บทที่ 102 จะมีเงินเท่าไหร่กันเชียว

ว่ากันว่ารถคือแฟนคนที่สองของผู้ชาย มีผู้ชาย หลายคน เห็นรถสำคัญกว่าแฟนอีก ปกติแม้แต่ยืมก็ไม่ ยอมให้ยืมด้วยซ้ำ อย่าว่าปล่อยเช่าเลย

“ฉันก็ขาดแคลนจริงๆ ถึงยังไงเสื้อผ้าทั้งตัวฉันรวม กันแล้ว ก็ไม่เกินสองร้อยหยวน”เฉินเฟิงพูดเบาๆ

“พี่ชาย เมื่อกี้ผมแค่ล้อเล่นน่ะ คุณอย่าเอามาใส่ใจ

เลย” หลิ่วจื่อหอางยิ้มด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่า

เฉินเฟิงกำลังประชดเขา ว่าพวกตาสุนัขที่ชอบดูถูกคน

แต่เขาไม่กล้าโต้ตอบ

“อ่อ” เฉินเฟิงตอบกลับอย่างไร้อารมณ์ จากนั้น สายตาก็มองไปที่เสี้ยเพิ่งเหยาและสวีเฟยหรง ยิ้มแล้ว พูดว่า : “ไปกันเถอะ”

“อืม”เสี้ยเมิงเหยาพยักหน้าเบาๆ คนขับรถวัยกลาง คนเดินมาเอากระเป๋า ใส่สัมภาระท้ายรถ

เหยียบคันเร่ง โรลส์รอยซ์สีดำคำรามออกไป เหลือเพียงสองพี่น้องที่อึ้งอยู่อย่างว่างเปล่า

“หลิวจื่อหอาง นายมันโง่จริงๆ ! ” หลิ่วอีอีมองหลิ่ว จื่อหยางแวบหนึ่ง กัดฟันด่า ความสัมพันธ์ของเธอกับ เฉินเฟิงยังไม่ได้ดีขึ้นเลย สุดท้ายไอ้โง่หลิ่วจื่อหอางคน นี้กลับไปประชดประชันเฉินเฟิง

“พี่ พี่ด่าผมทำไมเนี่ย ไอ้หมอนั่นมีเงินเท่าไหร่กันเชียว? รถหรูอย่างโรลส์รอยซ์ บ้านเราก็ไม่ใช่ว่าจะซื้อ ไม่ไหว” หลิ่วจื่อหอางตะโกนอย่างไม่ยอมแพ้ออกมา จริงอยู่ที่ตระกูลหลิ่วสามารถซื้อโรลส์รอยซ์สองกว่า ล้านได้ แต่หลิ่วซื้อโจวไม่มีทางซื้อแน่ เพราะว่าสูงส่ง เกินไป ความสามารถของตระกูลหลิ่วไม่ได้สูงส่งขนาด นั้น

“มีเงินเท่าไหร่กันเชียว?” หลิ่วอีอีถูกยั่วโมโหจน หัวเราะออกมา “หลิ่วจื่อหอาง นายรู้ไหมคนนั้นที่นาย พูดว่ามีเงินเท่าไหร่กันเชียวสองสามวันนี้มาที่จินหลิง ทำอะไร?”

“ทำอะไรล่ะ?” หลิ่วจื่อหอางถามอย่างไม่จริงจัง

“เขาหักแขนไป๋กว่างยี่และหยางชิงคนละข้างที่ คฤหาสน์นานาชาติจิ๋วหลง

ตูม!

ในสมองของหลิ่วจื่อหยางระเบิดตูม หักแขนไป๋ กว่างยี่และหยางชิงคนละข้าง?! !

คนที่อยู่ในระดับชนชั้นสูงของจินหลิง หลิ่วจื่อ หอางเข้าใจโดยปริยาย ไป่กว่างยี่และหยางชิงหมาย ถึงอะไร ไปกว่างยี่นี่ไม่ต้องพูดถึงเลย หยางชิงคนนั้น เป็นน้องชายแท้ๆของเจ้าชายแห่งจินหลิง มีฉายาว่า เจ้าชายน้อย คิดไม่ถึงว่าถูกไอ้คนนั้นหักแขนไปข้าง หนึ่ง!

“อีกทั้งตระกูลไป๋และตระกูลหยาง ถึงตอนนี้ยังไม่กล้าแก้แค้น! ” หลิ่วอีอีพูดอย่างเย็นชาออกมาอีก ประโยค

สีหน้าของหลิ่วจื่อหอางซีดลง ตระกูลไป๋และ ตระกูลหยาง ยังไม่กล้าแก้แค้น?!

จะต้องมีผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่น่ากลัว!

