บทที่ 688 เวทีโลก

“อั้ม เฉินเฟิงคนนี้ไม่เลวจริงๆ ความสามารถแข็งแกร่งมาก! ”

วิลเลียมหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาได้ยินชื่อของเฉินเฟิงมานาน มากแล้ว ตัวคนเดียว บุกไปที่ประเทศญี่ปุ่น ช่วยตัวประกัน ใน ตอนหลังได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งที่อยู่บนอันดับเทพ ไม่ธรรมดาจริงๆ

ตั้งแต่ตอนนั้นวิลเลียมก็สั่งให้ฟูคาคอยสืบเรื่องของเฉินเฟิง เขามองเฉินเฟิงเป็นคู่แข่งของเขาแล้ว

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาองค์กรศิลปะการต่อสู้ ระดับโลกส่งข่าวมา จู่ๆการแข่งขันในครั้งนี้ก็เพิ่มจำนวนคนเป็น สองเท่า! ”

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ก็แค่พวกตัวตลกเท่านั้น ต่อให้เป็นคนที่ก่อน หน้านี้ถูกคัดเลือก ก็ไม่เป็นไร การแข่งขันในครั้งนี้ คนพวกนั้นถูก กำหนดให้เป็นตัวประกอบ เพื่อช่วยประดับผู้แข็งแกร่งเท่านั้น!

คำพูดของวิลเลียมเคล้าไปด้วยความทระนงของเขา จากนั้น

พูดต่อ: “ยีฟูคาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เธอสืบเรื่องของเฉินเฟิงให้

ละเอียด กองกำลังที่เป็นศัตรูของเขาก็สืบให้ละเอียด ว่ามีศัตรู

กองกำลังไหนบ้าง และกองกำลังศัตรูเหล่านี้มีใครบ้างที่เข้าร่วม

การแข่งขันในครั้งนี้ รวมถึงประเมินความสามารถของพวกเขา

มาคร่าวๆ! ”

“ค่ะ หัวหน้าใหญ่!
ยีฟูคารีบตอบตกลง เพียงแต่เธอสงสัยเล็กน้อย ลังเลอยู่พัก หนึ่งแล้วถามขึ้น หัวหน้าใหญ่คะ จากความสามารถของหัวหน้า ใหญ่ ต้องเป็นผู้ชนะในการแข่งขันครั้งนี้แน่นอน ทำไมต้อง เปลืองแรงไปสืบเรื่องพวกนี้ด้วย?”

“ไม่มีอะไร ฉันแค่กลัวว่าเฉินเฟิงจะตายเร็วเกินไปก็เท่านั้น!

จากคำพูดของวิลเลียมสามารถฟังออก ในสายตาของเขา เฉินเฟิงก็เหมือนคนที่ถูกลงโทษสังหาร เพียงแต่ใครจะเป็นคนฆ่า ก็เท่านั้น ถ้าสุดท้ายเขาไม่ได้สู้กับเฉินเฟิงสักครั้ง เขาคงเสียใจ

“เข้าใจแล้วค่ะ!

ยีฟูคาเข้าใจทุกอย่างทันที ด้วยแดนของวิลเลียมการฆ่าคนที่ มีชื่อเสียงระดับเดียวกับเขา ถึงจะมีคุณค่า

อเมริกาใต้ ในป่าดึกดำบรรพ์

มีผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนคนยุคดึกดำบรรพ์ เดินอยู่ในป่า

เขาผูกกระโปรงหนัง ซึ่งทำมาจากเสือดาวตัวเต็มวัย ที่ถูกเขา

ฆ่าแล้วถลกหนังมาใส่

ในมือของเขาถือขวานหินเอาไว้ ทุกย่างก้าวที่เขาเดิน ทำให้ กิ่งไม้และต้นไม้ด้านหน้าหัก กลายเป็นทางเท้าที่สามารถเดินได้

