บทที่254 ทีเดียว

จากนั้นฟาดเท้าเข้าใกล้ศีรษะของเฉินเฟิง ทว่าเฉินเฟิงกลับยังคงไม่ เคลื่อนไหวอะไร มุมปากของหวางควนอดประกายยิ้มเยาะขึ้นไม่ได้ใจ ที่พะวงอยู่ และในที่สุดก็วางลงได้แล้ว

ตอนแรกคิดว่าเฉินเฟิงบ้าระห่ำเช่นนี้ อย่างไรคงต้องมีพื้นฐานบ้าง ผลลัพธ์แม้แต่การหลบหลีกขั้นพื้นฐานที่สุดก็ยังทำไม่ได้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องเหลือ….

“กีดกัก”

เสียงกระดูกหักดังขึ้นอย่างชัดเจน

ความเจ็บร้ายแรงจนใจแทบขาดลอยมาจากที่เท้า

ยิ้มเยาะที่มุมปากของหวางควนแข็งตัวในที่สุด ก่อนจะถูกแทนที่

ด้วยความตระหนก

เขากระเด็นออกไปแล้ว

ราวกับว่าวที่สายขาด ลอยไปไกลเจ็ดแปดเมตร

เสียงดัง “ปัง” ที่หนึ่ง

หวางควนกระแทกลงบนฝากระโปรงหน้าเฟอร์รารี่ที่ข้างทาง

วัยรุ่นสิบกว่าคนที่ยังหัวเราะครื้นเครงก็เสียงหายในชั่วพริบตาเดียว ความรู้สึกไม่อยากเชื่อเต็มหน้าพวกเขา ราวกับเจอผีเข้ากลางวัน

แสกๆ

พี่หวาง แพ้แล้วเหรอ?

ทีเดียว?

นี่เป็นไปได้อย่างไร?

ถึงแม้ไม่อยากจะเชื่ออย่างมาก แต่เวลานี้เฉินเฟิงก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่าง สบายดีไม่บาดเจ็บ ส่วนหวางควน กลับนอนเจ็บปวดโหยหวนบนฝาก ระโปรงหน้าเฟอร์รารี่

ต่างกันราวฟ้ากับเหว!

ไม่สามารถที่จะทำให้พวกเขาไม่เชื่อได้

“พี่ตัวน ทำยังไงดี?” มีคนถามขึ้นเสียงสั่น ในบรรดาพวกเขา คนที่ ต่อยเก่งที่สุดคือหวางควน

แต่ตอนนี้หวางควนกลับถูกคนจัดการทิ้งเพียงที่เดียว

เห็นได้ชัดมากว่าถึงแม้พวกเขาที่เหลือจะเข้าไปด้วยกันหมด ล้วนไม่ เพียงพอกับเฉินเฟิงที่ตีมามือเดียว

“โทรศัพท์หาคุณชายซูน” ชายวัยรุ่นผมทองกัดฟัน เหมือนไม่มีทาง เลือก เขาไม่อยากรบกวนคุณชายซูน เพราะสองวันก่อนคุณชายซู นพึ่งเจ็บตัวมาที่อ่าวโป่ไห่ หลายวันนี้อยู่ในช่วงอารมณ์คุกรุ่นพอดี ไป หาตอนนี้คงโดนโชคไม่ดีจากคุณชายซูนแน่ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย

แต่เขาจำเป็นต้องหาเอาคืนจากเฉินเฟิงให้ได้

มิฉะนั้นตำแหน่งลูกพี่ในกลุ่มของเขา ตั้งแต่นี้คงรักษาไว้ไม่ได้! “พี่ตูน หลายวันนี้คุณชายซูนอารมณ์ไม่ดี ถ้าไม่อย่างนั้น ….” “โทร! ถ้าคุณชายซูนโมโห ฉันจะรับไว้เอง!” ตัวนชาวโมโหตอบ “ครับ!”

โทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามือถือของซูนแช่

ซูนแช่ในเวลานี้อยู่ในคลับแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากถนนหวงเห้ามาก นัก เขาหายใจแรง ด้านล่างยังทับสาวเซ็กซี่คนหนึ่งไว้

หลังได้ยินเสียงกริ่งโทรศัพท์ ซูนแซ่ปิดปากของสาวเซ็กซี่ไว้ แล้วรับ สายโทรศัพท์ “เรื่องอะไร?”

“คุณชายซูนครับ พี่หวางเขาโดนตีแล้ว พี่ต้วนอยากเชิญท่านเข้ามา สักหน่อยครับ”

“หวางควนโดนคนตีแล้ว?” ซูนแช่ขมวดหัวคิ้วขึ้น การเคลื่อนไหวที่ พุ่งสุดอึดลง ฝีมือของหวางควน เขารู้ดี ถึงแม้จะเทียบกับบอดี้การ์ดที่ เป็นลูกน้องเขาจะต่างกันไม่มากเท่าไร

“อืม ฝ่ายตรงข้ามโจมตีพี่หวางมาทีเดียวด้วยครับ”

“ทีเดียว?” ลูกตาซูนแช่แข็งเล็กน้อย “สอบถามให้ชัดว่าอีกฝ่ายมี ช่องทางรึเปล่า?”

