บทที่ 926 ความทะเยอทะยานของผู้หญิง

ทว่าเขากลับมีความรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางกดทับตัวอยู่ เขามองลงไปก็ปรากฏว่ามีมือข้างหนึ่งของโจวจื่อเอ๋อกำลัง พาดอยู่บนตัวของเขาอยู่นั่นเอง

อีกทั้งเธอก็กำลังนอนหลับสบายเลยทีเดียว

ตอนแรกเฉินเฟิงกำลังจะเรียกให้เธอตื่น แต่ด้วยการ เคลื่อนไหวร่างกายเมื่อสักครู่นี้ จึงทำให้โจวจื่อเอ๋อรู้สึกตัวขึ้นมา ด้วยตัวเองแทน

เธอลืมตาทั้งสองด้วยความพร่ามัว ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมอง ไปยังเฉินเฟิง พร้อมกับดันร่างกายของตัวเองออกมา ราวกับว่า ไม่ได้มีความตกตื่นใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้เลย

“ทําไมคุณถึง……

โจวจื่อเอ๋อยิ้มจางๆ : “นี่ต้องมีเหตุผลว่าทำไมด้วยหรอคะ? คุณชายเฉินเป็นชายบริสุทธิ์หรือไงคะ? ”

ทันทีที่ถูกยิ้มเยาะ เฉินเฟิงก็ได้เพียงแค่หัวเราะออกมาผิดๆ เท่านั้น

ระหว่างทั้งสองนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสื้อผ้าทุกชิ้นยังคงอยู่ครบ จะมีเพียงแค่ร่างกายที่ประกบนอนด้วยกันเท่านั้น

โจวจื่อเอ่อลุกขึ้นนั่งด้วยความเกียจคร้าน แล้วลูบไล้ตามคอที่เมื่อยชา เมื่อดูแบบนี้แล้วกลับเหมือนว่าเธอจะขาดเสน่ห์เย้ายวน ไปนิดหนึ่ง แต่กลับมีความจริงที่ดูจะมากเกินไปในเวลาเดียว “คุณรู้หรือเปล่า? การที่หญิงสาวคนหนึ่งเต็มใจจะเสนอตัวเอง

มาถึงที่ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธหรอกนะ เฉินเฟิงลูบไล้ผมของโจวจื่อเอื้อที่สยายลงมากลางเอว พร้อมกับ พูดด้วยเสียงอ่อนนุ่ม

ด้วยท่าทีที่เขินอายราวกับเด็กสาวตัวน้อย โจว เอ๋อจึงพูด ออกมาด้วยรอยยิ้ม : “ในตอนที่หญิงสาวเต็มใจเสนอตัวเองให้ กับผู้ชายถึงที่เนี่ย ผู้ชายคนนั้นก็ควรที่จะต้องระวังตัวเสียหน่อย เพราะผู้หญิงคนนั้นจะดื้อรั้นอย่างมาก ถ้าเกิดว่าเธอไม่สามารถ กุมผู้ชายคนนั้นมาไว้ในกำมือได้ อย่างนั้นเธอก็จะไม่มีทางยอม ปล่อยมือง่ายๆ”

เฉินเฟิงถึงกับชะงักพร้อมกับยิ้มแหยๆ ออกมาอย่างลำบากใจ

โจวจื่อเอ๋อเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะเปลี่ยนการแต่งตัวเป็นชุด เดรสสีม่วงอ่อนอันเรียบง่าย ราวกับว่าได้กลับไปเป็นตัวตนเดิม ของเธออีกครั้ง

“ผมไม่ค่อยชอบคุณในตอนนี้เลย” เฉินเฟิงพูดออกมา

โจวจื่อเอ๋อมองลงไปยังชุดของตัวเองไปมา จึงเข้าใจว่า เฉินเฟิงคงจะคิดว่าชุดนี้ไม่ค่อยเหมาะกับเธอ : “ฉันไปเปลี่ยน เป็นตัวอื่นก็ได้ค่ะ ตามสีที่คุณชอบ”

“ไม่ใช่เสื้อผ้าหรอกครับ แต่เป็นท่าทีของคุณ” เฉินเฟิงสาย หน้าอย่างอ่อนโยน
เมื่อมองดูท่าทางของเฉินเฟิงแล้ว โจวจื่อเอ๋อถึงกับหัวเราะ ออกมา: “คุณชายเฉินหลงชอบในตัวฉันแล้วหรอคะ?

เฉินเฟิงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง แต่แล้วโจวจื่อเอ๋อก็พูดต่ออีก : “การที่ผู้ชายคนหนึ่งต้องการที่จะเปลี่ยนผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องการที่ จะช่วยให้เธอหลุดพ้นออกมาจากความลำบาก อย่างนั้นก็แสดง ว่าเขาคนนั้นได้ตกหลุมรักผู้หญิงคนนั้นแล้ว

แต่แน่นอนว่าเฉินเฟิงไม่คิดว่าตัวเองจะตกหลุมรักในตัวโจวจื่อ เอ๋อเลย ปากของเขานั้นต้องการจะโต้แย้ง ทว่ากลับไม่รู้จะพูด อะไรดี จึงได้เพียงขมุบขมิบปาก และไม่ได้พูดอะไรออกมาใน ที่สุด

หลังจากที่ออกมาจากบ้านตระกูลโจว ทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยัง ร้านกาแฟเงียบสงบร้านหนึ่งในเมืองหลานเพื่อดื่มชายามเช้า

โจว อเอ๋อขยับช้อนคนที่อยู่ในแก้วอย่างเบามือ แต่แล้ว เฉินเฟิงกลับถามขึ้นมาอย่างจริงจัง : “ตอนนี้คุณกำลังคิดจะทำ อะไรอยู่กันแน่?

โจวจื่อเอ๋อเงยหน้าขึ้นมามองเฉินเฟิง ก่อนจะก้มหน้าลงไปมอง แก้วเครื่องดื่มที่อยู่ในมือของตนอีกครั้ง

“ฉันก็แค่อยากจะหลุดพ้นออกมาจากสถานที่แห่งพันธนาการ นี้เท่านั้น และฉันก็ไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนความต้องการของตัวเอง ด้วย” เธอพูดออกมาเบาๆ

“คุณอยากให้ผมทําอะไร? ” เฉินเฟิงกล่าวถามอีกครั้ง
โจว อเอ๋อหัวเราะออกมาเบาๆ : “คุณชายเฉินเป็นเพราะเมื่อ วานนี้ฉันได้ช่วยคุณเอาไว้ ดังนั้นคุณถึงได้พูดออกมาตรงๆ แบบ นี้หรอคะ ? ”

เงินเฟิงถามกลับแทน : “แล้วมันไม่ควรหรอครับ? คุณช่วย ผมเอาไว้ ผมก็ต้องตอบแทน ในสิ่งที่คุณต้องการ”

ในที่สุด โจวจื่อเอ๋อก็หยุดการกระทำในมือของตัวเอง แล้วจ้อง มองไปยังเฉินเฟิงอย่างจริงจัง เป็น “มันก็จริงค่ะ ถ้าหากว่าเป็น เมื่อวานนี้ ฉันอาจจะแค่ต้องการเพียงการปกป้องจากคุณชาย เงินเท่านั้น แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถต้องการได้ มากกว่านั้น”

เฉินเฟิงขมวดคิ้วขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้มีความฉลาดเกินไปแล้ว และการจะรับมือกับผู้หญิงฉลาดแบบนี้ล้วนเป็นเรื่องที่เปลืองพลัง สมองอย่างมาก

เขาถาม : “แล้วถ้าเกิดว่าผมเป็นคนไร้ความรู้สึก ต่อให้คุณ จะขอมากแค่ไหน เพียงแค่ผมตลบหน้าไม่รับข้อเสนอ ดูเหมือน ว่าคุณเองก็จะไม่มีทางอื่นแล้ว

