บทที่ 659 เกิดมาเพื่อเล่นละคร

ในขณะเดียวกัน ซึ่งฉือกับหลินหวั่นชีวต่างก็มองดูเสียเพิ่งเหยา แววตาซับซ้อน พวกเธอจะดูไม่ออกหรือว่า เสียเพิ่งเหยากำลัง แสดงความเป็นเจ้าของต่อพวกเธอใช่ไหมล่ะ?

หลังจากนั้น ภายใต้เสียงครึกครื้น เฉินเฟิงใช้น้ำแทนเหล้าชน แก้วกับทุกคน หลังจากนั้นก็นั่งลงตรงโต๊ะของพวกเสี้ยเพิ่งเหยา

“มัวแต่ขอเชิญดื่มเหล้า ยังไม่ได้ทานอะไรเลยใช่ไหม? ทาน อะไรหน่อยก่อน พวกเขาขอเชิญดื่มเหล้า เดี๋ยวฉันห้ามไว้ให้

เสียเพิ่งเหยายิ้มพูดขึ้น แล้วก็ใช้ตะเกียบของตนเองคืบกับข้าว ใส่ในถ้วยเฉินเฟิง ดูอ่อนโยน รู้ใจกันจริง

ได้ยินคำพูดของเสียเพิ่งเหยาอีกครั้ง และเห็นการกระทำของ เสี้ยเพิ่งเหยา ท่าทีของอู่ซึ่งถือกับหลินหวั่นชีวยิ่งดูไม่เป็น ระมัดระวังยิ่งขึ้น

“มา เรามาดื่มด้วยกัน” เห็นภาพนี้แล้ว เสี้ยเพิ่งเหยาไม่สนใจ เลย กลับยิ่งยิ้มแย้มทักทาย ซึ่งถือกับหลินหวั่นชีว

“เอ่อ พวกคุณทานกันก่อน ผมไปเดินทานที่โต๊ะอื่นๆ แบบนี้จะ ได้สนุกกัน” เฉินเฟิงเลือกที่จะหนีไปก่อน จากการกระทำที่ผิด ปกติของเสี้ยเพิ่งเหยา แสดงให้เห็นว่าเสียเพิ่งเหยาไม่พอใจ เขา สัมผัสถึงความเป็นเจ้าของที่เสี้ยเพิ่งเหยาแสดงต่อซึ่งถือกับ หลินหวั่นชีวว่า เฉินเฟิงเป็นผู้ชายของฉัน
ในสถานการณ์แบบนี้ วิธีที่ดีที่สุดของเขาก็คือรีบหนีไป

เมื่อพูดเสร็จ เฉินเฟิงไม่รอให้เสียเมิ่งเหยาพูดอะไร รีบเดินตรง ออกไปทันที

หลังจากนั้น เฉินเฟิงก็ทําอย่างที่เขาพูด เดินวนทานอยู่หลาย โต๊ะ ระหว่างนั้นก็ไม่หยุดที่จะพูดคุย ชนแก้วกับทุกคน แต่ก็ดื่มน้ำ เท่านั้น

ในขณะเดียวกัน เขาก็แอบสังเกตการณ์โต๊ะของเสียเมิ่งเหยา กลับพบว่าพวกผู้หญิงพวกนั้นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูดคุย หัวเราะ ดื่มเหล้ากัน ดูแล้วก็เหมือนดั่งเพื่อนสนิทกัน

“ผู้หญิงเกิดมาเพื่อแสดงละครจริงๆ”

เฉินเฟิงแอบคิดในใจ และก็รู้สึกว่าเรื่องความรู้สึกแบบนี้จะ ต้องไม่ผ่านไปได้ง่ายๆแน่ กลับกัน ตอนนี้อาจจะกลายเป็นจุดเริ่ม ต้นของเรื่องนี้

เหมือนเป็นการพิสูจน์สิ่งที่เฉินเฟิงคาดเดา เมื่องานเลี้ยงจบสิ้น แล้ว เสี้ยเพิ่งเหยาเคียงคู่กับเฉินเฟิง ส่งแขกกลับพร้อมกัน และ ยังควงแขนเฉินเฟิงไว้อย่างเป็นเรื่องปกติ เห็นภาพนี้ ซึ่งถือกับ หลินหวั่นชีวต่างก็อึ้ง แล้วก็มีท่าที่ซับซ้อน ทั้งอิจฉา ริษยา และก็ ไม่พอใจ ยิ่งไปกว่านั้นคือหดหู

