บทที่470 คือเฉินเฟิง
เธอไม่เข้าใจ ทำไมหลี่ซื้อผิงต้องทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ ด้วย เธอเป็นแฟนของหลี่จื้อผิง ทำไมหลีสื้อผิงต้องยก เธอให้ผู้ชายคนอื่นด้วย
“ผม…….ผมหวังดีกับคุณ
หลี่ซื้อผิงพูดออกมาอย่างหน้าด้านๆ เรื่องมาถึงขั้นนี้ เรื่องบางเรื่องก็ไม่สามารถปิดบังได้แล้ว
“หวังดีกับฉัน?” หวางซือหยวนกระตุกยิ้มมุมปาก ด้วยความเย้ยหยัน: “ยกฉันให้ผู้ชายคนอื่นแบบนี้ เรียก ว่าหวังดีกับฉัน?”
“หลี่ซื้อผิง ทำไมก่อนหน้านี้ฉันถึงไม่รู้ว่า คุณมันหน้า
ด้านมมกขนาดนี้?”
“ซือหยวน ผม…..
“พูดออกมาเถอะ เมื่อคืนผู้ชายที่นอนกับฉันเป็น ใคร? ซงเต่าเฟิงหรือว่าหลี่อี้? หรือว่าทั้งสองคน?” หวา งซือหยวนถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก เมื่อคืนหลังจาก หลี่ซื้อผิงออกไป จู่ๆเขาก็ชวนเธอดื่ม เวลานั้น คนที่เขา สามารถพบเจอ ไม่มีใครอื่นนอกจากสองคนนี้
เมื่อได้ยินหวางซือหยวนพูดชื่อสองชื่อนี้ออกมา หลี่ สื้อผิงเหงื่อแตกทันที เขารีบพูดปฏิเสธ : “ไม่ใช่พวกเขา
“แล้วเป็นใคร?” หวางซือหยวนยังคงทำหน้าเย็นชา เหมือนเดิม
“คือเฉินเฟิง! ” ดวงตาของหลี่จื้อผิงกลอกไปมา สมองของเขามีชื่อหนึ่งโปล่ออกมา
“เฉินเฟิง? ! ”
เมื่อได้ยินชื่อเฉินเฟิง สีหน้าของหวางซือหยวน เปลี่ยนไปทันที
“ใช่ คือเขา! ”
หลี่สื้อผงรีบพูดใส่ร้ายคนอื่น เวลานี้ มีเพียงแค่โยนขึ้ ให้เฉินเฟิงเท่านั้น จึงจะสามารถทำให้หลี่อี้และซงเต่าเฟิง รอด
ถ้าเขาพูดความจริงออกมา หวางซือหยวนต้องไปหา เรื่องหลี่อี้และซงเต่าเฟิงอย่างแน่นอน หลี่อี้และซงเต่าเฟิง ไม่ได้ใจดีเหมือนเขา
“เมื่อวานหลังจากออกมาจากห้องคุณชายซงเต่า เฉินเฟิงมาหาผม เขาบอกว่า…….” พูดถึงตรงนี้ หลี่จื้อผิง อดไม่ได้ที่จะมองหวางซือหยวน
“เขาพูดอะไร?” ดวงตาคู่สวยของหวางซือหยวนลุก เป็นไฟ เธอกัดฟันกรอดแล้วเอ่ยถาม
“เขาบอกให้คุณนอนกับเขาหนึ่งคืน! ไม่อย่างนั้น เขาจะทําให้ผมหายไปจากเมืองจงไห่” หลีสื้อผิงกัดฟัน พูดออกไป
“เขาพูดแบบนี้จริงๆหรอ? ! ” หน้าอกของหวางซื่อ หยวนขึ้นลง สีหน้าของเธอเขียวไปหมด ตีให้ตายเธอก็ คิดไม่ถึง เฉินเฟิงจะพูดจาข่มขู่แบบนี้ ถึงแม้เธอจะรู้มา นานแล้ว เฉินเฟิงหลงใหลในตัวเธอ แต่พอเฉินเฟิงพูด แบบนี้ออกมาจริงๆ เธอยังคงไม่อยากจะเชื่อ “เขาพูดแบบนี้จริงๆ” หลี่จื้อผิงทำหน้าจนปัญญา เรื่องมาจนถึงขั้นนี้ วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือทำให้เฉินเฟิ งกลายเป็นคนเข้มแข็งที่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า