สุนัขหลิ่วจื่อหอางกลัวเข้าแล้ว ถ้าเมื่อกี้เขาลงมือ กับเฉินเฟิง กลัวว่าวันนี้เขาจะตายที่นี่แน่ๆ!

อีกอย่างแม้ว่าจะตายแล้ว พวกเขาตระกูลหลิ่ว ก็ แม้แต่เหี้ยตัวไหนก็ไม่ปล่อยไว้แน่!

“พี่ พี่ พี่รู้จักเขาเหรอ?” หลิ่วจื่อหยางถามด้วย

เสียงสั่น

หลิ่วอีอีส่ายหน้า พูดว่า : “ฉันอยากรู้จักคนนั้น แต่ คนนั้นเขาไม่อยากจะรู้จักฉัน”

“พี่ ผมจะทำยังไงดี เขาจะไม่ฆ่าผมใช่ไหม?” หลิ่ว จื่อหยางกลัวขึ้นมาเล็กน้อย น้ำเสียงมีเสียงร้องไห้ออก มา

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ?” หลิ่วอีอีมองหลิ่วจื่อ หอางอย่างโหดเหี้ยม

“พี่ ผมตาไม่มีแวว ผมตาสุนัขชอบดูถูกคน พี่ต้อง ช่วยผมนะ” หลิ่วจื่อหอางใกล้จะร้องไห้ออกมาแล้ว ถ้า รู้ว่าเฉินเฟิงมีภูมิหลังที่ค้ำฟ้าเร็วกว่านี้ ตีเขาตายเขาก็ ไม่กล้าเยาะเย้ยเฉินเฟิง
“นายคิดว่าคนอื่นเขาจะใจแคบเหมือนนายเหรอ?” หลิ่วอีอียิ้มอย่างเหยียดหยาม พูดว่า: “ไอ้เด็กเมื่อ วานซืนอย่างนาย คนอื่นเขาขี้เกียจจะมาสนใจ! ”

หลิวจื่อหอางเลือดขึ้นหน้า คำพูดนี้ของหลิ่วอีอี ความหมายชัดเจนมาก เฉินเฟิงขี้เกียจที่จะคิดเล็กคิด น้อยกับเขา เมื่อคิดถึงตัวเองก่อนหน้านี้เหมือนกับตัว ตลก กระโดดขึ้นๆลงๆต่อหน้าคนอื่นเขา หลิ่วจื่อหอา งก็อดไม่ได้ที่จะตบตัวเองสักสองสามฉาด

“กลับบ้านเถอะ กลับบ้านไปแล้วจะดูว่าต่อไปพ่อ จะจัดการนายยังไง! ” หลิ่วอีอีจ้องมองหลิ่วจื่อหอาง และพูดด้วยความโกรธ เรื่องที่หลิ่วจื่อหยางล่วงเกิน เฉินเฟิง จะต้องบอกกับหลิ่วจื่อ โจว แม้ว่าเมื่อกี้จะเห็น เฉินเฟิงท่าทางแบบนั้น ที่ขี้เกียจคิดเล็กคิดน้อยกับ หลิ่วจื่อหอาง แต่เธอต้องเตรียมรับมือในกรณีที่ไม่คาด คิด”

หลิวจื่อหอางพยักหน้าแต่โดยดี ในใจกลับอยากรู้ อยากเห็นเรื่องภูมิหลังของเฉินเฟิง เห็นได้ชัดว่าพวก เขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับทายาทเศรษฐีในจิน หลิง

“เฉินเฟิง รถนี่เอามาจากไหน?

เสี้ยเมิ่งเหยาที่นั่งอยู่เบาะหลังอดไม่ได้จึงถาม แม้ว่าเธอไม่รู้เรื่องรถ แต่จากสายตาของหลิ่วจื่อหอาง เมื่อกี้ ก็ดูออกว่า ราคารถคันนี้จะต้องแพงทะลุฟ้า แน่นอน ยังมีก่อนหน้านี้ไม่นาน เฉินเฟิงก็ขับรถหรูแบบนี้มารับเธอตอนเลิกงาน ตอนนั้นเธอยังบอกว่าเฉินเฟิง เช่ามา ตอนนี้ดูแล้ว เกรงว่าจะไม่ใช่

“รถคันนี้คือ. เฉินเฟิงอยากพูดว่าเป็นของเพื่อน สมัยเรียน

สรุปเสี้ยเมิ่งเหยาขัดจังหวะว่า: “คุณอย่าบอกนะ

ว่ารถนี้เป็นรถของเพื่อน? ฉันไม่เชื่อว่าเพื่อนคุณจะมี เงินขนาดนี้?” เฉินเฟิงสำลัก ที่จริง เอาเพื่อนมาอ้าง ครั้งสองครั้ง

ก็พอได้ แต่เอามาอ้างทุกครั้ง เสี้ยเมิ่งเหยาจะต้องไม่

เชื่อแน่

สวีเฟยหรงที่อยู่ข้างๆก็สงสัยเช่นกัน ครั้งนี้ถึง แม้ว่าจะเป็นคนโง่ ก็คงรู้ว่า เฉินเฟิงต้องไม่ใช่ลูกเขย ธรรมดาแน่นอน ยังมีฐานะอื่นอีก!

