บทที่ 620 ผู้มีพระคุณสกุลเงิน

หลังวางสายจากแฮธาเวย์ แอนนี่ก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดภายใต้การ ดูแลของสาวใช้ จากนั้นเธอก็เลือกสวมชุดราตรีสีขาวดูสวยสง่า ปรากฏตัวในงานเลี้ยงและนั่งทานอาหารที่โต๊ะหลัก

คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับเธอยังมีพนักงานจากพระราชวังอังกฤษ คนหนึ่งรวมถึงผู้ดูแลของกลุ่มนักลงทุนและนักธุรกิจแนวหน้าอีก หลายคน

ด้านหวาเซียก็มีมือหนึ่งของอันเจียงนั่งอยู่หัวโต๊ะและมีผู้มีอำ นาจหลักๆอยู่สองสามคน นอกจากนี้ยังมีเฉินอิงใจและตัวแทน นักธุรกิจของยันเจียงอีกคนหนึ่ง

ถึงแม้ว่าลำดับของเฉินอิงใจจะไม่สูงทว่าเขาเป็นตัวแทนตระ กูลเฉินจากยันเจียง อีกทั้งเขตที่เขาดูแลอยู่คือเขตฝางซานซึ่ง เป็นเขตที่ดึงดูดความสนใจจากกลุ่มนักลงทุนของอังกฤษในครั้ง นี้

งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้นแล้ว มือหนึ่งของอันเจียงเอ่ยต้อนรับก่อน เป็นอันดับแรก จากนั้นก็มีแอนนี่เป็นตัวแทนในการกล่าวขอบคุณ จากทางฝั่งของกลุ่มนักลงทุนจากอังกฤษ

เมื่อพิธีการทั้งหมดเสร็จสิ้นลง ทุกคนจึงเริ่มลงมือรับประทาน อาหาร

แอนนี่ปฏิบัติตัวตามพิธีการของราชวงศ์อังกฤษและชนชั้นสูงได้อย่างดีเยี่ยม กิริยาในการรับประทานอาหารสง่างาม ค่อยๆ เดี๋ยวค่อยๆกลืน ทั้งหมดนี้ล้วนขับให้เธอดูสูงสง่า

แน่นอนว่าเธอก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงประเพณีท้องถิ่นของที่นี่ เมื่อ ทานอาหารไปได้สักพักหนึ่ง การยกแก้ว ชนแก้วก็มาถึง

สำหรับธรรมเนียมปฏิบัติทั้งหมดนี้ถึงแม้แอนนี่จะไม่คุ้นเคย ทว่าบนใบหน้าของเธอก็ประดับรอยยิ้มตลอดเวลา

“เจ้าหญิงแอนนี่ยินดีต้อนรับสู่หวาเซียยันเจียงอีกครั้งครับ

เมื่อวนมาถึงเฉินอิงใจ เขาหยัดตัวขึ้นอีกครั้งก่อนจะถือแก้ว ไวน์เดินมาหยุดอยู่ข้างแอนนี่ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่ตัวเองคิด ว่ามีเสน่ห์ “ถึงแม้ผมจะเจอเจ้าหญิงเป็นครั้งแรกแต่ผมรู้สึกคุ้น เคยกับเจ้าหญิงอย่างบอกไม่ถูก ราวกับเราเคยเจอกันหลายครั้ง หรือรู้จักกันมานาน”

“ฉันก็รู้สึกว่าตัวคุณฉิน ให้ความรู้สึกคุ้นเคยเช่นกันค่ะ” แอนนี่ หยัดตัวขึ้นยกแก้วไวน์พลางตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินคำพูดของแอนนี่ มือหนึ่งของอันเลี้ยงรวมถึงคนของ ทางหวาเซียทุกคน ในโต๊ะนี้ล้วนตกตะลึง จากนั้นก็แปรเปลี่ยน เป็นความรู้สึกยกย่องเฉินอิงใจ เนื่องจากพวกเขาเคยลอง พยายามตีสนิทกับแอนนี้แล้วแต่ไม่มีใครทำสำเร็จ

นอกจากยกย่องแล้ว ในขณะเดียวกันมือหนึ่งของอันเจียงก็ปีติ ยินดีอยู่ในใจ ดีใจที่หน้าที่ดึงดูดการลงทุนตกไปอยู่ที่เฉินอิงไฉ จากที่เขาเห็นปฏิกิริยาของเฉินอิงไฉ ตอนนี้แอนนี่ประทับใจในตัวเฉินอิงไฉพอสมควรซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการดึงดูดการ ลงทุนทางธุรกิจเป็นอย่างมาก

