บทที่ 629 เกียรติของเฉินเฟิง

“เฟิงที่รัก เฉินอิงไฉคนนั้นน่ารังเกียจมากจริงๆ เขาเป็นคนเจ้า เล่ห์และน่ารังเกียจที่สุด เท่าที่ฉันเคยพบเจอ

“คุณคงไม่ถือสาถ้าฉันจะลงโทษเขาใช่ไหมคะ?” ขณะที่พูด แอนนี่ก็เอ่ยถาม

บทลงโทษที่เธอพูดถึง ก็คือการดับอนาคตข้าราชการของเฉิ

นอิงไฉ

เธอรู้ดี สำหรับเงินอิงใจที่อยู่ในตระกูลใหญ่แบบนี้ การดับ อนาคตข้าราชการของเขา ทำให้เขาเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าฆ่าเขา

“ไม่ถือสาครับ” เฉินเฟิงยิ้ม อย่างที่เขาพูด เขาไม่เคยเห็นตัว

ตลกอย่างเฉินอิงไฉอยู่ในสายตา

ดังนั้น เขาไม่มีทางเป็นฝ่ายขอร้องให้แอนนี่ทำอะไรเป็นอิงไฉ แต่ในเวลาเดียวกัน ถ้าแอนนี่คิดจะจัดการเฉินอิงไฉ เขาเองก็ ไม่มีวันห้าม

เวลาต่อจากนั้น แอนนี่เหมือนเด็กน้อยช่างสงสัย เธอทั้งสงสัย และสนใจเรื่องของเฉินเฟิง แทบจะถามคำว่าเพราะอะไรเป็นแสน ครั้ง

แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่ได้ถามเรื่องความรักของเฉินเฟิง คล้ายกับว่า เธอจงใจที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องนี้
หลังจากสองชั่วโมงผ่านไป อาคารได้จบลงแล้ว อาหารบน โต๊ะเหลือแค่เล็กน้อยเท่านั้น ส่วนมากล้วนถูกเฉินเพิ่งกินไปเกือบ หมด เหล้าMoutaiเหลือแค่ก้นขวดเท่านั้น

“เฟิงที่รัก นี่เป็นอาหารที่ฉันเคยกินแล้วมีความสุขที่สุดใน ชีวิตของฉัน เหล้าของหวาเซียรสชาติดี อาหารก็อร่อยเหมือน อย่างที่ร่ำลือ แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่ฉันได้เจอคุณอีก ครั้ง”

แอนนี่พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้เธอจะดื่ม เหล้าไปแค่ครึ่งขวด แต่เวลานี้หน้าที่สวยเหมือนตุ๊กตาของเธอ เริ่มแดงระเรื่อ ดวงตาสีฟ้าครามราวกับอัญมณีสีน้ำเงินเต็มไป ด้วยความเปล่งประกาย ทำให้เธอน่าดึงดูดมากขึ้น

“พวกเราไปกันเถอะครับ ผมพาคุณออกไปข้างนอก” เฉินเฟิงยิ้ม จากนั้นพาแอนนี่เดินออกไปห้องอาหาร

ด้านนอกห้องอาหาร บอดี้การ์ดของแอนนี่ราวกับเป็นรูปปั้น แกะสลัก พวกเขายืนตัวตรง ไม่ขยับเขยื้อน จนกระทั่งเฉิงเฟิงและ แอนนี่เดินออกไป พวกเขาจึงโค้งตัวลงแล้วกล่าวทักทาย : “องค์ หญิง คุณเฉิน”

“ล็อกเกอร์ เฉินเฟิงจะพาฉันไปเดินเล่นที่หาด นายไม่ต้องตาม มา” แอนนี่พูด

“ครับ องค์หญิงที่เคารพ

ล็อกเคอร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเห็นด้วยกับการตัดสินใจของแอ นนี่ จากนั้นพูดกับเฉินเฟิงด้วยสีหน้าเคารพ : “ผมเชื่อในความสามารถของคุณเฉินครับ ทั่วทั้งหวาเซียนี้ ไม่มีใครสามารถทำ อันตรายองค์หญิงได้”

