บทที่ 105 โกรธจัด 2

โจวลี่หยุดการเคลื่อนไหวของมือเธอ มองไปทาง ด้านหลัง ถึงมองเห็น คนจนๆในสายตาเธอคนนั้น ตาคู่ นั้น แดงก่ำ!

วินาทีต่อมา ร่างของเฉินเฟิงพุ่งเข้ามาราวกับ

สายฟ้า

“เพี้ยะ”

ดวงตาที่หวาดกลัวของโจวลี่ เพียงแค่หนึ่งฝ่ามือ โจวลี่ทั้งตัวถูกตบลอยออกไป ชนกับกำแพงอย่างหนัก

พริบตาเดียว โจวลี่รู้สึกเหมือนทั้งตัวกำลังพัง ทลาย กระดูกแตกเป็นไม่รู้ว่ากี่ชิ้น

ในปากก็มีฟันที่เปื้อนเลือดหลุดออกมาสิบกว่าซี่! หยานชุนเหมยที่อยู่ข้างๆสั่นริกๆ ถอยไปด้านหลัง สองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

แต่ทันใดนั้นดวงตาของเฉินเฟิงที่เย็นชาล็อกเธอ ไว้ แม้ว่าตอนที่เฉินเฟิงเข้ามาไม่เห็นหยานชุนเหมยลงมื อกับเสี้ยเพิ่งเหยา แต่เขาสามารถเดาได้ หยานชุนเหม ยคนนี้เป็นคนริเริ่ม!

ถ้ามีแค่โจวลี่คนเดียว เธอไม่กล้าขนาดนั้น

“นายจะทำอะไร? ฉันจะเตือนนายให้ การทำร้าย

คนผิดกฎหมายนะ!” หยานชุนเหมยตะโกนออกมา
บทท

“ทำไมต้องทำร้ายเธอ?! ” มีความโกรธอยู่ใน ดวงตาของเฉินเฟิง กัดฟันพูด

“นังสารเลวนี่ มันเอาชานมสาดใส่ฉัน ฉันจะตบมัน แล้วจะทำไม?! ” หยานชุนเหมยกล่าวอย่างมั่นใจ

“ดี! ดีมาก! ” เฉินเฟิงกำหมัดแน่น พูดอย่างโหด เหี้ยมทุกคำ

“นายอย่าเข้ามานะ ถ้านายกล้าเข้ามาฉัน จะแจ้ง…” หยานชุนเหมยพยายามทำให้เฉินเฟิงตกใจ โดยการขู่โทรแจ้งตำรวจ แต่คำว่าแจ้งตำรวจยังพูดไม่ จบ มือใหญ่ของเฉินเฟิงเหวี่ยงลงบนใบหน้าของเธอ

แจ้งตำรวจเหรอ? ถึงจะเรียกเทวดามาก็ไม่มี

ประโยชน์!

ตบไปฝ่ามือหนึ่ง ทำให้หยานชุนเหมยลงไปกลิ้ง บนพื้นหลายรอบ ใบหน้าที่แต่งหน้าเข้มๆของหยานชุน เหมย สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าบวมขึ้นอย่าง

รวดเร็ว

หยานชุนเหมยเหม่ออยู่กับที่ รู้สึกแค่ดาวเต็มหัว หลังจากที่รู้สึกตัว ทันใดนั้นก็กรีดร้องอย่างร้อนรนและ เฉินเฟิงยิ้มกว้าง ตบไปอีกฝ่ามือหนึ่ง เหวี่ยงลงบน

กระโจนไปหาเฉินเฟิง : “กูจะฆ่าถึง! ”

ใบหน้าของหยานชุนเหมยอย่างแรง ตบฟันร่วงออก

จากปากสองสามซี่

หยานชุนเหมยถูกตบล้มลงกับพื้น เริ่มร้องหาพ่อแม่แล้ว

เฉินเฟิงกลับไม่คิดที่จะปล่อยเธอไป เขาก้าวไป ข้างหน้า ยกเท้าขึ้นและเหยียบหลังมือของหยานชุน

เหมย

ใช้แรงขยี้!

เสียงดัง”แกะ”!

กระดูกมือของหยานชุนเหมยถูกเฉินเฟิงเหยียบ

ละเอียด!

