บทที่ 568 จายเถิงเหยสูงตาย

หลังจากนั้น…

สายตาของเขามองไปตามทิศทางที่เดินเฟิงเล็งปืน แล้วก็มอง เห็นอิงมู่จวั่นเกินล้มลงพื้น

ค่ำคืนมืดมิด ศีรษะของอิงจนเป็นถูกกระสุนยิงทะลุ เลือด ไหลนองเต็มพื้น

ภาพที่เห็นนี้ ซึ่งเสี้ยจื้อจิ๋วตกใจจนแทบขาดใจ

ในขณะเดียวกัน เฉินเพิ่งวางปืนกลในมือลง มองดูซงเสี้ยจื้อ จิ๋วด้วยสีหน้านิ่งเฉย

จบแล้ว

มองดูเฉินเพิ่งเดินมา ในใจซงเสียจื้อจิ๋วผุดสองค่านี้ขึ้นมา ทั้ง ร่างกายเหมือนดั่งต้องมนต์ ยืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ขยับไม่ได้

เพราะเขาใช้กระเจี๊ยวหว่างขาคิดยังรู้เลยว่า ตามที่เขียนเย เจิ้ง จายเถิงเหยสูงกับนักฆ่าทั้งห้าขององค์กรขวัญนินจาถูก เงินเฟิงฆ่าตาย แผนการที่พวกเขาวางไว้เพื่อจัดการกับเฉินเฟิง ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

ค่ำคืนที่มืดมิด ร่างกายของชงเสี้ยจื้อจิ๋วสั่นเทาอย่างไม่อาจ ควบคุม ท้องกับขาทั้งสองข้างรู้สึกเหมือนเป็นตะคริว หมุนไม่ หยุด รู้สึกราวกับว่าจะล้มลงได้ทุกเมื่อ
แม้ว่าอุณหภูมิในตอนกลางคืนจะไม่ต่ำ แต่ตอนนี้เขารู้สึก เหมือนอยู่ในห้องเย็น หนาวสั่นไปทั้งตัว เหงื่อไหลลงมาจากหน้า ผาก สีหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ สายตาที่มอง ด้วยความหวาดกลัว ดูเฉินเพิ่งเต็มไป

“ไปยังชิงช้าสวรรค์ด้วยกันเถอะ

เงินเพิ่งหยุดอยู่ห่างจากตรงหน้าซงเสียจื้อจิ๋วสามเมตร เขาไม่ ได้ลงมือจัดการซงเสียจื้อจิ๋ว เพียงพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย

เสียงคำพูดของเฉินเฟิงดังขึ้นในหู ชงเสียจื้อจิ๋วตกตะลึง ผงก หัวเร็วเหมือนไก่จ๊กข้าว ความรู้สึกนั้นเหมือนกลัวเฉินเพิ่งจะ จัดการกับเขา

เมื่อพูดเสร็จ ซงเสี้ยจื้อจิ๋วสูดหายใจเข้าลึกๆของครั้ง สงบสติ

อารมณ์ แล้วก็ก้าวเดินไปหาเงินเฟิง ด้วยฝีเท้าที่สั่นเทา เฉินเฟิงไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพาซึ่งเสี้ยจื้อจิ๋วไปยังชิงช้าสวรรค์ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย เดินผ่านศพของเซียนเย่งเจิ้งไปก่อน

ถึงแม้ชงเสียจื้อจิ๋วจะรู้แล้วว่าเซียนเยเจิ้งถูกเฉินเฟิงฆ่าตาย แล้ว แต่เมื่อเขามองเห็นศพเขียนเยเจิ้งที่นอนจมกองเลือดอยู่ ตรงนั้นอย่างไม่ขยับ ก็ยังคงตกใจอยู่ไม่น้อย จนแทบจะลืม หายใจ

ยังไงเซียนเย่เจิ้งก็เป็นถึงปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้นินจาชั้นสูงคนหนึ่ง ปรมาจารย์แบบนี้ ทั่วทั้งประเทศญี่ปุ่นมีเพียงไม่กี่คน แต่เมื่อเขาตกอยู่ในมือเงินเฟิง กลับสู้ได้ไม่ถึงครึ่งนาที ก็ถูก เฉินเฟิงยิงหัวระเบิดแล้ว

ในไม่ช้า ขณะที่ยงเสี้ยจื้อจิ๋วกำลังตกอยู่ในความสยองขวัญ และสับสน เฉินเฟิงเคลื่อนไหวตัวเหมือนดั่งวิญญาณ ปรากฏอยู่ ด้านข้างศพเซียนเย่งเจิ้ง แล้วนิ้วศพของเซียนเยเจ๋งขึ้นมา

“คุณจะทําอะไร?”