“กระผมเชื่อว่าเราจะกลายเป็นเพื่อนสนิทกันได้ครับเจ้าหญิง แอนนี่” เมื่อรับรู้ถึงสายตาอิจฉาและยกย่องจากคนรอบข้าง รอย ยิ้มบนใบหน้าของเฉินอิงไฉก็ดูมั่นใจมากกว่าเดิม ในใจก็เต็มไป

ด้วยความภาคภูมิใจ

ในฐานะทายาทรุ่นที่สามของตระกูลเฉิน ในตอนแรกที่ตระกูล เฉินมอบหมายให้เขาดูแลเรื่องการต้อนรับเจ้าหญิงของราชวงศ์ อังกฤษ เขายังรู้สึกไม่สบายใจ

สําหรับเขาแล้ว ผู้หญิงที่สูงส่งอย่างเจ้าหญิงมาตรฐานต้องสูง เป็นธรรมดา

ถึงแม้เขาจะเป็นคนของตระกูลเฉิน ทว่าเจ้าหญิงก็อาจจะไม่ได้

หน้าเขา

แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์จะเข้าถึงง่ายขนาดนี้ เขา เอ่ยเพียงสองสามประโยคก็ได้รับความสนิทสนมจากเจ้าหญิง แล้ว

“ฉันตั้งตารอเลยค่ะ” แอนนี่ยิ้มบางๆ ประโยคแรกทำให้เกิ นอิงไฉพึงพอใจมาก ทว่าประโยคที่สองทำให้รอยยิ้มบนใบหน้า ของเฉินอิงไฉชะงักค้างทันที “เพราะว่าเพื่อนหวาเซียคนแรกของ ฉันก็สกุลเฉินเหมือนกัน จะพูดให้ถูกก็คือเขาเป็นผู้มีพระคุณของ ฉันค่ะ”

ผู้มีพระคุณของเจ้าหญิงแอนนี่……. ก็สกุลเงินอย่างนั้นหรือ?
เมื่อได้ยินประโยคนี้ของแอนนี่ บรรยากาศก็อึดอัดอย่างน่า ประหลาด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ยืนถือแก้วเหล้าอยู่อย่างเป็นอิงใจที่ กระอักกระอ่วนจนพูดไม่ออก

ตอนแรกคิดว่าแอนนี่รู้สึกดีกับเขาเพราะรูปลักษณ์ภายนอก และชื่อเสียงของตระกูล

ทว่าตอนนี้แอนนี่กลับบอกว่ารู้สึกดีกับเขาเพราะว่าผู้มีพระคุณ

ของเธอก็สกุลเงินเหมือนกัน

“เจ้าหญิงแอนนี่ ขออนุญาตสอบถามว่าผู้มีพระคุณของเจ้า หญิงคือใครครับ?”

หลังจากปิดบังความอึดอัดที่ปรากฏบนใบหน้าเรียบร้อยแล้ว

เฉินอิงไฉก็เอ่ยปากถามพร้อมรอยยิ้ม เขาสงสัยมากว่าผู้มี

พระคุณที่แอนนี่พูดถึงคือใคร

เพราะดูจากสีหน้าของแอนนี่แล้วบ่งบอกได้เลยว่าผู้มีพระคุณ สกุลเฉินที่เธอพูดถึงนั้นสำคัญสำหรับเธอมาก

“เขามีชื่อว่าเฉินเฟิง” แอนนี่เอ่ยชื่อนี้อย่างมีความสุข ใบหน้า ของเธอประดับไปด้วยรอยยิ้มน่าดึงดูด

วินาทีต่อมา

สถานการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบ

คนของหวาเซียที่มาร่วมงานเลี้ยง ในค่ำคืนนี้รวมถึงมือหนึ่งของยันเจียงล้วนตกตะลึง

เพื่อแสดงถึงความเคารพที่มีต่อแอนนี่ ทุกครั้งที่แอนนี่สนทนา หรือชนแก้ว ทุกคนที่มาร่วมงานก็จะหยุดการสนทนาเพื่อให้แอน นี่เป็นจุดเด่นของงาน

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนในงานจึงได้ยินชื่อที่แอนนี่ เอ่ยถึงอย่างชัดเจน ไม่เว้นแม้แต่มือหนึ่งของยันเจียงและ ข้าราชการของหวาเซีย

เฉินเฟิง!

คงไม่ใช่…..เฉินเฟิงที่ถูกเนรเทศออกจากตระกูลเฉินใช่ไหม?!

