บทที่326 ทองแผ่นเดียวกัน

ไสหัวไป !

หวางเต็อฟายังอยากจะพูดอะไรบาง อย่าง แต่เฉินเพิ่งกลับตบเข้ามาหนึ่งจาก ทําเอาเงินหนึ่งพันหยวนในมือหวางเต็อฟาพัด ปลิวไป

“เฮ้ย นาย…… หวางเดอฟาใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิง กำลังจะระเบิดความโกรธออกมา แต่เมื่อนึกถึง อำนาจของเฉินเฟิง เขาก็ใจเย็นลงทันที พูด ด้วยความเกลียดชัง : “หนึ่งพันห้าร้อยหยวน ฉันให้นายหนึ่งพันห้าร้อยหยวนโอเคไหม

“ฉันบอกว่า…….ไสหัวไป ! ” เฉินเฟิงระงับ ความโกรธไว้ พยายามข่มใจที่จะตบหวาง เต่อฟาให้ตายไว้

“ไสหัวไป ? ” “หมายความว่ายังไง ? นายไม่ต้องการ เงินแล้ว ? ” หวางเต๋อฟามองไปที่เฉินเฟิงด้วย ความประหลาดใจ ไม่รอให้เฉินเฟิงเอ่ยปาก พูด เขาก็รีบที่จะเก็บเงินที่อยู่บนพื้นขึ้นมา เก็บ ไปพลาง พูดไปพลาง : ” นายไม่ต้องการเอง นะ ไม่ใช่เป็นเพราะฉันไม่ให้นาย……..

รอจนเก็บเงินเสร็จ ถึงจะเงยหน้าขึ้นอีก ครั้ง กลับเพิ่งพบว่าตรงหน้าของเขาไม่มีเงา ร่างของเฉินเฟิงอยู่ตั้งนานแล้ว

“เหี้ยเอ้ย ! ”

หวางเเอฟาพูดค่าออกมาหนึ่งคำ ตาม ด้วยยกมุมปากยิ้มด้วยความภูมิใจ : “ให้เงิน นายก็ไม่เอา ไอ้คนไม่มีอนาคต”

“เพิ่งจะค่าเฉินเฟิงเสร็จ โทรศัพท์ของ หวางเต๋อฟาก็มีสายเรียกเข้ามา

“ลูก ได้รับแล้วหรือยัง ? ” ปลายสาย โทรศัพท์พูดด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมเข้ามา

“ได้รับแล้วครับ แม่ หยกถึงมือของผม แล้ว” หวางเต๋อฟาใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ ประจบสอพลอ

“ให้เงินเขาไปเท่าไหร่ ? ”

“หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน ! ”

“อะไรนะ ! หนึ่งแสนห้าหมิ่นหยวน ! ” เสียงที่แหลมคมของปลายสายสามารถทําให้ แก้วหูทะลุได้เลย ราวกับว่านกฮูกยังไงอย่าง

“หวางเดอฟา สมองของลูกมีน้ำเข้าไป แล้วเหรอ ?! แม่ให้ลูกหนึ่งแสนหยวน ลูกไม่ ต่อราคาคนเขาก็ไม่เป็นไร แต่ลูกยังจะให้เงิน คนเขาเพิ่มอีกห้าหมิ่นหยวน ? !”

“แม่ แมคิดว่าผมอยากให้เงินไอ้บ้านนอก นั่นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนเหรอ……หวาง เตอฟาใบหน้าที่น้อยใจ : “เริ่มแรก ผมก็คิดจะ ให้ไอ้บ้านนอกนั่นแค่ห้าหมื่นหยวน แต่ไอ้บ้าน นอกนั้นพอได้ยินว่าผมจะให้เพียงแค่ห้าหมื่น หยวน เขาก็ตบหน้าผมแล้วสองครั้ง…… “ลูกว่าอะไรนะ ?! ไอ้บ้านนอกนั่นตบ หน้าลูกสองครั้งเหรอ ? เขาอยากตายงั้นเห รอ ?! ” เสียงปลายของอีกฝั่งก็ระเบิดความ โกรธขึ้นมาทันที

น้ำเสียงของหวางเต็อฟาเพิ่มความ น้อยใจมากยิ่งขึ้น ถึงขั้นกับร้องไห้ออกมา : แม่ ไอ้เหี้ยนั่นไม่เพียงแค่ตบหน้าผมสองครั้ง เขายังข่มขู่ผม บอกว่าวันนี้ผมจะต้องนำเงิน หนึ่งแสนห้าหมื่นออกมา ถ้าหากหาเงินหนึ่ง แสนห้าหมื่นไม่ได้ เขาจะมาถึงหน้าบ้านของ เรา เอาล่าโพงมาป่าวประกาศว่าพ่อดิดเงิน เขาจะก่อเรื่องวุ่นวายให้ทุกคนได้รู้เรื่องนี้ ให้ คนทั้งจงไห่ได้รู้ ว่าพ่อของเราเป็นคนที่ไร้ ยางอาย

