บทที่ 563 เขียนปืน

“ฟู่! ฟู่! ฟ! ฟู่!”

กระสุนปืนใต้ผ่าทะลุศีรษะของพวกเขาทั้งสี่คน เลือดสดๆ พุ่ง ออกมาเต็มเสื้อสีขาว และเปื้อนทั้งที่นั่ง

หลังจากนั้น ร่างของพวกเขาก็ล้มลงไป และมีหนึ่งคนในพื้นที่ ร่างร่วงลงมาที่พื้น

เรื่องทั้งหมดนี้ ดูแล้วซับซ้อนมาก เพราะทุกอย่างเกิดพึ่งเพียง ชั่วพริบตา ไม่ว่าจะเป็นนินจาสิบคนที่เฝ้าชิงช้าสวรรค์ตรงนั้น หรือว่าคนอื่นที่แบ่งกันสอดส่องตามจุด รวมถึงจายเถิงเหยสูง และเซียนเย่ เจิ้งที่อยู่บนชั้นสาม ทุกคนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และยังไม่มีสติ!

ในตอนนี้ พวกเขาทั้งหลายต่างมีสีหน้าตกใจกันหมด!

ราวกับว่า จนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าเฉินเฟิงนั้นเข้ามาใน ประเทศญี่ปุ่นได้ยังไง และยังสามารถหาที่นี่เจอ พลันลงมือ จัดการทุกอย่าง!

และคนที่ยังอึ้งอยู่นั้นก็ไม่ใช่แค่พวกเขา หลินหวั่นวเองก็ยัง

งงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลินหวั่น วถูกมัดอยู่ด้านบนของชิงช้าสวรรค์ ปากก็ถูกเอาผ้า ยุดไว้ จึงไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่นางสามารถได้ยินเสียงจาก ด้านนอกได้ชัดเจน และก็สามารถมองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น
นางได้ยินเสียงปืนที่ดังสนั่น และก็มองเห็นนักฆ่าทั้งสี่คนที่โดน ยิงเข้าที่ศีรษะ จนนอนจมกองเลือด

“เป็นพี่เฉินเฟิง ใช่มั้ย? ”

และเป็นเพียงแวบนึง ที่ทำให้นางนั้นนึกถึงชื่อของเฉินเพิ่งขึ้น มาทันที

นอกจากเงินเฟิงแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะมาช่วยนางที่นี่อีกแล้ว

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ทำให้นางใจสั่นมาก นางเกือบจะลุกขึ้น แต่เพราะว่าถูกมัดด้วยเชือก จึงไม่สามารถขยับตัวได้เลย

และในตอนนี้ นางก็พยายามใช้แรงที่มีอยู่ดินให้หลุดจาก เชือก แต่กลับทําอะไรไม่ได้เลย และในเวลาเดียวกันนางก็ พยายามใช้ลิ้นดันผ้าให้หลุดออกจากปาก แต่ทว่าสุดท้ายก็ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

นางอยากจะพูดเตือนเขา แต่พูดได้เพียง “อือ อือ”

“พี่เฉินเฟิง ขอให้ท่านอย่าเป็นอะไรนะ! ”

หลินหวั่นวเริ่มตาแดงขึ้นด้วยความกังวล ดวงตาก็เริ่มมีพร่า มัวเพราะน้ำตาที่กำลังหลั่งออกมา แต่นางก็ทำได้แค่ขอให้เขา ปลอดภัย

นางเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงถูกมัดอยู่ที่นี่ แต่ว่านางรู้อยู่ อย่างหนึ่งก็คือสถานที่แห่งนี้มีนักฆ่าเกือบร้อยๆ คน

และคนพวกนั้น ตอนนี้ก็กำลังยืนปะทะกันกับเฉินเฟิง
“เฉินเฟิงปรากฏตัวที่หวาเซียแล้ว…..

และในตอนนี้ นินจาที่อยู่รอบชิงช้าสวรรค์ก็พากันได้สติ เพราะ มีเสียงคนพูดขึ้นในวิทยุสื่อสาร และเป็นเสียงที่ไม่สามารถกลบ เกลื่อนได้เลยว่าหวาดกลัวอย่างมาก

สําหรับคนที่อยู่ในสำนักนินจานั้น พวกเขาต่างรู้ดีว่า ครอบครัวกงปุนได้ติดต่อกับทุกสนามบินแล้ว เกี่ยวกับข้อมูลของ คนที่เข้ามาในประเทศ แต่ว่ายังไม่ทันจะมีรายงานมาเฉินเพิ่งมา เลย แล้วอยู่ดีๆ ก็มาปรากฏตัวขึ้น และเพียงชั่วพริบตาเฉินเฟิงก็ สามารถจัดการกับนักฆ่าทั้งสี่คนได้อย่างง่าย

แล้ว…..แบบนี้จะไม่ให้พวกเขากลัวกันได้อย่างไร?

