บทที่ 542 สองหมื่นล้านหยวน

“แต่ว่า พวกเขาไม่มาด้วยตนเอง ทว่าพวกเขาสามารถส่งลูกศิษย์ ของพวกเขามาได้ นายต้องป้องกันตัวเอาไว้” หวังเฉียนพูดเตือน

เงินเฟิงพยักหน้า ข้อนี้เขาเองก็คิดเหมือนกัน

ถึงแม้เป็นไปไม่ได้ที่สองคนนี้จะมาหาเรื่องเขาถึงหวาเซีย แต่ การส่งลูกศิษย์ประจำสำนักมานั้นไม่ใช่ปัญหา

แต่ลูกศิษย์ประจำสำนักที่ส่งมานั้นต้องคิดพิจารณาเสียหน่อย อันดับแรกไม่สามารถส่งคนที่ความสามารถ มา ต่ำกว่าระดับ หัวจึงไม่ต้องคิดให้มากแล้ว มากี่คน เขาก็ฆ่ากี่คน

ระดับหัวจิ้งขึ้นไป หัวจึงขั้นต้นถือว่ายังมีความเสี่ยง มีความ เป็นไปได้ว่าจะเป็นหัวจิ้งชั้นกลางและหัวจึงขั้นสุด

แต่จอมยุทธ์ระดับนี้ มีจำนวนน้อยมาก

แม้จะเป็นสำนักศิลปะการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศ ญี่ปุ่น เงินอื่น ก็หาจอมยุทธ์ระดับหัวจิ้งชั้นสุดได้แค่ไม่กี่คน

แต่ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเรื่องในอนาคต เขายังไม่จำเป็นต้อง คิดมากเรื่องพวกนี้ชั่วคราว

การประลองที่ดึงดูดสายตาของผู้คนทั้งสองประเทศจบลง เหมือนอย่างในละคร

คืนวันนั้น เฉินเฟิงขึ้นเฮลิคอปเตอร์กลับไปหวาเซียพร้อมกับกวนทนานเทียบ

หวางหง ถูกกุมตัวส่งกลับไป สหพันธ์สงครามและสหพันธ์ โตร่วมมือกันกลายเป็นกลุ่มตรวจสอบ ส่งคนมารับผิดชอบเรื่อง ของหวางหง โดยเฉพาะ

หลังจากที่เพิ่งเย้นฟาง หวางซื่อหยวนและหลีเสื้อผงทั้งสามคน ตื่นขึ้นมานั้น ถูกสอบปากค่าไปรอบหนึ่ง ผลสอบปากคำเป็นไป ตามที่เฉินเฟิงคาดเอาไว้ ทั้งสามไม่รู้เห็นกับเรื่องที่เกิดขึ้น

ทั้งสามไม่เพียงแต่ไม่รู้ว่าหวางหงวางยาพิษในอาหาร แม้แต่ เรื่องที่หวางหงอี้เป็นจอมยุทธ์ รวมถึงเรื่องที่มีตำแหน่งในสหพันธ์ สงครามก็ไม่รู้แม้แต่น้อย

สุดท้าย กลุ่มตรวจสอบปล่อยทั้งสามคนออกมา ทว่าเงินเฟิง ในเวลานี้ ได้กลับไปที่หวาเซียแล้ว เพิ่งลงจากเฮลิคอปเตอร์ เฉินเพิ่งได้รับสายของเฟย

“เสี่ยวเฟิง ถึงหวาเซียหรือยัง?” น้ำเสียงของเฟยดูมีความ สุขมาก เห็นได้ชัดว่าหลังจากชนะการเดิมพัน อารมณ์ดีเป็นพิเศษ

“ถึงแล้วครับ พี่ใหญ่” เฉินเฟิงพูดแล้วคลายยิ้ม เฟยไม่ได้ กลับมาพร้อมกับเขาและท่านผู้อาวุโสกวน เวลานี้เฟยและวัง ให้หยางน่าจะไปประเทศญี่ปุ่นเพื่อไปเอาของล้ำค่าและเงินค่า เดิมพันหนึ่งแสนล้านหยวนกับสมาคมการค้าเซียสุ่ยแล้ว

“ตลอดการเดินทางนี้ ไม่มีใครทำอะไรนายใช่ไหม?” ฉู่เฟย เอ่ยถาม ที่ให้เงินเฟิงและท่านผู้อาวุโสกวนกลับพร้อมกันนั้น เป็นเพราะมีใจคิดอยากจะปกป้องเฉินเฟง เพราะถึงอย่างไรเมื่อวาน เงินเฟิงก็ได้แสดงความสามารถระดับหัวจึงบนเวทีแล้ว