เพื่อชื่อเสียงของพ่อ ผมจึงต้องยืมเงิน จากเพื่อนมาอีกห้าหมื่นหยวน รวมเป็นหนึ่ง แสนห้าหมื่นหยวน ให้กับไอ้เหี้ยนั่น ” หวาง เต๋อฟาพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก

หะ ! โกรธมาก ! ไอ้เดียรัจฉานนั่นมัน อยู่ไหน ? ไปตามตัวเขามาให้แม่ แม่จะเอาเขา ให้ตาย ! ” แม่ของหวางเต่อฟาด่าทอด้วยน้ำ เสียงที่แหลมคมออกมา จากปลายสาย

โทรศัพท์ แม้แต่หวางเดือฟาก็รู้สึกถึงความ โกรธอย่างมากในน้ำเสียงแม่ของเขาเอง

หวางเต๋อฟาหดคอลง : “แม่ เขาไปแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว

“หา ! หามาให้แม่ ! ตามตัวเขากลับมา ให้แม่ ! แม่จะให้เขาเอาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่น หยวน อ้วกออกมาไม่ให้ขาดแม้แต่สตางค์ เดียว ! เงินของฉันเพิ่งเย้นฟาง ไม่ใช่เอาไป ได้ง่ายดายขนาดนั้น ! “เพิ่งเย้นฟางกรีดร้อง ด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมออกมา

“แม่ แม่อย่าโมโห เดี๋ยวผมออกไปตาม หาตัวเขามา ผมออกไปตามหาตอนนี้เลย หวางเดอฟารีบพูดกล่าวออกมา มุมปากกลับมี รอยยิ้มแห่งความเยาะเย้ย ไอ้บ้านนอกนั้น กล้าจะมาต่อกลอนกับตัวเอง ?

รนหาที่ตายแท้ๆ !! เฉินเฟิงกลับไม่รู้เลยว่า เพียงคำพูดไม่กี่ คําของหวางเต่อฟา จะเปลี่ยนจากหนึ่งพัน หยวนเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนได้

ถ้าหากเฉินเฟิงรู้เข้าละก็ เกรงว่าจะโกรธ จนกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว

ในตอนนี้ เฉินเฟิงก็ได้มาถึงโรงพยาบาล เอกชนในเขตผู่ตงแล้ว

หลังจากที่เจ้าสามหางถูกไล่ออกมาจาก มาเลเซีย ก็มาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เอกชนแห่งนี้

หลังจากที่ถามหน้าเคาน์เตอร์ว่าเจ้าสาม หวงพักอยู่ห้องไหนแล้ว เฉินเฟิงก็รีบไปหา ทันที ยังอยู่ข้างนอกประตู ก็ได้ยินเสียงของ เฉินจื่อหลี่ที่อยู่ในห้องอย่างตื่นเต้น :

“อาจารย์ คุณไม่รู้หรอกว่า อาจารย์อา เฉินเก่งมากแค่ไหน ตอนที่พวกเราไปหาบัว หิมะซินเจียงที่ยู่ฉวนซานนั้น ได้เจองูดำหนึ่ง ตัว งูค่าตัวนั้น ลำตัวยาวกว่าสามสิบเมตร ขนาดตัวงูใหญ่กว่าถังน้ำอีก เหมือนกับสัตว์ ประหลาดยังไงอย่างนั้น”

ตอนนั้นทหารรับจ้างกว่ายี่สิบนายที่อยู่ ในเหตุการณ์ พวกเขากราดกระสุนกว่าพันนัด ผลเป็นที่น่าตกใจแม้แต่ผิวของงูดำตัวนั้นก็ ไม่มีรอยชดข่วนแม้แต่นิดเดียว”

“น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ ? “บนเตียงผู้ ป่วย เจ้าสานหวงสูดลมหายใจเข้าด้วยความ ตกใจ

ท่าทางที่เบิกดาโตของเขา เฉินเฟิงที่ มองอยู่นอกประตูก็เผยยิ้มออกมา คิดไม่ถึงว่า แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี เจ้าสามหวงก็ยังคง มีนิสัยเหมือนเด็กน้อยเช่นเคย

