บทที่ 697 ท้าทาย

“ลิงผิวเหลือง แกรีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้! ” ข่ายช่าพูดจบ

ภายในใจของเซียวเอินสะอีกหนึ่งที เพราะว่าเขาเห็นเฉินเฟิง หันไป ใบหน้านั้นเคล้าด้วยความอาฆาต

ตอนก่อนหน้านี้ที่อยู่ในสนามบิน ข่ายซ่าถูกเฉินเฟิงมองด้วย ความไม่ตั้งใจเพียงชั่วพริบตา เขาก็โมโหฉุนเฉียวอย่างรุนแรง เหมือนเฉินเฟิงมองเขา ก็เป็นเคราะห์ร้ายของเขาแล้ว ตอนนั้นผู้ ช่วยของเขาดึงเขาไป ไม่งั้นตอนนั้นก็คงจะลงไม้ลงมือแล้วจริงๆ

และหลังจากนั้นเพราะว่าเงินเฟิงคุยโทรศัพท์กับองค์หญิงแอน นี่ ดังนั้นก็ได้เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ ทว่าข่ายซ่ายังคงท้าทายเขา แล้วซ้ำเล่าแบบนี้ หากไม่สั่งสอนเขาหน่อย ก็ไม่ใช่เฉินเฟิงแล้ว

“หมามาจากไหน? กลับเห็นคนแล้วเห่าขึ้นมาแบบนี้! ”

นัยน์ตาของเฉินเฟิงเผยความอาฆาตออกมา ในปากยิ่งก่นด่า ข่ายช่าอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ

“อ๊ะ! ”

“อะไร? ”

ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง คนที่อยู่ในงานต่างทำสีหน้าที่เปลี่ยน

ไป แล้วหยุดอยู่ที่เดิม

ข่ายซ่าเป็นคนที่ไหน เป็นผู้สืบทอดครอบครัวโรโปรี และก็เป็นหัวหน้าผู้สืบทอดตระกูลคนหนึ่งในอนาคต

ตระกูลให้ทุกอย่างที่เขาอยากได้ สามารถบอกได้ว่าข่ายซ่าไม่ เพียงแต่อยู่ในอังกฤษต่อให้อยู่ในประเทศทั้งหมดของยุโรปและ ประเทศจีน ก็มีการดำรงอยู่ในสังคมชั้นสูง

คนแบบนี้ ไม่เคยได้รับความไม่เป็นธรรมเลยสักนิด ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงว่าจะสามารถเหยียดหยามเขาต่อหน้าผู้คนมากมายขนาด

ภายใต้แสงไฟ ข่ายซ่าลืม – แล้วทำสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อ เขานึก ไม่ถึงว่าเฉินเฟิงกลับกล้าโต้แย้ง ยิ่งนึกไม่ถึงว่าเฉินเฟิงจะก่นด่า เขาต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็ว เกินไป จึงทำให้ข่ายซ้ายังไม่สามารถตอบสนองกลับมาได้

เซียวเอินมองอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา ตอนที่คำพูดนี้ของเฉินเฟิงอ อกมา เขาก็แอบพูดในใจว่าจบกัน

เรื่องที่เขากังวลที่สุด ยังคงเกิดขึ้นอยู่ ถึงแม้เชียวเอินไม่ สามารถพูดว่าเข้าใจเฉินเฟิง ทว่าอย่างน้อยก็รู้ถึงนิสัยของฝ่าย ตรงข้าม

หากกวนประสาทเฉินเฟิงให้เขาโมโห กลัวว่าไม่มีใคร สามารถหยุดเฉียเฟิงได้ และอาจจะไม่มีใครกล้าหยุดเขาได้

เรื่องต่อจากนี้ เซียวเอิน ใช้นิ้วเท้าคิดก็สามารถคิดได้ ทว่าไม่ ว่าข่ายซ่าหรือว่าเฉินเฟิง พวกเขาต่างก็เป็นแขกที่มาร่วมงานวัน เกิดขององค์หญิงแอนนี่ หากเวลานี้กันขึ้นมา แบบนั้นเซียวเอิ นที่เป็นคนต้อนรับแขกก็ต้องเป็นคนพูด เป็นภาระหน้าที่อันใหญ่หลวงของเขา

“อะไรนะ? พูด ใหม่อีกครั้ง! ”

เวลานี้ขายชาได้สติกลับมาสักที แล้วเดินไปด้วยความโมโห เป็นฟืนเป็นไฟ ดูจากสภาพแล้ว หากเฉินเฟิงพูดอีกค่า เกรงว่า เขาต้องลงไม้ลงมือโดยตรง ในมุมมองของเขา ถึงแม้จะลงมือใน งานวันเกิดขององค์หญิง ทว่าคิดว่าองค์หญิงแอนนี่ก็ไม่มีทาง ผิดใจกับตัวเองเพราะไอ้คนผิวเหลืองแน่นอน