ความสามารถระดับนี้ ทำให้จอมยุทธ์ทั่วไปทั้งประเทศญี่ปุ่น รู้สึกหวาดกลัว

วงในวัยยี่สิบห้าปี ไม่สามารถใช้ว่าอัจฉริยะมาบรรยายใต้ แล้ว ต้องใช้คําว่าปีศาจมาอธิบายจึงจะเหมาะสมกว่า

ถ้าเงินเฟิงสามารถเป็นแบบนี้ต่อไปอย่างปลอดภัย เขาต้องไป มหาปรมาจารย์แห่งบูโดคนที่สิบของหวาเซียอย่างแน่นอน

หัวจิ้ง ความเป็นจริงไม่ได้น่ากลัว หวาเซี่ยมจอมยุทธ์ระดับหัวจึงนับร้อยคน แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ทั้งจิ้งที่มีโอกาสบรรลุเป็นมหา ปรมาจารย์แห่งบูโด!

วงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซียและวงการศิลปะการต่อสู้ ของประเทศญี่ปุ่นเหมือนกับไฟ วงการศิลปะการต่อสู้ของหวา เซียมีมหาปรมาจารย์แห่งโตเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน สำหรับวงการ ศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่น ถือเป็นภัยพิบัติ

เซียวกั่วจง ในตอนนั้นก็เป็นแบบนี้ หลังจากการต่อสู้ในยุคมืด แล้วนั้น เขาได้บรรลุกลายเป็นมหาปรมาจารย์แห่งบูโต หลังจาก นั้น เขาก็ได้ฆ่าสำนักสูงสูงของวงการศิลปะการต่อสู้ในประเทศ ญี่ปุ่น —เงินอื่น

หลังจากการต่อสู้ในครั้งนั้น เขาฆ่าเงินอื่นจนต้องปิดประตูทําให้วงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่น ฆ่าจนแบ่งออกเป็น หลายระดับ

วันนี้ มีโอกาสที่หวาเซียจะมีเขียวถั่วจงคนที่สอง

วงการศิลปะการต่อสู้ในประเทศญี่ปุ่นต้องไม่ยอมให้เกิด เหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแน่นอน ดังนั้น พวกเขามีโอกาสที่จะส่งจอม ยุทธ์ฝีมือดีมาฆ่าเงินเฟิง

ระหว่างอยู่ที่เกาะมุยลายขณะกลับหวาเซีย ถือเป็นโอกาสที่ดี

“ไม่มีครับ” เฉินเฟิงส่ายหน้า แล้วพูดขึ้น : “มีท่านผู้อาวุโสก วนอยู่ด้วย พวกเขาไม่กล้าทำอะไรผมหรอก นอกจากว่าพวกเขา จะส่งระดับมหาปรมาจารย์แห่งบูโดมา”

“มหาปรมาจารย์แห่งบูโด?” ฉีเฟยคลายยิ้ม มหาปรมาจารย์ แห่งบูโดไม่ใช่ผักกาดขาวเสียหน่อย ประเทศญี่ปุ่นจะส่งมาได้ยัง

“จริงด้วย พี่ใหญ่ ของเอาได้หรือยังครับ?”

เงินเฟิงเอ่ยถาม การเดิมพันได้จบลงแล้ว ตามหลักการแล้ว ประเทศญี่ปุ่นควรจะเอาของล้ำค่าชิ้นนั้นคืนให้กับหวาเซีย แต่ จากนิสัยไร้ยางอายของคนญี่ปุ่น เป็นเรื่องยากที่จะรับประกันว่า พวกเขาจะไม่เล่นลูกไม้

“เอาได้แล้ว ผ่านไปด้วยความราบรื่น ราบรื่นจนฉันรู้สึกแปลก

ใจ”

ฉีเฟยยิ้มแล้วพูดขึ้น ตอนแรกเขาคิดว่า สมาคมการค้าเซียสุ่ยไม่มีให้ของชิ้นนั้นกับพวกเขาง่ายๆ ทว่าคิดไม่ถึง หลังจากที่ เขากับวังให้หยางไปถึงคฤหาสน์สมาคมการค้าเขียสุ่ย พนักงาน ไม่เพียงแต่ไม่ทำให้พวกเขาล่ามาก ใจ แต่ ง าของออกมาให้ พวกเขาอีกด้วย

อีกทั้งยังส่งเครื่องบินทหารและคนที่เข้มแข็งส่งพวกเขาไปยัง สนามบิน

“เอามาได้ก็ดีแล้ว” เฉินเฟิงพยักหน้า ไม่ได้คิดอะไรมาก

การที่สมาคมการค้าเซียยส่งของมาให้ง่ายๆแบบนี้ อาจจะ เป็นเพราะว่า ก่อนทําการเดิมพัน พวกเขาและสมาคมการค้าจง ให้ได้ทำการเซ็นสัญญาต่อหน้าสหพันธ์วูซูนานาชาติ

