บทที่263 สามีฉัน

“พี่ใหญ่ นั้นตอนนี้ควรทำยังไง? ถ้าไม่อย่างนั้นปล่อยแม่คนนี้ไหม?” เฉินจื่อหลี่ถาม ฟังความหมายของเฉินจื่อเหวินออก ตอนนี้เสี้ยเมิ่งเหยา กลับกลายเป็นปัญหายุ่งยาก

“ปล่อยไม่ได้” เฉินจื่อเหวินส่ายหน้าพลางบอกว่า “ถ้าปล่อยเธอไป คนเบื้องหลังของเธอจะค้นหาแล้วตามมาจนเจอเบาะแส ค้นพวกเรา เจอที่นี่คงไม่ดีนัก พวกเราเข้ามาครั้งนี้ เข้ามาแบบหลบๆ ซ่อนๆ จะให้ คนรู้ร่องรอยของพวกเรามากเกินไปไม่ได้

“แต่บอดี้การ์ดของแม่คนนี้ที่อาโสงตีจนเจ็บ อีกฝ่ายรู้ว่าพวกเราเป็น จอมยุทธ์แล้ว” เฉินจื่อหลี่พูดอย่างจำใจพอสมควร

“รู้แล้วจะเป็นยังไง ตอนนี้คนอยู่ในมือพวกเรา ก่อนหน้าที่ยังตรวจ ไม่ชัดเจน พวกเขาคงไม่กล้าวู่วาม” เฉินจื้อเหวินมีแผนในใจอยู่ สอบ แล้ว

“บางที แม่คนนี้อาจจะรู้ว่าจอมยุทธ์เบื้องหลังของเธอเป็นใคร”

เฉินจื่อหลี่ลูบไล้คาง มองเสี้ยเมิ่งเหยาที่ยังสลบอยู่ เฉินจื่อเหวินขมวดคิ้วเอ่ยปาก “อาเจียว เธอไปทำให้หล่อนฟื้นแล้ว ถามหล่อนหน่อย”

เสี้ยเมิ่งเหยาใจเย็นมาก เวลานี้เธอไม่ได้ถามเฉินจื่อเหวินเป็นใคร อย่างคำถามโง่เขลาแบบนี้ แต่กลับพูดตรงไปตรงมา “ทำไมพวกคุณ ถึงต้องลักพาตัวฉัน?”

มีเพียงรู้จุดประสงค์ เธอถึงสามารถวิเคราะห์ที่มาของเฉินจื้อเหวิน คนเหล่านี้ได้

“คุณเสี้ย ทำไมพวกเราถึงลักพาตัวคุณ นี่ไม่สำคัญ เรื่องสำคัญคือ

คุณเสี้ยอยากออกไปจากที่นี่รึเปล่า” เฉินจื่อเหวินพูดยิ้มกริ่ม

มุมปากเสี้ยเมิ่งเหยาเผยท่าทีถากถาง “ฉันบอกว่าอยากให้พวกคุณ ปล่อยฉันไปเหรอ?” เฉินจื่อเหวินหัวเราะหีๆ “ขอเพียงคุณเสี้ยตอบคำถามมาให้กระจ่าง คนที่อยู่เบื้องหลังตัวเองเป็นใคร พวกเราจะปล่อยคุณเสี้ยออกไป”

“หมายความว่าอะไร?” เสี้ยเมิ่งเหยาสงสัยอยู่บ้าง ไม่เข้าใจความ หมายในคำพูดของเฉินจื่อ เหว็น

“คุณเสี้ย ผมจะไม่อ้อมค้อมกับคุณอีก ผมอยากรู้ว่าจอมยุทธ์ที่เฝ้า

ใต้ตึกคุณเมื่อคืนนี้เป็นใคร?” เฉินจื่อเหวินพูดอย่างโจ่งแจ้ง

“จอมยุทธ์?” เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งมีนงง ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงไม่เคยพูดเรื่อง จอมยุทธ์พวกนี้กับเธอ

“หรือว่าคุณเสี้ยไม่รู้?” เฉินจื่อเหวินขมวดคิ้ว ท่าทางสงสัยของเสี้ย เมิ่งเหยา ไม่เหมือนแกล้งแสดงออกมา

เสี้ยเมิ่งเหยาสายหน้าพลางตอบว่า “ฉันไม่รู้ว่าจอมยุทธ์ที่พวกคุณ

พูดคืออะไร แต่คนที่คุ้มครองฉันใต้ตึกเมื่อคืนนี้ ฉันพอรู้ว่าเป็นใครส่ง

มา”

