บทที่ 108 สามีแกตีมาเหรอ

ส่วนอีกฝั่ง ฉินหูก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เสื้อที่แผ่นหลัง ชุ่ม ฉ่ำไปด้วยเหงื่อที่ไหลพราก

เมียของตัวเอง กล้าที่จะฉีกหน้าผู้หญิงของเฉินเฟิงเช่นนี้ แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ ก็มาช่วยเขาไว้ไม่ได้!

“ทำอะไรไม่ยั้งคิด! ” เฉียวเสี่ยวโย่วพูดด่าออกมาด้วย ความโกรธ คิดไม่ถึงว่าหยานชุนเหมยจะชั่วช้าขนาดนี้

“ฉินหู มานี่! ” เฉิงหลงตวาดใส่อย่างเยือกเย็น หยานชุน เหมยยิ่งผยองพองขนาดอย่างนี้ ฉินหู่ก็พลอยติดร่างแห โดนไปด้วย

“พี่หลง….”ฉินหูทุกข์ระทมขมขื่น กลับไม่กล้าพูดอะไร ออกมาเลย เดินเข้ามาเสี่ยงดังตุ๊บ เขาคุกเข่าลงต่อหน้า เฉินเฟิง

“ฉันไม่อยากเห็นพวกเธอสองคนอีก”เฉินเฟิงมองไปที่โจ วลี่และหยานชุนเหมยพูดด้วยสายตาที่เยือกเย็น

“เข้าใจแล้ว คุณชายเฉิน! “รังสีความเย็นชาสาดส่อง ออกมาจากดวงตาของเฉิงหลง ผู้หญิงสมองบื้อทั้งสอง ก็ อาจจะสะกิดความโมโหของเฉินเฟิงเข้าแล้ว ความผิดไม่ถึง กับตาย แต่กล้าทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาเกิดความอับอาย ก็ เหมือนกับสะกิดต่อมโมโหของเฉินเฟิงแล้ว

“ไว้ชีวิตเถอะ! ” โจวลี่แทบคลานเข้าไปอยากจะจับที่ เท้าของเฉินเฟิง แต่กลับถูกเฉิงหลงใช้เท้าเตะออกไป
หยานชุนเหมยก็มองไปที่ฉินหู่ด้วยอาการที่สั่นไม่หยุด พูดขอร้อง: “ที่รัก ช่วยฉันด้วย”

ฉินหูไม่หันไปมองที่หยานชุนเหมยแม้แต่น้อย ในเวลานั้น แม้แต่ตัวเขาเองยังปกป้องไม่ได้ จะช่วยหยานชุนเหมยได้ อย่างไร

เฉิงหลงหยิบมีดเหน็บขึ้นมา เหวี่ยงไปตรงหน้าของฉินหู่ พูดอย่างเยือกเย็น : “พวกเธอทั้งสอง ให้นายจัดการก็แล้ว กัน! ”

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว แต่ไม่พูดจาอะไร เฉิงหลงใช่ว่าตัวเขา เองจะจัดการเองไม่ได้ เขายื่นโอกาสให้กับฉินหู เพื่อคิด อยากจะช่วยชีวิตของฉันหูเอาไว้

ฉินห่อดไม่ได้ที่จะข่วนเข้าไปที่หน้า ให้เขาลงมือกับเมีย ของเขาเอง เขาจะลงมือจัดการได้อย่างไร แต่ว่าเขาเองก็ เข้าใจ นี้เป็นเพียงโอกาสเดียวของเขา มิเช่นนั้นแม้ว่า เฉินเฟิงจะไม่ฆ่าเขา แต่เฉิงหลงก็คงไม่ปล่อยเขาไปแน่

ทันใดนั้นฉินหูก็กัดฟัน หยิบมีดเหน็บขึ้นมา เดินไปตรง หน้าของโจวลี่ ภายใต้แววตาที่หวาดกลัวของโจวลี่ ง้างมีด แทงลงไป หลังจากแทงเข้าไปแล้วกี่แผล โจวลี่ก็ไม่มีเสียง ลมหายใจแล้ว

“ที่รัก…”หยานชุนเหมยตกใจจนสีหน้าขาวซีด ปัสสาวะ ไหลออกมาไม่หยุด

“ขอโทษนะชุนเหมย…”ฉินหูสีหน้าที่สับสน ดึงมีดเหน็บ ขึ้นมา…
หลังจากที่ออกมาจากซือเม่าเทียนตู เฉินเฟิงก็ตรงไปที่ โรงพยาบาลเลย

