บทที่416 แฟนคลับมีตติ้ง

“หวั่นซิวกลับเมืองซางโจวแล้ว?”

เขียว วแปลกใจเล็กน้อย หลินหวั่นชีวจะกลับเมืองซางโจวใน เวลานี้ทำไม?

“อืม เธอกลับเมืองชางโจวแล้ว ที่บ้านมีเรื่องต้องจัดการนิด หน่อย” เฉินเฟิงตอบ

“ค่ะๆ เข้าใจแล้ว” เซียวรั่วพยักหน้า ถึงแม้สิ่งที่เพิ่งเพิ่งพูดจะ ฟังกะทันหันไปหน่อย แต่เซียวรั่วไม่ได้คิดมาก เธอรู้สึกว่า เฉินเฟิงไม่มีวันหลอกตน

“มีธุระอีกไหมครับ?” เมื่อเห็นเซียวรั่วพูดจบ แต่ยังคงไม่ได้ตัด

สาย เฉินเฟิงจึงอดไม่ได้ที่จถาม

“เอ่อ…….เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ ฉันอยากเลี้ยงอาหารกับ เพื่อนของพี่ เพราะครั้งที่แล้วเขาช่วยฉันจ่ายค่าของขวัญตั้ง มากมาย” เซียวรั่วพูดด้วยความจริงจัง ความเป็นจริงในใจเธอ แน่ใจแล้ว เพื่อนคนนั้นของเฉินเฟิงก็คือตัวเขาเอง

ที่เธอพูดแบบนี้ เป็นเพราะไม่อยากเปิดโปงเฉินเฟิงก็เท่านั้น

กินข้าว?

เมื่อได้ยินเซียวรั่วพูดแบบนี้ เฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะปวดหัว เพื่อนคนนั้นของเขา ก็คือตัวเขาเอง ตอนนี้เชียวรั่วจะกินข้าว เขาไม่สามารถแปลง เพื่อนมาให้เขียวรั่วได้

“เมื่อหลายวันก่อนเพื่อนของพี่เพิ่งไปต่างประเทศ เขาคงต้อง อยู่ต่างประเทศอีกสักพักหนึ่ง เรื่องกินข้าว ไว้คราวหน้าเนอะ” ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเพิ่งตัดสินใจหาข้ออ้างเพื่อซื้อเวลา บางที ยื้อไปสักช่วงหนึ่ง เซียวรั่วอาจจะลืมเรื่องนี้ก็ได้

เมื่อได้ยินเฉินเฟิงพูดแบบนี้ เซียวรั่วกระตุกยิ้มมุมปาก เพื่อนที่เฉินเฟิงพูดถึงก็คือตัวเขาเอง ไม่อย่างนั้น อะไรจะบังเอิญ ขนาดนี้ เธอกำลังจะเลี้ยงข้าว เพื่อนก็ไปต่างประเทศแล้ว

“พี่เฟิง ในเมื่อเพื่อนของพี่ไม่มีเวลา แต่พี่คงจะมีเวลาใช่ไหม คะ?” เซียวรั่วยิ้มแล้วเอ่ยถาม ถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็จะไม่ ยอมแพ้ง่ายๆ

“พี่……มีสิ” เงียบไปครู่หนึ่ง เฉินเฟิงจึงตอบกลับ

“ๆ ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ พี่เฟิง คืนหนึ่งทุ่ม พวกเราเจอกันที่ เจียงหมั่นโล่ ไม่ได้เจอกันก็ไม่กลับ

“หา?”

“ห้ามปฏิเสธนะคะ!” เมื่อเห็นเฉินเฟิงมีท่าทีเหมือนจะปฏิเสธ เซียวรั่วจึงรีบพูดเสริม จุดประสงค์ของเธอในวันนี้คือเลี้ยงข้าว เฉินเฟิง สิ่งที่พูดมากมายในตอนแรกนั้น เพื่อเป็นการปูทางให้ ตอนนี้ก็เท่านั้น ถ้าปล่อยให้เงินเฟิงปฏิเสธ สิ่งที่เธอปูทางมา ทั้งหมดก็เปล่าประโยชน์

“พี่ไม่ได้ปฏิเสธ……” เฉินเฟิงยิ้มเศร้า เห็นได้ชัดเซียวรั่วตั้งใจจะเลี้ยงข้าวเขา ต่อให้ครั้งนี้ปฏิเสธไป ก็ยังจะมีคราวหน้าอีก เช่น นั้นสู้จบๆไปตั้งแต่ครั้งนี้ยังดีกว่า

“ฮ่าๆๆ ไม่ปฏิเสธก็ดีที่สุดค่ะ” เขียวรั่วหัวเราะ เหมือนว่านึก อะไรขึ้นมาได้ เธอพูดขึ้นอีก : “จริงด้วย พี่เฟิง ตอนกินข้าวคืนนี้ ฉันอาจจะพาเพื่อนไปด้วย พวกเธอเป็นแฟนคลับของพี่ทั้งนั้น ชื่นชมพี่มานานแล้ว…….