“ไม่มีครับ ถึงตอนนี้แม้แต่ชื่อของเจ้าหมอนั่น พวกเรายังไม่รู้กันเลย” “ดี ให้เขานิ่งไว้ก่อน เดี๋ยวฉันจะพาคนเข้าไป”

หลับพูดจบ ซูนแช่วางสายโทรศัพท์ลง ออกไปจากบนตัวของสาว

เซ็กซี่

“คุณชายซูนคะ จะไปไหนเหรอคะ? ฉันยังสนุกไม่พอ….สาวเซ็กซี่ ที่หน้าตาบริสุทธิ์ตาสะลึมสะลือ เกี่ยวเอวของซุนแซ่เอาไว้

ซูนแซ่ยิ้มกริ่ม ตีกันงอนของสาวเซ็กซี่ไปป้าบใหญ่พลางบอกว่า “ยัย แม่สอดรู้ ฉันจะออกไปจัดการคนหน่อย รอจัดการเสร็จกลับมา ฉันจะ ทำให้เธอสนุกอีก”

“ฉันอยากไปด้วยกันกับคุณนี่ค่ะ”

“ได้ๆๆ ไปด้วยกันๆ รีบลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า” ซูนแซ่พูดอย่างเอาใจอยู่ บ้าง หลายวันนี้ได้สาวเซ็กซี่คนนี้ เขาถึงระบายไฟโกรธของตนเองลง ได้ครึ่งใหญ่

ดังนั้นเรื่องดีในสายตาคนที่ชอบออกหน้าออกตาแบบนี้ เป็นธรรมดา ที่ต้องพาไป

หลังจากจัดการหวางควนทีเดียวจบ เฉินเฟิงก็ไม่สนุกอยู่บ้าง มองต์ วนชาวทีหนึ่งแล้วถามว่า “ยังมีใครอีกมั้ย? ถ้าไม่มีใคร ฉันจะไปแล้วนะ”

“มี! เดี๋ยวคุณชายซูนจะเข้ามา!”

“หวังว่าตอนที่คุณชายซูนเข้ามา แกยังบ้าแบบตอนนี้ได้อยู่!”

ตัวนชาวหน้ามืดครืึ้มพูดขึ้น ไม่พูดไม่ได้ ฝีมือของเฉินเฟิงเกินกว่า คนทั่วไปจริงๆ แม้แต่หวางควนที่โรคจิตแบบนั้น ยังสามารถจัดการได้ในทีเดียว แต่ว่าบนโลกใบนี้ มีคำพูดประโยคหนึ่งที่ว่าคนน้อยยากจะสู้คนมาก

ได้

นายดีได้แค่หวางควนคนเดียว แต่นายตีหวางควนสิบคนไม่ได้ หรอก!

คนมากกว่า พี่คุณชายของพวกเขาคนนี้ไม่เคยกลัวอะไรมาก่อน!

“วางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้พวกนายผิดหวัง” เฉินเฟิงหาวอย่าง เกียจคร้านที่หนึ่ง ตอนแรกเขาคิดว่า หลังจากที่เผยฝีมือนั้นไปครั้งหนึ่ง ตัวนชาวน่าจะรู้ตัว แล้วพาพวกเสเพลของเขาหนีกระเซอะกระเซิง คล้ายหนูไปกัน

แต่ใครจะรู้ว่าตัวนชาวกลับยังคงไม่พอใจ

ทว่าเฉินเฟิงก็ไม่ใช่คนที่กลัวมีเรื่อง ในเมื่อตัวนชาวไม่พอใจ นั้นวันนี้ เขาจะตีจนกว่าต้วนขาวจะพอใจ!

หลังจากนั้นไม่กี่นาที รถห้าหกคันก็จอดข้างถนนแล้ว

ประตูรถเปิดออก นักเลงยี่สิบกว่าคนที่ใส่ชุดกระฉับกระเฉงแห่ กันลงมา พวกเขารูปร่างแข็งแรงกำยำ สีหน้าเคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่า เป็นมือเก่าที่ผ่านสนามรบมาอย่างยาวนาน

บนแขนเผยกล้ามเนื้อที่ระเบิดออกกำลังนูนสูงขึ้นยิ่งทำให้ผู้คนกลัว จนตัวสั่นระริก

“ปิง”

กล่องอาวุธสีเงินถูกวางลงที่พื้น เปิดกล่องออก เผยอาวุธใช้ต่อสู้ สารพัดอย่าง

มีดยาว ขวานไฟ เหล็กขูดชาร์ปสามแฉก….

