บทที่ 522 ยอมแพ้

จายถึงจมสบถออกมาหนึ่ง เขากุมบาดแผลถอยหลังไป สองก้าว

ด้านล่างเวที จอมยุทธ์ญี่ปุ่นมากมายสีหน้าเปลี่ยนไปตามๆกัน

“จวั่น” มีคนร้องขึ้นมาอย่างเป็นห่วง จายเถิงจวั่น โบกมือขึ้น ยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก “ผมไม่เป็นไร

ถึงปากจะบอกไม่เป็นไร แต่คนมีตาก็ดูออกว่า สีหน้าจายเถิง จวั่นจูดูซีดขาวกว่าก่อนนี้มากนัก แม้แต่มือที่ถือมีดสั้นยังสั่นเล็ก

น้อย

สิ้นหน้าไม้ (เปรียบเปรยว่าแรงเฮือกสุดท้าย)

นี่เป็นความคิดของที่เหมือนกันของคนส่วนใหญ่

รวมถึงตัวจางเทียนเซอบนเวทีด้วย

“ฉันยังนึกว่านายจะเก่งกว่านี้ซะอีก ที่แท้ก็แค่นี้เอง!” จางเทียน เซอยิ้มหยัน เดิมคิดว่าการประลองกับจายเถิงจวั่น วันนี้จะ เป็นการประลองชั้นเยี่ยม แต่ไม่คิดว่า ฝีมือจายเถิง วันที่ แสดงออกมาวันนี้จะแย่แบบนี้

คนแบบนี้ไม่คู่ควรจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย!

“หาเรื่องตาย!” จายเถิงจวั่น หน้าแดงก่ำ เหมือนโมโหกับคำ พูดของจางเทียบเอ
วินาทีต่อมาเขากับพื้นอย่างแรง พุ่งขึ้นฟ้าทั้งตัว มีดสั้นสอง เล่นในมือดวัดพารังสีเย็นเฉียบแทงไปที่จางเทียนเซอ

จางเทียนเพื่อทำหน้าไม่ยี่หระ ถ้าเป็นเขาก่อนหน้านี้เจอท่าทาง เอาจริงแบบนี้ของจายเชิงจนต้องหลบแน่ แต่ตอนนี้จายเถึงวันแสดงออกอย่างชัดเจนถึงแรงเชือก

สุดท้าย ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องหลบเลย

หลังแสยะยิ้ม จางเทียนเซอถือกระบี่มั่นรอตั้งรับจายเถิงจน

“จางเทียนเซอจะแพ้ละ….” ตอนนี้เองเฉินเพิ่งจู่ๆ ก็พูดขึ้น

พอได้ยินเฉินเฟิงพูดแบบนี้ ทุกคนมองเขาอย่างไม่เข้าใจกัน

ทั้งนั้น

เฉินเฟิงพูดอะไรนะ?

จางเทียนเซอแววชนะเห็นๆเลยไหม? จายเถิงจนใช้แรง เฮือกสุดท้ายแล้วเนี่ย การโจมตีของเขาครั้งนี้ก็แค่ความ พยายามครั้งสุดท้ายเท่านั้นเอง ทำไมเฉินเฟิงถึงพูดว่าจางเทียน เซอจะแพ้ล่ะ?

ถ้าจะแพ้ก็ต้องเป็นจายเถิงจนรู้สึ

ทุกคนต่างไม่เข้าใจ มีแต่หวังเฉียนและฉู่เฟยเท่านั้นที่มอง เฉินเฟิงอย่างแปลกใจ

ที่หวังเฉียนแปลกใจ เพราะเขาเองก็มองออกถึงความไม่ชอบ มาพากลของจายเถิงจนเหมือนกัน
ส่วนที่จู่ยี่เฟยแปลกใจ เพราะเขาเชื่อมั่นในฝีมือของเงินเฟิง เขารู้สึกว่าเงินเฟิงไม่ได้คาดเดามั่วๆแน่

“เฉินเฟิง ทำไมนายถึงว่าจางเทียนเซอจะแพ้ล่ะ? เขาไม่ใช่… หวู่เหวินเซี่ยนถามอย่างไม่เข้าใจ แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ

เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นบนเวที

จายเถิงจาน ที่โซซัดโซเซอยู่ ณวินาทีที่ลงจากฟ้า พลังในร่าง ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด!