ในเวลานั้น ห้องคนไข้ หมอผู้หญิงกำลังทำความสะอาด แผลให้กับเลี้ยเพิ่งเหยา

หมอผู้หญิงรูปร่างดีมาก มองจากด้านหลัง ก้นทั้งสองข้าง ที่อวบอั้นนั้นออกมา แม้ว่าจะสวมใส่เสื้อขาวหลวมๆ แต่ก็ยัง คงเห็นรูปร่างที่บางเฉียบ “โธ่ เสี้ยเพิ่งเหยา ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ได้มาเจอแกอีกครั้ง

ในโอกาสแบบนี้”หมอผู้หญิงถอนหายใจ น้ำเสียงที่

แสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจ

“เจียเมิง ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ แกไม่ต้องกังวล”เสี้ยเมิ่ง เหยายิ้มอย่างขมขื่น แพทย์หญิงหวังเจียเมิงเป็นรูมเมทที เรียนมหาวิทยาลัยรุ่นเดียวกับเธอ เสี้ยเมิ่งเหยาก็คิดไม่ ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ นานๆครั้งกว่าจะเข้ามาโรง พยาบาล กลับคิดไม่ถึงว่าหมอที่รักษาให้ตัวเองจะเป็น เพื่อนร่วมชั้นสมัยมหาวิทยาลัยของตัวเอง

หวังเจียเมิงคิ้วเรียวสวยประดุจใบของต้นหลิว ชี้ไปที่ บาดแผลที่ท้ายทอยของเสี้ยเพิ่งเหยา พูดอย่างปวดใจ : “นี้ เรียกว่าไม่เป็นอะไรเหรอ? ! ฉันจะบอกแกให้น่ะ บาดแผล นี้หากลึกกว่านี้อีกหน่อย ชีวิตน้อยๆของแกในวันนี้จะรักษา ไว้ได้หรือไม่นั้นยังไม่รู้เลย”

“แล้วอีกอย่าง ผิวของผู้หญิงอย่างเราๆ ก็คือหน้าตาของ ผู้หญิง แกว่า แผลของแกนี้ หากจัดการได้ไม่ดี ทิ้งแผลเป็น เอาไว้ จะน่าเกลียดมากขนาดไหน”
“แล้วอีกอย่างเสี้ยเพิ่งเหยา ตอนที่แกอยู่มหาวิทยาลัย ก็ เป็นดาวมหาลัยของเรา ผู้ชายที่ตามจีบแกในตอนนั้น เข้า แถวกันตั้งแต่เขตทางทิศเหนือยันเขตทางทิศใต้ของ มหาวิทยาลัย แม้ว่าตอนนี้ แกจะแต่งงานแล้ว ก็ยังมีคนอีก มากมายที่ไล่ตามจีบแกอย่างไม่ยอมแพ้ มาหาฉันเพื่อถาม ถึงแก ถึงขั้นกับมีพวกที่ลุ่มหลงอย่างมาก บอกว่าขอเพียง แค่แกหย่า พวกเขาก็จะนำคณะหามเกี๊ยวทั้งแปดไปขอแก แต่งงานทันที แกว่าถ้าหากพวกเขาเห็นรอยแผลเป็นบน ใบหน้าของแก พวกเขายังกล้าที่จะพูดจาแบบนี้ไหม? ”

พูดมาถึงตรงนี้ ในแววตาของหวังเจียเมิงมีร่องรอยของ ความอิจฉา แต่สิ่งที่เธอพูดไม่ได้โกหกแม้แต่นิดเดียว แม้ว่า เรียนจบมาแล้ว 3 ปี ในมหาวิทยาลัยยังคงมีผู้ชายจำนวนที่ นับไม่ถ้วนที่นึกถึงเสี้ยเพิ่งเหยา พวกเขาเหล่านั้นมีทั้งลูก คนรวยและลูกข้าราชการที่หลงใหลในตัวเสี้ยเมิ่งเหยา ถึง ขั้นป่วยกันเลยทีเดียว

เสี้ยเพิ่งเหยาส่ายหัวและกล่าวอย่างฝืนยิ้ม “เจียเมิง ฉัน แต่งงานมา 3 ปีแล้ว แล้วอีกอย่างสามีดีกับฉันมาก ตอนนี้ ฉันก็มีความสุขดี แกไปบอกพวกเขานะ ไม่ต้องให้พวกเขา รอแล้ว ยังไงซะชาตินี้ฉันก็จะไม่มีวันหย่าร้างกับเขาหรอก”

