บทที่257 หญิงร้ายชายเลว

เฉินเฟิงขมวดคิ้วขึ้น “คุณเคยรับปากผมว่าจะปกป้องเมิ่งเหยา” “ใช่ ฉันเคยรับปากคุณ แต่ที่ฉันพูดเหมือนว่าจะเป็นหลังจากที่คุณ

ไปจากเมืองชางโจว ตอนที่เสี้ยเพิ่งเหยาเจออันตรายที่ไม่อาจต้านทาน

ได้ ฉันถึงจะช่วยเธอสักครั้ง”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพียงครั้งเดียว หลังจากครั้งหนึ่ง เสี้ยเมิ่งเหยา จะเป็นหรือตาย ไม่เกี่ยวกับฉัน”

คำพูดของเย่ไห่ถังเย็นชาอยู่บ้าง แต่เฉินเฟิงกลับไม่มีแรงโต้กลับ เพราะตอนแรกเขาพูดแบบนี้กับเย่ไห่ถังไว้จริงๆ

“ขอบคุณสำหรับข่าวของคุณ”

เฉินเฟิงหัวเราะ ลุกขึ้นออกไปโดยตรง เหลือเย่ไห่ถึงไว้ที่เดิม ใบหน้าเต็มไปด้วยความซับซ้อน

เฉินเฟิงเหมือนเท้าพึ่งก้าวออกจากผับ ด้านหลังเสี้ยจื่อหลันก็ กระโดดตามออกมา

“เฉินเฟิง นายมาทำอะไรที่นี่?” เสี้ยจื่อหลันแกล้งถามไปทั้งๆ ที่รู้ “เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ?” เฉินเฟิงมองเสี้ยจื่อหลันอย่างเมินเฉย

“น้ำเสียงจะดุขนาดนี้ทำไม?” เสี้ยจื่อหลันไม่พอใจเท่าไรยิ้มแบบ ขบคิดของหล่อนต่อ “ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน แต่กับเสี้ยเมิ่งเหยายัยคนนั้น น่าจะเกี่ยวอยู่นะ”

เฉินเฟิงน้ำเสียงขรึม “คุณหมายความว่าอะไร?”

“ไม่ได้หมายความว่าอะไร แค่เมื่อกี้ในผับ ไม่ระวังมองเห็นหญิงร้าย ชาวเลวคู่หนึ่งดื่มเหล้าด้วยกัน ผู้ชายในหญิงร้ายชายเลวคู่นี้ยังหน้าตา คล้ายใครบางคนด้วย”

เสี้ยจื่อหลันมองเฉินเฟิงอย่างสบายๆ

เฉินเฟิงขมวดคิ้วขึ้น “เฉินเฟิง ผู้ชายเลวคนนั้น คงไม่ใช่นายหรอกมั้ง” เสี้ยจื่อหลันพูด แบบหน้าตาเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน

“คุณอยากทำอะไร?”

เฉินเฟิงถามเรียบๆ เสี้ยจื่อหลันขวางเขาไว้ตรงนี้ ต้องมีแผนการบาง อย่างแน่

เสี้ยจื่อหลันไม่ได้ตอบคำถามของเฉินเฟิง แต่พูดอย่างหยอกเย้า “เฉินเฟิง นายว่าถ้าเสียเมิ่งเหยาเห็นนายกับผู้หญิงคนหนึ่ง มาดื่มเหล้า อยู่ในผับดึกขนาดนี้ เธอจะรู้สึกยังไง?”

“คุณข่มขู่ผม?” น้ำเสียงเฉินเฟิงเย็นลงมา

“ฮาๆ ข่มขู่? เฉินเฟิง นายสำคัญตัวเองมากเกินไปมั้ง นายคิดว่าเป็น ของอะไรยังคุ้มค่าให้ฉันข่มขู่?” เสี้ยจื่อหลันหัวเราะอย่างเหยียดหยาม ก่อนจะบอกว่า “บอกนายตามตรง เฉินเฟิง เดิมที่ฉันไม่เคยคิดจะข่มขู่ นาย เพราะคลิปฉันส่งให้เสี้ยเมิ่งเหยาแถมยังมีหลินหลันอีกตั้งแต่แรก แล้ว”

“ตอนนี้ที่บ้านนายจะต้องยุ่งเหยิงแน่แล้วมั้ง” เสี้ยจือหลันดีใจที่เห็น คนอื่นเดือดร้อนอย่างมาก ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกสุขที่ได้แก้ แค้น