สหพันธ์วูซูนานาชาติ เป็นถึงองค์กรศิลปะการต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุด ในโลก

ทุกประเทศ มีมหาปรมาจารย์นั่งประจำสหพันธ์วูซูนานาชาติ ถ้าสมาคมการค้าเซียฮุยคิดจะเล่นลูกไม้ สหพันธ์วูซูนานาชาติ ไม่มีวันนิ่งดูดายแน่

“จริงด้วย เฉินเฟิง การที่พวกเราสามารถเอาชนะการเดิมพัน ต่อสู้ในครั้งนี้ได้นั้น เป็นความดีความชอบของนาย

“ดังนั้น คนในสมาคมการค้าของเราได้ทําการปรึกษากันแล้ว ตัดสินใจว่าจะน่าเงินหนึ่งแสนล้านหยวนนั้น ออกมาให้นายสอง หมื่นล้านหยวน เพื่อเป็นค่าตอบแทน นอกจากเงินสองหมื่นล้าน หยวนแล้ว ต้องการอะไรอีก นายสามารถบอกได้เลย ขอแค่สมาคมของพวกเราทำได้ พวกเราก็จะช่วยนายอย่างสุดความ สามารถ” ฉู่ยี่เฟยพูด

การเดิมพันในครั้งนี้เอาชนะได้นั้น เป็นเพราะความดีความ อบรองเงินเฟิง

ดังนั้นการที่ได้เงินเดิมพันหนึ่งแสนล้านหยวน จึงมีส่วนของ เงินเฟิงอย่างสมเหตุสมผล ถึงขั้นที่ว่าจากที่เขานั้น เงินสอง หมื่นล้านหยวนยังน้อยไปเสียอีก

เฉินเฟิงหัวเราะอย่างจนปัญญา: “พี่ใหญ่ ไม่ต้องให้ค่า เหนื่อยผมหรอก ที่ผมลงมือท่าในครั้งนี้ เป็นเพราะเห็นแก่หน้าพี่ และซิงฉือ อีกเรื่องหนึ่ง ผมเองก็เป็นคนหวาเซีย การเดิมพันใน ครั้งนี้มันเกี่ยวข้องกับหน้าตาของวงการศิลปะการต่อสู้ของหวา เซีย ต่อให้ไม่มีพวกพี่ ผมก็จะออกมาอยู่ดี”

คำพูดของเฉินเฟิงไม่ได้พูดด้วยความเกรงใจ แต่เป็นคำพูด จากใจจริงของเขา

ถึงแม้จะไม่มีซึ่งฉือและฉีเฟย การเดิมพันในครั้งนี้ เขาก็จะ เข้าร่วมด้วย

เพราะเขาเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของเซียวถั่วจง

“เสี่ยวเฟิง เงินสองหมื่นล้านหยวนนี้นายรับเอาไว้เถอะ น้ำใจก็ ส่วนน้ำใจ ค่าตอบแทนก็คือค่าตอบแทน สองอย่างนี้ห้ามนำมา พูดรวมกัน ถ้าทุกคนไม่รับเงินสักบาทเหมือนนาย วันข้างหน้าถ้า เจอเรื่องอะไรขึ้นมาอีก สมาคมของพวกเราจะมีหน้าเอ่ยปากกับ พวกนายได้ยังไง” ฉู่เฟยยิ้มแล้วพูด เขาฟังออกว่า เฉินเฟิงไม่อยากได้เงินสองหมื่นล้านหยวนนี้จริงๆ แต่เรื่องที่เงินเฟิงไม่รับ เงินก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

สมาคมการค้าจงให้ไม่ให้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ เงินสองหมื่นล้านหยวนนี้ ผมรับเอาไว้ เงินเฟิงหลาย มเศร้า วันนี้ธุรกิจของเขาในเมืองซางโจวได้ถูก ตระกูลเฉินควบคุมเอาไว้หมดแล้ว เงินสดในมือเขาที่สามารถ ใช้ได้ก็มีไม่มาก สองหมื่นล้านหยวน สามารถช่วยเขาในการ คลี่คลายเรื่องด่วนได้

“จริงด้วย พี่ใหญ่ ของนั้นเป็นอะไรกันแน่? สะดวกบอกไหม ครับ?”

เหมือนว่าคิดอะไรขึ้นมา เฉินเฟิงถามขึ้นอย่างกะทันหัน

เขารู้ดี การเดิมพันของทั้งสองสมาคมใหญ่ในครั้งนี้ เงินสอง แสนล้านหยวนเป็นแค่ตัวหลอกล่อเท่านั้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สมบัติล้ำค่า สองชิ้นที่ควรจะรวมเป็นหนึ่ง เฉินเฟิงแปลกใจมาก ว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่า อะไรกันแน่ ที่ สำคัญยิ่งกว่าเงินสองแสนล้านหยวน