บทที่ 597 ร้องไห้กลับไป

“แกแน่ใจว่าจะทำแบบนี้?” ผูชางจนถลึงตาใส่หมู่เหวินโป๋ ถาม เสียงขรึม

“แน่ใจ” หวู่เหวินโป๊พูดอย่างสงบนิ่ง จากนั้นเขาเบนสายตาไป ที่นักแข่งรถกาวลีที่ตบหน้าเจ้าหน้าที่สาว “บอกมา เลือกข้อ ไหน?”

แกคิดจะเป็นศัตรูกับฉันรวมถึงนักแข่งรถทั่วทั้งกาวเพื่อผู้ หญิงแพศยาคนหนึ่งจริงๆหรือไง?” นักแข่งรถกาวสี่คนนั้นเอ่ย ถาม น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกลัวจางๆ

ด้านหนึ่งเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า หมู่เหวินโป๊จะกล้ามาหาเรื่อง เขาโดยไม่เกรงกลัวว่าจะเป็นศัตรูกับนักแข่งรถทั่วทั้งกาวเพื่อ เจ้าหน้าที่สาวธรรมดาคนหนึ่ง

อีกด้าน ถ้าหวู่เหวินโป๊ยืนกรานจะลงมือจริงๆ ต่อให้ผูชางจ นออกหน้าปกป้องเขาก็ไม่มีประโยชน์ จริงอย่างที่หวู่เหวินโป๊พูด ที่นี่คือหวาเซีย และเป็นถิ่นของหมู่เหวินโป๊

“ตบเขาสองฉาด ให้เขาไสหัวไป!” หวู่เหวินโป๊ออกคำสั่ง

“ครับ คุณชายโป๊!” บอดี้การ์ดดสองคนรับคำและก้าวเท้า เข้าหานักแข่งรถกาวคนนั้น

“สารเลว ฉันเตือนแกไว้เลยนะ แกทำแบบนี้ไม่เพียงเป็นศัตรู กับนักแข่งรถทั่วทั้งกาวลี่ ยังเป็นศัตรูกับฉันและตระกูลฉัน รวมทั้งคนกาว ทั้งหมดด้วย!” พอเห็นฉากนี้ ผูชางานเอ่ยปากอีก ครั้ง น้ำเสียงข่มขู่เต็มพิกัด

ในฐานะราชานักแข่งรถกาวลี่อย่างเขา เป็นจอมทัพผู้นำนัก แข่งรถซาวกาว มาแข่งที่หวาเซีย ถ้าหวู่เหวินโป๊สั่งให้คนตบ หน้านักแข่งรถกาว คนนั้น เท่ากับตบหน้าเขาด้วย และเท่ากับว่า ไม่เห็นตระกูลเขาและตระกูลหลีในสายตา

“เหวินโป๊ นายทําถูกแล้ว ที่นี่คือหวาเซีย ไม่ต้องพูดว่าเขาเป็น แค่นักแข่งรถกาวธรรมดาคนหนึ่ง ต่อให้เขาเป็นประธานาธิบดี ของกาวลี่มาเอง ก็จะมาทำร้ายคนโดยไร้เหตุผลไม่ได้!

พอได้ยินคำข่มขู่ของผู้ชางจน เฉินเฟิงเอ่ยปากทันที น้ำเสียง เขาพูดชัดถ้อยชัดคำ “ส่วนเรื่องคำขู่ของผู้ซางจนนั่น ไม่ต้องไป ใส่ใจ ให้คนของนายจัดการได้เต็มที่เลย ไม่เพียงแค่ตบสองฉาด หักขาเพิ่มอีกขาด้วย! พวกเขาอยากล้างแค้นให้มาหาพี่

“จัดการตามที่พี่เฟิงสั่ง!”

ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิงข้างหู หมู่เหวินโป๊ฮึกเหิมมาก เดิมเขา ก็ยังกังวลว่าทำแบบนี้จะเท่ากับเป็นการฉีกหน้าผูชางจนเต็มๆ และเป็นศัตรูกับตระกูลผู แต่ตอนนี้เฉินเฟิงเอ่ยปากแล้ว เขาก็ไม่ จําเป็นต้องกลัวอะไรอีก

พูดให้เวอร์หน่อย ขอเพียงเฉินเฟิงสั่งมาคำเดียว ต่อให้ผู้ชางจ วุ้นเขาก็กล้าชก!