“โอ้ย”

เสียงหอนที่น่ากลัวเหมือนฆ่าหมู ความเจ็บจากการ แตกร้าวทำให้เส้นเลือดบนหน้าผากของหยานชุนเหมย โผล่ขึ้นมา ใบหน้าข้างหนึ่งเปลี่ยนสีเหมือนตับหมู

โจวลี่ที่อยู่ข้างๆเดิมทีก็ยังครางอยู่ แต่เห็นฉากนี้ แล้ว ทันใดนั้นก็ตกใจจนฉี่ราดออกมา

โจวลี่พยายามลุกขึ้นมา คิดจะหนี

เฉินเฟิงยิ้มเยาะ กลับไม่เปิดโอกาสนี้ให้เธอ ใช้ หนึ่งเท้า เตะเข้าไปที่โจวลี่หนึ่งฉาด

จากนั้นโจวลี่ก็รู้สึกได้ว่ามีเท้าใหญ่เหยียบที่หลัง มือของเธอ

“ยะ…”

คำว่าอย่ายังไม่ได้ออกจากปาก ความเจ็บปวดดั่ง ปอดฉีกขาดแพร่ออกมาจากหลังมือ
กระดูกมือของโจวลี่ ถูกเฉินเฟิงเหยียบย่ำอย่าง กะทันหัน!

นี่คือผลตอบแทนที่กล้าล่วงเกินเสี้ยเมิ่งเหยา! ดวงตาของเฉินเฟิงโหดเหี้ยม นานแล้วที่เขาไม่ได้ โกรธขนาดนี้

ตีเขาให้ตายก็คิดไม่ถึงว่า ก็แค่พาเสี้ยเมิ่งเหยา ออกมาเดินช้อปปิ้ง คิดไม่ถึงว่าจะเจอกับพวกไม่รู้ผิด ชอบชั่วดี

เวลานี้”เฉินเฟิง…” มาปลุกเสี้ยเมิ่งเหยาให้ตื่น

“เสี้ยเมิ่งเหยา คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เฉินเฟิงรีบ กระโจนเข้าไปตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา อุ้มเสี้ยเมิ่งเหยาไว้ ในอ้อมแขน

“ฮือฮือ เฉินเฟิง ฉันเจ็บ” ดวงตาที่สวยงามของเสี้ย เมิ่งเหยาน้ำตาไหลออกมา เธอแค่อยากซื้อกระเป๋า เท่านั้นเอง ทำไมถึงต้องมาเจอคนอย่างโจวลี่และหยาน

ชุนเหมยนะ

หัวใจของเฉินเฟิงปวดร้าว เสี้ยเมิ่งเหยาไม่เคยได้ รับความไม่เป็นธรรมขนาดนี้

“ไม่เป็นไรแล้ว ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลเดี่ยว นี้เฉินเฟิงหายใจเข้าลึกๆ พูดว่า จากนั้นเขาก็มองไปที่ หยานชุนเหมยและโจวลี่ที่ยังคงคร่ำครวญอยู่ที่พื้น สายตาเต็มไปด้วยความอำมหิต!

นั่งสารเลวสองคนนี้ สมควรตาย!
“ซึ่ง ๆๆๆ

ขณะนี้ ชายในชุดสูทสีดำวิ่งเข้ามาพร้อมกับกลุ่ม

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เหตุการณ์ที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ดึงดูดความ

สนใจของทางห้างสรรพสินค้า

ชายในชุดสูทสีดำเป็นผู้จัดการเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยของห้างสรรพสินค้า หวังต้าฉวน

หวังต้าฉวนเพิ่งเข้ามาในร้าน ฉันเห็นโจวลี่และห ยานชุนเหมยนอนร้องครวญครางอยู่ที่พื้น ท่าทางของ สองคนนั้นน่าอนาถ หน้าบวมเหมือนหัวหมู หลังมือมี เลือดไหลซิบๆ

เห็นได้ชัดว่า คนที่ทำคือเฉินเฟิง

หวังต้าฉวนสายตาที่โมโหทันใดนั้นก็มองไปที่ เฉินเฟิง

เรื่องใหญ่ขนาดนี้เกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้า เขาที่ เป็นผู้จัดการเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หนีไม่พ้น คำตำหนิแน่