“ป้าง!”

ต่อมา เฉินเฟิงก็ไม่รอให้เขาได้พูดจบ พลันมีเสียงปืนดังขึ้นอีก

รอบ

ในยามค่ำคืนเช่นนี้ เฉินเฟิงมีความสามารถในการฟังอย่าง มาก แล้วสามารถรู้ตำแหน่งที่หลบของนินจาคนนั้นได้อย่าง แม่นยำ แล้วเล็งไปที่นั่นทันที หลังจากนั้นก็ลั่นไกปืน พลันยิงออก ไปและก็ยังไปโดนศีรษะของนินจาผู้นั้นอย่างจัง

นิดเดียว โดนศีรษะเต็มๆ

เหมือนกับสี่คนที่โดนยิงก่อนหน้านี้อย่างไงอย่างงั้น และเขาก็ ใช้กระสุนเพียงนัดเดียวก็จัดการได้แล้ว

เหตุการณ์นี้ ทำให้นินจาที่หลบอยู่อีกเก้าคนต่างพากันตะลึงอย่างมาก ไม่กล้าขยุกขยิกเลย และก็ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียงออก มา เพราะกลัวว่าจะมีจุดจบแบบคนก่อนหน้านี้

“นี่……….นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

และในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงของจายเถิงเหยสูงดังขึ้นในวิทยุ สื่อสาร ตอนนี้เขาดึงสติกลับมาได้แล้ว แล้วก็รู้ว่าตอนนี้เฉินเฟิง ได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว จึงถามขึ้น

ไม่มีเสียงตอบกลับมา นินจาทั้งเก้าคนนั้นไม่กล้าปริปากออก มาเลยสักคน เพราะพวกเขากลัวว่าถ้าพูดขึ้นมาแล้วจะทำให้ เฉินเฟิงรู้ตำแหน่ง!

“รายงานนายท่าน เสียงปืนนั้นดังมาจากทางด้านชิงช้าสวรรค์ ตอนนี้พวกเราก็ยังไม่ทราบเรื่องที่แน่ชัด

“นายท่าน พวกเรากำลังจะรีบไปที่ชิงช้าสวรรค์ขอรับ

นินจาทั้งเก้าคนที่เหลือนั้นไม่กล้าจะรายงาน แต่ว่าเป็นอีกกลุ่ม หนึ่งที่คอยลาดตระเวนและสอดส่องเป็นคนพูดขึ้น แล้วก็รีบตรง ดิ่งมาที่ชิงช้าสวรรค์ทันที

ดูตามแผนที่วางไว้ ถ้าหากว่าเงินเฟิงปรากฏตัวขึ้น พวกเขา ต้องรีบไปรวมตัวทีชิงช้าสวรรค์โดยทันทีเพื่อเตรียมการรับมือ แล้วก็รวมกำลังกันเพื่อเอาชนะเงินเฟิง ให้ได้

พอได้ยินพวกนั้นรายงานดังนั้น เฉินเฟิงก็ถือปืน แล้วเก็บไว้ที่ เอว จากนั้นก็หายตัวไปในความมืดทันที

“แม่ง จวนจีโย่เอ้อ บอกข้าทีว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?

จายเถิงเหยสูงที่อยู่ชั้นสามมีสีหน้าไม่ดี และพูดในวิทยุสื่อสาร ด้วยน้ำเสียงที่ต่ำมาก

จวน โย่เอ้อ เขาพูดนั้นก็คือ นินจาที่เป็นหัวหน้าของทั้งสิบคน นั้น และรับผิดชอบในการรับค่าสั่งของนินจาที่เหลืออีกเก้าคนใน

การยิงเฉินเฟิง

“นายท่าน ที่หวาเซียเงินเพิ่งได้เข้ามาใกล้บริเวณชิงช้าสวรรค์ ก่อนหน้านั้นเขาได้ฆ่านินจาไปสี่คน จากนั้นก็ได้ฆ่าพวกเราไปอีก หนึ่งคนขอรับ! ”

จวนจีโย่เอ้อนั่นห่างจากเงินเฟิงอยู่มาก เขาหมอบมาตามพื้น และรีบหาต้นไม้ใหญ่เพื่อหลบการโจมตีของเฉินเฟิง หลังจากนั้น จึงหันไปรายงานชงเสี้ยจื้อจิ๋ว

“อะ……อะไรนะ?”

