บทที่ 628 ไม่ใช่ญาติ

ขณะที่ทางด้านเฉินเฟิงกำลังพูดคุยเรื่องอาหารค่ำกับแอนนี่ ทาง ด้านเฉินอิงไฉ เวลานี้เหมือนมดที่อยู่ในกระทะร้อน เขา กระวนกระวายเป็นอย่างมาก

เวลาครึ่งชั่วโมงที่เซ่หย่วนให้เขา เหลือแค่สามนี้เท่านั้น แต่ เขากลับไม่สามารถคิดหาวิธีแก้ปัญหาได้

ในเวลานี้ เซ่หย่วนโทรมา

“เฉินอิงไฉ เป็นยังไงบ้าง? องค์หญิงแอนนี่ให้อภัยนายรึยัง?” ปลายสาย เซ่หย่วนถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เรื่องที่องค์หญิง แอนนี่โมโหไปจนถึงหูของหัวหน้าใหญ่แล้ว ตอนนี้หัวหน้าใหญ่ กําลังกดดันเขา บอกให้เขารีบทำให้แอนนี้หายโมโห

“ท่าน………นายกเทศมนตรีครับ ผมไม่ได้เจอองค์หญิงแอน นี่ครับ” เฉินอิงไฉกัดฟันพูดออกไป เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาไม่ กล้าปิดบังเหย่วนอีก

“อะไรนะ? ! นายยังไม่ได้เจอองค์หญิงแอนนี่?! ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินอิงไฉ เซ่หย่วนโมโหเป็นอย่างมาก

“เฉินอิงไฉ นายมันคนไร้ประโยชน์จริงๆ! ” เหย่วนถึงกับด่า กราดออกมา

หนึ่งวินาทีต่อจากนั้น ไม่รอให้เป็นอิงไนโต้ตอบ ก็ได้ยินเสียงเซ่หย่วนพูดด้วยความโมโห “เฉินอิงใจ นายไม่ต้องทำแล้ว เก็บข้าวของแล้วใสหัวออกไปซะ!”

“นายกเทศมนตรี! “เฉินอิงใจตกใจเป็นอย่างมาก กำลังคิด จะแก้ตัว แต่ปลายสายก็มีเสียงติดๆดังขึ้น……..

เซ่หย่วนตัดสายไปแล้ว

หัวใจของเฉินอิงในด้านชาตายไปแล้ว คำพูดของเซ่หย่วน เท่ากับประกาศยุติอาชีพในสายงานนี้ของเขาแล้ว…….. อย่างรวดเร็ว เวลาได้เดินมาจนถึงตอนกลางคืน สถานที่กินมื้อค่ำที่แฮธาเวย์เลือกนั้นอยู่ในบ้านสวนหลังเล็ก

สวนตัวบนถนนหวังฟูจิ่ง

บ้านสวนหลังเล็กนี้ ปกติไม่เปิดให้คนนอกเข้าออก

มีเพียงคนที่มีอำนาจในยันเจียงเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์เข้ามารับ ประทานอาหารที่นี่

วันนี้ แฮธาเวย์เหมาบ้านสวนหลังเล็กนี้ทั้งหลัง

ทางด้านเจ้าของบ้านสวนก็รู้ว่าแขกที่มาในวันนี้คือองค์หญิง ของราชวงศ์อังกฤษ ดังนั้นจึงจัดเตรียมล่วงหน้าด้วยความใส่ใจ

เวลาสองทุ่ม รถยนต์โรลส์รอยซ์กันกระสุนสำหรับรับแขกต่าง ชาติกว่าหกคันจอดตรงหน้าประตูบ้านสวน

ที่นั่งด้านหลังของรถคันตรงกลาง แอนนี่และแฮธาเวย์นั่งด้วย

กัน
หลังจากที่รถจอดสนิท บอดี้การ์ดมากมายลงจากรถ พวกเขา ตรวจสอบรอบๆด้วยความระมัดระวัง เมื่อมั่นใจว่าไม่มีอันตราย จึงเปิดประตูให้แอนนี่

