บทที่ 107 เกล็ดใต้คอมังกร

ผู้คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็เกิดความโกลาหล!

หากประโยคที่เฉินเฟิงพูดฆ่าฉันเมื่อตะกี้เป็นเพียงการยั่ว ยุเท่านั้น งั้นคำพูดในตอนนี้ ก็แค่การตบลงไปที่หน้าของ ฉินหู่!

สีหน้าของฉินหู เกิดความเยือกเย็นขึ้นทันที

แม้ว่าเฉินเฟิงจะมีภูมิหลังเป็นอะไรก็ตาม แต่ก็ไม่ควร ทำให้เขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายขนาดนี้ ถึง อย่างไรเขาก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาของสำนักหลงหู ถูกคน ฉีกหน้าในที่สาธารณะเช่นนี้ หากไม่ทำอะไรเลยแล้วล่ะก็ สำนักหลงหูสามคำนี้ก็กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว

ในเมื่อถึงรนหาที่ตายเอง งั้นก็อย่ามาโทษกูก็แล้วกัน! นัยน์ตาของฉินหู่สาดส่องการฆาตกรรมที่เยือกเย็นออกมา เขากลับอยากจะลองดู จริงๆแล้วเฉินเฟิงเป็นสัตว์ ประหลาดอะไรกันแน่!

เมื่อฉินหูกำลังเตรียมที่จะสั่งลูกสมุนลงมือจัดการ กลุ่ม คนก็เริ่มเกิดความปั่นป่วนขึ้นทันที

เฉียวเสี่ยวโย่วพาระดับผู้บริหารทั้งหลายของบริษัท อสังหาริมทรัพย์ต้าหลงมา ตามหลังมาด้วยนักเลงสวมชุด สูทสีดำกว่าร้อยคน บุกเข้ามายังห้างสรรพสินค้า

“ทำไมคนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงก็มา

ด้วย? ! ”
“คนพวกนั้นที่ตามหลังบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เป็นคน ของสำนักหลงหู่?

“คนของสำนักหลงหู่! แถมยังเป็นเฉิงหลงที่นำทีมมา! สำนักหลงหู่พากันออกมาอย่างเต็มกำลัง! ”

“ไอ้ฉิบหาย ไปกระทุ้งรังแตนมาเหรอ”

ผู้คนพากันมองไปที่เฉินเฟิงด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจ ยิ่งขึ้น เดิมทีเพียงฉินหู่แค่คนเดียว เฉินเฟิงก็จัดการยาก พอตัวแล้ว คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ กองกำลังที่มีอาวุธครบครัน ของสำนักหลงหู่ก็ออกกันมาหมด คนกว่าร้อยคน ยอด มนุษย์อย่างเฉินเฟิง วันนี้นั้นก็คงต้องโดนตีจนนอนคว่ำหน้า ลงเป็นแน่

และยังมีบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง กลุ่มทางการเงิน ที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่แห่งนี้

ในสถานการณ์ตอนนี้นั้นสามารถสรุปเฉินเฟิงออกมาได้ สี่คำก็คือ ติดปีกก็หนีไม่รอด!

เมื่อเห็นเฉียวเสี่ยวโย่วและเฉิงหลง ฉินหู่ก็ตกตะลึงแล้ว พวกเขามากันได้อย่างไร? เหมือนว่าตัวเองก็ยังไม่ได้เรียก พวกเขามา

แม้ว่าจะประหลาดใจ แต่ฉินหู่ก็เดินเข้าไปทักทาย

ถึงอย่างไรฐานะเฉียวเสี่ยวโย่วและเฉิงหลงที่อยู่ตรงนั้น หนึ่งคนคือผู้ลงทุนที่อยู่เบื้องหลังของสำนักหลงหู่ ส่วนอีก คนคือพี่ใหญ่ของสำนักหลงหู่

คนภายนอกคิดว่าฉันหูเป็นหนึ่งในสองพี่ใหญ่ที่คุมสำนักหลงหูร่วมกับเฉิงหลง แต่มีเพียงเขาเองที่รู้ดี เขาก็แค่คนที่ เฉิงหลงเลื่อนตำแหน่งขึ้นมา เป็นเพียงหุ่นเชิดที่ใช้ตบตา พี่ ใหญ่ที่แท้จริงของสำนักหลงหู่มีเพียงผู้เดียว นั้นก็คือเฉิง หลง!