ในใจซงเสีย อวประหลาดใจ แต่ก็ไม่กล้าถามมาก ทําได้ เพียงเดินตามอยู่ด้านหลังเฉินเพิ่งไปอย่างเงียบๆ

ไม่นาน เขาก็มองเห็นจายเถิงเหยสูง

จายเถิงเหย่สูงหัวจิ้งชั้นต้นก็นอนกองอยู่บนพื้นเหมือนกัน ร่างกายเปื้อนไปด้วยเลือด แม้แต่บนพื้นก็นองไปด้วยเลือด

เขายังไม่ตาย เพราะยิงเข้าที่ขา ปอดและกระดูกสันหลัง สูญ เสียความสามารถในการเคลื่อนไหว นอนอยู่บนพื้นเหมือนดั่ง สุนัข เหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย

นาทีต่อมา ไม่รอให้ชงเสียจื้อจิ๋วได้สติกลับมาจากความตก ตะลึง เฉินเฟิงที่หิ้วศพของเชียนเก๋จี๋เจิ้งไว้ เดินไปตรงหน้าจายเถิง เหย์สูง

“สม…สมควรตาย พวกเราประทาทคุณเกินไป

จ่ายเถิงเหยสูงพยายามเงยหัวขึ้น มองดูเฉินเฟิง คำพูดเต็มไป ด้วยความเสียใจภายหลังกับการกระทำของตนเอง
ถึงแม้ฝีมือการต่อสู้ของเฉินเฟิงจะเป็นเพียงหัวจึงชั้นต้น อย่าง มากก็สามารถฆ่าจอมยุทธ์ชั้นกลางของปรมาจารย์ศิลปะการ ต่อสู้ แต่ความสามารถในการใช้อาวุธปืนของเงินเฟิงโดดเด่น มาก ทั้งสองอย่างมารวมกัน แม้แต่เขากับเขียนเฮงเจิ้งหัวจึงชั้น ต้นสองคนก็รับมือไม่ไหว

ป้ง ปัง ปัง ปัง

สิ่งที่ตอบกลับจายเถิงเหยสูงคือเสียงปืนดัง ครั้ง เฉินเฟิงยก เท้าขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย เหยียบตรงข้อเท้าของขายเถิงเหย งก่อน แล้วตามด้วยข้อมือ

เสียงกระดูกหักดังขึ้น ข้อมือข้อเท้าของขายเก่งเหยสูงแตกหัก ด้วยกำลังภายในที่น่ากลัว จนทั้งเลือดทั้งเนื้อดูเลือนราง

ตอนนี้ จายเถิงเหยสูงหมดสิ้นความสามารถในการต่อสู้แล้ว อย่างสิ้นเชิง

ทำทั้งหมดนี้แล้ว เฉินเฟิงค่อยนิ้วจายเถิงเหยสูงขึ้นมาเหมือน

ดั่งหิวไก่น้อย

ในขณะเดียวกัน ดาบสองเล่มหล่นออกมาจากในแขนเสื้อ ตกลงบนพื้น

“คุณ…คุณช่างรอบคอบจริงๆ…

จายเถิงเหยงหัวเราะอย่างขมขื่น เริ่มคิดจะใช้โอกาสตอนที่ เฉินเพิ่งผ่อนคลายที่สุด ลงมืออย่างรวดเร็ว ใช้ดาบในมือแอบลอบทำร้ายเงินเฟิง กลับคิดไม่ถึงว่าเงินเพิ่งจะไม่ให้เขามีแม้แต่ โอกาสนี้

ไม่มีเสียงตอบกลับ มือซ้ายขวาของเฉินเฟิงหิ้วศพของเซียนเป็ เจิ้ง กับจายเถิงเหย่สูงที่ไร้สิ้นความสามารถในการต่อสู้ พาชา เสี่ยจื้อจิ๋วเดินต่อไปยังชิงช้าสวรรค์

“เขา…เขาจะทำอะไรกันแน่?