แต่โจวจื่อเอ๋อกลับตอบกลับอย่างมั่นใจ : “แต่ฉันรู้ว่าคุณ ชายเฉินไม่ได้เป็นคนแบบนั้นแน่นอน”

เฉินเฟิงจ้องมองไปที่เธอด้วยความนิ่งเงียบ ราวกับกำลัง เตรียมตัวทําให้โจวจื่อเอ่อผิดหวัง แต่ผ่านไปเพียงสักพัก รอยยิ้ม ในแววตาของอีกฝ่ายก็ทำให้เฉินเฟิงไม่สามารถสะกดตัวเองเอา

ไว้ได้อีก เขาจึงพูด : “คุณชนะแล้ว แต่ดีที่สุดคืออย่าให้เกินกำลังเกินไป ไม่อย่างนั้นผมไม่รับรองว่าผมอาจจะมีการเปลี่ยน ใจจริงๆ ”

โจว อเอ๋อยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย : “อันที่จริงสิ่งที่ฉัน

ต้องการก็มีไม่มากหรอกค่ะ”

เธอยกมือขวาที่วางช้อนชาลงขึ้นมา ค่อยๆ เอื้อมออกไปหา มือขวาของเฉินเฟิงที่วางอยู่บนโต๊ะ

การสัมผัสที่ละเอียดอ่อนทำให้เงินเฟิงเผลอขยับมือเล็กน้อย โดยไม่รู้ตัว แต่เขาก็ไม่ควรจะขี้ขลาดแล้วดึงมือกลับ

“คุณหมายความว่ายังไง? “เขาถาม

นิ้วมืออันเรียวยาวหนึ่งของเธอลูบไล้ไปตามหลังมือของเฉินเฟ้ งก่อนจะเลื่อนไปยังนิ้วชี้หลังมือของเฉินเพิ่งไปมา การสัมผัสที่ แสนอ่อนนุ่ม ทำให้เกิดความรู้สึกจั๊กจี้ขึ้นมาไม่น้อย

“คำพูดที่ฉันเคยบอกกับคุณชายเฉินนั้นล้วนเป็นเรื่องจริงนะคะ ถ้าหากว่าคุณชายเฉินมอบโอกาสให้ฉัน ฉันสามารถทำให้ทั้ง ทะเลทรายแห่งนี้กลายเป็นของคุณชายเฉินได้เลย และในเวลา เดียวกันฉันก็หวังว่าคุณชายเฉินจะสามารถช่วยฉันออกไป

น้ำเสียงนุ่มนวล ราวกับกำลังแฝงไปด้วยความยั่วยวน พร้อม กับการเคลื่อนไหวบนมือที่ดูท่าจะไม่หยุดเสียที

เฉินเฟิงกล่าวถามขึ้นมาอย่างสงสัย : “ตอนนี้ความต้องการ ของคุณนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ อย่าบอกนะว่าคุณอยากจะได้ทั้งทะเล ทรายแห่งนี้ด้วย”
แต่แล้วโจว อเอ่อกลับพยักหน้ารับจริงๆ เธอยิ้มออกมาจางๆ ราวกับว่าไม่ได้ครุ่นคิดเลยว่าความคิดนี้จะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่

“คุณบ้าไปแล้วหรอ? ” เฉินเฟิงถามอย่างตกใจ

ซึ่งในตอนนี้ นิ้วที่สัมผัสบนหลังนิ้วมือของเฉินเฟิงก็เปลี่ยนเป็น สองนิ้ว จากนั้นเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆ : “คงจะเป็นอย่างนั้น ล่ะมั้งคะ แต่ถ้าหากว่าไม่มีความฝันบ้าบอแบบนี้ ฉันเองก็ไม่รู้ ว่าการที่ตัวเองอยู่บนโลกใบนี้จะยังมีความหมายอะไรอีก

ภายใต้ท่าทีที่แสดงออกมานั้นเก็บซ่อนความเศร้าหมองเอาไว้ แต่แล้วโจวจื่อเอ๋อกลับถามขึ้นมา

“คุณชายเฉิน รู้สึกสบายหรือเปล่าคะ?