หากเป็นเมื่อก่อน เขาแสร้งสร้างภาพลักษณ์แบบนี้ ให้เฉินเฟิง หวางซือหยวนต้องไม่เชื่ออย่างแน่นอน เพราะ เฉินเฟิงไม่มีทุนในการเป็นคนเข้มแข็งที่รังแกคนอ่อนแอ แต่เมื่อวาน เฉินเฟิงกลับเปิดเผยความสัมพันธ์ของเขากับ ฉู่ชิงฉือ ที่ตระกูลฉี่ เฉินเฟิงในวันนี้ มีสิทธิ์ทำให้เขาและ หวางซือหยวนหายไปจากเมืองจงไห่
เป็นไปอย่างที่คิด หลังจากหลี่ซื้อผิงยืนยันซ้ำแล้วซ้ำ เล่า หน้าอกของหวางซือหยวนหายใจหืดหอบทันที เห็น ได้ชัดว่าเธอเชื่อคำพูดของหลี่จื้อผิง
“เขาบอกให้คุณวางยาคุณก็เลยวางยา? ! คุณ ขัดขืนไม่เป็นหรือไง?” หวางซือหยวนหันไปมองหลี่สื่อผิง ถึงแม้การกระทำของเฉินเฟิงทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ แต่ หลี่จื้อผิง ทําให้เธอผิดหวัง ไม่ว่ายังไง เธอก็เป็นแฟนของ หลี่สื้อผิง ผู้ชายคนหนึ่ง หลี่ซื้อผิงไม่เพียงแต่ไม่สามารถ ปกป้องเธอได้ แต่เขายังยกเธอให้กับผู้ชายคนอื่นอีก…….
สิ่งนี้จะไม่ให้เธอผิดหวังได้ยังไง?
“ซือหยวน คุณคิดว่าผมอยากทำหรอ?” ใบหน้าของ หลี่จื้อผิงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “เมื่อคืนไอ้เหี้ยนั่น บอกว่า ถ้าคุณไม่ยอมนอนกับมัน มันจะทำทุกวิธีให้คุณ และผมหายไปจากเมืองจงไห่ ถ้าผมไม่ทําตามที่มันพูด เกรงว่าวันนี้จะเป็นเวลาตายของทั้งคุณและผม……
“เขามีสิทธิ์อะไร? ! เขามีสิทธิ์อะไรทำให้พวกเรา หายไปจากเมืองจงไห่! “หวางซือหยวนกัดฟันกรอด แวว ตาคู่สวยเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ด้วยความรังเกียจที่ มีต่อเฉินเฟิง เวลานี้เธอไม่สงสัยว่าสิ่งที่หลี่ซื้อผิงพูดเป็น ความจริงหรือเปล่า
“ตระกูลฉี่”
“ตอนนี้เขาไปกอดขาตระกูลฉู่แล้ว”
“งานเลี้ยงเมื่อคืนคุณก็เห็น เห็นได้ชัดว่าฉู่ชิงฉือรู้สึก กับเขาไม่เหมือนคนทั่วไป.. ……………” ใบหน้าของหลี่จื้อผิงเต็ม ไปด้วยความอิจฉา เขาไม่เข้าใจ ทำไมฉู่ชีงฉือถึงชอบ เฉินเฟิงได้
ไม่ว่าหน้าตาหรือวงศ์ตระกูล เฉินเฟิงไม่มีอะไรที่ดี ทั้งนั้น เทียบกับฉู่ชิงฉือแล้ว แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน อีกทั้งสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เฉินเฟิงยังเป็นลูกเขย
แต่งเข้าบ้านที่เคยหย่าร้างมาก่อน!
