บทที่ 793 รางวัลของแชมป์

เฉินเฟิงพยักหน้าเพื่อสื่อให้รู้ว่าตนเข้าใจข้อนี้เป็นอย่างดี

เมื่อวาน กงปั่นเหย่อู๋ โซโลและหงเทียนป้าสามคน คิดอยากจะ ลอบฆ่าเขา ระหว่างเดินทางกลับจากงานเลี้ยงของพระสันตะปา ปาโจ้ส์ ใช้หัวแม่เท้าคิดก็ยังคิดได้ ศัตรูพวกนั้นอยากจะให้เขา ตายมากแค่ไหน

“กลัวไหม?” หลัวเห้าเทียนถาม

“กลัวบ้าอะไร! ”

หลัวเห้าเทียนสบถ

“ตอนปีนเขา พบดินถล่มบนภูเขา มือทั้งสองข้างกุมหัววิ่งไป ด้านหน้า โอกาสตายสูงกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ว่า ถ้าหากนาย สามารถข่มความกลัวภายในใจตอนที่พบเจอกับอันตรายได้เงย หน้าขึ้น มองก้อนหินที่กลิ้งลงมา ทำการตัดสินใจที่เร็วที่สุด ร่างกายก็จะสามารถหลบหลีกได้ ในสถานการณ์ที่ต้องตาย หา โอกาสรอดให้กับตนเอง” แววตาเฉินเฟิงหนักแน่น ใบหน้าไร้ซึ่ง ความหวาดกลัว น้ำเสียงดังก้อง : “กลัว คือตลอดชีวิต ไม่ว่าจะ ตอนไหนทีภัยอันตรายเข้ามา ความกลัวจะเพิ่มโอกาสให้ตนใน การพบยมทูต”

“ฮ่าๆๆ คำพูดนี้ไม่ผิดแม้แต่น้อย” หลัวเห้าเทียนหัวเราะเสียงดัง
หลังจาก นชมอย่างใจกว้าง หลัวเห้าเทียนพูดเตือนเฉินเฟิง “นายมีความคิดที่ดี แต่ไม่กลัวก็ส่วนไม่กลัว อันตรายไม่ได้ขจัด ออกไป นายจําต้องป้องกัน หากไม่ทันระวัง นายจะเดินตามรอย เท้าของเยี่หนานเทียนศิษย์พี่ของนายได้ และแสงสว่างในตัวนาย ตอนนี้โดดเด่นยิ่งกว่าเย่หนานเทียนศิษย์พี่ของนาย ในตอนนั้น ดังนั้น นายมีความเป็นไปได้ที่จะตายเพราะเรื่องนี้”

“พูดตามความจริง หลังจากไม่มีกฎแต่ละข้อในการประลอง ให้ผมเผชิญหน้ากับศัตรู ผมไม่กลัวแม้แต่น้อย อยากฆ่าผม ได้ แต่พวกเขาก็ต้องเตรียมตัวเอาไว้ไม่ให้ผมย้อนฆ่าพวกเขา” สีหน้าของเฉินเฟิงในตอนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ

“ฉันเข้าใจนายมาบ้างจากคำพูดของคนอื่น รู้ว่านายมีความรู้ ด้านการเอาตัวรอดมากมาย และมีประสบการณ์การต่อสู้ที่น่า หวาดกลัว แต่ว่า นี่ไม่ได้รับประกันว่านายจะเอาชีวิตรอดจากการ รุมล้อมของพวกเขา เพราะถึงอย่างไรเมื่อเผชิญหน้ากับความ แข็งแกร่งที่ท่วมท้น ทักษะดูไร้ประโยชน์”

หลัวเห้าเทียนหยุดชะงัก พูด : “แต่ว่าฉันมีวิธีที่สามารถ ปกป้องนายได้”

“เชิญประธานหลัวพูดให้แน่ชัด” เฉินเฟิงพูด หลัวเห้าเทียนพูดออกไปตรงๆ : “เข้าร่วมองค์กรศิลปะการ ต่อสู้”

“มีองค์กรศิลปะการต่อสู้ปกป้อง ไม่ว่าจะเป็นศัตรูของขั้ว อำนาจฝ่ายไหน พวกเขาล้วนไม่กล้าทำอะไรบ่มบ่าม เพราะนายเป็นสมาชิกขององค์กรศิลปะการต่อสู้ จึงไม่กล้าทำอะไร