เฉินเฟิงถึงกับสะดุ้งไปที่หนึ่ง แล้วพบว่าตอนนี้ทั้งมือของโจ

วจื่อเอ๋อได้วางไว้บนหลังมือของเขาแล้ว

“ถ้าหากคุณคิดว่าทำเพียงแค่นี้จะสามารถทำให้ผมยอมตกลง ได้แล้วล่ะก็ คุณคงจะประเมินผู้ชายต่ำไปแล้ว” เฉินเฟิงพูดอย่าง เย็นชา

แต่ทันทีที่พูดจบ เฉินเฟิงก็ได้รู้สึกถึงการสัมผัสทางร่างกายที่ ลูบไล้บนต้นขาของเขา

ไม่จำเป็นต้องก้มลงไปดูก็รู้ว่าตรงนั้นก็คือเท้าของโจวจื่อเอ๋อ

ในตอนช่วงเช้า เฉินเฟิงได้สังเกตเห็นแล้วว่ารูปร่างของโจวจื่อ เอ๋อนั้นดีมากๆ รวมทั้งเท้าที่ดูสะอาดหมดจดคู่นั้นก็ยิ่งชวนสะดุดตาเป็นอย่างมากด้วย ทว่า ในตอนนี้พวกมันได้อยู่ใกล้ชิดกับตัว เขาเสียแล้ว แต่นั่นกลับทำให้เงินเฟิงหมดความสนใจทันที

“คุณดูจะเข้าใจผู้ชายเป็นอย่างดี

“ชมเกินไปแล้วค่ะ”

“แต่อย่างว่าผมไม่เหมือนผู้ชายธรรมดาทั่วไป ถึงแม้ว่าผมจะ

ชื่นชอบของสวยงาม แต่ผมกลับไม่ชอบในสิ่งของที่ไร้ราคา ทันใดนั้นโจวจื่อเอ๋อก็ดึงมือและเท้ากลับ ก่อนจะแสดงท่าที

หยิ่งยโส และสีหน้าที่ดูไร้เดียงสาออกมาอีกครั้ง

“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ฉันก็ขอถอนตัว คุณชายเงินเองก็ไม่ จําเป็นต้องพูดว่าจะตอบแทนอะไรแบบนั้นอีก มันไร้ความหมาย

เฉินเฟิงจ้องมองโจวจื่อเอ๋ออย่างสงสัย แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับ ไม่รู้เลยว่าแบบไหน ในตัวเธอถึงจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ กัน หรือว่าตอนนี้เธอเองกำลังใช้วิธีการหลอกให้เขาตายใจกัน แน่

แต่แล้วทางด้านข้างกลับมีคนเดินเข้ามา

ซึ่งเขาคนนั้นเป็นชายที่แต่งกายเนียบเรียบร้อย ทั้งตัวไม่มีรอย ยับใดๆ บนเสื้อผ้าให้เห็นเลย

เขาเดินมายังข้างๆ เฉินเฟิงพวกเขาสองคน ก่อนจะหันไป ทักทายกับโจวจื่อเอ๋อด้วยความประหลาดใจ : “จ่อเอ๋อ คิดไม่ ถึงเลยว่าจะได้มาเจอคุณที่นี่”
โจว อเอ๋อเองก็เงยหน้าขึ้นไปมองเขา พร้อมด้วยความ

ประหลาดใจที่ไม่แพ้กัน ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวาน “พี่เฉิน เป็นคุณได้ไงคะเนี่ย

“ผมมาคุยธุระกับเพื่อนหน่ะ แล้วคุณคือ ? ”

เขาพูดพลางหันไปมองยังเฉินเฟิง แต่แน่นอนว่าเขาไม่รู้จักเฉินเฟิง