ต่อให้ฉู่บึงฉือตาบอด ก็ไม่ควรชอบคนกระจอกอย่าง เฉินเฟิง
ทว่า ฉู่ชิงฉือกลับมีส่วนเกี่ยวข้องกับเฉินเฟิง สิ่งนี้จะไม่ให้เขาอิจฉาได้ยังไง
“แจ้งความ! สื้อผิง พวกเราแจ้งความกันเถอะ! แจ้ง ความว่าเขาข่มขืนฉัน! ” ดวงตาคู่สวยของหวางซือหยวน เต็มไปด้วยความเกลียดแค้น เธอไม่สามารถรับได้ ที่ ตนเองถูกคนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิงมาทำให้แปด เปื้อน
“ซือหยวน คุณคิดว่าแจ้งความมีประโยชน์หรอ?” เมื่อเห็นหวางซือหยวนไม่สงสัยในคำพูดของตน ภายใน ใจของหลี่จื้อผิงรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที แต่สีหน้าของเขา กลับแสดงออกมาตรงกันข้าม เวลานี้เขาทำหน้าจน ปัญญาและเสียใจ
ถ้าเมื่อคืนเฉินเฟิงนอนกับหวางซือหยวนเป็นเรื่อง จริง การแจ้งความ ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด
“ทำไมถึงไม่มีประโยชน์? ตระกูลฉู่จะไม่จัดการเขา หรอ? ฉู่ชิงฉือจะทนมองเรื่องนี้โดยไม่ทำอะไร?” หวางซือ หยวนพูดด้วยความโมโห เธอไม่เชื่อ คนที่หยิ่งทระนง อย่างฉู่ขึงฉือ จะชอบผู้ชายที่ข่มขืนคนอื่น ถ้าหากฉู่ชิงฉื อรู้ว่าเฉินเฟิงทำอะไร เธอต้องให้บทเรียนที่ชีวิตนี้เฉินเฟิง ไม่มีวันลืม ต่อให้ฉู่ขึงฉือไม่ทำแบบนั้น ตระกูลฉู่ก็ต้อง เป็นคนให้บทเรียนเขา
“ซือหยวน คุณโง่มาก” หลี่ซื้อผิงถอนหายใจ “อย่า เพิ่งพูดว่าฉู่ชิงฉือและตระกูลฉู่จะเชื่อคำพูดของคุณไหม เราถอยหลังสักหมื่นก้าวแล้วมาพูดนะ ต่อให้ตระกูลฉู่ และฉู่ชิงฉือเชื่อ คุณคิดว่าพวกเขาจะปล่อยคุณไปหรอ?”
“ไม่ปล่อยฉัน?” หวางซือหยวนนิ่งค้างไปก่อน จาก นั้นสีหน้าของเธอก็ซีดขาว เป็นจริงตามนั้น เป็นจริงตาม ที่หลี่สื้อผิงพูด ตระกูลฉี่ไม่มีวันปล่อยเธอไป
มีความเป็นไปได้สูงว่าตระกูลฉู่จะให้บทเรียนที่ยาก จะลืมเลือนแก่เฉินเฟิง จากนั้นก็ทำให้เธอหายไปจาก เมืองจงไห่
เพราะสำหรับตระกูลฉู่ เธอเป็นระเบิดเวลาที่ไม่มี ความปลอดภัย
ถ้าให้คนอื่นรู้ คนที่ฉู่ชิงฉือชอบเป็นคนข่มขืนคนอื่น เช่นนั้นจะทำให้ตระกูลฉู่อับอาย
ดังนั้น เพื่อความมั่นคง มีความเป็นไปได้ว่าตระกูลฉู่ จะต้องทำให้เธอหายไปจากโลกใบนี้
“ซือหยวน ยอมรับกับโชคชะตาเถอะ ไอ้คนไร้ ประโยชน์คนนี้มีตระกูลฉู่คอยหนุนหลัง พวกเราสู้มันไม่ ได้” หลี่จื้อผิงถอนหายใจด้วยความจนปัญญา เขาหันไป มองหวางซือหยวนครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเธอเชื่อคำพูด ของเขาไปเจ็ดแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ไม่ว่าความจริงจะ เป็นยังไง เวลานี้ ผู้ชายที่นอนกับหวางซือหยวน ต้องเป็น เฉินเฟิงเท่านั้น
“ยอมรับกับโชคชะตา? ! ฉันไม่อยากยอมรับกับ โชคชะตา! ฉันอยากฆ่าไอ้คนไร้ประโยชน์คนนั้น! “หวา งซือหยวนกัดฟันกรอด แค่คิดว่าเมื่อคืนตนเองถูกคน กระจอกคนนั้นบดขยี้ เธอก็รู้สึกอยากอ้วก
“ฆ่ายังไง? มันมีตระกูลฉี่คอยหนุนหลัง อย่าว่าแต่ฆ่า มันเลย พวกเราแค่แตะต้องเส้นผมของมัน ตระกูลฉี่ก็ ไม่มีวันปล่อยพวกเราไปแล้ว” หลี่ซื้อผิงรีบพูดเกลี้ยกล่อม สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือหวางซือหยวนผูกใจเจ็บเฉินเฟิง แล้วหาโอกาสลงมือกับเฉินเฟิง ถึงเวลานั้น คำโกหกของ เขาก็จะถูกเปิดเผย
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