“แกหูหนวกหรือ ไม่เกรงใจ! ” ถ้าแกยังปากเสียแบบนี้อีก อย่าหาว่าฉัน

เฉินเฟิงทำสีหน้าแบบนั้นเหมือนเดิม การที่ข่ายซ่าข่มขู่เขา ใน มุมมองของเขาแล้วเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมาก ตอนนั้นเขาฝา ประเทศญี่ปุ่นตัวคนเดียว มีอะไรบ้างที่ไม่เคยเจอ

พอได้ยินเฉินเฟิงพูดซ้ำอีกประโยค ข่ายซ่ารู้สึกโมโหจน หัวเราะ ในมุมมองของเขาเฉินเฟิงที่พูดกับเขาแบบนี้ เหมือนคน ธรรมดาที่เด็กคนหนึ่งกำลังข่มขู่ผู้ใหญ่

ไม่เพียงแต่ข่ายซ่า แม้กระทั่งคนทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างก็หัวเราะเสียงดัง แล้วทำท่าทางที่กำลังดูเรื่องสนุกๆ

นี่มันที่ไหน? นี่เป็นดินแดนอังกฤษ คนต่างประเทศคนหนึ่ง กลับอยู่ตรงหน้าทายาทของครอบครัวโรโปรีในอังกฤษ อีกอย่าง ยังเป็นหัวหน้าครอบครัว ในอนาคต นี่ไม่ใช่ว่าทำให้คนหัวเราะ เยาะหรือไง หากไม่ใช่เพราะเห็นด้วยตาตัวเอง ไม่มีใครเชื่อเรื่อง นี้หรอก
ข่ายซ่าพูดอย่างดูหมิ่น “ไหนๆ มีวีรบุรุษที่โผล่ขึ้นมาในดิน แดนของอังฤษ แกยังจะแสร้งทําอะไรอีก ไอ้ลิงผิวเหลืองที่ไม่รู้ อะไรเลย! ”

เฉินเพิ่งทำสีหน้าที่หม่นหมอง นัยน์ตาเปล่งประกายแล้วพูดขึ้น “ครั้งที่แล้วคนที่ใช้น้ำเสียงแบบนี้ของฉัน จุดจบไม่ค่อยดีมากนัก

เซียวเป็นที่อยู่ข้างๆ ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง ภายในใจจึง สะอีกหนึ่งที ตามนิสัยของเฉินเฟิง แค่เขาลงไม้ลงมือก็สามารถ ทำให้ฝ่ายตรงข้ามต้องตายไม่งั้นก็พิการ ไม่มีทางมีจุดจบที่ดีเด็ด ขาด

ดูจากท่าทีของข่ายซ่าเองก็ไม่มีทางอ่อนข้อง่ายๆ ถ้าเขายังใช้ คำพูดในการท้าทายอยู่แบบนี้ แบบนั้นจุดจบของเขาก็สามารถรู้ ได้

ถ้าข่ายช่าทายาทสืบทอดครอบครัว โรโปรท่านนี้เกิดบาดแผล หรือพิการ ณ ที่นี่ แบบนั้นเชื่อว่าคงไม่ต้องใช้เวลานาน ก็จะทำให้ ทั่วโลกได้รับผลกระทบ

ถึงเวลานั้น เรื่องต้องบานปลายให้ถึงที่สุดแน่นอน อย่าพูดถึง องค์หญิงแอนนี่เลย ต่อให้เป็นทั้งตระกูลราชวงศ์อังกฤษก็ยังไม่รู้ ว่าจะให้คําตอบเรื่องนี้กับครอบครัว โรโปรยังไง

อีกอย่างในสถานการณ์แบบนี้ องค์หญิงแอนนี่ต้องช่วย เฉินเฟิงไว้ไม่ได้แน่นอน ส่วนตระกูลราชวงศ์แอนนี่ก็ไม่มีทางมี ความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับครอบครัวโรโปรเพราะเงินเฟิงที่เป็นเพียงคนนอก ถึงแม้เฉินเฟิงเป็นผู้มีพระคุณขององค์หญิงแอนนี่ ทว่า เรื่องนี้ อย่าว่าแต่ผู้มีพระคุณเลย แม้กระทั่งคนในตระกูลราชวงศ์ ก็ยังไม่มีทางถดถอย

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เซียวเอินรับผิดชอบในการต้อนรับครั้งนี้ แบบนั้นถ้าถึงเวลาเพื่อที่จะระงับความโมโหของครอบครัวโรโปร เขาต้องยากหลีกเลี่ยงกับภัยครั้งนี้

“คุณชายข่ายซ่า คุณเฉิน วันนี้เป็นงานวันเกิดขององค์หญิง ถ้า พวกคุณลงไม้ลงมือกันที่นี่ แบบนั้นองค์หญิงแอนนี่ก็ต้องรู้สึก ลำบากใจแน่นอน อีกอย่างเรื่องนี้หากป่าวประกาศออกไป หน้าตาของตระกูลราชวงศ์อังกฤษต้องเสื่อมเสียจนถึงที่สุด