“เป็นจริงตามนั้นครับ มีองค์กรศิลปะการต่อสู้อยู่ สามารถ ปกป้องความปลอดภัยของผม แต่ว่า พวกคนที่มีใจคิดอยากจะ ฆ่าผม พวกเขาจะกลัวองค์กรศิลปะการต่อสู้หรอครับ? ผมคิดว่า ไม่มีทาง ไม่อย่างนั้น ตอนนั้นคงไม่เกิดเรื่องขึ้นกับศิษย์พี่ของผม” เฉินเฟิงส่ายหน้าแล้วพูด อีกทั้ง สำหรับผมที่เคยชินกับการใช้ ชีวิตอย่างอิสระ เป็นพันธนาการแบบหนึ่ง”

ยังไม่รอให้หลวเท้าเทียนพูด เฉินเฟิงก็พูดต่อ : “เส้นทางการ ต่อสู้ มีแค่การผ่านเลือดและไฟเท่านั้น ถึงจะสามารถพัฒนาขึ้นได้ มีแค่นี้เท่านั้น ถึงจะมีโอกาสอยู่สูงสุด ถึงเวลานั้น ผมก็จะมีสิทธิ์ แก้แค้นให้กับศิษย์พี่ของผมก่อน”

ตอนที่พูดถึงความแค้นของเยี่หนานเทียน ท่าทางของเฉินเฟิง เปลี่ยนไปในทันที แปรเปลี่ยนเป็นคมเฉียบ เหมือนมีดล้ำค่าที่ แหลมคม

หลวเท้าเทียน ถอนหายใจ : “ดูท่านายไม่มีวันเขาร่วมองค์กร ศิลปะการต่อสู้แล้ว”

ถึงแม้น้ำเสียงของหลัวเห้าเทียนจะสิ้นหวัง แต่แววตาของเขา กลับปลื้มใจ

“พูดตามความจริง ฉันไม่อยากให้นายเข้าร่วมองค์กรศิลปะ การต่อสู้”

หลัวเห้าเทียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม : “เป็นเหมือนที่นายพูด เมื่อกี้ ไม่ได้ผ่านเลือดผ่านไฟ คนเราไม่มีทางจะแข็งแกร่งขึ้นมาได้ เหมือนกับสัตว์ที่ถูกคนเลี้ยง ถึงแม้จะได้รับการปกป้อง แต่ ขาดการขัดเกลาเพื่อเอาชีวิตรอด ทำให้สูญเสียสัญชาตญาณที่ ฝังรากลึก ในกระดูก สุดท้ายจึงมีจุดจบที่อนาถกลายเป็นอาหาร โอชะบนโต๊ะอาหาร

“ประธานหลัว ขอบคุณในความเข้าใจและมั่นใจของคุณ” เฉินเฟิงกล่าวขอบคุณหลัวเจ้าเทียน

“พอได้แล้ว พูดเรื่องรางวัลของนายที่ได้รับแชมป์ในครั้งนี้จาก องค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกก่อน” หลัวเห้าเทียนพูดขึ้น กะทันหัน

รางวัล? เฉินเฟิงพูดในใจ จะเป็นของล้ำค่าหรือจะเป็นวิชาวร ยุทธ์

ขณะที่เฉินเฟิงกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น หลัวเห้าเทียนพูดด้วยเสียง เคร่งขรึม : “พรุ่งนี้ตอนเที่ยง ฉันจะกลายเป็นประธานองค์กร ศิลปะการต่อสู้ระดับโลก หลังจากที่ฉันได้รับตำแหน่ง ฉันจะ ประกาศกฎใหม่หนึ่งข้อทันทีในอาณาเขตทั่วทั้งโลก ห้ามไม่ ให้จอมยุทธ์ลงมือกับคนธรรมดาทั่วไป และห้ามไม่ให้จอมยุทธ์ เอาความแค้นไปข้องเกี่ยวกับคนบริสุทธิ์ ไม่อย่างนั้นจะถูก องค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกจับ แล้วทำลายวรยุทธ์ทิ้ง!

อะไรนะ?