“ใช่ น่ากลัวขนาดนั้นเลยแหละ ! ” เฉินจื่อหลีพยักหน้าอย่างหนักหน่วง นิสัยที่ ชอบพ่น ลายกระจัดกระจาย กระโดดโลด เต้น ส่วนหนึ่งก็มาจากการเลี้ยงดูของเจ้าสาม นวง

KA

“หลังจากทหารรับจ้างของตระกูลให้ กรานกระสุนกว่าพันนัดออกไป ทำอะไรงดำตัว นั้นไม่ได้ หลังจากนั้น จอมยุทธ์ชั้นกลางทั้ง สองคนของตระกูลให้ก็ปรากฏตัว อยู่ตรงหน้า ค่าตัวนั้น พวกเขาทั้งสองยังไม่ได้ออก ท่วงท่าอะไร ก็ถูกหางดำตัวนั้นสะบัดจนบิน ไปแล้ว”

“หลังจากนั้นละ ? หลังจากนั้นเกิดอะไร ขึ้น ? “เจ้าสามหวงทนรอที่จะฟังต่อไปไม่ไหว แล้ว

“หลังจากนั้น หลังจากนั้นอาจารย์อาเ นของฉันก็ปรากฏตัว”เฉินจื่อหลี่ใบหน้าที่ แสดงถึงความภูมิใจ ราวกับว่าคนที่ปรากฏตัว ตอนนั้นเป็นตัวเองยังไงอย่างนั้น

“สามดาบ ! “เฉินจื่อหลี่ยื่นสามนิ้วมือ

ออกมา พูดอย่างภาคภูมิใจ : “อาจารย์อาเฉินข องฉันหยิบสามดาบออกมา สามดาบ บงู จน ตายแล้ว ! ”

“เลือดของงูตัวนั้น ท่าเอาทั้งทะเลสาบ กลายเป็นสีแดงเลย อาจารย์ คุณไม่ได้เห็น ภาพฉากนั้น ว่ามันน่าสะเทือนใจมากแค่ไหน สาวน้อยของตระกูลให้ในตอนนั้น คนทั้งคน ตกใจจนโง่ไปแล้ว หลังจากจบเรื่อง สายตาที่ เธอมองไปที่อาจารย์อาเฉิน เรียกว่าทั้งรักทั้ง หลง อยากที่จะแต่งงานกับอาจารย์อาเฉิน เลย ทันที ถ้าให้ฉันพูด อาจารย์อาเฉินก็คงรับสาว น้อยคนนั้น เอาไว้แล้ว สาวน้อยคนนั้นเป็น ลูกสาวคนเดียวของตระกูลให้ แต่ก็คู่ควรกับ อาจารย์อาเงินน่ะ.. “เฉินจื่อหลี่ตื่นเต้นจน พูดตรงๆออกมา จู่ๆก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆ หนาวเย็นขึ้นทันที เจ้าสามหวังที่อยู่ตรงหน้าก็ เบิกตาโต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เฉินจื่อหลีกลอกตาไปมอง ไอออกมาส องครั้งเล็กน้อย : “โต๊ะๆ อาจารย์ ฉันแค่พูด เล่นๆ อาจารย์อาเฉินคนนี้ จริงๆแล้วรักเดียวใจ เดียว อืม รักเดียวใจเดียว ในสายตาของเขามี เพียงภรรยาแค่คนเดียว……

“งั้นเหรอ ? ” เฉินเฟิงใบหน้าที่มีแต่เส้นส คําเดินเข้ามาด้านหลังของเฉินจื่อหลี่แล้ว

เฉินจื่อหลียืนแข็งทื่อ รีบหันหน้ามา พูด อย่างยิ้มๆ : ใช่ ใช่ อาจารย์อาเฉิง อาจารย์ เป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวที่สุด ที่ผมเคยเจอ

“ไสหัวไป ! ” เฉิงเฟิง ทอออกไปด้วย

อารมณ์โกรธ

นิสัยที่ชอบพูดโกหกเกินจริงของเฉินจื้อ หล่ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเปลี่ยนได้ หากเขา ยังไม่เดินเข้ามาอีกละก็ เกรงว่าแม้แต่จู่ซ่งฉือ ก็คงจะกลายเป็นคนที่เขาชื่นชอบ

เฉินเฟิงขยับสายตาไปที่เจ้าสามหวงอีก ครั้ง แต่เมื่อเห็นเจ้าสามหวงในตอนนั้น สีหน้า นําคล้ำ ใบหูที่โดนตัดไปข้างนึง เดิมทีน้ำหนัก ที่ร้อยกว่ากิโล ในเวลานี้ผอมจนเหลือแต่โครง กระดูก ความรู้สึกของคนที่ได้เห็น ราวกับว่า ลมกระโชกผ่านเข้ามายังไงอย่างนั้น