“ประธานเฉียว พี่หลง พวกคุณมาได้ยังไง? ” ฉินหู่เอ่ย ถามด้วยความเคารพ

เมื่อเห็นฉินหู เฉียวเสี่ยวโย่วก็เคร่งขรึมขึ้นทันที คนที่ไม่ ควรจะไปล่วงเกินเฉินเฟิง ก็คือไอ้โง่คนนี้

“นายกำลังทำอะไร? ” เฉิงหลงไม่ได้ตอบคำถามของฉิน หู แถมยังถามกลับด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น เฉียวเสี่ยวโย่วสา มารถตระหนักรู้ได้ เขาก็ตระหนักรู้ได้เช่นกัน ขัดแย้งกับ เฉินเฟิง เกรงว่าน่าจะเป็นฉินหู่

“พี่หลง เมียของผมโดนคนตีครับ ผมก็เลยมาดู” ฉินหูก็ ไม่กล้าที่จะปิดบัง พูดด้วยความจริง แต่กลับมีความกังวล อย่างมากเกิดขึ้นในใจแล้ว

เฉิงหลงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ตบๆเข้าไปที่ไหล่ของฉินหู่ ผลักเข้าไปในกลุ่มคนแล้ว

“พี่หลง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”ฉินหู่เต็มไปด้วยความ สับสน ทำไมเขาถึงรู้สึกว่า นัยน์ตาที่เฉิงหลงมองเขาเมื่อกี้ นั้น มีความสงสารเวทนาอยู่ละ?

ฉินหูหมุนตัวไปอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นฉากนี้ กลับ

แทบจะทำให้ลูกกระตาของเขาหลุดออกมาแล้ว

เฉียวเสี่ยวโย่วและเฉิงหลง กำลังโน้มตัวคำนับชายวัยรุ่นคนนั้นอย่างคาดไม่ถึง!

“คุณเฉิน ขอกราบประทานโทษ”เฉียวเสี่ยวโย่ว เหงื่อตก น้ำเสียงที่ค่อนข้างหวาดกลัว ตอนที่เพิ่งจะเจอฉินหู่ เธอคิด ว่าคนที่ฉินหู่ไปยั่วโมโหคือเฉินเฟิง แต่ที่ไหนได้ เธอเพิ่งพบ ว่า คนที่ได้รับบาดเจ็บคือเสี้ยเมิ่งเหยา

คนนอกบางทีอาจจะไม่รู้ เสี้ยเมิ่งเหยามีความหมายกับ เฉินเฟิงมากยังไง แต่เธอกลับเข้าใจอย่างชัดเจน!

เสี้ยเมิ่งเหยา ก็เป็นเกล็ดใต้คอมังกร (ต่อมโมโห)เพียง หนึ่งเดียวของเฉินเฟิง

หากสัมผัสแล้ว จะต้องตาย!

คุณล่วงเกินเฉินเฟิง อาจจะยังมีทางรอด แต่ล่วงเกินเสี้ย เมิ่งเหยา มีเพียงเส้นทางแห่งความตายเท่านั้น!

ความหวาดกลัวในใจของเฉิงหลงก็ไม่น้อยไปกว่าเฉียว เสี่ยวโย่วเลย เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอเฉินเฟิง ก่อนหน้าที่ ยังไม่ได้เจอ เขายังคิดว่า เฉินเฟิงก็แค่คนรวยรุ่นลูกธรรม ดาๆเท่านั้น แต่หลังจากที่ได้เจอ เขากลับเกิดความหวาด กลัว เฉินเฟิงไม่ธรรมดาเลยสักนิด

บนตัวของเขา ทำให้คนรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อเหมือนคลื่น ยักษ์กำลังซัดสาดถาโถมมา!

การเคลื่อนไหวเช่นนี้ ไม่อาจเห็นได้ในวันปกติทั่วไป เพียงแต่เมื่อเฉินเฟิงโมโห คนที่อยู่ใกล้เฉินเฟิง กลับ สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน!

“พาเสี้ยเมิ่งเหยาไปส่งโรงพยาบาล”เฉินเฟิงอุ้มด้วยสองมือ น้ำเสียงที่สงบนิ่ง

“รีบพาคุณเสี้ยไปส่งโรงพยาบาล” เฉียวเสี่ยวโย่วรีบพูด ตะโกน กลุ่มคนก็บุกเข้ามา

“เฉินเฟิง….”เสี้ยเมิงเหยามองไปที่เฉินเฟิงด้วยสายตาที่ เป็นกังวล เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นท่าทางของเฉินเฟิงเป็น แบบนี้

“เชื่อผม คุณไปที่โรงพยาบาลก่อน เดี๋ยวผมจะตาม ไป” น้ำเสียงของเฉินเฟิงก็อ่อนโยนอีกครั้ง เขาต้องอยู่ที่นี่ จัดการหยานชุนเหมยและโจวลี่ วิธีการบางอย่าง เขาไม่ อยากให้เสี้ยเมิ่งเหยาเห็นมัน

“ค่ะ”เสี้ยเมิ่งเหยากวาดสายตามองไปที่เฉียวเสี่ยวโย่ว และเฉิงหลงด้วยความเคารพ พยักหน้าด้วยสีหน้าที่สับสน สิ่งเหล่านี้เป็นความลับของเฉินเฟิงเหรอ?