หลังจากที่แอนนี่และแฮธาเวย์เดินลงจาก แฮธาเวย์ยิ้มแล้ว มองไปที่แอนนี่ พูดขึ้น : “ถึงแล้ว แอนนี่ เธอเข้าไปเองเถอะ”

“แฮธาเวย์ เธอช่วยเข้าไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม? ฉันตื่น เต้นนิดหน่อย” แอนนี่มองไปที่แฮธาเวย์ด้วยความประหม่า

แฮธาเวย์ยิ้มเศร้าด้วยความจนปัญญา : “แอนนี่ มีอะไรให้ ต้องตื่นเต้นกัน เท่าที่ฉันรู้ เฉินเฟิงเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย

“ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นการเจอกันอย่างเป็นทางการครั้งแรกของ พวกเธอ ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอ

“ก็ได้ ฉันเข้าไปละนะ” แอนนี่สูดลมหายใจเข้า ปรับอารมณ์

ของตนเองอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้จะเป็นแค่การกินข้าวส่วนตัวกับเฉินเฟิง แต่แอนนี่ก็แต่ง หน้าแต่งตัวก่อนถึงเวลาเกือบสองชั่วโมง ตั้งแต่ทรงผม สไตล์ การแต่งหน้าไปจนกระทั่งเครื่องประดับ ล้วนผ่านการคิดอย่าง ละเอียด ให้ความสำคัญมากกว่าเข้าร่วมงานเลี้ยงกลางคืนของ หวาเซียในวันแรกที่มาถึง

วันนี้แอนนี่แต่งหน้าอ่อนๆ เธอยังคงสวมชุดเดรสสีขาวซึ่งเป็น เดรสตัวโปรด ด้านนอกสวมทับด้วยเสื้อโค้ทสีข้าว คอของเธอ สวมสร้อยทับทิมสีไวน์ ผมของเธอไม่ได้รวบขึ้นสูง เพียงแค่มัด หางม้า นอกจากเธอจะดูมีทรงศักดิ์และมีสง่าแล้วนั้น ก็มีความน่ารักของผู้หญิงมากขึ้น

หลังจากเดินเข้าประตู แอนนี้เพิ่งรู้ว่า เฉินเฟิงอยู่ที่ประตูทาง เข้า หลังจากมองใบหน้าที่แปลกตาและคุ้นเคยของเฉินเฟิงอ ย่างละเอียดแล้วนั้น แอนนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น : “เฟิงที่รัก ใน ที่สุดฉันก็ได้เจอคุณอีก”

“องค์หญิงแอนนี่ ผมไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไรหรอกครับ คุณ ต่างหาก ที่มีฐานันดรศักดิ์สูงศักดิ์ อยากจะเจอคุณสักครั้งไม่ใช่ เรื่องง่าย” เฉินเฟิงยิ้มเศร้า

“เฟิงที่รัก ขอแค่คุณอยากจะเจอฉัน คุณก็เจอได้ตลอดเวลา” แอนนี่ตอบกลับ จากนั้นเธอรู้สึกว่าคำพูดของตนเอง โจ่งแจ้ง เกินไป เธอก้มหน้าลงด้วยความเป็นเอย ใบหน้าทรงไข่แดงระเรื่อ

หม?

ปฏิกิริยาของแอนนี่ ทำให้เฉินเฟิงรู้สึกถึงความผิดปกติ เขาในวันนี้ ไม่ใช่เด็กหนุ่มซื่อๆ ในวันนั้นอีกแล้ว จากท่าทีของ แอนนี่ เขามองออกไม่ยากเลย แอนนี่ชอบเขา

ในเวลานี้เอง พนักงานเคาะประตูห้อง จากนั้นยกอาหารเข้ามา เสิร์ฟ ทำลายความประหม่า และความรู้สึกที่ไม่ชัดเจนของหนุ่ม สาว

ถึงแม้แอนนี่จะเป็นองค์หญิงที่สูงศักดิ์ แต่อาหารของเธอไม่ได้ มากมาย หมูผัดซอส ปลาผัดพริก เบคอนผัดแห้ง เต้าหู้พริก อาหารแนะนำอย่าง และน้ำแกงอีกหนึ่งที่ ผักสดหนึ่งจานใหญ่
เหล้า เหล้าที่ใช้คือเหล้าประจำชาติเหล้าMoutai