“คุณเสี้ยเชิญพูด” เฉินจื้อเหวินสนใจขึ้นมา

“สามีฉัน” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดตามตรงไม่ปิดซ่อน นอกจากเฉินเฟิงแล้ว ไม่อาจมีใครอื่นส่งคนมาคุ้มครองเธอได้

ตอนนี้สำหรับเรื่องที่เฉินเฟิงพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ เธอเชื่อมาเจ็ดแปด ส่วนแล้ว เฉินเฟิงอาจจะได้ยินข่าวว่ามีคนมาลักพาตัวเธอจากเยไหถัง ที่นั่นจริง ดังนั้นจึงอยากกลับบ้านมาบอกเธอ แต่โดนเธอเข้าใจผิด

แต่เฉินเฟิงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเธอ ทว่าตอนที่ออกไปยังส่งจอม ยุทธ์เข้ามาคุ้มครองเธอ

“สามีคุณ?” เฉินจื่อเหวินขมวดหัวคิ้วขึ้น เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ

“แม่คุณ ไอ้วิชาพูดเพ้อเจ้อหน้าตาเฉยของเธอนี่เรียนมากับใคร? รายละเอียดของสามีเธอ พวกเรารู้ดีกันหมด เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้า บ้านธรรมดาคนหนึ่ง จะให้จอมยุทธ์มาเป็นบอดี้การ์ดของเธอได้เหรอ? เธอรู้ไหมจอมยุทธ์คืออะไร? สถานะตำแหน่งของจอมยุทธ์ในสังคมนี้ สูงมากแค่ไหนกัน?” เฉินจื่อหลี่พูดอย่างตลก อยากจะใช้จอมยุทธ์มา เป็นบอดี้การ์ด อย่างมากที่สุดก็ต้องมีสถานะของผู้สืบทอดตระกูลชั้น

นำ

ผู้สืบทอดตระกูลชั้นนำ จะไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่น? มาล้อ เล่นบ้าบออะไรกัน

“สามีฉันไม่ใช่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านธรรมดา” น้ำเสียงเสี้ยเมิ่งเหยา

เย็นชาลงมา “เขาก็เป็นจอมยุทธ์”

เสี้ยเมิ่งเหยาไม่รู้ระดับของเฉินเฟิง แต่ดูจากการแสดงออกในอดีต ของเฉินเฟิง ถึงแม้อยู่ในวงการของจอมยุทธ์ เฉินเฟิงก็มีตัวตนที่สุด ยอดอย่างแน่นอน

“สามีเธอเป็นจอมยุทธ์?”

เฉินจื่อหลี่ท่าทางเกินเลย จากนั้นตบขาหัวเราะยกใหญ่ “ฮาๆ แม่คุณ เธอจะมาอำฉันเชียวเหรอ?”

“เธอรู้ไหมว่าจอมยุทธ์คืออะไร ถึงได้กล้าพูดแบบนี้ออกมา? บอกเธอ ตามตรง ถ้าสามีเธอเป็นจอมยุทธ์จริง พวกเธอตระกูลเสี้ยก็คงโดนเขา กำจัดด้วยมือเดียวไปนานแล้ว”

“เดิมทีเธอไม่รู้จอมยุทธ์สองคำนี้หมายความว่าอะไร!” ในน้ำเสียงของเฉินจื่อหลี่หยิ่งยโสลีกๆ ดูถูกต่อคนธรรมดา

“คุณไม่เชื่อฉันก็ไม่เป็นไร” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเรียวขึ้น ที่จริงเรื่อง ราวน่าเหลือเชื่อมาก แต่คนตรงหน้ากลุ่มนี้ไม่รู้ เฉินเฟิงไม่เพียงเป็น จอมยุทธ์ เขายังเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเฉินเมืองยันเจียงด้วย

“ในเมื่อคุณเสี้ยไม่ยอมบอกความจริง นั้นสองวันนี้ก็ต้องลำบากใจ คุณเสี้ยชั่วคราวก่อนสักหน่อย” เฉินจื่อเหวินพูดนิ่งๆ เขาไม่คิดว่าสิ่งที่ เสี้ยเมิ่งเหยาพูดเป็นเรื่องจริง เพราะจอมยุทธ์ไปเป็นลูกเขยแต่งเข้า บ้านฝ่ายหญิง นี่เป็นยิ่งกว่าเทพนิยายก็เป็นนิทานอาหรับราตรี

เห็นว่าเฉินจื้อเหวินจะออกไป เสี้ยเมิ่งเหยารีบร้อนขึ้น “หยุดก่อน!”