เฉินเฟิงได้ยินแบบนี้ เขารู้ทันทีว่าฝ่ายนั้นรู้เรื่องของตน จึง คลายยิ้มบางๆ แล้วพูด “ขอบคุณในความเชื่อใจของคุณครับ ผมจะส่งแอนนี่กลับโรงแรมอย่างปลอดภัย”

สิ้นเสียง เฉินเฟิงพาแอนนี่ออกไปจากร้านอาหาร เดินตรงไป ยังหาด

เดินผ่านถนนที่เจริญรุ่งเรืองของถนนหนานจิง จนมาถึงหาดที่ แสงไฟส่องสว่าง ตลอดทางที่เดินมานั้นแอนนี่ทิ้งความเป็นองค์ หญิงแห่งราชวงศ์อังกฤษที่สูงศักดิ์และสง่างาม เธอเหมือนนก น้อยออกจากกรง กระโดดโลดเต้น พูดร้องตะโกน อย่างมีความ สุข

ถึงแม้จะพูดกันว่าทุกวันนี้หวาเชียมีคนต่างชาติมากมาย อีกทั้ง ยังไม่ขาดเหลือสาวสวยที่เป็นชาวต่างชาติ แต่ตลอดทางที่เดิน มานั้นแอนนี่ดึงดูดสายตาผู้คนมากมายนับไม่ถ้วน เฉินเฟิงเองก็ กลายเป็นผู้ชายที่มีคนอิจฉา

“เฟิงที่รัก ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนฉันนะคะ คืนนี้ฉันมีความสุข มากค่ะ”

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป แอนนี่ยืนอยู่ตรงริมชายหาด มอง ดูทิวทัศน์ของชายหาดยามค่ำคืน เธอโน้มตัวพิงหัวไหล่ของ เฉินเฟิงเหมือนนกน้อย ลมยามค่ำคืนพัดผ่าน พัดผมสีบรอนด์ ทองยาวสลวยของเธอ ปิดบังใบหน้าสวยของเธอเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถปกปิดหัวใจที่เต้นแรงของเธอได้

“คุณมีความสุขก็ดีแล้วครับ ตอนนี้ก็ดึกมาแล้ว ผมส่งคุณกลับ ไปไหมครับ?” เฉินเฟิงยิ้ม แล้วเอ่ยถาม

“ค่ะ”

เสียงของเฉินเฟิงดังขึ้นที่ข้างหู แม้ว่าแอนนี่อยากให้เงินเพิ่งอ ยู่กับเธอนานกว่านี้ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดออกไป

สี่สิบนาทีผ่านไป เฉินเฟิงขับรถส่งแอนนี่ไปถึงโรงแรม

“เฟิงที่รัก ขึ้นไปดื่มไวน์บนห้องฉันไหมคะ แล้วคุยกันอีกสัก พัก” หน้าประตูทางเข้าโรงแรม แอนนี่ยังคงอาลัยอาวรณ์ไม่ อยากแยกกัน ในเวลาเดียวกันที่เธอพูดชวนเฉินเฟิง ใบหน้าของ เธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ไม่ดีกว่าครับ ผมยังมีเรื่องต้องจัดการ ถ้าพรุ่งนี้คุณมีเวลาว่าง

โทรมาหาผมได้นะครับ”

เฉินเฟิงปฏิเสธอย่างรักษามารยาท

เขารู้ว่าที่แอนนี่บอกให้ขึ้นไปดื่มไวน์ด้วยกันมันหมายความว่า อะไร แต่เขาในวันนี้ เป็นผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว

ขอบเขตบางอย่าง เขาไม่มีวันทำลายมันทิ้ง

อย่างรวดเร็ว วันที่สองก็มาถึง

แม้ว่าอาหารค่ำเมื่อคืน เฉินเฟิงไม่ได้พูดเรื่องลงทุนของบริษัท อังกฤษแม้แต่นิดเดียว แต่เช้าวันที่สอง แอนนี่ก็พาคณะผู้นำทางธุรกิจบริษัทอังกฤษไปยังห้องสัมมนาจาวซางของยันเจียง ที่นี่คือ สถานที่ที่จัดให้มีการประชุมเพื่อเชิญชวนเพื่อร่วมลงทุนของ บริษัทอังกฤษโดยเฉพาะ