“นายทำเหรอ?! ” หวังต้าฉวนตะโกนออกมาด้วย ความโกรธ

“นายจะไม่ถามว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่เหรอ?” เห็นหวังต้าฉวนที่มาถึงไม่ถามสาเหตุก็ใส่อารมณ์กับตัว เอง น้ำเสียงของเฉินเฟิงก็เย็นชาลง
“ฉันถามว่านายเป็นคนทำใช่ไหม?! นายก็แค่ ตอบคำถามฉัน ใช่หรือว่าไม่ใช่! ” หวังต้าฉวนตะคอก ออกมา

“ไอ้เลวนี่มันตบฉัน! รีบจัดการมัน! ” หยานขุน เหมยพูดออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความอำมหิต

“จับมันไว้! ” หวังต้าฉวนพูดด้วยความดุร้าย

เวลานี้ สีหน้าของเฉินเฟิง เยือกเย็นจัด : “ฉันจะ ให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย ตรวจสอบเหตุการณ์ให้ ชัดเจนก่อน! ”

“ไม่ต้องหรอก ฉันจะให้นายคุกเข่าลงและอธิบาย ให้ฉันฟัง!” ใบหน้าของหวังต้าฉวน สัมผัสถึงความโหด ร้าย เขาจะต้องหาวิธี มอบความผิดทั้งหมดให้กับ เฉินเฟิง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเจ็ดถึงแปดคนรุม เฉินเฟิงยิ้มเยาะ เหมือนเสือในภูเขา กระโจนเข้าใส่ ไม่ถึงสิบวิ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอายุน้อย

และแข็งแรงเจ็ดถึงแปดคน ล้มลงกับพื้น ไม่มีใครยืน

สักคน!

เห็นฉากนี้แล้ว ใบหน้าของหวังต้าฉวนซีดลง เหงื่อ เย็นไหลออกมาบนหน้าผากของเขา

เจอนักเลงเข้าแล้ว!

“นายต้องการให้ฉันคุกเข่าลงและอธิบายให้นาย ฟังไหม?” เฉินเฟิงถามด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
เสียงดัง “อีก”

หวังต้าฉวนกลืนน้ำลาย

“สวะ พวกนายมันสวะ! ” หยานชุนเหมยกรีดร้อง ด่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเจ็ดถึงแปดคน สู้คน เดียว คิดไม่ถึงว่าจะสู้ไม่ได้!

“หุบปาก! ” หวังต้าฉวนอับอายจนโกรธด่าไป ประโยคหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงเป็นกังฟู คนแบบนี้ ไม่ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะมากี่คนก็คือมา

ขึ้นเขียง

“ยังจะกล้าด่าฉัน?! ” หยานชุนเหมยเบิกตาโต

“ฝากไว้ก่อนเถอะ สวะอย่างพวกนายนี่ ยังมีไอ้เลว นั่น วันนี้พวกนายต้องตาย! ” หยานชุนเหมยสาปแช่ง อย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

“ที่รัก มีคนจะฆ่าฉัน! คุณจะมาไหม!

“ไอ้เลวนั่นมันเก่ง คุณพาคนมาเยอะๆนะ!

เฉินเฟิงมองไปที่หยานชุนเหมยที่กำลังเรียกคนมา อย่างเย็นชา ก็ไม่ได้ห้ามแต่อย่างใด เขาจะคอยดู ห ยานชุนเหมยยังจะเรียกวิญญาณงูผีนรกตัวไหนมา อีก!

หวังต้าฉวนที่อยู่ข้างๆเหงื่อไหลท่วมหน้าผาก ห ยานชุนเหมยดูไปแล้วเห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดา เรียกคน มาจริงๆ เขาจะต้องเดือดร้อนแน่
“พี่ชายท่านนี้ และก็พี่สาวท่านนี้ ถ้างั้นไว้หน้าพวก เราเลิกแล้วต่อกันเถอะ” หวังต้าฉวนกล่าวด้วยใบหน้า เศร้า

“ไว้หน้านาย? นายมันตัวอะไร!

“รอคนของฉันมาก่อนเถอะ ฉันจะให้สวะอย่าง พวกนายคุกเข่าบนพื้นเห่าเสียงหมา!

“และก็ไอ้เลวนั่น วันนี้ฉันจะหักกระดูกของนายทั้ง ตัวเป็นชิ้นๆ ! ”

ใบหน้าของหยานชุนเหมยเต็มไปด้วยความ อำมหิต และขณะนี้ท่าทางก็ดูเหิมเกริม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