ภายในใจของเฉินเฟิงรู้สึกดีใจมาก เขารู้ดี กฎใหม่ข้อนี้ สําหรับตนแล้ว หมายความว่าอะไร

“หลังจากกฎใหม่ข้อนี้ประกาศออกไป ก็จะเป็นผลทันที นายจะได้ไม่ต้องกังวลว่าญาติมิตรจะเดือดร้อนเพราะนาย นี่เป็นกฎที่ฉัน ปรึกษาหารืออกับองค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกแล้วค่อยตั้งขึ้น มา และนี่ก็เป็นรางวัลที่พวกเราให้นายสําหรับแชมป์การแข่งขัน ศิลปะการต่อสู้ระดับโลก! ” หลัวเห้าเทียนยิ้มแล้วพูด

“ขอคุณประธานหลัว” เฉินเฟิงลุกขึ้น โค้งล่าตัวให้กับหลัวเจ้า เทียน เพื่อแสดงการขอบคุณของตน

หลัวเห้าเทียนถอนหายใจ : “เสี่ยวเฟิง นายไม่ต้องขอบใจฉัน เรื่องที่เกิดขึ้นกับเย่หนานเทียนศิษย์พี่ของนาย ในตอนนั้น เป็น ความอับอายของวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซีย การประกาศใช้ กฎใหม่ข้อนี้ หวังว่าจะสามารถลดความกังวลของนายลงบ้าง หลังจากที่นายสามารถผ่านพิธีล้างด้วยเลือดและไฟ ก้าวเข้าสู่จุด สูงสุดของศิลปะการต่อสู้ ตามหากลุ่มคนที่รุมทำร้ายศิษย์ของ นาย แก้แค้นให้กับศิษย์พี่เย่หนานเทียนของนาย”

หลวเท้าเทียนมองเฉินเฟิง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความ คาดหวัง

“ประธานหลัวได้โปรดวางใจ ผมจะต้องตามหาคนในตอนนั้น เจอให้ได้ แล้วแก้แค้นให้กับศิษย์พี่ด้วยตนเอง” เฉินเฟิงตอบ กลับหลัวเห้าเทียนด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

นี่ไม่เพียงเป็นสัญญาที่มีต่อหลวเท้าเทียน แต่ก็เป็นสัญญาที่ สัญญาเพื่อตอบแทนศิษย์พี่เหนานเทียน……..

ภายในหวาเชี่ย

ยันเจียงตระกูลเฉิน
ไม่นานก่อนหน้านี้ คนของตระกูลเฉินรู้แล้วว่าเฉินเฟิงเป็น แชมป์ในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก

ดวงจันทร์ประดับอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน

ส่วนลึก ในคฤหาสน์ตระกูลเฉิน เฉินโป๊ยุงยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ภายในห้องหนังสือ ด้านนอกหน้าต่างไกลออกไปคือแม่น้ำ ไฟ สองข้างทางของแม่น้ำส่องสว่าง กลางคืนระยิบระยับ แต่ว่า เขา ในตอนนี้กลับไม่มีอารมณ์ชื่นชมทิวทัศน์ ขมวดคิ้วเป็นปม ใบหน้าเคร่งขรึม ควันบุหรี่พ่นออกมาจากริมฝีปากเป็นช่วงๆ

ที่เขี่ยบุหรี่เต็มไปด้วยก้นบุหรี่ ควันบุหรี่ลอยฟุ้งไปทั่วห้อง หนังสือ ลอยอยู่นานไม่ยอมจางหาย เหมือนอยากจะกลบเกลื่อน อะไรบางอย่าง

หลังจากกลับมาถึงบ้าน เฉินโป๊ยุงสูบบุหรี่ไปหนึ่งซองแล้ว ตอนนี้บุหรี่ซองที่สองก็สูบไปครึ่งซองแล้ว

เฉินโป๊ยุงสูบบุหรี่ไปด้วย พร้อมทั้งหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับ ตระกูลพวกเขาในระยะเวลาที่ผ่านมานี้ เริ่มด้วยลูกชายของเขา เฉินอิงได้ ทั้งๆที่มีอนาคตที่ดี แต่เพราะการปรากฏตัวของเฉินเฟิง ทําลายอนาคตจนหมดสิ้น และยังมีลูกสาวที่น่าสงสารของเขา ถูกเฉินเฟิงใช้วรยุทธ์ทำลายขาทั้งสองข้างจนหัก ตอนนี้ถูกส่งตัว ไปรักษาในโรงพยาบาลจิตเวชแล้ว