“ครับ คุณชายเฉิน คุณชายโป๊!” บอดี้การ์ดสองคนรับคำใน ทันที และปราดเข้าไปหานักแข่งรถกาวลีที่ก่อเรื่องคนนั้น
“พวกแกคิดจะทําอะไร?”

นักแข่งรถกาวลีคนนั้นตะคอกเสียงดังด้วยความโกรธ

“เพียะ—

เขาได้รับตบหนึ่งมาเป็นคำตอบ

“เพียะ!”

นักแข่งรถกาวสี่คนนั้นกำลังจะด่า ก็โดนตบสองเข้าให้เขา มึนงงไปเลย

ในขณะเดียวกันบอดี้การ์ดดอีกคนก็ยกไม้ในมือลงไปที่ขา ของนักแข่งกาวลี่คนนั้นอย่างแรง

“ปึ๊ก!”

“พลัก—”

วินาทีต่อมามีเสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน

นักแข่งกาวลี่คนนั้นโดนตีจนล้มไปกองกับพื้น ขาเขาหักทันที เลือดไหลนอง “อ๊า—” นักแข่งกาวคนนั้นมือกุมขาร้อง โหยหวนไม่หยุด

“ดี ดีมาก!” พอเห็นฉากนี้ ผูชางจนยิ้มอย่างโกรธจัด

เขาไม่ได้ห้าม และไม่ได้ให้คนของเขาห้ามปราม นอกจากจะ

ไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว อาจจะส่งผลกระทบกับการแข่งคืนนี้ด้วย ถ้างั้นแผนการที่เขานำทีมมาแข่งรถที่หวาเซียนี่ก็จบกัน เท่ากันมาฟรีน่ะสิ

“แกแน่มาก! ฉันหวังว่าตอนแกแข่งคืนนี้จะแน่เหมือนตอนนี้นะ อย่าทําหงอเป็นหมาหดหัวล่ะ!” หลงซิงเอ่ยปาก เขาจ้องเขม็ง ไปที่หวู่เหวินโป๊ สายตาเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต แทบอยากจะเข้า ไปจับหมู่เหวินโป๊เลาะกระดูกและทำลายไม่ให้เหลือซากศพ เพื่อ ระบายความแค้นในใจ อิ่ม

พอได้ยินคําพูดของหลี่ตงชิง และรับรู้ได้ถึงแรงอาฆาตของหลี่ ตงชิง เฉินเฟิงอดขมวดคิ้วไม่ได้

ตอนนี้

เขาตัดสินใจแล้วว่า คืนนี้จะอยู่เคียงข้างหวี่เหวินโปตลอด

ถ้าพวกคนกาวลีนี่คิดเล่นตุกติก เขาไม่แคร์ที่จะให้พวกมัน เข้าใจว่า —–หวาเซียในวันนี้ไม่ใช่หวาเซียเมื่อหลายสิบปีก่อน แล้ว คนกาวลีจะมาเหิมเกริมในหวาเซียไม่ได้!

“ฉันยังจะกลัวแกงั้นสิ?!”

ในตอนที่เฉินเฟิงแอบตัดสินใจ หวู่เหวินโป๊แค่นเสียงหึ ไม่ ใส่ใจกับคำขู่ของหลี่ตงชิงเลยสักนิด

ด้านหนึ่งคือเขากำลังหนุ่มแน่นเลือดร้อน มั่นใจในฝีมือการ

แข่งรถของตัวเองมาก

อีกด้าน เฉินเฟิงอยู่ที่นี่ก็เหมือนมีเสาหลักอันเยี่ยมยอดอยู่ ทำให้เขาวางใจไม่กลัวอะไรเลย
“หลี่ตงชิง อย่าพูดอีกเลย

พอหวู่เหวินโป๊พูดเสร็จ ผู้ชางวันยื่นมือออกมาอีกครั้งเพื่อ ห้ามปรามไม่ให้หลียงชิงเล่นสงครามน้ำลายกับหวี่เหวินโป๊อีก จากนั้นก็หันไปบอกบอดี้การ์ดดคนหนึ่งข้างกายเขาว่า: “ติดต่อ เจ้าหมอนี่ที่ยันเจียงด้วย ให้เขาส่งรถมาพาคนเจ็บไปโรง พยาบาล”

“ครับ คุณชาย!”