เหมือนกับกระบีชั้นเยี่ยมพุ่งออกจากฝักยังไงยังงั้น! ความคม ปลาบ แสดงออกมาคมจนคนไม่กล้ามอง

“ตายขะเถอะ!”

รอยยิ้มของงายเก๋งจนส่อแววเจ้าเล่ห์ ในจังหวะที่เข้าใกล้ จางเทียนเซอ เขาปล่อยพลังทั้งหมด ในตัวไปไว้ในมีดสั้นทั้งสอง เล่ม

พริบตานั้น ความคมของมีดสั้นทั้งสองเล่มเปล่งประกายแสงสี

เขียว!

ปล่อยพลังออก!

จางเทียนเซอกระตุกวูบ เขาตกใจมาก รังสีความตายอยู่ใกล้ แค่เอื้อม

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดแล้วว่า ทำไมจายเถิงจนถึงเปล่งรังสี อำมหิตออกมาดื้อๆ
ตอนนี้เขาคิดได้อย่างเดียว ก็คือ รักษาชีวิต

จางเทียนเชอรวบรวมพลังในตัวอย่างบ้าคลั่ง และยกกระบี่ ยาวกั้นกลางหน้าอก หมายใจจะสกัดกั้นรังสีอำมหิตของจากเกิด

“แกร่ง”

มีดสั้นกระทบเข้าที่กระบี่

ประหนึ่งลูกบอลไฟกระทบเข้ากับหิมะเย็น ไม่ถึงครึ่งวินาที กระบี่ยาวที่สร้างโดยหินอุกกาบาตรนอกโลกในมือของจางเทียน เชอละลายฉับพลัน!

และแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

วินาทีต่อมา มีดสั้นแทงเข้าที่หน้าอกของจางเทียนเซอ

แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของจายเถิงจวั่นกลับดูแข็งค้างพิกล เพราะ เขาไม่ได้ยินเสียงมีดสั้นแทงเข้าเนื้อ มีดสั้นเขาเหมือนโดนอะไร กันไว้

“อ้า!”

ตอนนี้เองจางเทียนเซอแผดเสียงร้องด้วยความโกรธออกมา อาศัยจังหวะที่จายเถิงจวั่นกำลังอึ้ง สองหมัดเหล็กของจาง เทียนเซอพุ่งเข้าใส่ด้านหน้าของขายเถิงจวั่น

จายเถิงจวั่นจู่โดนซกกระเด็นออกไป
แต่จางเทียนเขาเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก เขากระอักเลือด ออกมาคำใหญ่ ไม่มีแม้แต่แรงจะยืนให้มั่นคง

แต่ที่หนักหนากว่าบาดแผลร่างกาย คือความกลัวในใจของ

จางเทียนเซอ

ขาดอีกนิดเดียว!

อีกแค่นิดเดียว!

ขาดอีกแค่นิดเดียว เขาจะโดนจายเถิงจนแทงตาย!

ถ้าไม่ใช่เพราะจังหวะสุดท้าย มีดสั้นของจายเถิงจวั่นแทงเข้า ที่เกราะอ่อนหลังหู เขาในตอนนี้กลายเป็นศพไปแล้ว!

“แกใส่เกราะอ่อน!”

จายเถิงจวั่นที่โดนจางเทียนเซอซกกระเด็นออกไปก็กระอัก เลือดออกมาค่าโต สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ คิดว่า ท่าไม้ตายที่เขาเก็บซ่อนมานานกลับมาแพ้ให้กับเกราะ อ่อนบนตัวจางเทียนเซอ

ถ้าไม่มีเกราะอ่อนนั้น จางเทียนเซอในตอนนี้ไม่ตายก็คาง เหลือง!

“บ้าเอ๊ย! แกน่าจะตายซะ!”