ครั้งนี้ เขาไม่รอให้ตายเถิงเหยสูงได้พูดขึ้น เซียนเจี้เจิ้งจึงรีบ ซึ่งพูดขึ้นก่อน “เจ้าบอกว่ามันฆ่านินจาของเราไปสี่คนนั้น หรือ?”

“ใช่ขอรับ ท่านเซียนเยเจิ้ง เขาเพียงแค่จ้างปืนอัน ก็ สามารถจัดการกับนินจามือปืนสี่คนของเราได้หมด….” จวนจีโย่ เอ้อพูดไป ก็ขนลุกไป

ถึงตัวเขาเองจะเป็นถึงนินจาชั้นกลาง และก็เคยฝึกการใช้ปืน มาก่อน แถมเคยเจอกับมือปืนตัวฉกาจมาแล้ว แต่เขาก็ยังนึกไม่ถึงว่า ทำไมเงินเพิงถึงสามารถใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถ จัดการกับ คนนั้นได้

อีกอย่าง ถ้าหากไม่ใช่ว่าเขาเห็นด้วยตาตัวเอง เขาก็ยังเชื่อว่า ประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่บริสุทธิ์ และไม่มีทางเชื่อเรื่องทั้งหมด ที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน!

“มัน………มันจะเป็นไปได้ยังไง? หรือว่าเป็นเพราะพวกนั้นขึ้นชื่อ บิ้อเลย โดนลอบทําร้ายกันแน่?” ไม่ว่าจะเป็นจวนจีโอเอ้อ หรือ เซียนเจี้เพิ่งต่างก็ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อเขาอุตส่าห์ให้นักฆ่าทั้ง สี่คนแยกกันเพื่อที่จะได้มองเห็นได้ง่าย และก็ยังแบ่งนินจาออก เป็นข้างหน้าสองคนกับข้างหลังสองคนอีก แต่กลับถูกเฉินเฟ้ งง้างแค่ในอันก็สามารถจัดการได้แล้ว เหตุการณ์ทั้งหมดนี้มัน เกิดความคาดหมายของพวกเขาจริงๆ

“เขาปลอมเสียงเป็นคนของเรา เพื่อให้ทุกคนสนใจ หลังจาก นั้นก็ใช้โอกาสนี้จัดการกับคนนั้น และในระหว่างนั้นก็ใช้เวลา จัดการประมาณหนึ่งวินาที

เซียนเย่เจิ้งพูดขึ้น เพื่ออธิบายให้ตายเถิงเหยสูงเข้าใจ และก็ เหมือนยังสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อยู่

“แม่ง มันเป็นเซียนปืนหรือไงกัน?”

แล้วเสียงก็ดังขึ้นในหูฟังเป็นคำตอบให้เขียนเยเจิ้ง เพราะ จ่ายเถิงเหยสูงทนไม่ไหวจึงด่าว่าเขาอย่างหนัก

สําหรับคนที่เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อย่างเขานั้น ไม่ใช่ ว่าไม่รู้ว่าการที่จะยิงปืนออกไปพร้อมกันสองด้าน และยิงถึงสี่คนนั้นมันยากขนาดไหน เขาเองก็รู้ดี

“ป้างป้างบางป้างบ้าง…………

และเสียงที่ตอบจายเถิงเหยสูงนั้นกลับกลายเป็นเสียงปืนที่ดัง ต่อกันห้านัด และก็ยังออกมาจากหูฟังสนั่นหวั่นไหวอย่างมาก

“มันเกิดอะไรขึ้นอีก?” จายเถิงเหยสูงพูดขึ้นอย่างตกใจ

“ท่านจาย………จายเถิงเหยสูง ขามองเห็นเขาแล้ว! เขาอยู่ทาง ตะวันออกเฉียงเหนือ และเมื่อครู่เขาก็พึ่งฆ่านินจากลุ่มเก้าอีกห้า คน…..…..”

กองกำลังที่แปดที่หลบอยู่ด้านล่างของชิงช้าสวรรค์ทางตะวัน ออกเฉียงเหนือ พูดขึ้น

“ป้าง!”

แต่ทว่า————

เขาไม่ทันจะพูดจบ กระสุนปืนก็ยิงทะลุศีรษะของเขาทันที และ จบชีวิตลงทันที ทำให้เสียงของเขาหยุดลงเพียงเท่านั้น