมาไถมาเสิร์ฟ ล้วน

แล้วแต่เป็นเหล้าเหมาไถชั้นเลิศ

“เฉินเฟิง นายดื่มเหล้าเป็นไงบ้าง?” จู่ๆหวังเจียเมิงหันไป ถามเฉินเฟิง

เฉินเฟิงขมวดคิ้วขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ : “พอใช้ได้”

“พอใช้ได้?” หวังเจียเมิงยิ้มอย่างมีเลศนัย พูดต่อ : “เทียบ กับพี่เหลียงเป็นยังไง?”
“ไม่เคยดื่มด้วยกันมาก่อน จะไปรู้ได้ยังไง” เฉินเฟิงพูด ด้วยความนิ่งขรึม แต่เขาพอคาดเดาได้ถึงความคิดของ หวังเจียเมิง

“ตอนนี้ก็มีโอกาสแล้วไม่ใช่เหรอ” หวังเจียเมิงยิ้ม ในเมื่อ ตัดสินใจจะตีสนิทสวีตงเหลียงแล้วงั้นหล่อนต้องให้สวีตง เหลียงเห็นคุณค่าของตัวเองก่อน แต่ตอนนี้ การโจมตี

เฉินเฟิง คือโอกาสเดียวที่จะทำให้สวีตงเหลียงเห็นคุณค่า ในตัวของหล่อน

สวีตงเหลียงเห็นเฉินเฟิงแล้วขัดใจ ตัวเองแค่อยากช่วย ให้เฉินเฟิงขายหน้า เพื่อที่จะทำให้สวีตงเหลียงมีความสุข

สวีตงเหลียงดื่มเก่งแค่ไหน หล่อนรู้ดี ตอนสมัยเรียนได้ ชื่อว่าเทพแห่งการดื่ม ในวงเหล้า สวีตงเหลียงไม่เคยแพ้ให้ ใคร

หวังเจียเมิงพูดเช่นนี้ สวีตงเหลียงเข้าใจความหมายของ หล่อนขึ้นมาทันที ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชาย และยังอยู่ ต่อหน้าผู้หญิงอีกด้วย แน่นอนว่าไม่มีทางยอมให้ตัวเอง ต้องด้อยกว่าคนอื่นแน่นอน

ตอนนี้แม้ว่าเฉินเฟิงจะดื่มไม่ได้ ก็ต้องฝืนบอกว่าตัวเอง ดื่มได้ ไม่เช่นนั้น เขาคงไม่มีทางสู้หน้าเสี้ยเมิ่งเหยาได้

แน่นอน

สวีตงเหลียงรู้สึกตื่นเต้นดีใจ หวังเจียเมิงแม่สาวน้อยคนนี้

ชักจะมีประโยนชน์ขึ้นมาเสียแล้ว

“เป็นยังไง คุณเฉิน กล้าเทียบกันไหม ว่าใครคอแข็งกว่าTา

กัน? แน่นอนว่า ถ้าคุณเฉินไม่กล้า ก็บอกกันมาตรงๆ ฉันไม่ บังคับ” สวีตงเหลียงหัวเราะชอบใจ เล่ห์อุบายของเขา เฉินเฟิงมีเพียงสองตัวเลือกเท่านั้น หากไม่ยอมแพ้ไปเลย ก็ ต้องแข่งดื่มเหล้ากับเขา ถ้าแข่งดื่ม สวีตงเหลียงไม่เคย เกรงกลัวใครมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงเฉินเฟิง หากจะให้มี เฉินเฟิงรวมกันสิบคน ก็ไม่เทียบไม่ได้กับเขาดื่มคนเดียว

รอให้เฉินเฟิงดื่มจนเมา เขามีวิธีจะทำให้เฉินเฟิงต้องขาย หน้า และเขาจะได้สนุกกับเสี้ยเพิ่งเหยาได้อย่างสบายใจ เป็นไปได้ว่า เขาอาจจะพาหวังเจียเมิงสาวเซ็กซี่ และเมิ่ง เหยาไปเล่นสนุกพร้อมกันทีเดียว

“นายแน่ใจว่าจะแข่งดื่มกับฉัน?” สีหน้าของเฉินเฟิง แปลกไป

“ทำไม? นายไม่กล้า?” สวีตงเหลียงยักคิ้วขึ้น

เฉินเฟิงส่ายหน้า พูดต่อ : “ทำไมจะไม่กล้า ฉันแค่กลัว นายเสียใจภายหลัง”

“เสียใจ?” สวีตงเหลียงหัวเราะเยาะ “ในพจนานุกรมของ ฉันสวีตงเหลียง ไม่มีคำว่าเสียใจ!”