“พี่เฟิง พี่คงไม่ถือสาใช่ไหมคะ?” เซียวรั่วถามหยั่งเชิง เฉินเฟิงในตอนนี้ เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวในใจของผู้หญิงใน มหาวิทยาลัยจงไห่ เพลง (เฟือร์เอลีเซอ) ของเขาไม่รู้ว่าเอาใจ ผู้หญิงไปกี่คนแล้ว

เมื่อก่อนนักศึกษาสาวในมหาวิทยาลัยจงไห่ บูชาไปเหวินชั่ว เหมือนเทพเจ้า

แต่ไปเหวินชั่วกลับลอบทำร้ายเฉินเฟิงท่าเรื่องชั่วช้าบนเวที

เรื่องลอบทําร้ายก็ช่างมันเถอะ แต่ยังลอบทำร้ายไม่สำเร็จ ใน ทางกลับกันเขาถูกเฉินเฟิงเอาคืนค่อยไปแค่หมัดเดียวก็ลงจาก เวทีแล้ว

หมัดของเฉินเฟิง ทำให้ภาพลักษณ์ของไปเหวินชั่ว พังทลาย ลงจนหมด

ไปเหวินชั่วในตอนนี้ ไม่ต่างจากหนูข้างถนน แทบจะถูก นักศึกษาในมหาวิทยาลัยจงให่รังเกียจกันหมด

ตรงกันข้ามกับเฉินเฟิง
เงินเฟิง ในตอนนี้ กลายเป็นคนที่มีหน้ามีตาที่สุดใน มหาวิทยาลัยจงให

มีทักษะการเล่นเปียโนที่ยอดเยี่ยม ฝีมือยังไม่ธรรมดา สิ่งที่ สำคัญที่สุดก็คือ เขายังเป็นเพื่อนกับคนที่มีชื่อเสียงอย่าง ซึ่งถือ

คนดังเหล่านี้ ไม่ว่าคนไหน ล้วนดึงดูดให้เขาเคารพเทิดทูล

ยิ่งไปกว่านั้น คนดังทั้งสามคนมารวมตัวอยู่ด้วยกัน

พูดได้อย่างไม่เกินจริง ตั้งแต่เฉินเพิ่งออกไปจากมหาวิทยาลัย จงไห่ ประตูหอพักของเซียวรั่ว แทบจะถูกคนฟังเข้ามาแล้ว

คนที่พังประตูหอพักของเซียวรั่ว แน่นอนว่าคือแฟนคลับของ

เฉินเฟิง

จุดประสงค์ที่พวกเธอมาหาเดียวรั่ว ก็เพื่อที่จะสืบหาข่าวของ

เฉินเฟิง หรือไม่ก็เจอเฉินเฟิง

หลายวันที่ผ่านมานี้ เซียวรั่วแทบบ้าเพราะคนเหล่านี้แล้ว

ในขณะที่เธอจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไรดี เซียวรั่วจึงมีความ คิดนี้ขึ้นมาได้ เธออยากเลี้ยงข้าวเฉินเฟิง

หากจะบอกว่าเลี้ยงข้าวเฉินเฟิง บอกว่าจัดงานแฟนคลับมีด ตั้งให้เฉินเฟิงยังจะดีเสียกว่า

“เอ่อ…….ไม่มีอสาครับ”

เฉินเฟิงนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง ตามด้วยส่ายหน้าแล้วยิ้มเศร้า เขา อยากจะบอกว่าถือสา แต่หลังจากที่พูดออกไปนั้น เกรงว่าจะเป็นการไม่ไว้หน้าเซียวรั่ว

“ถ้าอย่างนั้นตกลงตามนี้นะคะ” เมื่อเห็นเฉินเฟิงตกลง เซียวรั่ว อดไม่ได้ที่จะดีใจขึ้นมา

หลังจากนัดหมายเวลาและสถานที่กินมื้อกับเฉินเพิ่งรอบ หนึ่งแล้ว เขียว ว งวางสาย

วินาทีทีวางสาย หอพักของเซียว ว มีเสียงกรีดร้องด้วยความ ดีใจดังขึ้น

หญิงสาวหลายคนแต่งตัวสะสวย พวกเธอแต่ละคนสวยไม่ น้อยไปกว่าเซียวรั่ว หญิงสาวพากันร้องตะโกนอย่างมีความสุข เสียงกรีดร้องของพวกเธอ แม้แต่หลังคายังเกือบพลิก