ฉากนี้ ทำเอาตัวนชาวและพวกลูกคนรวยเหล่านี้ต่างตกใจอึ้งกันไป ชั่วขณะนั้น

ปกติถึงแม้พวกเขาจะกล้าหาเรื่องวิวาทกับคนอื่น แต่อย่างมากก็แค่ ใช้หมัด เคยเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าแบบนี้ที่ไหน

นี่คือการสั่งสอนเอาคืนที่ไหนกัน นี่เป็นการมาฆ่าคนชัดๆ

ฝูงชนที่มุงดูยกมือถือถ่ายวิดีโอก็ไม่นิ่งเฉยเช่นกัน คิดว่าถ่าย เหตุการณ์ที่ลูกคนรวยทะเลาะกันข้างถนนก็ตื่นเต้นพอแล้ว นึกไม่ถึงว่า ยังมีที่ยิ่งตื่นเต้นมากกว่า

เอี้ยด!

แลมโบกินีขาวจอดลง ประตูปีกผีเสื้อเปิดออก

กับสาวเซ็กซี่ทั้งคู่ลงจากรถ จากนั้นสาวเซ็กซี่ก็ควงแขนของ ซูนแช่ไว้ก่อน หล่อนเชิดคองดงามขึ้น กวาดตามองไปทั่วอย่างกับนก ยูงที่หยิ่งยโสที่สุด

ทั้งสองพูดคุยหัวเราะกันเดินมา ฝูงชนค่อยๆ ถอยหลบ เปิดทางเส้น

หนึ่งให้ทั้งสองคนโดยอัตโนมัติ

“คุณชายซูน พี่

ตัวนชาที่รออยู่เข้าไปต้อนรับ ทักทายอย่างเคารพนบน้อมมาก ช่วงหลายปีก่อน พวกเขากับซูนเป็นกลุ่มกัน แต่ช่วงสอง สามปีนี้ ตระกูลซูนไปเกาะขาของตระกูลเติ้ง ณ เมืองหนานหนิง

ภายใต้การสนับสนุนของตระกูลเติ้ง นับวันธุรกิจของตระกูลซูนยิ่ง เจริญรุ่งเรือง เพียงเวลาสั้นๆ ทรัพย์สินตระกูลก็เพิ่มมาเป็นหลายเท่า ไม่เพียงกลายเป็นตระกูลชั้นสอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแวดวงตระกูล ชั้นสอง ล้วนเป็นตระกูลสูงสุดด้วย

บุคคลหนึ่งได้เป็นใหญ่เป็นโต พี่น้องและเพื่อนฝูงก็พลอยได้อาศัย บารมีไปด้วย

ความเจริญของตระกูลซูนทำให้ซูนแซ่มีโอกาสเบียดตัวไปในวงการ ชั้นสูงที่สุดของเมืองโจว กลายเป็นลูกคนรวยชั้นสูงที่สุด

ซูนแช่ในเวลานี้ ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ตั้งนานแล้ว ดังนั้นพวกตัวนชาวจึงแสดงท่าทีต้องเคารพนอบน้อม “คนล่ะ?” ซูนแซ่เอ่ยปากนิ่งๆ เขาพาคนมายี่สิบกว่าครั้งนี้ ล้วนเป็น กำลังสำคัญของเขา ในนั้นมีไม่น้อย ที่เป็นทหารเก่าซึ่งปลดประจำการ มาจากสนามรบ ฝีมือของคนเหล่านี้ อย่าพูดถึงว่าจัดการคนธรรมคน หนึ่งได้เลย แม้แต่เจอจอมยุทธ์ก็ล้วนแล้วแต่ปะทะกันได้

“อยู่ตรงนั้นครับ”

ตัวนชาวชี้ไปทางเฉินเฟิง วัยรุ่นมากมายเปิดทางให้โดยอัตโนมัติ

ซุนแซ่กวาดมองไปอย่างสบายๆ พอมองไปแล้ว ชั่วพริบตาเดียวก็ทำให้เขาแข็งค้างไปทั้งตัว

“คุณชายซูน?”

ตัวนชาวขมวดคิ้ว คุณชายซูนเป็นอะไรไป?

“พวกนาย…..คนที่หาเรื่องก็คือเขา?” ซูนแซ่กลืนน้ำลายอีกหนึ่ง รู้สึก

แค่ว่าหนังศีรษะเริ่มชา

ตัวนชาวพยักหน้า จากนั้นถามอย่างสงสัย “คุณชายซูนรู้จักเขา?”

มากกว่ารู้จัก!

ซูนแซ่กัดฟันไว้ เรื่องอับอายที่สุดในชีวิตของเขาก็คือเฉินเฟิงเป็นคน ทิ้งไว้ให้เขา!

เขาเคยอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนั้น คุกเข่าให้เฉินเฟิง จากนั้น ร้องเลียนแบบเสียงหมาไปสามที!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