บทที่ 682 ฆ่า

“ผู้สืบทอดศิลปะการต่อสู้โบราณ? ไม่แตกต่างอะไรกันคนไร้ ประโยชน์!

เฉินเฟิงยืนแล้วก้าวเท้าออกไป สีหน้าเย็นยะเยือก ในมือถือ มืดมังกรเอาไว้ เสียงของดังก้องไปทั่วสารทิศ

เหอไม่ได้ตอบ เวลานี้เขานอนชักกระตุกอยู่บนพื้น เหมือน ปลาที่อยู่ห่างจากน้ำ พยายามหายใจเฮือกใหญ่ แขนทั้งสองข้าง ของเขาฉีกขาด ไม่มีแรงในการต่อสู้ มองดูเฉินเฟิงก้าวเข้ามา ใกล้ทีละก้าวๆ เขาทั้งกลัวและหวาดกลัว แต่เวลานี้เขาเหมือน เนื้อปลาที่อยู่บนเตียง ที่ต้องยอมจำนน

การต่อสู้จบลงเพียงเท่านั้น ทุกอย่างจบลงแล้ว ภาพนี้ทำให้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์พากันสูญเสียความสามารถในการคิด พิจารณา พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเหอจะแพ้

เวลานี้แม้แต่อู่จื่อโจว ฟางเจิ้ง ชางโป๊และจีอู๋ฉางยอดฝีมือทั้ง หลาย ล้วนตกตะลึงกับภาพตรงหน้า เหอเป็นผู้สืบทอดศิลปะ การต่อสู้โบราณ เป็นหัวจิ้งชั้นกลาง ในมือถือมีดมังกร แต่ สุดท้ายกลับแพ้ แพ้ให้กลับคนที่เขาดูถูกเฉินเฟิง

พวกเขาถึงขั้นรู้สึกว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ความจริง เหอก ลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

พวกเขาคิดว่าแม้ว่าความสามารถของเฉินเฟิงจะไม่ธรรมดาแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเหอที่อยู่ในระดับหัวจิ้งชั้นกลางได้ ทว่าเสียงกรีดร้องของเธอในเวลานี้ คอยเตือนทุกคนอยู่ตลอด เวลา ทั้งหมดนี้เป็นความจริง

“ก่อนการต่อสู้ ผู้อาวุโสชมเฉินเฟิงไม่ขาดปาก ทั้งยังบอกว่า เย่หนานเทียนมีศิษย์น้องอย่างนี้ สามารถภาคภูมิใจได้แล้ว ตอน แรกฉันคิดว่าปรมาจารย์พูดเกินจริง แต่ดูจากตอนนี้แล้ว เป็นการประเมินฝ่ายตรงข้ามเกินไป! ”

ก่วนหนานเทียนลูบจับหนวดเครา แววตาของเขาเผยการ ครุ่นคิดพิจารณา อธิบายให้คนอื่นฟัง ในเวลาเดียวกันก็เป็นการ ให้เหตุผลตนเอง

“ถูกต้อง เฉินเฟิงคนนี้ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์การต่อสู้กับ ศัตรู หรือปฏิกิริยาตอบสนองในการต่อสู้ และการวิเคราะห์การ ต่อสู้แล้วทำการตอบสนอง ไม่ว่าจะมองจากมุมมองไหน ถือเป็น แบบอย่างที่ดีกับรุ่นรอง อย่าว่าแต่รุ่นน้อง แม้แต่พวกเรา ก็อยาก ที่จะทำได้ถึงขั้นนี้

จีอู๋ฉางพูดแสดงความเห็นด้วย เวลานี้เขามองดูเฉินเฟิง เขา รู้สึกประทับใจกับคนรุ่นหลังคนนี้