“เสี้ยจื่อหลัน นี่เธอกำลังหาที่ตาย!” ในตาของเฉินเฟิงมีความดุเดือด ถึงแม้เขาจะเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่กลัวความผิด แต่เรื่องแบบนี้เดิมก็ยากจะ อธิบายให้กระจ่าง ถ้าเสี้ยจื่อหลันลงคลิปวิดีโอออกไปจริง ไม่รู้เสี้ยเมิ่ง เหยาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร แต่หลินหลันต้องเชื่อแน่นอน

“ทำไม นายเป็นของเสียอย่างหนึ่งยังอยากฆ่าฉันเชียวรึ?” เสี้ยจื่อ หลันยั่วยุอย่างกำเริบเสิบสาน “ฉันจะบอกนายให้นะ ที่นี่มีวงจรปิด โดย เฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนฉันสองสามคนก็แอบมองดูอยู่ด้วยละ ถ้านายกล้า แตะต้องฉันแม้แต่นิ้วเดียว ฉันจะให้นายรับผิดชอบทั้งหมด”

“ไสหัวไป”

เฉินเฟิงมองเสี้ยจื่อหลันอย่างรำคาญ ผลักเสี้ยจื่อหลันออกไปทันที “แกไอ้สวะ แกยังมีหน้ามาผลักคนอื่น!” เสี้ยจื่อหลันอับอายหงุดหงิด ต่อว่ายกใหญ่ “เสี้ยเมิ่งเหยายังไม่ได้นอกใจ ไอ้ของเสียอย่างแกกลับ นอกใจก่อน ใครให้ความมั่นใจกับแก…”

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจคำด่าทอของเสี้ยจื่อหลัน เขากลับไปที่คฤหาสน์ ยู่ฉวนซานทันที

พอผลักประตูเปิด ภายในคฤหาสน์มีดสนิทอย่างเช่นก่อนหน้า เสี้ย เมิ่งเหยาไม่ได้อยู่บ้าน

เฉินเฟิงวุ่นวายใจพอสมควร หยิบมือถือออกมา ต่อสายไปยัง โทรศัพท์ของเลี้ยเพิ่งเหยา

ตั๊ด

เสี้ยเมิ่งเหยาตัดสายไปทันที

เฉินเฟิงถอนหายใจทีหนึ่ง จำใจอยู่บ้าง

นิสัยเดิมของเสี้ยเพิ่งเหยาอ่อนไหวง่าย ตอนนี้เห็นคลิปสิดีโอของ

เสี้ยจื่อหลันต้องคิดมากแน่ๆ

เฉินเฟิงส่ายหน้า ได้แต่ขับรถมาที่บ้านของหลินหลัน

พอผลักประตูออก มองเห็นใบหน้าหลินหลันเต็มไปด้วยความโกรธ “ไอ้สวะ แกยังมีหน้ากลับมาอีก!”

“แม่ เมิ่งเหยาล่ะ?” เฉินเฟิงถามเสียงทุ้ม เขาจำเป็นต้องอธิบายให้ชัด แจ้งกับเสี้ยเพิ่งเหยาด้วยตนเอง

“แกถามหาลูกสาวฉันทำไม? แกไปดื่มเหล้ากับนังผู้หญิงชั้นต่ำคน นั้นอีกสิ!” หลินหลันด่าทอมาใส่หน้าโครมๆ

“แม่ หล่อนเป็นเพื่อนของผม ไม่ใช่แบบนั้นอย่างที่แม่คิด” เฉินเฟิงอธิ

บายด้วยความอดทน

“เพื่อน? เพื่อนอะไรถึงไปดื่มเหล้าที่ผับกับแกดึกดื่นกัน?” หลินหลัน หัวเราะติดๆ กัน “เพื่อนอะไรของแกถึงไปมือเติบกับแก๊งลูกคนรวยเพื่อ คนอื่นเขา?” หลินหลันพูดพลางหยิบมือถือออกมา กดเปิดวิดีโอที่เสี้ยจื่อหลันส่ง

มา

ฉากในวิดีโอมืดสลัวอยู่บ้าง แต่ยังสามารถมองเห็นชัดว่าเฉินเฟ งกับเย่ไห่ถังนั่งดื่มเหล้าอยู่ด้วยกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เสี้ยจื่อ หลันถ่ายมายังหลอกใช้มุมกล้อง จงใจถ่ายท่วงท่าที่สองคนดื่มเหล้ามา ให้คลุมเครือที่สุด ดูขึ้นมายังเหมือนกับคู่รักที่อยู่ในช่วงรักดื่มด่ำมาก

“ไอ้สวะ แกยังมีหน้ามาบอกว่าเพื่อนแก?” หลินหลันยิ้มเยาะ ไม่รอ เฉินเฟิงอธิบาย หล่อนกดวิดีโออีกตัวหนึ่ง