เมื่อกำลังเดินอยู่ ในใจขงเสี้ยจื้อจิ๋วผุดคำถามที่ประหลาดใจ ขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ยังคงไม่กล้าถาม ทำได้เพียงเดินตามหลัง เฉินเฟิงอยู่เงียบๆ

ด้านล่างชิงช้าสวรรค์ ขวัญนินจายอดฝีมือที่เหลือหกกลุ่ม สามสิบคน ยังคงอยู่รวมตัวกันไว้ตามที่ชงเสียจื้อจิ๋วสั่งไว้ก่อน หน้านี

แต่นินจาทั้งเก้าคนของสํานักนินจา ยังคงทําตามแผน ซ่อนตัว อยู่ในท่ามกลางต้นไม้

“ไม่ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นอีก การต่อสู้น่าจะจบสิ้นแล้ว?

ท่านใดนั้น ยอดฝีมือของขวัญนินจาคนหนึ่ง พูดขึ้นอย่าง อดทนไม่ไหว เมื่อกี้เขาถูกเฉินเฟิงฆ่าจนหวาดกลัว แทบจะกลิ้งไป กับพื้นมาถึงที่นี่

ตอนนี้ ถึงแม้รอบข้างเขาจะเต็มไปด้วยกลุ่มเพื่อนพวกเดียวกัน และต่างคนต่างก็มีปืนอยู่ในมือ แต่เขาก็ยังคงไม่รู้สึกถึง ปลอดภัย
“นั่นยังต้องพูดอีกหรือ? มหาปรมาจารย์เขียนเยู่กับมหาปรมา จารย์จายเถิงเหยสูงร่วมมือกัน เงินเฟิงสิบคนก็ไม่พอฆ่า? ยอด ฝีมือของขวัญนินจาคนหนึ่งพูดขึ้น ไม่เหมือนกับคนที่พูดก่อนหน้า คนนั้น เขาไม่เป็นห่วงเลยสักนิด”

เพราะเขาเชื่อว่า เฉินเฟิงถูกฆ่าตายไปแล้ว

“เขายังมีชีวิตอยู่อีกหรือ?”

ภายในที่นั่งด้านบนสุดของชิงช้าสวรรค์ หลินหวั่นถูกมัดติด อยู่กับเก้าอี้ จึงมองไม่เห็นด้านล่าง หลังจากได้ยินขวัญนินจาคน นั้นพูดขึ้น ในใจก็ตื่นตระหนก สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและ ไม่เป็นสุข

“แม่ง หากเงินเฟิงคนนั้นไม่ลักลอบฆ่า โจมตีพวกเราอย่าง ไม่ทันตั้งตัว พวกเราจะต้องสูญเสียพี่น้องมากมายขนาดนั้น หรือ?”

“ใช่ หากมหาปรมาจารย์เขียนเย่ กับหาปรมาจารย์จ่ายเง เหยสูงลงมือตั้งแต่แรก เฉินเฟิงคนนั้นก็จะไม่สามารถฆ่าคนของ พวกเรามากมายขนาดนี้ได้อย่างง่ายดาย…

สิ่งที่ตอบหลินหวั่น วคือแต่ละเสียงที่พูดคุยกัน คนแทบ ทั้งหมดต่างก็คือว่าเงินเฟิงถูกฆ่าตายไปแล้ว แต่เมื่อชายคนหนึ่ง พูดได้เพียงครึ่งเดียว ก็รู้สึกเหมือนถูกคนบีบคอ ไม่สามารถพูด อะไรออกมาได้อีก

ภายใต้ คันมืดมิด เขาเบิกตาโต มองดูตรงหน้าอย่างไม่ อยากเชื่อ เหมือนกำลังมองสิ่งที่ไม่อาจเกิดขึ้นบนโลกนี้แบบนั้น
ทันใดนั้น สายตาอีกมากมายหันไปมองด้านหน้า รอบๆทั่วทั้ง ชิงช้าสวรรค์ตกอยู่ในความเงียบอย่างแปลกประหลาด

ไม่ว่าจะเป็นพวกขวัญนินจายอดฝีมือ หรือนินจาทั้งเก้า สายตา ของพวกเขามองไปทางด้านหน้าพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

ภายใต้แสงไฟอันน้อยนิด สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน บนใบหน้าของพวกเขาต่างก็เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

เพราะตามที่พวกเขาเห็น สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่า เฉินเฟิงนิ้วเซียนเย่เจิ้งกับจายเถิงเหยสูง พร้อมกับพาชงเสียอ จิ่ว ก้าลังเดินมาทางด้านหน้า

ไม่อยากเชื่อหรือ?

นาทีต่อมา ไม่รอให้พวกยอดฝีมือขวัญนินจากับนินจาทั้งเก้า ได้สติ เฉินเฟิงลงมือแล้ว