จางเทียนเซอหอบหายใจหนัก ดวงตาแดงก่ำ เขา ในตอนนี้ สภาพราวกับปีศาจ ไหนเลยจะเหลือความสุขุมนุ่มลึกก่อนหน้านี้

ด้านล่างเวที จอมยุทธ์หมิงจิ้งหลายคนตะลึงงัน การประลองครั้งนี้เป็นจางเทียบเชอที่กระหน่ำรุกใส่จายเชิงวันมาตลอด นา ทำไมถึงตอนสุดท้ายจางเทียนเซอเกือบตายล่ะ?!

“เจ้านายเก่ง วันหน้าไม่อายจริงๆ เลย! เจ้าเล่ห์เพทุบาย มาก!

หมู่เหวินเซียนอ้าปากตารัวๆ จอมยุทธ์หมิงจิ้งหลายคนยังไม่ เข้าใจว่าเมื่อกี้บนเวทีเกิดอะไรขึ้น แต่พวกอ้านจึงมองออก

จายเถิงจวั่นเก็บซ่อนฝีมือตั้งแต่แรก

ที่เขาโดนจางเทียนเซอกระหน่ำไมมาตั้งแต่ต้นนั่นคือการ แกล้งทํา!

เพื่อให้จางเทียนเชอผ่อนคลายและดูถูกเขา คิดว่าเขาก็แค่นี้ จากนั้นจะได้ใช้ไม้ตายในช่วงสุดท้ายเอาชนะไป

ปล่อยพลังในร่างออกมา

เป็นลักษณะเฉพาะของจอมยุทธ์ที่ใกล้สำเร็จหัวจิ้ง

ถึงจะไม่รู้ว่าจายเถิงจนใช้วิชาลับอะไรปล่อยมันออกมา แต่ ถ้าบนตัวจางเทียนเซอไม่ได้ใส่เกราะอ่อนเอาไว้ เขาในตอนนี้ ต้องกลายเป็นศพแน่นอน เผลอๆ แม้แต่โอกาสจะร้องยอมแพ้ยัง ไม่มี!

ต้องยอมรับจริงๆว่า จายเถิงจวนเจ้าเล่ห์มากจริงๆ ชั่วร้าย เต็มๆเลย!

สำหรับคำด่าว่าไร้ศีลธรรมรัวๆของหมู่เหวินเชี่ยน เงินเฟิงพูดได้แค่คําเดียวว่าไร้เดียงสา

นี้เป็นเวทีประลองความเป็นความตาย ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

ถึงงายเก๋งจวนจะเจ้าเล่ห์ แต่ความเจ้าเล่ห์ของเขาเกือบฆ่า จางเทียบเชอแล้ว

ต่อหน้าความเป็นความตาย ไม่มีคำว่าศีลธรรมหรอก

บนเวทีทั้งคู่ไม่ได้ประมือกันต่อ ต่างพากันหอบหายใจและต้อง อีกฝ่ายเขม็ง

จายเถิงจนเจ็บใจมาก ตั้งแต่เมื่อวานที่เขารู้ว่าจะต้อง ประลองกับจางเทียนเซอวันนี้ เขาก็วางแผนมาตลอด สุดท้ายเขา ถึงคิดวิธีนีออกมาได้ แกล้งอ่อนแอก่อนแล้วค่อยระเบิดตอนหลัง

เติมคิดว่าแผนการนี้คงสำเร็จแน่ๆ ต้องทำให้สมาคมจงไม่ ต้องสูญเสียขุนศึกสําคัญไปได้คนหนึ่งแน่

แต่ไม่คิดว่า บนตัวจางเทียนเอกลับใส่เกราะอ่อนที่เรียกได้ว่า เป็นเครื่องช่วยชีวิตดีเยี่ยมไว้

“เจ้าเล่ห์ชั่วร้าย! ตายซะเถอะ!”

ผ่านไปสักครู่ ในที่สุดจางเทียนเซอก็สงบพลังในร่างลงได้ เขา สะบัดกระบี่อีกครั้ง

ไม่ว่ายังไง วันนี้เขาต้องฆ่าจายเถิงจวั่นให้ได้

“ฉันยอมแพ้!”

เห็นจางเทียนเซอสะบัดกระบี่เข้าใส่ จายเถิงจวั่นสีหน้าเปลี่ยน ร้องออกมาเลย

เขาในตอนนี้บาดเจ็บหนักกว่าจางเทียนเซียซะอีก สู้ต่อไปเขา ต้องแพ้แน่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