ป่าดึก าบรรพ์ท่ามกลางสายไฟ มีสัตว์ป่ามากมาย แต่ไม่ว่า สัตว์ป่าตัวไหนที่ได้เจอเขาล้วนมีสีหน้าหวาดกลัว รีบหนีไปทันที
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตัวของชายหนุ่มมีรังสีสังหารแผ่ออกมา รังสีสังหารในตัวเขาแทบจะหลอมละลายกลายเป็นจริง ทำให้สิ่ง มีชีวิตทั้งหมดต่างตัวสั่นด้วยความเหน็บหนาว

อีกทั้งสัตว์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไวต่อกลิ่นมาก พวกเขาสามารถได้ กลิ่นเลือดของสัตว์ประเภทเดียวกันจากตัวของชายหนุ่ม อีกทั้ง สัตว์พวกนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีไหวพริบแม้แต่น้อย พวกมันเคยเห็นชาย หนุ่มฆ่าสัตว์ชนิดเดียวกันจนเลือดนอง

ในมือของชายหนุ่มถือขวานหินเอาไว้ราวกับเป็นเทพสงคราม ทุกที่ที่เขาเดินผ่านไม่มีสัตว์ตัวไหนกล้าขวางหน้า ใช้เวลาไม่นาน เขาก็ผ่านป่าดึกดำบรรพ์ เดินออกมา

สิ่งที่เห็นในสายตาคือทุ่งหญ้ากว้างไม่สิ้นสุด ชายหนุ่มสูดลม หายใจเข้าลึกๆ ก้าวเดินไป

บนทุ่งหญ้ามีบ้านไม้มากมาย มองจากที่ไกลสามารถเห็นคน

มากมายเดินไปมา บางคนแต่งตัวไม่ต่างจากชายหนุ่ม

ชายหนุ่มเดินไปยังบ้านไม้บนทุ่งหญ้า มีคนเดินผ่านเป็นครั้ง คราว เขายิ้มแล้วกล่าวทักทาย บุคลิกของเขาในตอนนี้แตกต่าง จากเมื่อกี้มาก

“ปาข่า เมื่อหัวหน้าใหญ่บอกว่า ถ้านายกลับมาเมื่อไหร่ให้

รีบไปหาเขา!

ที่ไกลๆมีผู้ชายคนหนึ่ง มองเห็นปาข่า จึงร้องตะโกนขึ้น ชายหนุ่มที่ชื่อปาข่าตอบรับ เดินไปยังตรงกลางของบ้านไม้
ตรงกลางมีบ้านไม้สร้างเอาไว้ บ้านหลังใหญ่มาก รอบๆ มี กำแพงหินล้อมเอาไว้ แตกต่างจากบ้านที่อยู่รอบๆ ที่นี่คือบ้าน ของหัวหน้าเผ่า

ปาขาเดินเข้าไปในห้อง เห็นเพียงด้านบนมีชายชราผมขาวคน หนึ่ง

“ปาข่าน้อมทําความเคารพหัวหน้าใหญ่ ท่านเรียกผมมามีธุระ อะไรรึเปล่าครับ?”

ชายชราค่อยๆลืมตาขึ้น ปาฆ่าไม่กล้ารอช้ารีบโน้มตัวทำความ

เคารพ

ชายชราคนนี้เป็นหัวหน้าใหญ่ของเผ่า ในทางเดียวกันเขาก็ เป็นปู่ของปาข่าด้วย ชายชรามองไปที่ปาข่า แววตาเต็มไปด้วย ความรักและภาคภูมิใจ

“เสี่ยวปาข่า ปีนี้หลานอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว ถ้าอยู่ในชนเผ่าต่อ ไม่ สามารถมองโลกได้กว้างขวาง ถึงเวลาที่จะให้หลานออกไป แล้ว! ”

ปาข่าชะงัก แล้วพูดขึ้นหัว……… ท่านจะให้ผมไปที่ไหน ครับ?”

“การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก ในครั้งนี้ จัดขึ้นที่วาติกัน นายเป็นตัวแทนชาวอินเดียนของเราเข้าร่วมการแข่งขัน นาย บรรลุถึงระดับหิ้วจิ้งชั้นกลางแล้ว ไม่ขอให้หลานเป็นผู้ชนะ ขอ แค่เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เชื่อว่าความสามา ามารถของหลาน จะพัฒนาขึ้น! ‘
“ปู่วางใจเถอะครับ ผมจะไม่ทำให้ชาวอินเดียขายหน้า สีหน้าของปาฆ่าเต็มไปด้วยความมั่นใจ

ได้ยินคำตอบของปาข่า ชายชรายิ้มร่า แล้วพูดต่อ: พรุ่งนี้ลุง โอรีของหลานจะไปกับหลาน หลานกลับไปเก็บข้าวของก่อน เถอะ!

วันที่สองปาข่าตื่นแต่เช้า รออยู่ด้านนอก หลังจากที่ลุงโอรี เตรียมตัวเสร็จ ทั้งสองก็ขี่เสือดาว ออกไปจากชนเผ่า นี่เป็นการ ออกจากชนเผ่าครั้งแรกของปาข่า เต็มไปด้วยความสนใจต่อ โลกด้านนอก

สถานที่แสนไกลแห่งหนึ่ง อียิปต์ ในวิหารโบราณแห่งหนึ่ง

ชายชราสวมชุดคลุมสีดำคนหนึ่ง ในมือถือไม้คฑา นั่งอยู่บน เก้าอี้ สายตาของเขามองไปด้านล่างแล้วพูดขึ้น “เด็กน้อย พรุ่งนี้ พวกนายก็จะออกไปจากที่นี่แล้ว เป็นตัวแทนอียิปต์ของเราเพื่อ เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก!

เสียงของชายชราไม่ดัง แต่ทำให้คนรู้สึกไม่สามารถปฏิเสธได้

เป็นจริงตามนั้นเขาเป็นฟาโรห์แห่งอียิปต์ มีชื่อเสียงโด่งดัง ทั้ง ยังเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของอียิปต์โบราณ ความสามารถ ของเขาแข็งแกร่งจนไม่อาจเทียบได้ ในประเทศนี้เขาคือเทพ ประชาชนในประเทศล้วนต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา

ด้านล่างของวิหารมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เวลานี้หลังจากได้ฟังคำพูดของฟาโรห์ คุกเข่าแล้วไหว้

“น้อมรับคําสั่ง ฟาโรห์ยิ่งใหญ่

เข้าร่วมการแข่งขันมาหลายแล้ว แต่ครั้งเหมือนกับอดีตผ่านมา หลังจากจบการแข่งขันอาจจะกระทบเรื่องบางอย่าง นั้นจำเป็นชื่อเสียงของประเทศ

ฟาโรห์ผู้ยิ่งใหญ่วางใจได้ครับ ถ้าหากFedidoไม่สามารถ ติดอันดับ ยินดีจะไม่ชีวิตอยู่โลกใบนี้

ชายหนุ่มและความกตัญญู

ฮ่าๆๆ ไม่จําเป็นต้องทำแบบนี้ แค่นายทำสุดความ

สามารถก็พอแล้ว กลับไปเถอะ เก็บของให้เรียบร้อย แล้วออก

เดินทาง!

เชื่อฟังคำของฟาโรห์ Fedidoรีบลุกขึ้น ออกไปจากวิหาร

ประเทศญี่ปุ่นที่ทะเลกลางกับประเทศหวา

พระราชวังหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น หนุ่มสวมซามูไร ประเทศญี่ปุ่นกำลังคุกเข่าบนพื้น ไม่ขยับเขยื้อนร่างกายแม้น้อย มองใกล้นึกว่านั่งจนกลายเป็นหิน

ข้างตัวชายหนุ่มของโบราณแปลกวางเอามีดที่เปลี่ยนสภาพ มีดเล่มนี้มองดูไม่สะดุดตา แต่กลับเป็นนักดาบอันดับ กลางที่มีชื่อเสียงของประเทศญี่ปุ่น

ประตูห้องที่ชายหนุ่มอยู่ถูกเปิดออก ชายชราสวมเครื่องแบบ ทหารคนหนึ่งเดินเข้ามา