แอนนี่มาที่นี่ แน่นอนว่าเพื่อให้บริษัทอังกฤษร่วมลงทุนกับยัน เจียง

แต่การลงทุนในครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของเฉินอิงไฉ แต่เพราะเห็นแก่หน้าของเฉินเฟิง

เป็นเพราะเฉินเฟิง เธอจึงร่วมลงทุนกับยันเจียง

ข้อนี้ เมื่อคืนเธอบอกกับเซ่หย่วนอย่างชัดเจนแล้ว

หลังจากที่แอนนี่และคณะผู้บริหารระดับสูงมาถึง นำโดยเซ หย่วน เป็นคนพาข้าราชการระดับสูงออกมาต้อนรับ ท่าทีของผู้ เขากระตือรือร้นเป็นอย่างมาก

การประชุมผ่านไปอย่างราบรื่น เริ่มจากคนของหวาเซียเป็น ฝ่ายพูดก่อน เซ่หย่วนพูดจากมุมมองของหวาเซียและยันเจียง เกี่ยวกับลงทุนและนโยบายทางด้านสิทธิพิเศษต่างๆ ของหวา เซียและยันเจียง โดยมีการบรรยายร่างแผนการอย่างละเอียดที่ ทําให้คนพากันคาดหวัง

หลังจากเซ่หย่วนบรรยายจบ นักธุรกิจของประเทศอังกฤษก็ เริ่มสอบถามข้อสงสัยทางด้านการลงทุน โดยมีบุคลากรที่ เกี่ยวข้องในแผนกต่างๆและแผนกเชิญชวนร่วมลงทุนของยัน เจียง รวมถึงจางตั๋วซึ่งเป็นคนที่มีความสามารถเป็นอันดับสอง ของเขตฝางซานคอยตอบข้อสงสัย บรรยากาศภายในงานเป็นไปได้ด้วยดี

“ต่อจากนี้ขอเชิญองค์หญิงแอนนี่ที่เคารพขึ้นมากล่าวครับ”

วาระสุดท้ายของการประชุม เซ่หย่วนที่เป็นพิธีกร ได้เชิญแอน นี่ขึ้นมาพูด ทำให้เกิดเสียงปรบมือดังก้อง

“หวาเซียมีประวัติที่ยาวนานและวัฒนธรรมที่งดงาม เป็นหนึ่ง ในสี่ของประเทศ โบราณ”

“ก่อนจะมาหวาเซียในครั้งนี้ โดยมากฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับ หวาเซี่ยจากหนังสือเท่านั้น ครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่ฉันมาถึงหวาเซีย ฉันได้ชื่นชมความสวยงามของหวาเซีย กินอาหารเลิศรสของหวา เซี่ย ชื่นชมขนบธรรมเนียมของหวาเซีย ทั้งหมดนี้มอบความรู้สึก แปลกใหม่ให้กับฉัน และทำให้ฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆกับ ประเทศที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์นี้

“เมื่อครู่ ฉันได้ฟังคุณเซ่หย่วนและข้าราชการคนอื่นๆตอบ คําถามเรื่องการลงทุนแล้ว ฉันพอใจกับการร่วมลงทุนกับหวาเซี ยมาก และคาดหวังกับการลงทุนนี้ ฉันข้อพูดสองข้อที่นี่นะคะ”

“ข้อแรก ฉันและนักธุรกิจชาวอังกฤษทุกคนต่างคาดหวังกับ การลงทุนของยันเจียงตลอดไปจนถึงหวาเซีย พวกเราให้ความ สนใจกับการลงทุนนี้มาก และพวกเราได้เปลี่ยความสนใจ เป็นการลงมือทําแล้วหลังจากนี้ ฉันขอเป็นพยานของคุณ เล่อซึ่งเป็นตัวแทนนักธุรกิจที่เปี่ยมไปด้วยความสามารถของพวก เราในการร่วมเซ็นสัญญาการลงทุนกับยันเจียงค่ะ”