เซียวเอินเห็นว่าเรื่องมันผิดปกติไปแล้ว หลังจากที่วิเคราะห์ แยกแยะถึงผลสรุปทั้งหน้าและหลัง จึงรีบเข้าไปห้ามปราม หาก ช้าไปหนึ่งก้าว ทั้งสองฝ่ายลงไม้ลงมือกันขึ้นมา ทุกอย่างก็คงจะ จบ

พอเห็นเฉินเฟิงและข่ายซ่าต่างไม่พูดไม่จา เซียวเอินแอบถอน หายใจ แล้วพูดขึ้นต่อ “คุณชายข่ายซ่า คุณเฉิน พวกท่านต่างก็มี แขกคนสำคัญขององค์หญิง ผมคิดว่าพวกท่านก็คงไม่มีทางไม่ สนใจในพระทัยขององค์หญิงหรือเปล่า? ”

คำพูดของเซียวเอินถูกคนที่อยู่ในงานได้ยินข่ายซ่าจึงขมวด คิ้วทันที ธุรกิจเหมืองแร่ในอาหรับยังเจรจาไม่สำเร็จ ทว่าเขากลับ ไม่รู้สึกเครียด อีกทั้งเขาได้มุ่งเป้าหมายไปที่องค์หญิงแอนนี่ ครั้ง นี้เขามาก็เพื่อที่จะสานความสัมพันธ์ที่สนิทสนมมากกว่าเดินขององค์หญิงแอนนี่

หากสร้างปัญหาอะไรที่นี่ ไม่เพียงแต่หน้าตาขององค์หญิงที่ดู ไม่ค่อยดี ถึงเวลาแม้กระทั่งสำหรับคนที่สร้างเรื่อง ก็ยังต้องขาด ความรู้สึกดีๆ ไป

ข่ายซ่าก็ไม่ใช่คนธรรมดา แค่ในระยะสั้นๆ ก็สามารถ พิจารณาผลประโยชน์ที่ได้ออกมาอย่างชัดเจน เวลานี้ความรู้สึก โมโหถึงค่อยๆ ดีขึ้น

“ท่านเซียวเอิน ก็แค่ไม่รู้ว่าทำไมองค์หญิงแอนนี่ถึงเชิญชวนไอ้ คนประเทศหวามาคนหนึ่งมาด้วย! ”

ข่ายฆ่าหันไปมองเซียวเอิน แล้วถาม

“เป็นแบบนี้ คุณเฉินคือสหายขององค์หญิงครับ! ”

เซียวเอินเห็นชายชาหายโมโหลงมาบ้าง และไม่มีความคิดว่า จะสร้างเรื่องอีก จึงรีบอธิบายขึ้น จากนั้นก็แอบมองเฉินเฟิงเพียง ชั่วพริบตา ตอนนี้ขายซาก็ไม่มีทางสร้างเรื่องอีก ทว่าเขากลัวว่า เฉินเฟิงยังคงไม่ให้อภัย ถ้าเป็นแบบนี้ทุกอย่างคงจบ

“คุณเชียวเอิน ท่านพูดไม่ผิด เมื่อครู่ผมบ้าบิ่นเกินไป! ”

พอเห็นสายตาของเซียวเอินที่มองมา เฉินเฟิงรู้ความหมาย ของฝ่ายตรงข้าม จึงพูดแบบนั้นออกมา

ครั้งที่แล้ว แอนนี่กับพ่อของเธอไปประเทศหวาด้วยกัน ตอน นั้นก็ได้ช่วยเรื่องนี้กับตัวเอง ถึงแม้เขาเป็นผู้ที่มีพระคุณต่อตระกูล ราชวงศ์อังกฤษก่อน ทว่าเฉินเฟิงก็คงยังจดจำความรู้สึกนี้ไว้ในใจ ไม่งั้นเขาก็คงไม่ยอมเสี่ยงชีวิต และเดินทางมาจากที่แดนไกล แล้วถึงอังกฤษ แล้วมาร่วมงานวันเกิดขององค์หญิงแบบนี้

“ยังไม่ทันดูเรื่องสนุกๆ เลย คนประเทศหวาคนนี้ก็แสดงความ อ่อนแอออกมาแล้ว! ‘

แขกที่อยู่ทั่วทุกสี่ทิศต่างก็ทำหน้าที่ผิดหวัง เหมือนเฉินเฟิง และข่ายซ่าไม่ได้ลงไม้ลงมือ ทำให้พวกเขาผิดหวังมาก แค่ว่า ตั้งแต่คำพูดเมื่อกี้นี้ของเฉินเฟิง พวกเขาคิดถึงเฉินเฟิงกำลัง แสดงความอ่อนแอ ไม่กล้าลงไม้ลงมือกับข่ายซ่า