ภาพนี้ ตกอยู่ในสายตาของพวกหมู่เหวินโป๊ ทำให้พวกเขา รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายสงครามที่ฟังอยู่เต็มอากาศ ต่างก็ทำเป็นมอง ไม่เห็นอะไร
หนึ่งในนั้น หวู่เหวินโปเงยหน้ามองดูเดือน ถอนหายใจพร้อม พูดขึ้นว่า “พระจันทร์คืนนี้กลมจังเลย…

ได้ยินเสียงถอนหายใจของหมู่เหวินโป๊ สี่พี่น้องตระกูลเฉิน อยากหัวเราะแต่ก็ไม่กล้าหัวเราะ อดกลั้นไว้อยู่อย่างทรมาน

เมื่อเทียบกันแล้ว เฉินเฟิงที่อยู่ท่ามกลางพวกผู้หญิงยิ่งทรมาน แต่ก็ทำได้เพียงยิ้มแล้วปล่อยให้เสียเพิ่งเหยาควงแขนของเขา แล้วส่งแขกกลับ

“ฉันพักอยู่ที่โรงแรมฮิลตัน เรากลับไปด้วยกัน” หลังจากที่คน วงการศิลปะการต่อสู้ นักธุรกิจกับคนของทางการกลับไปแล้ว เสียเพิ่งเหยาหันหน้ามายิ้มพูดกับเฉินเฟิง สายตาเป็นประกาย อย่างที่เรียกว่ารักใคร่

หากเป็นปกติ อยู่ด้วยกันตามลำพัง เสียเพิ่งเหยาพูดเช่นนี้ เฉินเฟิงคงจะเนื้อเต้น แต่ตอนนี้กลับทำได้เพียงแค่อึ้ง

“ได้ ผมส่งคุณกลับไป” หลังจากที่ลิ้งแล้ว เฉินเฟิงก็พูดตอบ อย่างไม่รู้ตัว

“ส่งฉันกลับไปหรือ? คืนนี้คุณไม่นอนที่นั่นหรือ?” ใบหน้าเสีย เพิ่งเหยายังคงยิ้มแย้ม แต่ดูยังไงก็เหมือนเป็นการข่มขู่

“นอนสิครับ”

เฉินเฟิงยิ้มตอบ ไม่กล้าแม้แต่จะมองพวกซึ่งฉือหลินหวั่นชีว ยกมือโบกขึ้นพร้อมพูดว่า “เอาล่ะ คืนนี้ทุกคนพักผ่อนกันเช้าๆ หน่อย พรุ่งนี้เจอกัน”
เมื่อพูดเสร็จ เฉินเฟิงก็จูงมือเสียเพิ่งเหยา เดินไปยังรถคันหนึ่ง ที่จัดเตรียมไว้แล้วแต่แรก หลังจากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถพร้อมกับ เสี่ยเมิ่งเหยา ภายใต้สายตาทุกคน

หลังจากครึ่งชั่วโมง เฉินเฟิงกับเสี่ยเพิ่งเหยามาถึงโรงแรมฮิล

หลังจากลงรถ เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้ควงแขนเงินเฟิงอีก แต่เดิน ไปข้างหน้าคนเดียว อกผายไหล่พึ่ง เหมือนดั่งนกยูงน้อยหนึ่ง ผยอง

เฉินเฟิงแอบถอนหายใจ เดินตามอยู่ด้านหลังอย่าเงียบๆ เขา ไม่รู้ว่าช่วงที่ผ่านมาเสียเพิ่งเหยาเจออะไรมาบ้าง แต่เสียเพิ่งเหยา ในตอนนี้ เปลี่ยนไปมากสำหรับเขา

เสี้ยเมิ่งเหยาคนเดิมไม่ต่อสู้หรือไขว่คว้า เป็นฝ่ายยอมทุก อย่าง แต่เสียเพิ่งเหยา ในตอนนี้ กลับเป็นฝ่ายรุกมากขึ้นอย่าง เห็นได้ชัด

“ห้องชุดมีเตียงใหญ่เพียงเตียงเดียว ฉันนอนบนเตียง คุณ นอนบนโซฟา” หลังจากเข้าห้องแล้ว เสียเพิ่งเหยาก็พูดขึ้น

“ทำไม? คุณมีปัญหาหรือ?”