ก่อนหน้านี้ตอนที่เซียวรั่วคุยโทรศัพท์ พวกเธอยืนอยู่ข้างๆ แต่ เวลานั้น พวกเธอพากันปิดปากเอาไว้ไม่กล้าส่งเสียง กลัวว่าจะ ทําให้เฉินเฟิงตกใจ

จนกระทั่งเฉินเฟิงตกลง พวกเธอจึงไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

มองดูเพื่อนสาวแต่ละคนของตนเองที่คลั่งไคล้เขา เซียวรั่วอด ไม่ได้ที่จะกลอกตามองบน : “พอได้แล้ว ไม่ต้องกรีดแล้ว ขึ้นยัง กรี๊ดกันอีกหลังคาคงปลิวแน่ๆ”

“เซียวรั่ว พี่เฟิงตอบตกลงที่จะไปเจอพวกเราจริงๆหรอ?” เสียงหวานดังขึ้น หญิงสาวหน้าตาดีแก้มยุ้ยเหมือนทารกถามขึ้น ด้วยความดีใจ เธอไม่อยากจะเชื่อ เฉิงเฟิงจะยอมตกลงแล้วไป เจอพวกเธอง่ายๆแบบนี้
เฉินเฟิง ในคืนนั้น ภาพความทรงจำที่ทิ้งเอาไว้ให้พวกเธอไม่ ได้เป็นคนง่ายๆสบายๆแบบนี้ ตอนแรกนึกว่าคนระดับเงินเฟิง ไม่มีวันยอมเจอนักศึกษาอย่างพวกเธอแน่ๆ ทว่าคิดไม่ถึง เฉินเพื่ งกลับตอบอย่างรวดเร็ว

“แน่นอนว่าตอบตกลงแล้ว ฉันออกโรงทั้งที พี่เพิ่งจะไม่ตกลง หรอ” เซียวรั่ว คอสีชมพูระเรื่อ น้ำเสียงของเธอเคล้าไปด้วย ความภูมิใจ คนนอกต่างรู้สึกว่าเงินเฟิงเข้าถึงยาก แต่คนที่เคย เจอกับเฉินเฟิงเท่านั้นถึงจะรู้ว่า เฉินเฟิงเป็นคนที่ภายนอกเย็นชา แต่ข้างใน ใจดี

กล่าวโดยทั่วไป ขอเพียงแค่ไม่ใช่คำขอร้องที่เกินกว่าเหตุ เฉินเฟิงล้วนรับปาก

“ว้าว เซียวรั่วสุดยอดมากเลย

“เซียวรั่วสุดยอดมาก รักเธอ มัวฟ! ”

“พอได้แล้วๆ ไม่ต้องประจบสอพลอ ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่ หรอ? พวกเธอต้องทำถึงขั้นนี้เชียว?” เซียวรั่วกลอกตามองบน อย่างไม่สนใจ เธอไม่เข้าใจ เพื่อนสาวพวกนี้ของตนเอง ทำไม ต้องดีใจขนาดนี้ ถึงแม้เสน่ห์ของเฉินเพิ่งจะล้นหลาม แต่ก็ไม่ถึง ขั้นนี้รึเปล่า

ถึงแม้สิ่งที่เธอพูดเหมือนจะไม่ได้สนใจ แต่ในใจของเซียวรั่วมี ความคาดหวังที่จะได้เจอกับเฉินเฟิงในคืนนี้

ชั่วพริบตา เวลาก็เดินมาจนถึงตอนเย็นแล้ว
หลังจากเลิกงาน เงินเฟิงไม่ได้ออกจากบริษัททันที แต่โทรไป หาสือไพ่จุน

จุดประสงค์ที่เขาโทรไปนั้นก็เพื่อทำความเข้าใจว่าการสอบ ปากคำนักดาบญี่ปุ่นไปถึงไหนแล้ว

เป็นไปตามที่เฉินเฟิงคิดเอาไว้ เรื่องยังไม่ไปถึงไหน นักดาบญี่ปุ่นปากแข็งมาก การลงโทษทั้งสามสิบหกของ สหพันธ์สงคราม เขาล้วนทนได้ทั้งหมด

ถึงแม้ระหว่างนั้นเขาจะหมดสติไปหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอม บอกเบาะแสอะไรที่มีประโยชน์ออกมาแม้แต่น้อย

สำหรับผลลัพธ์นี้ เฉินเฟิงไม่ได้รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อย ก่อน หน้านี้เขาเดาได้อยู่แล้ว นักดาบญี่ปุ่นคนนี้ไม่มีวันพูดอะไรออก มาแน่นอน