“เคลียร์พื้นที่”เฉินเฟิงกวาดสายตาไปมองที่ผู้คนที่เดินมา ด้วยท่าทางที่เชื่องช้า

“ครับ คุณเฉิน” เฉิงหลงรีบพยักหน้ารับ แต่เฉิงหลงไม่ทัน ได้เอ่ยปากพูด ผู้คนที่มุงดูตาก็กระจัดกระจายเหมือนสัตว์

ที่แตกรัง

กลัวแล้ว!

พวกเขากลัวแล้วจริงๆ!

เดิมที่คิดว่าคนจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงและ สำนักหลงหู่มาเพื่อจัดการชายหนุ่มวัยรุ่นนี้ ไม่คาดคิดจริงๆ แล้วเป็นลูกสมุนของชายหนุ่มคนนี้
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วชายหนุ่มคนนี้มีภูมิหลังอะไร แต่ ก็รู้สึกกลัวอย่างมากเลยทีเดียว!

ความวุ่นวายเฉกเช่นนี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะดูเลยจริงๆ !

“ตอนนี้ก็พูดมา เรื่องราวมันเกิดขึ้นมายังไง” เฉินเฟิงกวาด สายตามองไปที่โจวลี่และหยานชุนเหมยพูดอย่างราบเรียบ แม้ว่าเขาพอที่จะเดาเหตุการณ์ได้ เรื่องนี้ร้อยทั้งร้อยเป็น เพราะโจวลี่และหยานชุนเหมยเริ่มก่อน แต่เขาก็อยากจะ ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเป็นอย่างไร

โจวลี่ท่าทางที่เชื่องช้า ในตอนนั้นเธอก็ตกใจกลัวมากจน เกือบจะพูดไม่ออกแล้ว ตีให้ตายเธอก็คิดไม่ถึงว่า การที่ ล่วงเกินเสี้ยเมิ่งเหยา จะทำให้กลายมาเป็นแบบนี้

นักเลงชุดสูทสีดำกว่าร้อยคน และยังมีเฉียวเสี่ยวโย่วผู้ บริหารของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงและ เฉิงหลงพี่ ใหญ่ของสำนักหลงหู่ต่างก็มาแล้ว

คนเหล่านี้ เป็นบุคคลในตำนานที่โดยทั่วไปแล้วคนอย่าง เธอไม่มีวันที่จะเข้าถึงได้อย่างแน่นอน

แต่ว่าตอนนี้ พวกเขาต่างก็มารวมตัวกันแล้ว ในสายตา ของเธอฐานะเขาก็แค่ผู้ชายจนๆ

โจวลี่รู้สึกเสียใจอย่างมากจนแทบอยากจะเป็นลม เธอ คิดไม่ถึงว่าคนแบบนี้ ก็คงซื้อ Pradaไม่ได้อย่างแน่นอน คนแบบนี้ ทั้งห้างนี้ เขาก็สามารถซื้อได้หมดทุกอย่าง!

“ขอ….ขอโทษ….”หยานชุนเหมยริมฝีปากสั่น เธอเข้าใจ ในเวลานี้ ฉินหูปกป้องเธอไม่ได้
“ฉันต้องการรู้กระบวนการ”เฉินเฟิงพูดอย่างใจเย็น เขา ไม่อยากฟังคำขอโทษอะไรพวกนี้ ไม่ใช่ความผิดทั้งหมด จะสามารถใช้เพียงคำว่าขอโทษมาชดใช้ได้

“เป็นเพราะเธอ! เธอเสี้ยมฉัน ….”หยานชุนเหมยรีบชี้ไป

ที่โจวลี่ พูดโยนออกไป

หยานชุนเหมยยังพูดไม่ทันจบ โจวลี่ก็กรีดร้องพร้อมตรง เข้าไปคว้าผมของหยานชุนเหมยไว้ “แกพูดมั่ว! เห็นชัดๆ ว่าแกอิจฉาที่ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาที่สวย ตั้งใจที่จะ หาเรื่อง แกยังบอกให้ฉันตบผู้หญิงคนนั้น ตบฉาดหนึ่งแล้ว จะให้หนึ่งหมื่น! ”

ตบฉาดหนึ่งแล้วจะให้หนึ่งหมื่น!

เฉินเฟิงกำหมัดแน่น เสียงกัดฟันดังอี๊ดอ๊าด

“นังโสเภณี แกพูดมั่วแล้ว! ” หยานชุนเหมยก็บ้าคลั่งขึ้น แล้ว ตบตีกระชากผมกันอย่างชุลมุน