บทที่ 717 ฆ่าหลีชางซีด้วยเวลาอันสั้น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็ถึงคิวเฉินเฟิงขึ้นแข่งขันอีกแล้ว เฉินเฟิงเดินออกมา พร้อมเสียงผู้ชมที่ตะโกนร้องกึกก้อง

หลีชางมาถึงสนามแข่งแต่แรกแล้ว ตอนนี้เห็นหลีชางเดิน มา สายตาหันไปมองอย่างดุเดือด

“เฉินเฟิงประเทศหวา ผมได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้ หลังจากที่คุณ หนีออกมาจากญี่ปุ่น ยังได้ไปประเทศของผม? ผมยังได้ยินมาว่า คุณทำให้เกิดความตื่นตระหนก ในพื้นที่อีกด้วย”

เมื่อเฉินเฟิงมาถึงสนามแข่ง หลี่ซางซีได้พูดขึ้นอย่างเชื่องช้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจว่า “เสียดายตอนนั้นผมออก มาไม่ได้ ไม่ได้เจอกับคุณ แต่คุณควรที่จะดีใจ หากตอนนั้นได้เจอ กับผม คุณคงไม่ได้มีชีวิตมาถึงวันนี้

“โย้ ฟังความหมายของคุณ ตอนนั้นหากเจอกับผม จะต้องฆ่า ผมได้แน่?”

เฉินเฟิงหัวเราะเยาะ เดิมเขาก็เดาความสัมพันธ์ระหว่างรอน กับหลี่ซางซีอยู่แล้ว เห็นที่น่าจะเป็นเช่นนั้นจริง และความสัมพันธ์ ระหว่างพวกเขาก็ไม่เลว

หลี่ซางซีพยักหัว พร้อมพูดต่อไปว่า “แต่คุณไม่ต้องกลัว วันนี้ ผมจะไม่ฆ่าคุณ ผมจะเก็บชีวิตของคุณไว้ ให้รอนจัดการคุณเองกับมือ”

“ฮ่าๆ เห็นทีผมคงมีเมตตา ถ่อมตนเกินไป ทำให้คนนิรนาม อย่างพวกคุณ กล้ามาเห่าตรงหน้าผม สายตาเฉินเฟิงฉายแวว อามาต

เฉินเฟิงไม่ได้อยากแสดงฝีมือทั้งหมดที่มีให้คนอื่นเห็น เดิมคิด ว่า นอกจากศัตรูแล้ว ปล่อยให้อีกฝ่ายแสดงฝีมือออกมาอย่าง เต็มที่ แล้วเขาก็หลบหลีก เช่นนี้เขาก็จะได้เรียนรู้ทักษะเพิ่มขึ้น ในขณะเดียวกันสำหรับคนที่ได้ต่อสู้กับเขา ก็ถือเป็นการให้ความ เคารพอย่างหนึ่ง

แต่ตอนนี้ แผนการนี้ต้องเปลี่ยนแล้ว หลี่ซางซีคนนี้กล้ามา ท้าทายเขา ด้วยนิสัยของเฉินเฟิง ไม่มีทางปล่อยเขาไปง่ายๆแน่

“อะไรนะ? คุณพูดอีกรอบสิ

สีหน้าหลี่ชางซีเปลี่ยนไป คิดไม่ถึงว่าเฉินเพิ่งจะกล้าพูดแบบนี้ “คุณรนหาที่ตายหรือ? คุณวางใจ ผมจะทำให้คุณสมหวัง

เฉินเฟิงตอบอย่างเย็นชา ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความอาฆาต แล้ว

หลักการความเป็นคนของเฉินเฟิงก็คือ อย่าปราณีให้กับศัตรู เป็นอันขาด กับเพื่อนจะไม่มีทางเอาเปรียบ นี่เป็นหลักการที่เขา ยึดมั่น

การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกนี้ เดิมเฉินเฟิงมีเพียงเป้า หมายเดียว นั่นก็คือแก้แค้นศัตรูที่ร่วมกันรุมทำร้ายเย่หนานเทียนใน