“แอนนี่ ดีใจมากที่ได้เจอคุณอีกครั้ง คุณสวยกว่าเมื่อแปดปีที่ แล้วมาก”

อาหารเสิร์ฟบนโต๊ะ พนักงานถอยออกไป เฉินเฟิงรินเหล้าให้ แอนนี่ด้วยตนเอง แล้วยกแก้วขึ้นมา

“ขอบคุณค่ะ เพิ่งที่รัก ค่าชมของคุณทำให้ฉันมีดีใจมาแก”

ใบหน้าของแอนนี่เต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใส เธอชื่นชอบคําชม ของเฉินเฟิง อีกทั้งไม่ได้เขินอายกับคำชมของเฉินเฟิง ที่เธอใจ กว้างขนาดนี้เป็นเพราะวัฒนธรรมทางตะวันตกในปกติแล้ว วัฒนธรรมตะวันตกสอนให้คนรู้จักเหนียมอาย เดินทางสายกลาง ทว่าวัฒนธรรมตะวันตกสอนให้เป็นคนใจกล้า พูดตรง

“เหล้าหอมมากค่ะ อาหารหน้าตาน่าทาน

ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปหนึ่งแก้ว แอนนี่ใช้ช้อนตักหมูผัดซอส หลังจากกินเข้าไปนั้น อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

จากนั้น แอนนี่ก็ชิมอาหารอีกสามอย่างที่เหลือ เธอล้วนตก ตะลึงกับรสชาติอาหาร

“เฟิงที่รัก เหล้าแก้วที่สอง ฉันขอเป็นฝ่ายชนคุณ ขอบคุณที่ ตอนนั้นคุณช่วยฉัน”

แอนนี่ยกแก้วขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้ชนแก้ว เธอก็มองหน้า เฉินเฟิงด้วยสีหน้าจริงจัง พูดขึ้น : “แปดปีที่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะ คุณช่วยฉันเอาไว้ ฉันคงตายด้วยฝีมือของคนชั่วแล้ว คุณเป็นผู้มีพระคุณของฉัน และเป็นผู้มีพระคุณของราชวงศ์อังกฤษ บทของ พวกเราเดินทางมาหวาเซียในครั้งนี้ เหตุผลหลักเป็นเพราะคุณ อีกทั้ง พ่อของฉันอยากจะขอบคุณคุณด้วยตนเอง

“บอกคุณพ่อของคุณนะครับ ท่านไม่ต้องทำแบบนั้น” เฉินเฟิง ยิ้ม จากนั้นชนแก้วกับแอนนี่

เหล้าแก้วที่สองลงท้อง แอนนี่ไม่ได้กินอาหาร แต่มองมาที่ เฉินเฟิงด้วยความสงสัย เธอถามขึ้น : “เพิ่งที่รัก ทำไมคนตระกูล เงินถึงอยากฆ่าคุณด้วย? เท่าที่ฉันรู้ คุณเองก็เป็นคนของตระกูล เฉิน ซึ่งในความหมายที่ซ่อนอยู่นั้น พวกคุณควรจะเป็นญาติกันสิ คะ”

อย่างชัดเจน องค์หญิงแอนนี่ที่เกิดในราชวงศ์คุ้นชินกับการ แก่งแย่งชิงอำนาจในราชวงศ์เป็นอย่างดี เธอรู้ซึ้งถึงความเจ็บ ปวดนั้น แต่เธอรู้สึกว่าเรื่องของเฉินเฟิงไม่เกี่ยวข้องกับการชิง อานาจ

“ญาติ?” เฉินเฟิงซะงัก จากนั้นหัวเราะเศร้า “คนตระกูลเฉิน ไม่ใช่ญาติของผมครับ”

“พวกเขาคือศัตรูของคุณ”

“แม่ของผมตายเพราะพวกเขา”

“ต๊ะ?! “ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง แอนนี่ตกใจมาก จากนั้น เธอมองเฉินเฟิงด้วยความรู้สึกผิด : “เฟิงที่รัก ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ควรพูดถึงเรื่องนี้”
“ไม่เป็นไรครับ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” เฉินเฟิงผายมือ