บทที่ 483 ลูกผีลูกคน

“ฉันเห็นด้วย ที่ลูกเขยของแกลงมือได้ดี ลงมือได้ดีแล้วเป็นยัง ไง? เพราะว่าในสังคมยุคสมัยนี้เป็นสังคมที่ว่าด้วยกฎหมาย ไม่ใช่ใครเก่งกาจการชกต่อยถือว่ามากความสามารถอยู่ใน สังคม เขาจะต่อยได้ดีขนาดไหน ก็ยังไม่เท่าตำรวจกับทางทหาร ลงมือหรอก?”

ช่างก่อเรื่องให้โรงแรมจนหม่าจริงๆ ถ้าพวกเขาโทรไปแจ้ง ทางตำรวจ งั้นชั่วชีวิตของเขาก็ไม่มีทางรอดออกมาแล้ว” เหยูน ฟางพูดอย่างเย็นชา ถึงแม้ว่าความสามารถของเฉินเพิ่งจะอยู่ นอกเหนือความคาดหมายไปเยอะ แต่เป็นไปตามที่เธอพูดนั่น แหละ ว่าจะต่อยได้สักกี่น้ำกันเชียว

สังคมในปัจจุบันนี้ คือการหาเงิน และหาเส้นสายในสังคม ไม่ใช่สังคมของการชกต่อยกันแล้ว

ถ้าพูดถึงสถานะทางการเงินของโรงแรมในหม่ามีเงินมากมาย ถ้าเอ่ยถึงเส้นสายด้วยแล้ว พวกเขาต้องการให้เงินเฟิงตาย ขอ แต่พวกเขายกสายโทรศัพท์ก็สิ้นเรื่องแล้ว

“เหอะๆ แกคอยดูต่อไปแล้วกัน” หลินหลันหัวเราะร่า เมื่อเอา เรื่องเงินหรือเส้นสายมาพูดกับเฉินเฟิงนั้น เกรงว่าโรงแรมจิน หม่ายังขาดอีกเยอะแยะที่จะเทียบได้ เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง การที่ เฉินเฟิงมาลงทุนในเมืองซางโจวตั้งห้าหมื่นล้าน สามารถซื้อโรง แรมจินหม่าได้ตั้งสืบโรงแรมยังเหลืออีกเยอะ
“ดูอะไร? ให้ดูอะไรต่อ เดี๋ยวตำรวจก็มาแล้ว” เมื่อเห็นว่าหลิน หลั่นยังคงทําหน้าตาย เหมูนฟางรู้สึกเริ่มไม่เป็นสุข ถ้าเงินเฟิง สามารถเรียกร้องความยุติธรรมจากโรงแรมจีนหม่าได้ งั้นคนที่ ต้องเสียหน้าก็ต้องเป็นเธอแล้วสิ

“พ่อ เรารีบไปกันเถอะ ถ้าไม่งั้นเดี๋ยวตำรวจมา เราก็จะไปไหน ไม่ได้แล้ว” เหยูนฟางเบนสายตามาทางหลินเซียวเสี้ยน วันนี้ เป็นงานวันเกิดของหลินเซียวเสียน หลินเซียวเสียนก็คงไม่อยาก ที่ต้องเข้าไปพัวพันกับเฉินเฟิงให้ตนเองต้องเหนื่อยตามไปด้วย

“ไปไหน?” หลินเซียวเสียนมองเหยูนฟางอยู่แวบหนึ่ง “ฉัน อยากจะเห็นวิธีการของไอ้หลานเขยคนนี้อยู่เลย

น้ำเสียงของหลินเซียวเสียนนั้นสงบนิ่งมาก ทุกคนที่อยู่ใน เวลานั้นก็ไม่ได้ฟังว่า หลินเซียวเสียนพูดเยาะเย้ยถากถาง เฉินเฟิงเลย แถมยังรอคอยการกระทำของเงินเฟิงต่อไปด้วย

เรื่องที่เฉินเฟิง ใช้เวลาไม่ถึงห้าวินาทีในการล้มรปภ.ถึงเจ็ด แปดคน ไม่นานผู้บริหารระดับสูงของโรงแรมจินหม่าก็รู้เรื่อง

หลังจากนั้นหนึ่งนาที ก็ชายวัยกลางคนแต่งชุดสูทหลายคนวิ่ง กระหืดกระหอบมา

“หยางเทียน ว!”

เมื่อเห็นหน้าชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้า สีหน้าของหลิน ชรีมลงทันที

“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” สีหน้าเคร่งขรึมของหยางเทียนกั๋วมองมาที่พนักงานเปิดประตูที่กำลังขึ้นอยู่สองคน

“ไอ้หมอนี่มันอยากเจอประธานหวาง พวกเราไม่ให้มันเข้าไป มันตันต่อต้านจะเข้ามา พวกหัวหน้ารภป.หลิวเลยเข้ามาห้าม ไม่ ถึงห้าวินาทีก็โดนไอ้หมอนี่มันจัดการจนล้มไม่เป็นท่า….