กู้ตงเซิน เสิ่นจุนเหวิน จากเมืองชางโจว ไปจนถึง ตระกูลไปในจินหลิง คู่ต่อสู้เหล่านี้ คนไหนก็ไม่ สามารถยั่วโมโหได้ แต่มาถึงมือของเฉินเฟิง กลับ กลายเป็นเศษเล็กๆ

ไม่ใช่พวกเขาอ่อนแอเกินไป แต่เป็นเฉินเฟิง แข็งแกร่งเกินไป!

และทักษะที่น่าทึ่ง เฉินเฟิงมีความลับมากเกินไป!

เป็นครั้งแรกที่เฉินเฟิงค่อนข้างลำบากใจ เขาไม่รู้ ว่าจะอธิบายกับเสี้ยเพิ่งเหยายังไง ถึงยังไงตระกูลเฉิน ยังมีลูกนอกสมรส ยังมีโลกแห่งจอมยุทธ์ เรื่องเหล่านี้สำหรับเลี้ยเพิ่งเหยาแล้ว ห่างเหินมาก เฉินเฟิงไม่แน่ใจ ด้วยซ้ำว่า หลังจากที่เขาพูดเรื่องนี้จบ เสี้ยเมิ่งเหยาจะ อยู่กับเขาต่อไปหรือไม่?

หลังจากนั้น ฐานะความแตกต่างระหว่างทั้งสอง คนนั้น คนหนึ่งอยู่บนฟ้า อีกคนอยู่บนดิน

“ช่างเถอะ” เห็นความลำบากใจของเฉินเฟิง ทันใด นั้นเสี้ยเมิ่งเหยาก็พูดออกมา

“รอจนกว่าคุณพร้อมที่จะบอกฉัน ค่อยบอก ก็ได้”เสี้ยเมิ่งเหยาพูดอย่างสงบ ในความเป็นจริงเธอก็ กลัวที่จะรู้คำตอบ หากเธอยอมรับความลับของเฉินเฟิง ไม่ได้ ก็หมายถึง ความเป็นสามีภรรยาระหว่างเธอกับ เฉินเฟิงก็คงต้องถึงจุดจบ

เธอยอมที่จะถูกปิดบังแบบนี้ดีกว่า จะว่าไป เธอ ตกหลุมรักเฉินเฟิงอย่างหมดหัวใจ เธอชอบทุกวันที่เธอ อยู่กับเฉินเฟิง เธอ….ไปจากเฉินเฟิงไม่ได้แล้ว และเห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงมีภูมิหลังที่น่ากลัว เดิมที

เขาควรมีความสุขกับชีวิตที่ร่ำรวย แต่เขาเต็มใจที่จะ อยู่ในตระกูลเฉินเป็นเวลาสามปี ถูกเยาะเย้ย ถูกเรียก ว่าเป็นสุนัขในตระกูลเสี้ยเป็นเวลาสามปี ไม่เคยบ่นเลย

สักคำ

เฉินเฟิงต้องการอะไร? สมบัติของตระกูลเสียเห

รอ?

ไม่ใช่! ตระกูลเสี้ยไม่มีสมบัติอะไรเลย ไม่ได้อยู่ในสายตาเฉินเฟิงเลยสักนิด!

เสี้ยเมิ่งเหยารู้ดี เฉินเฟิงอยู่ในตระกูลเสี้ยสามปีนี้ ทั้งหมดก็เพื่อเธอ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จะถามไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เสี้ยเมิ่งเหยารู้ดีที่สุดก็คือ เฉินเฟิงรักเธอ!

แค่นี้ก็พอแล้ว

“เสี้ยเมิ่งเหยา สักวันหนึ่งผมจะอธิบายทุกอย่างกับ คุณ เชื่อผม วันนั้นจะไม่ไกลเกินไป!”เฉินเฟิงพูดด้วย สีหน้าที่ดูสับสน

“อิม ฉันเชื่อคุณ” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดออกมาเบาๆ รอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏบนใบหน้า

สวีเฟยหรงที่อยู่ข้างๆถอนหายใจอย่างไม่ได้ตั้งใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่อิจฉาสามปีก่อน เธอคิดว่า คนที่ แต่งงานกับเสี้ยเพิ่งเหยา เป็นแค่เศษสวะคนหนึ่ง จะทำ ลายเสี้ยเพิ่งเหยาทั้งชีวิต