บอดี้การ์ดดชุดด่าคนนั้นรับคำสั่งในทันที และเดินไปอีกด้าน เพื่อติดต่อคนตามที่ผู้ซางจานสั่ง

ส่วนผู้ชางจนก็นำทีมคนที่เหลือไปทางชั้นสาม

ในขณะเดียวกันจี้หงพานักแข่งรถหวาเซียเดินเข้ามา มอง เฉินเฟิงพลางถามอย่างอึ้งๆว่า “คุณชายเฉิน มีอะไรกันหรอ?”

“มีนักแข่งกาวลี่คนหนึ่งทำตัวอันธพาล และยังตบหน้าเจ้า หน้าที่สาวของสนามแข่งสองฉาด พวกเราเข้ามาพูดคุยกับเขา เขากลับทำกร่างไม่ใส่ใจ พี่เฟิงเลยให้หักขาหมอนั่นข้างหนึ่งซะ เลย” หวู่เหวินโป๊อธิบายเรื่องราวออกมา

“เห…”

พอได้ยินคำอธิบายของหวี่เหวินโป๊ ทุกคนพากันอึ้งตะลึงรวม

ทั้งจี้หงด้วย

หวู่เหวิน โป๊บอกว่าพี่เฟิง ให้หักขาหมอนั่นข้างหนึ่งเลย เท่ากับ ว่าเรื่องนี้เฉินเฟิงสั่งงั้นหรอ?
เฉินเฟิงเป็นใครกันแน่เนี่ย? ทำไมเขาแกร่งขนาดนี้? ตอนนี้พวกจี้หงสงสัย ในฐานะของเฉินเพิ่งไปตามๆกัน “อาจารย์ พวกเรา คืนนี้พวกเราต้องพยายามเข้านะ อย่าให้

พวกกาว มันหยามเอาได้ ในตอนที่พวกจี้หงมองเฉินเฟิงอย่างอึ้งตะลึง หวู่เหวินโป๊นึกถึง คำพูดสุดท้ายของหลียงชิง ก็อดพูดเตือนออกมาไม่ได้

“คืนนี้พวกเราได้เปรียบทั้งเวลา สถานที่ คน เราต้องชนะแน่!”

“ใช่ คืนนี้ให้พวกกาวลี่ (คนประเทศกาวลี่) ร้องไห้กลับไป เลย!”

พอได้ยินคําพูดของหมู่เหวินโป๊ นักแข่งรถหวาเซียพากันร้อง ตะโกนอย่างฮึกเหิม

“เหวินโป๊ พี่วางใจได้ คืนนี้ผมจะล้างแค้นให้พี่เอง!!

จี้หงเองก็พยักหน้าให้หมู่เหวินโป๊วางใจ ในขณะเดียวก็ เป็นการรับคําสั่งเฉินเฟิงทางอ้อมด้วย

เขามองออกว่าเฉินเฟิงไม่พอใจนักแข่งรถกาวลี่มาก ถ้าเขา เอาชนะผูซางจนในการแข่งรถได้ ต้องทำให้เฉินเฟิงพอใจแน่ พวกเขาจะได้สนิทสนมกันมากขึ้น

“คุณชายโป๊ ใกล้จะเริ่มเปิดพิธีแล้วครับ” ตอนนี้เอง เจ้าหน้าที่สนามแข่งรถใต้ดินก้าวเท้ายาวเข้ามาราย งานต่อหมู่เหวินโป๊พอดี เขาบอกว่า
“ตามแผนแล้ว พวกเราจะเปิดงานตอนหนึ่งทุ่ม ใช้เวลา ประมาณหนึ่งชั่วโมง ตอนนี้เหลืออีกห้านาทีจะถึงเวลาเปิดงาน แต่นักแข่งรถกาวลี่กลับพากันเดินไปห้องวีไอพีกันหมด คุณชาย เอาไงดีครับ?”

“ไม่ต้องสนใจพวกเขา เริ่มพิธีเปิดตามกำหนดการได้เลย” หวู่ เหวินโป๊ตัดสินใจ