เนื้อหาในวิดีโอก็คือฉากที่เฉินเฟิงตีต้วนซาวกับหวางควนเมื่อช่วง บ่าย จนถูกผู้ชมถ่ายไว้

จากนั้นตั้งชื่อ (ลูกคนรวยตระกูลดังวิวาทกลางถนนเพื่อสาวสวย แม้

กระทั่งชนรถหรูไปหลายคัน

คลิปวิดีโอถ่ายอย่างเลือนรางมาก แต่คนที่คุ้นเคยกับเฉินเฟิงล้วน พอมองสามารถจำได้ว่านี่คือเฉินเฟิง

ส่วนเย่ไฟถังยืนอยู่ไม่ไกลนัก เห็นได้ชัดมากเป็นสาวงามในวิดีโอ แน่นอนว่าสิ่งที่สะดุดตาที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยคือมาเซราติที่โดน ชนพังคันนั้นของตัวนชาว โดยเฉพาะเป็นรถหรูห้าหกล้าน ผลลัพธ์ ตอนนี้กลายมาเป็นเศษเหล็กกองหนึ่ง แค่คิดก็รู้ว่าจะมีความรู้สึก สะเทือนอย่างไร

หลังจากวิดีโอนี้ถ่ายออกมาก็แพร่ในกลุ่มเพื่อนและเวยป้ออย่างบ้า คลั่ง

ปกติเยไห่ถังอยู่แบบตัดขาดโลกภายนอก คนที่รู้สถานะของเธอ ย่อมมีไม่กี่คน

แต่เฉินเฟิงสถานะลูกเขยสวะตระกูลเสี้ยกลับมีคนไม่น้อยที่รู้ ลูกเขยสวะคนหนึ่ง ไปวิวาทยกใหญ่กับลูกคนรวยกลุ่มหนึ่งเพื่อผู้ หญิงคนหนึ่ง

แค่คิดก็รู้แล้วว่าหัวข้อแบบนี้จะดึงดูดระดับความตื่นเต้นมากมายแค่ ไหน

แต่สำหรับตระกูลเสี้ยที่อยู่ท่ามกลางข้อพิพาทจึงไม่ดีใจขนาดนี้แล้ว

โดยเฉพาะตอนนี้เฉินเฟิงลงมือกับลูกคนรวยมือเติบเพื่อผู้หญิงอื่น แม้กระทั่งในสายตาคนคิดอะไร นี่คือเฉินเฟังกำลังสวมเขาให้เสี้ยเมิ่ง เหยา แก้แค้นการกระทำทุกอย่างในอดีตที่ตระกูลเสี้ยทำกับเฉินเฟิง

“ไอ้สวะ แกยังมีอะไรจะพูดอีก?” หลินหลันถามเสี่ยงดุ

เฉินเฟิงนิ่งเฉย เรื่องนี้เขาอธิบายไม่ชัดเจนจริงๆ มีวิดีโอพวกนี้อยู่ ถึง เขากระโดดลงแม่น้ำล้างตัวก็คงไม่สะอาด

สูตหายใจเขาลึกๆ เฉินเฟิงพูดเสียงทุ้ม “ผมอยากเจอเมิ่งเหยา” “ไสหัวไปซะ! เมิ่งเหยาไม่อยากเจอแกตอนนี้” หลินตวาดอย่างโมโห

“ผมอยากฟังเธอพูดด้วยตัวเอง” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว พูดจบก็ไม่สนใจ ปฏิกิริยาอะไรของหลินหลัน เขาเข้าประตูไปทันที หลังเข้ามาถึงพบว่าเสี้ยเมิ่งเหยานั่งอยู่ที่โซฟา

บนหน้างดงามของเธอเขียนความหนาวเย็นเต็มๆ แม้แต่มองก็ไม่มอง เฉินเฟิงสักนิด

“ลูก เมื่อก่อนลูกไม่ฟังแม่ได้ แต่ครั้งนี้ลูกจำเป็นต้องฟังแม่ หย่ากับ เจ้าสวะนี้ซะ!” หลินหลันกลัวสุมไฟไม่มากพอ จึงเพิ่มเชื้ออีกกอง เฉินเฟิงซะงัก ถามว่า “เมิ่งเหยา เธอเชื่อฉันมั้ย?”

เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้พูดอะไร

หลินหลันไม่ยอมอ่อนข้อ “เชื่ออะไร? นอกใจมีแค่ไม่มีสักครั้งกลับมี ไม่สิ้นสุดเจ้าสวะนี้นอกใจครั้งหนึ่งแล้ว อย่างนั้นเขาก็ยังจะมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม..”