พนักงานเปิดประตูต่างรีบอธิบาย เมื่อพูดได้แค่ครึ่ง เงินเฟิง พูดตัดบทแทน…

“แก้ไขใหม่ให้ถูกต้อง ไม่ใช่ฉันอยากจะไปเจอหวางเดือฟา ฉันให้หวางเต็อฟาลงมาพบฉันต่างหาก”

หยางเทียนถั่วไม่ค่อยเข้าใจเฉินเฟิง แต่เบนสายตามาทางหัว หน้ารูปภ.หลิวและบรรดาลูกน้องที่ร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่ที่ พื้น เมื่อเห็นว่าหัวหน้ารูปภ.หลิวบนตัวได้รับบาดเจ็บ รูม่านตา ของเขาหรี่ลง คนของหัวหน้ารูปภ.หลิวและลูกน้อง ต่างเป็น บริษัทรักษาความปลอดภัยมืออาชีพทําการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี การลงมือของพวกเขา ก็ไม่ได้แตกต่างจากทหารที่ปลดประจํา การสักเท่าไหร่ แต่ว่าเมื่อมาถึงมือเงินเฟิง ใช้เวลาไม่ถึงห้าวินาที ก็ยังล้มระเนระนาด เฉินเฟิงนี่เป็นลูกผีลูกคนจริงๆ …

“แจ้งตำรวจ” หลังจากสูดลมหายใจเข้าแล้ว หยางเทียนคิ้วก็ พูดออกมา การที่ไม่สามารถคาดเดาความสามารถที่แท้จริงของ เฉินเฟิงได้นั้น การแจ้งตำรวจ ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

“ฉันแนะนำว่าอย่าแจ้งตำรวจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด” เฉินเฟิง ยิ้มให้ แล้วมองมาที่หยางเทียนถั่วแวบหนึ่ง

“แกกลัวเหรอ?” หยางเทียนกั๋วทำเสียงเคร่งขรึมใส่เงินเฟิง
“ไม่ได้กลัวเลยสักนิด” เฉินเฟิงส่ายหน้าปฏิเสธ

“ฉันแค่รู้สึกว่าการโทรไปแจ้งตำรวจมันเสียเวลา

“ถ้าแกฉลาด ให้หวางเดอฟาลงมาหาฉันนั้นเป็นข้อดีที่สุด หรือว่า เอาห้องจัดเลี้ยงที่ทางเราจองเอาไว้ก่อน คืนให้พวกเรา

เมื่อรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเฉินเฟิงเรื่องห้องจัดเลี้ยงแล้ว สีหน้าหยางเทียนถั่วหวางยิ่งทำหน้าขรึมหนักกว่าเก่า ให้เขาเอา ห้องจัดเลี้ยงชั้นหนึ่งเอามาให้ตระกูลหลิน มันก็เป็นเรื่องเป็นไป ไม่ได้ ถ้าเขาให้ตระกูลหลินเข้าไป ทางฝั่งหวางเต่อฟาจะเป็นคน รับผิดชอบ?

เรื่องกระทบกระเทียบระหว่างรองประธานกรรมการบริษัทจง เส็งกับตระกูลหลินตระกูลเล็กๆ ในใจของเขายังคงชั่งใจอยู่

หยางเทียนถั่วได้แต่เก็บความโกรธเคืองไว้ กำลังเตรียมจะ พูดปฏิเสธเฉินเฟิง ทันใดนั้น เงาใหญ่ๆ พุงพลุ้ยก็ปรากฏกายอยู่ ในสายตาเขาพอดี

“ประธานหวาง ท่านมาได้อย่างไร?” หยางเทียนกั้วรีบเดินไป ต้อนรับทันที ชายวัยกลางคนที่พุงพลุ้ยก็คือหวางเต๋อฟา และเป็น คนที่เหมาโรงแรมจินหม่าในวันนี้ด้วย

“ที ฉันได้ข่าวว่ามีคนอยากจะเจอฉัน? ใครกัน?” หวางเต๊อฟา ไม่ได้มองหยางเทียนถั่วเต็มตา แต่ส่งเสียงซึมซัมอย่างไม่พอใจพร้อมทั้งเป็นสายตาไปทางคนในตระกูลหลิน

ราวกับกลัวว่าถ้าหวางเพื่อฟาโกรธขึ้นมา คนในตระกูลหลิน จำนวนไม่น้อยต่างก้มหน้าก้มลง

“ทําไม กล้าพูดไม่กล้ายอมรับเหรอไง?” หวางเอายิ้ม ถากถาง น้ำเสียงดูถูกดูแคลนเต็มที่

เขาเตรียมตัวหันหลังกลับ ด้านหลังก็มีเสียงเอ่ยขึ้น “ฉันเอง เมื่อได้ยินเสียง ร่างกายของหวางเต๊อฟานเป็นเจ้าเข้า เมื่อเขาหันตัวกลับมา สีหน้าดูแทบไม่ได้เมื่อเห็นเฉินเฟิง “แก เองเหรอ?!”