อย่างเช่นหลี่ชางซีที่อยู่หน้านี้ เฉินเฟิงว่าตนเองเกินอะไรเขาแต่เมื่อไหร่ แต่อีกฝ่ายแสดงท่าที่เหิมเกริมมาก และ

เฉินเฟิงไม่ชอบแบบบวกกับตอนอีกฝ่ายพูดขึ้นอย่างเยาะ เย้ยถากถาง ทำให้เงินเฟิงเกิดความอาฆาตอย่างที่สุด

ฮ่าๆ ใช่หรือ?

หลีชาง เหมือนได้ยินคำพูดตลกมาก มองเป็นเฉินเฟิงอ ไม่ปกปิด แต่จะว่าแล้วเขาความสามารถพอตัว

หลี่ซาง ในฐานะเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูล หลัง เลือกวิชาศิลปะการต่อสู้จากแข็งแกร่งศิลปะการต่อสู้เขาด้วยตัวเอง สามารถพูดได้ว่าเส้น การเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ของนั้นราบเรียบมาก

บวกกับประมุขยอมจ่ายอย่างหนักเพื่อซื้อยาพันธุกรรมมาเขา

หลังฉีดพันธุกรรม แรงต่อสู้ของเขา พลังต่อสู้ของ เขาเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และยังที่สุด ที่กลัวที่สุดคือ เขา

ในเมื่ออยากหาที่ตาย ผมจะส่งคุณเอง เดิมยังคิดจะให้คุณมีชีวิตอยู่อีกสักพัก ตอนเห็นทีคงไม่ต้องแล้ว เป็นของคุณแล้ว

ค่าพูดอวดดีของซางซี ดังก้องทั่ว ผู้คนรอบต่างได้ยิน ค่าพูดอวดของเขา

“มั้ง หลี่ซางท้าทายเฉินเฟิง และเป็นท้าทายชีวิต”

ไม่น่าจริงความสามารถที่แท้จริงของเฉินเฟิง กับ เหตุการณ์เรื่องราวผ่านมา ทุกคนต่างซางไปเอามั่นใจมาจากไหนกัน

คำพูดอวดดีของซาง ทำให้ผู้คนรอบต่างวิพากษ์

วิจารณ์กันขึ้นมาทันใด

รอบๆต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่อย่างกระซิบกระซาก

ส่วนอะไรความ อย่างชางแบบนี้ ไม่ประโยชน์อะไร ไปมองกรรม การตัดสินวัยกลางคน การแข่งขันขึ้น

อย่าว่าผู้ชมธรรมดาๆ แม้แต่กรรมการวัยกลางที่บนเวทีในตอนก็กำลังยืนอยู่ คิดถึงจากที่ได้จัดการ แข่งขันมานับครั้งไม่ถ้วน การกลับกลายเป็นประลองด้วยความตาย

แต่เขาเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ครุ่นคิดสักพัก แล้วก็พูดกับทุกคนว่า “เงียบกันก่อน เงียบกันก่อน

“เฉินเฟิง หลี่ชางซี พวกคุณสองคนยังจะให้ผมพูดถึงกติกา การแข่งขันอีกครั้งไหม?”

กรรมการตัดสินมองดูทั้งสองคนแล้วถามขึ้น

“ไม่ต้องแล้ว นี่เป็นการประลองด้วยความตาย เขาจะมีชีวิต เดินลงไปจากเวทีไม่ได้” หลี่ซางพูดขึ้นด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

กรรมการตัดสินวัยกลางคนได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ขมวดคิ้ว ไม่รู้ ว่าหลี่ซางซีที่ยังไม่ได้เริ่มการแข่งขัน ไปเอาความมั่นใจมาจาก ไหน แต่กรรมการตัดสินก็ไม่พูดอะไร หันไปมองดูเฉินเฟิง รอ คอยคําตอบของเขา