“คุณเสี้ยยังมีธุระอะไร?” เสี้ยเมิ่งเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร ฉันไม่รู้ จุดประสงค์ของพวกคุณ แต่ฉันขอเตือนพวกคุณไว้ ดีที่สุดรีบปล่อย ฉันไป ถ้าโดนสามีฉันตามมาถึงที่ เขาจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่”

คำพูดของเสี้ยเพิ่งเหยานี้ กำลังคิดแทนพวกเฉินจื่อเหวินจากใจจริง เธอสามารถมองออกอย่างชัดเจน ว่าเฉินจื่อเหวินคนเหล่านี้มีเจตนา ร้ายต่อเธอไม่ได้ลึกมาก การลักพาตัวเธออาจจะมีความบังเอิญอย่าง อื่นด้วย

แต่เฉินเฟิงกลับคงไม่คิดแบบนั้น ดูจากนิสัยที่เผด็จการของเฉินเฟิง ขอเพียงมีคนทำร้ายเธอ เฉินเฟิงจะแก้แค้นอย่างไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอา ด้วยกล ถึงตอนนั้นเฉินจื่อเหวินคนเหล่านี้ ล้วนอย่าคิดจะอยู่สบายสัก คนเดียว

ไม่ใช่ว่าเสี้ยเมิ่งเหยาเห็นใจเฉินจื่อเหวินคนเหล่านี้ แต่ว่าเธอไม่อยาก เห็นเฉินเฟิง ทำเรื่องวุ่นวายใหญ่โตครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะเธอ

“แม่คุณ เธอข่มขู่พี่ใหญ่ฉันเหรอ?” น้ำเสียงของเฉินจื่อหลี่เย็นลงมา เสี้ยเมิ่งเหยาน้ำเสียงอืด “นี่ไม่ใช่ข่มขู่ นี่คือแนะนำ”

“หีแนะนำ?” เฉินจื่อหลี่หัวเราะหีๆ ไม่พูดสักคำ “แม่คุณ เธอเก็บคำ แนะนำนี้ไว้ให้สามีสวะคนนั้นของเธอฟังเถอะ”

“อีกอย่างเธอภาวนาให้เขารู้จักเอาตัวรอดหน่อยจะดีที่สุด อย่าบุกมา

หาพวกเรา ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าถึงตอนนั้นฉันให้เธอเห็นเขาโดนฉัน

ใช้มือเดียวบีบจนตายไปยังไง!”

“คุณ… เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธอยู่บ้าง เธอนึกไม่ถึงว่าความหวังดีของ ตนกลับโดนเฉินจื่อหลี่เห็นเป็นเจตนาร้าย

“อาหลี่ อย่าเสียมารยาทกับคุณเสี้ย” เฉินจื่อเหวินชายตามองเฉินจื่อ หลี่ที่หนึ่ง จากนั้นย้ายสายตาไปทางเสี้ยเมิ่งเหยาพลางยิ้มเล็กน้อย

“คุณเสี้ย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณ ผมจะระวังไว้”

เห็นได้ชัดมากว่าเดิมที่เขาไม่ได้วางคำพูดของเสี้ยเมิงเหยาไว้ในใจ แต่อย่างใด เวลานี้ เฉินเฟิงโทรศัพท์ไปหาที่มือถือของเยไหถึง

“ผมต้องการข่าวของโจรเถื่อนนอกเขตพวกนั้น” เฉินเฟิงพูดตรง ประเด็น ข่าวคราวเป็นเย่ไหถึงรายงานให้เขา นั้นเวลานี้น่าจะมีความ เป็นไปได้มากสุดที่เยไห่ถังจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนกัน

“ฉันไม่รู้น้ำเสียงของเย่ไห่ถังเย็นยะเยือกเหมือนเมื่อก่อน

“ทำไมคุณถึงไม่รู้อะไรเลย?” ในเสียงของเฉินเฟิงมีความโกรธระดับ “คุณเฉิน โปรดระวังน้ำเสียงของคุณด้วย ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ และไม่ใช่คนใช้ของคุณด้วย คุณไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงใส่ฉัน” เยไห่ถัง

หนึ่ง

ขมวดคิ้ว

“ขอโทษ คุณเย่ เป็นผมวู่วามเอง” สูดหายใจลึกๆ ทีหนึ่ง เฉินเฟิง ทำให้ตนเองสงบลงมาได้ เขาไม่มีสิทธิ์โมโหเย่ไห่ถังจริงๆ เพราะเขา กับเย่ไหถังไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่ไหถึงบอก ข่าวเขาแล้วว่ามีคนอยากลงมือกับเสี้ยเพิ่งเหยา แต่เป็นเขาเองที่ ประมาทไป