“เสี้ยเมิงเหยาเราสองคนก็เพื่อนกันนะ แกโกหกแล้วจะได้ อะไรขึ้นมาล่ะ?”หวังเจียเมิงพูดและถอนหายใจ “เสี้ยเมิ่ง เหยาถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ รอยฝ่ามือบนหน้าของแก สามีแก เป็นคนทำใช่ไหม แล้วก็บาดแผลที่ท้ายทอยของแก แก อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะแกไม่ระวัง แกทำมันเอง”
รอยฝ่ามือบนใบหน้าของเสียเมิ่งเหยานั้น หวังเจียเมิงเห็น ตั้งแต่แรกแล้ว เห็นได้ชัดเจนมากว่าโดนตบมา บวกกับเสี้ย เมิ่งเหยามาคนเดียว เป็นธรรมชาติที่หวังเจียเมิงคิดไปถึง ความรุนแรงภายในครอบครัว

“เจียเมิง ทำไมแกถึงคิดอย่างนี้ได้ล่ะ?” เสี้ยเมิ่งเหยาอึ้ง “ฉันแต่งงานกับสามีมา 3 ปี เขายังไม่เคยด่าฉันสักคำ แล้ว เขาจะตบฉันได้ยังไงล่ะ?”

“จริงเหรอ?” หวังเจียเมิงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แล้วกล่าวอี กว่า “แล้วทำไมสามีไม่ไปมาโรงพยาบาลกับเธอล่ะ?”

“ก็สามีฉันไปจัดการยัยผู้หญิงคนนั้นที่ตบหน้าฉันไง” เสี้ย เมิ่งเหยาพูดตามความจริง เขาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงจัดการหยาน ซุนเหมยและโจวลี่ ยังไง แต่เห็นเฉินเฟิงโกรธแบบนั้น เห็น ได้ชัดว่าจะไม่ปล่อย หยานชุนเหมยและโจวลี่ไม่ง่ายๆ

“สามีของแกเป็นแค่คนส่งอาหารไม่ใช่เหรอ?” หวังเจีย

เมิงยิ่งสงสัย แค่คนส่งอาหารคนหนึ่ง จะจัดการเรื่องอะไร ได้ “เขา….” เสี้ยเมิ่งเหยาอยากจะบอกว่าตอนนี้เขาไม่ได้เป็น

คนส่งอาหารอีกต่อไปแล้ว แต่พอมาคิดว่าตัวเองก็ยังไม่รู้ว่า

เฉินเฟิงทำอะไรอยู่ จึงหยุดพูดไว้แค่นั้น

ดูเหมือนว่าเสี้ยเมิ่งเหยารู้สึกลำบากใจนิดหน่อย หวังเจีย เมิงรีบพูดออกไป “เมิ่งเหยา ฉันก็พูดไปอย่างนั้น อย่าเอาไป ใส่ใจเลย ฉันไม่ได้หมายความว่าจะดูถูกสามีของแกนะ”

เสี้ยเมิงเหยาฝืนยิ้ม อธิบายก็เท่ากับการปกปิด หวังเจียเมิงพูดเช่นนี้ ความหมายที่ดูถูกเฉินเฟิงก็ยิ่งเห็นได้ชัด แต่ เสี้ยเมิ่งเหยาก็พูดอะไรไม่ได้ เธออยากจะบอกว่าเฉินเฟิงไม่ ธรรมดา แม้แต่หวังเจียเมิงก็อาจจะไม่เชื่อ จริงๆแล้วเธอรู้ดี บรรดาเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงทั้งหลาย เพื่อนๆ ล้วนแล้วก็ เต็มใจเชื่อมั่นว่าเฉินเฟิงเป็นเด็กส่งอาหาร

“ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าสามีของฉันเป็นเด็กส่งอาหาร ก็ดีนะ” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างยิ้มๆ นี่เป็นความคิดที่แท้จริงของเธอ บางครั้ง ที่จริงเธอก็ยิ่งหวังว่าเฉินเฟิงจะเป็นคนส่งอาหาร จริงๆ แม้ว่าในหนึ่งเดือนจะได้ค่าแรงเพียงแค่ 5-6 พันหยวน อย่างนั้นเธอก็ชอบ เพราะเฉินเฟิงที่เป็นแบบนั้น จะได้ใช้ ชีวิตกับเธออย่างราบรื่นและสงบสุขไปชั่วชีวิต

แตกต่างจากตอนนี้ แม้ว่าตัวตนของเฉินเฟิงไม่ธรรมดา แต่วิกฤตต่างๆมากมายก็มาพร้อมกัน เสี้ยเมิ่งเหยากลัวว่า สักวัน ตัวเธอเองจะไม่สามารถรับมือกับวิกฤตเหล่านี้ได้ หรือจะกลายเป็นจุดอ่อนของเฉินเฟิง ตอนนั้นที่คบกับ เฉินเฟิง กลัวว่าทั้งหมดนี้จะเป็นแค่ความเพ้อฝัน