“เขาไม่เพียงแต่มีความคิดละเอียดอ่อนรอบคอบ ความ สามารถก็ไม่น้อย ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สามารถทำได้ถึงระดับนี้ เมื่อครู่เหอได้ใช้ท่าไม้ตายที่ฝึกฝนมาอย่างยาวนาน ทว่าเฉินเฟิ งกลับตอบรับท่ามกลางสถานการณ์เร่งรีบ แม้จะเป็นแบบนี้ ก็ยัง คงรับเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดาจริงๆ! ความสามารถระดับนี้ ลูกศิษย์ของพวกเราอาจเทียบชั้นได้ เวลาฟางเจิ้งเองพูดขึ้นมา เขาวิเคราะห์การต่อสู้ในครั้ง

ฟางอื่นพยักหน้า เป็นจริงตามนั้น ความสามารถของแม้จะไม่ สามารถเทียบเท่าเหอ แต่ได้แตกต่างมาก เมื่อเป็นแบบ นี้ ลูกศิษย์ของพวกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิง

สามารถของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้”

ยุ่นได้ยินเพราะอะไร คำถามนี้ขึ้นมา

ก่อนจะการคัดเลือกครั้งตอนที่เขาเพิ่งลาศีล เขาคิดมา ตลอดว่าตนเองหัวกลางคนแรก เก่งที่สุดบรรดารุ่น น้อง ว่ามีความมั่นใจมาก

ทว่าคิดไม่ถึง การเขาชะงัก รู้สึกว่าเป็นเปิดความรู้สึกอันตรายภายในใจ ของทว่า ตอนหลัง เฉินเฟิงศัตรูที่แข็งแกร่งภายในของเขา

จากนั้น ฉู่เหอและเฉินเฟิงต่อสู้กันอย่างเป็นเอาตาย ดึงดูด ความสนใจของทุกคน เธอมีความสามารถระดับจิ้งกลาง แม้แบบเหอยังคงพ่ายแพ้ แพ้ด้วยน้ำมือของเฉินเฟิง

มองดูหน้าเย็นยะเยือกรังสีสังหารแผ่มาจากของเฉินเฟิง จียนว่าพวกเขาไม่คนระดับ

เฮ้อ ยากจะเชื่อจริงๆ

เวลานี้เทียนยอมรับความจริงแล้ว เขาถอนหายใจแล้ว พูด พวกเราไม่สามารถเทียบเขาพวกเราเป็นผู้สืบทอด ของหรือผู้สืบทอดสำนัก ฝึกฝนวรยุทธ์ตั้งแต่ เล็ก ได้ยาดีที่สุด ผู้อาวุโสในตระกูลคอยชี้แนะ เราต้องเดินทางผิดไปจำนวนไม่น้อย เส้นทางศิลปะการราบรื่นกว่า แต่เฟิงทรัพยากรเขาเอง เมื่อแบบแล้ว ทำให้อดได้จะรู้สึกนับถือ!

อืม ทำให้คนรู้สึกนับถือจริงๆ”

ศีลสามหุบยิ้มเหยียดหยามที่ยากจะพบเจอ อีกทั้งพยักหน้า ด้วยหน้าเคร่งขรึม ยอมรับในมาอยากเห็นหน้าคนผยองเมื่อครู่ หวังอีเตาบอกว่าจะฆ่า เฉินเฟิง อาวุโสหวังในตอนนี้หน้าของเขาจะเป็นยังไงบ้าง

ดวงทั้งสองข้างของหวังอีเตาเบิกเต็มเปลี่ยนเป็นแบบไปได้ ทว่าสภาพน่าอนาถของเธอนอนอยู่ บนนั้น คอยย้ำเตือนเขาอยู่ตลอดเวลา ทั้งหมดเกิดขึ้นเป็น เรื่องจริง

เขาไม่เชื่อ กล้าจะเชื่อ
“กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ เป็นไปได้ยังไง!