วินาทีนี้ทุกคนล้วนตื่นตกใจถึงขีดสุด

หากเฉินเฟิงที่แอนนี่เอ่ยถึงคือเฉินเฟิงคนนั้นของตระกูลเฉิน เช่นนั้นงานเลี้ยง ในคืนนี้ก็มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นแล้วล่ะ

เพราะว่าเฉินอิงไฉเป็นลูกชายของเฉินโป๊ยุง เป็นพี่ชายแท้ๆ ของเฉินอิง โร!

และเมื่อไม่นานมานี้เฉินเฟิงเพิ่งขาของเฉินอิงโรหักทั้งสอง ข้างและยังทำลายศูนย์กลางพลังงานของเฉินอิงโร ทำให้เป็นอิง โรกลายเป็นคนพิการโดยสมบูรณ์แบบ

จินตนาการได้เลยว่าเฉินอิงไฉจะเกลียดเฉินเฟิงขนาดไหน

ที่น่าอึดอัดกว่าก็คือสาเหตุที่แอนนี่ประทับใจเฉินอิงไฉไม่ใช่เพ ราะเฉินอิงไฉเป็นทายาทของตระกูลเฉินและก็ไม่ใช่เพราะเสน่ห์ของเฉินอิงใจแต่เป็นเพราะเฉินเฟิงต่างหาก!

พูดอีกแบบก็คือที่แอนนี่ทำตัวพิเศษกับเงินถึงใจก็เป็นเพราะ เขามีสกุลเดียวกับเฉินเฟิง

แม้แต่คนนอกยังเดาได้นับประสาอะไรกับตัวเฉินอิงไฉเอง?

วินาทีนี้เฉินอิงใจรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าต่อหน้าของทุกคน ไม่มีเสียงทว่าเจ็บมาก

ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าที่เคยปรากฏรอยยิ้มได้ใจถูกแทนที่ ด้วยความกระอักกระอ่วน

ความกระอักกระอ่วนนี้ทำให้อยากจะหารูสักรูแล้วมดหนีไป

อย่างไรก็ตาม

กระอักกระอ่วน ส่วนกระอักกระอ่วน ไม่แสดงอารมณ์ทาง สีหน้าคือความสามารถที่คนเป็นหัวหน้าจึงมี

ชั่วพริบตาสีหน้าของเฉินอิงไฉก็กลับมาปกติเหมือนเดิม ใบหน้าของเขาจึงปรากฏรอยยิ้มทว่ารอยยิ้มนั้นดูไม่ธรรมชาติ สักเท่าไหร่

เมื่อเทียบกับความกระอักกระอ่วนที่เกิดจากชื่อและสกุล เดียวกัน ตอนนี้สิ่งที่เป็นอิงใจอยากรู้มากกว่าคือเงินเฟิงคนที่แอ นนี่เอ่ยถึงใช่เฉินเฟิงคนเดียวกับที่เขาเกลียดเข้ากระดูก หรือไม่!

“คุณเฉินเป็นอะไรไปคะ?”
ไม่รอให้เฉินอิงไฉเอ่ยปาก แอนนี่ก็เอ่ยขึ้นก่อน เมื่อสักครู่เธอ สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของเฉินอิงใจและทุกคนในงานนี้ หลัง จากที่เธอเอ่ยชื่อเฉินเฟิงบรรยากาศในงานก็แปลกไปอย่างเห็น ได้ชัด

“ไม่……..ไม่มีอะไรครับ”

เฉินอิงในส่ายหน้าปฏิเสธโดยจิตใต้สำนึก ทว่าการกระทำที่ไม่ เป็นธรรมชาติของเขาล้วนตกอยู่ในสายตาของแอนนี่ซึ่งทำให้แอ นนี่เกิดความสงสัยมากกว่าเดิม “คุณเฉิน คุณรู้จักเฉินเฟิงหรือ คะ?”

เมื่อเห็นว่าแอนนี่มีแนวโน้มจะถามต่อไปเรื่อยๆ เฉินอิงไฉถึง รู้ตัวว่าคงบอกปัดเรื่องนี้ไปไม่ได้

ฉะนั้นหลังจากที่ผ่านการครุ่นคิดแล้ว เฉินอิงไฉจึงเอ่ยขึ้นพร้อม รอยยิ้ม “เจ้าหญิงแอนนี่ครับ บอกไปเจ้าหญิงอาจจะไม่เชื่อ ผมมี ลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งชื่อว่าเฉินเฟิงเหมือนกัน”

“ทว่าเขาคงไม่ใช่ผู้มีพระคุณคนนั้นของเจ้าหญิงหรอกครับ”