เฉินเฟิงไม่ได้ตอบ สายหัวด้วยสายตาที่เงียบขรึม

ได้ งั้นการแข่งขันเริ่มขึ้น ณ บัดนี้

กรรมการตัดสินพูดเสร็จแล้วก็ก้าวถอยหลังไป

“ลิงประเทศหวา เอาชีวิตมา

หลีชางซีตะโกนพูดเสียงดัง ท่าทางอวดดี ความอาฆาตเต็ม เปี่ยม แต่ยังไม่ทันรอให้เขาได้พูดจบ เฉินเฟิงก็โจมตีมาแล้ว

เฉินเฟิงไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับเขา ลงมือด้วยท่าตาย ทันที ต้องรู้ว่าพลังกายบวกกับพลังภายในของเฉินเฟิง ความ รวดเร็วได้พุ่งถึงสุดขีด

ทันใดนั้น ผู้ชมธรรมดามองไม่เห็นเงาร่างของเขา แม้แต่นักสู้ธรรมดาพวกนั้น ตอนนี้ก็เห็นเพียงเงาร่างรางๆเท่านั้น

หนามมังกร นี่เป็นหนึ่งในกระบวนท่าไม้ตายของเฉินเฟิง ณ ตอนนี้เขาโกรธอย่างที่สุดแล้ว ฆ่าหลีชางซีเพื่อจะได้ให้พวกคน อวดดีพวกนั้นรู้ตัว

เพราะเงินเฟิงมีความตั้งใจที่จะฆ่าหลี่ซาง ตอนนี้หมัดนี้บวก กับความแข็งแกร่งของร่างกาย แรงหายใจที่ลึกลับ หลายๆชั้น ถมทับกัน หมัดนี้จะต้องฆ่าหลีชางซีได้แน่

เพราะหมัดนี้เฉินเฟิงได้ใช้กำลังภายในของตนเอง ตอนนี้หมด นี้เต็มไปด้วยพลัง เพียงพริบตาเดียวก็พุ่งไปยังหัวสมองของหลี่ ชางซึ

ต้องรู้ว่าเฉินเฟิงกับเหอก็เคยประลองกันด้วยความตาย เห อเผชิญกับหมัดนี้ ก็ไม่สามารถรับมือได้ เหอเป็นถึงนักสู้หัวจิ้ง ชั้นกลาง เขายังขนาดนี้ ยังไม่ต้องพูดถึงหลี่ซางซี ที่อาศัยการ ฉีดยาพันธุกรรม เพื่อเพิ่มแดนของตน

“ไม่ดีแล้ว”

หมัดลอยมาอย่างดุเดือด ในใจหลีชางซีสั่นไหว ความ อันตรายพุ่งสูงขึ้น เดิมเขาไม่ได้เห็นเฉินเฟิงอยู่ในสายตา แต่ ตอนนี้กลับสัมผัสได้ถึงความอันตรายของหมดนี้อย่างแท้จริง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาไม่ได้เตรียมใจไว้ เผชิญหน้ากับหมัดนี้ บวกกับความอันตรายที่เพิ่มสูงขึ้น ทำให้จิตใจเขากระสับ กระส่าย กลางฝ่ามือออกรับอย่างไม่รู้ตัว
ฝ่ามือกับหมัดกระทบกัน ฝ่ามือของหลี่ซางซีแตกเป็นชิ้นจน สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เผยให้เห็นถึงสภาพที่น่ากลัว อย่างที่สุด

“อ้า”

หลี่ซาง ตะโกนร้องอย่างเจ็บปวด ร่างกายถอยหลัง แต่ เฉินเพิ่งจะยอมให้โอกาสเขาหรือ ในเมื่อเกิดความอาฆาตแล้ว งั้นอีกฝ่ายก็ไม่มีทางรอด เวลาต่อมา เฉินเฟิงกระโดดขึ้น ใช้เท้า เตะไปที่หัวสมองของหลีชางซี

หลี่ซางซีเบิกตาทั้งคู่กลมโต หัวสมองแตกสลาย แล้วก็ตายในทันที