มองดูเฉินเฟิงที่ราวกับเป็นเทพแห่งความตาย เหอเอาแต่พูด ประโยคทั้งสองประโยคเมื่อครูไม่หยุด เขาแพ้แล้ว ศักดิ์ศรีและ ความทระนงของเขาถูกเฉินเฟิงเหยียบย่ำหมดแล้ว

“ไอ้คนไร้ประโยชน์แกเริ่มก่อนเถอะ ฉันกลัวว่าถ้าฉันเปิดเผย ความสามารถที่แท้จริงของฉันออกมาแกจะไม่กล้าสู้กับฉัน ถ้า เป็นแบบนั้นคงไม่ดีแน่!!

“คนอย่างแก กล้าพูดแบบนี้กับฉัน?”

เวลานี้ เขานึกถึงความทระนงและมั่นใจของตนเองที่พูดออก ไปก่อนจะเริ่มการแข่งขัน

เหอที่นอนอยู่บนพื้น ไม่มีความทระนงและมั่นใจอีกแล้ว สิ่ง

ที่มาแทนคือความผิดหวังและสับสน

เวลานี้ภายในใจของเหอพังทลาย เขาไม่มีความหวังแล้ว ถึง แม้ครั้งนี้เฉินเฟิงจะไม่ฆ่าเขา เส้นทางศิลปะการต่อสู้ในวันข้าง หน้าของเขาก็จบลงแล้ว ไม่มีโอกาสที่จะพัฒนาได้แล้ว

“แฮ่กๆ! ”

เหอลุกขึ้นนั่ง ท่าทางนี้ทำให้หน้าอกของเขาเจ็บปวด อดไม่ ได้ที่จะไอออกมา หลังจากดีขึ้นเล็กน้อยเขาก็พูดกับเฉินเฟิง:“เมื่อ กี้นายใช้ศิลปะการต่อสู้อะไร?”
“นายสามารถนอนตายตาหลับได้แล้ว!

เสียงของเฉินเฟิงเย็นยะเยือก ราวกับสายลมแห่งความตาย จากนรก สำหรับเขาเหอ ในตอนนี้เป็นคนที่ตายไปแล้ว เขาไม่มี ทางเห็นใจศัตรูของตนเอง

แน่นอนตอนที่หวังอีเตาและเย่หนานเทียนสู้กัน สุดท้ายเ หนานเทียนเห็นใจ ไม่ได้เอาชีวิตเขา ทว่าหวังอีเตาไม่รู้สึกซึ้งใจ แม้แต่น้อย เขาเอาแต่คิดอยากจะแก้แค้นเย่หนานเทียนอยู่ตลอด เวลา ถึงขั้นหลังจากที่เย่หนานเทียนพิการไปแล้ว หวังอีเตายังคง ไม่ทิ้งโอกาสนี้ อีกทั้งยังเตรียมให้ลูกศิษย์ของตนมาเอาชีวิตเย หนานเทียน

เฉินเฟิงเป็นศิษย์น้องของเยี่หนานเทียน ไม่ว่าจะมุมไหน เหอ สมควรตายอย่างไม่ต้องสงสัย เฉินเฟิงไม่มีวันยอมมือ ไม่มีวัน สงสาร

“บอกฉัน ศิลปะการต่อสู้ของนายคืออะไร? รีบบอกฉันมา

สีหน้าของเหอซีดขาว ตัวของเขาขยับไปหาเฉินเฟิงไม่หยุด บวกกับเสียงแหบแห้งของเขา ภาพนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเธอ แทบจบสิ้นแล้วจริงๆ เขาแค่อยากจะรู้ก่อนตายว่าเฉินเพิ่งที่ทำให้ ผู้สืบทอดศิลปะการต่อสู้โบราณของตนพ่ายแพ้ร่ำเรียนศิลปะการ ต่อสู้อะไร

“ไปตายซะ!

ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเฉินเฟิงจะบอกฝ่ายตรงข้ามมาก เห อร้องตะโกนเสียงดัง สีหน้าของเขาเหี้ยมโหด หน้าตาโหดร้ายแววตาเผยความใจดำอำมหิตออกมา พุ่งไปหาเฉินเฟิงด้วย ความเร็วเหมือนกระแสไฟฟ้า