เสี้ยเมิ่งเหยาจ้องมองเฉินเฟิง เธอดูไม่เหมือนนักธุรกิจหญิงผู้ แข็งแกร่ง เหมือนเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่กำลังโกรธมากกว่า

“ไม่…ไม่มี”
เฉินเฟิงส่ายหัวเหมือนดั่งคลื่น

เสี้ยเมิ่งเหยาเชิดใส่ แล้วก็เริ่มถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเงินเฟิง

ใช้

เธอถอดตรงนั้นเลย

แม่ง

ทะเลสาบตะวันตกเดือนหก อากาศค่อนข้างร้อน บนตัวเสี้ย เมิ่งเหยา สวมไว้เพียงชุดเดรสสีดำตัวเดียว เธอถอดแบบนี้ ทั้ง เนื้อทั้งตัวเหลือเพียงยกทรงกับกางเกงใน

เอ่อ…” เฉินเฟิงมองจนอึ้ง จากนั้นก็มีปฏิกิริยาที่ผู้ชาย สุขภาพแข็งแรงควรมี หายใจถี่ กระโจมเล็กๆถูกตั้งขึ้นระหว่าง

ขา

“เชอะ” เสี้ยเพิ่งเหยาเชิดใส่ แล้วก็มองดูเฉินเฟิงอย่างสะใจ หลังจากนั้นก็หันตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

เพียงแต่ ตอนที่เธอหันตัว ใบหน้าที่แกล้งทำเป็นโกรธนั้นเผย ให้เห็นความเอียงอาย

ถึงแม้เธอจะเป็นภรรยาของเฉินเฟิง แต่เธอก็ไม่เคยกล้ากระทำ แบบนี้ต่อหน้าเฉินเฟิง

นี่เป็นครั้งแรก

จากนั้น อายก็ส่วนอาย การกระทำต่อจากนี้ของเสียเพิ่งเหยายิ่งไปใหญ่

หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จแล้ว ก็เดินออกมาเลย สวมชุดคลุม อาบน้ำแล้วปรากฏอยู่ตรงหน้าเฉินเฟิง เผยให้เห็นเนินนูนตรง หน้าอก…

วินาทีนั้น เฉินเฟิงรู้สึกเหมือนท้องฟ้ากำลังหมุน

ท่าทีของเฉินเฟิง เสี้ยเพิ่งเหยามองเห็นทั้งหมด แต่เธอก็ไม่ สนใจ เห็นเฉินเฟิงเป็นเหมือนอากาศ เดินผ่านเฉินเฟิงไปด้วย กลิ่นกายที่หอมอ่อนๆ ยังตั้งใจที่จะสะบัดผม เส้นผมปัดผ่าน ใบหน้าของเฉินเฟิง

เฉินเฟิงยิ่งขึ้นกว่าเดิม เขายื่นมือจะไปกอดเสียเพิ่งเหยาอย่าง ไม่รู้ตัว สุดท้ายถูกเสียเมิ่งเหยาหลบพ้น แล้วก็พูดกับเขาอย่าง จริงจังว่า “อย่าคิดอะไรมาก ไปนอนบนโซฟาดีๆ”

“…” เฉินเฟิงพูดอะไรไม่ออก หลังจากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปใน ห้องน้ำ ใช้น้ำเย็นราดให้อุณหภูมิในร่างกายต่ำลง หลังจากสิบ นาที เฉินเฟิงก็สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาจากห้องอาบ น้ำเหมือนกัน แล้วก็เดินไปนอนบนโซฟาอย่างเชื่อฟัง

เห็นภาพนี้แล้ว เสี้ยเพิ่งเหยาก็อดที่จะสงสารไม่ได้ แต่เมื่อ คิดถึงสถานการณ์ของวันนี้แล้ว สุดท้ายก็ถอนหายใจ หันตัวไป หันก้นงอนกับด้านหลังให้กับเฉินเฟิง แล้วก็ไม่สนใจอีก

คนไม่ใช่ปราชญ์
ในฐานะที่เป็นผู้หญิง ในด้านความรู้สึกเธอก็เห็นแก่ตัวเหมือน กับผู้หญิงทุกคน มีความรู้มากกว่าผู้หญิง99% ในโลกนี้

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอ ให้เกียรติเฉินเฟิงต่อหน้าคนอื่นอย่าง ดีที่สุด

แต่วันนี้ หลังจากที่เธอประกาศความเป็นเจ้าของต่อหน้าผู้ หญิงพวกนั้น ยังต้องลงโทษเฉินเฟิงด้วย ต่อไปเฉินเฟิงกับคน อื่นๆจะได้รู้และระวังถึงข้อนี้ว่า

เธอเป็นเจ้าของที่นี่