“ทำไม ไม่รู้จักกันแล้วเหรอ?” เฉินเพิ่งยิ้มให้ สภาพหวาง เมื่อฟาในเวลานี้ เหมือนในวันดูตัววันนั้น เพราะว่าเขาสร้าง ความทรงจําให้หวางเต๊อฟาเอาไว้มาก

“รู้จัก! ทำไมไม่รู้จัก!” หวางเต๋อฟาได้แต่มองเฉินเพิ่งอย่างกิน เลือดกินเนื้อ เหมือนว่าโกรธจนอยากจะกลืนเงินเฟิงลงคอ

“ฉันไม่คิดเลยว่า แกกล้ามาเสนอหน้าให้ฉันเห็นในตอนนี้ หวางเต๊อฟาจ้องมองเฉินเพิ่งอย่างเยือกเย็น วันนั้นโดนเฉินเฟิง ทําให้เสียสติหลุดต่อหน้าทุกคน เป็นการขายหน้าที่สุดในชีวิต ของเขา หลังจากวันนั้นแล้ว เขาหาวิธีในการจะตามตัวเฉินเฟิง เพื่อจะได้สั่งสอนเฉินเฟิง แต่ไม่คิดเลยว่า หลังจากวันนั้น เป็นเพี งก็เหมือนหายวับไปเลย แทบไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้เลย

จนมาถึงวันนี้ ในที่สุดเฉินเฟิงก็มาปรากฏกายต่อหน้าเขา
“แล้วทำไมฉันต้องไม่กล้ามาเสนอหน้าให้แกเห็นด้วย?” รอย ยิ้มของเงินเฟิงยังคงปกติ การที่ไม่มีทีท่เกรงกลัวเลยมันยิ่งทำ ให้หวางเต๊อฟาโมโหเดือดดาล

“เลยหู เลยป้าว!” หวางเต๋อฟาสีหน้าเย็นเฉียบพร้อมทั้งกวัก มือเรียก

“ประธานหวาง” ทางด้านหลัง ก็มีชายหนุ่มกำยำที่ใส่ชุดสูทสี

คำพุงพลุ้ยเรียกรับคำสั่ง

“ตัดขามันสองข้างทิ้งซะ!” หวางเต๋อฟากระตุกรอยยิ้ม เขา ต้องการสั่งสอนให้เงินเฟิงยากแก่การลืมเลือน

ครับ ประธานหวาง

บอดี้การ์ดที่ใส่ชุดสีดำสองตนสายตาจับจ้องพร้อมทั้งเดินมา ทางเดินเฟิงอย่างสงบเสงี่ยม

“ประธานหวาง ไอ้หมอนี่มันเก่งมาก คนของท่านต้อง ระมัดระวังหน่อย” หยางเทียนวรีบเข้ามาเตือนอยู่ข้างๆ

“เก่งเหรอ?” หวางเต๋อฟายิ้มให้อย่างเย็นชา “เลยพู่กับเลยป้า วเป็นคนของทีมพิเศษของซีเรียส ภาคตะวันตกเฉียงเหนือ แต่ จัดการคนแค่คนเดียว…”

“ผลัก”

หวางเต๋อฟายังพูดไม่ทันขาดค่า ร่างกายกำยำของทั้งสองคน
ก็ลอยละล่องออกไป จากนั้น กระแทกชนเข้ากับกำแพงหินอ่อนข องโรงแรม

ภาพนั้น ทำให้รอยยิ้มอันเย็นชาของหวางเดอฟา หางตาที่เชื่อ หยิ่ง ถูกแทนที่ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

เลยพู่กับเลยป้าว…พลาดท่าเสียทีนั้นหรือ? ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ออกหมัดสักหมัดด้วย?

หวางเต๋อฟากลืนน้ำลายลงคอ ไม่อยากจะเชื่อ กับภาพที่ ตนเองเห็น

ส่วนหยางเทียนถั่วขนหัวลุก บอดี้การ์ดทั้งสองคนของหวาง เตอฟา ต่างจ่ายเงินจํานวนมากมายเพื่อเชิญพวกเขามา เงิน เดือนของพวกเรา เริ่มที่ห้าล้าน ทว่าตอนนี้ เมื่อทั้งคู่ตกอยู่ในมือ เฉินเฟิง ขนาดโอกาสในการลงมือยังไม่สามารถทำได้เลย

เฉินเฟิงเป็นลูกผีลูกคนแบบไหนกันแน่?