บทที่ 475 เก่งกว่านิดหน่อย

พอเฉินเฟิงออกไป หวู่เหวินเชี่ยนที่เก็บกักความโกรธไว้เต็มท้อง ได้ทีระบาย ใส่ตัวหวู่เหวิน โป๊รัวเลย

หวู่เหวิน โป๊ ไอ้คนไม่ได้เรื่องเอ๊ย! ต้องเอาใจเจ้าบ้านั่นขนาด นี่เลยหรือไงหา?!”

“พี่ ดูพี่พูดซะ ผมเอาใจอะไรล่ะ ผมแค่พยายามรักษาความ สัมพันธ์อันดีไว้ต่างหาก” หวู่เหวินโป๊มองบน หวเหวินเซียนอะไร ก็ดี เสียอย่างเดียวคือตรงเกินไป บางทีอาจเพราะเข้าไปฝึกฝน ในมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอไม่เข้าใจเรื่อง ธรรมดาของคนพวกนี้เอาซะเลย

ไม่ว่าจะทําอะไร ก็จะทำตามใจตัวเองก่อนเสมอ

ถ้าใช้คำพูดหนึ่งมาอธิบายก็คือ ไม่สนความเป็นตาย ไม่ยอม สู้ อยากให้ฉันพยายามเอาใจนาย ประจบนายหรอ?

ขอโทษนะ เป็นไม่ได้หรอก!

คนที่ออกมาจากมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ นิสัยแบบนี้เหมือน

กันหมด

หวู่เหวินโป๊รู้มานานแล้ว

“ความสัมพันธ์อันดี? เมื่อวานเจ้านั่นตบนายหน้าบวมหน้า เชียว ตอนนี้นายบอกฉันเพื่อความสัมพันธ์อันดี?” หวเหวินเซียนทําท่าเหมือนโกรธจนหายใจแทบไม่ออก วันนี้เธอฟังมาถึงจะไม่ ตอนเห็นใบหน้าเขียวบวมปูดของหมู่เหวินโป๊ เธอแทบจำเขาไม่ ได้เลย

เธอไม่คิดเลยว่า หวู่เหวินโป๊ที่ปกติกร่างไม่สนใจใครจะมีวันที่ โดนตบจนหน้าบวมหน้าเขียวแบบนี้

ในฐานะพี่สาว หวู่เหวินเซียนต้องออกหน้าให้น้องชายตัวเอง อยู่แล้ว เดิมเธอคิดจะไปหาเรื่องเงินเฟิงเช้านี้เลย แต่หมู่เหวินเฉิ นอิงห้ามเธอไว้

เหตุผลที่ห้ามเธอนั้นง่ายมาก คนที่ตบหมู่เหวินโป๊เป็นคนตระ กูลเฉิน ตระกูลหวเหวินหาเรื่องไม่ไหวหรอก

ตอนนั้นเธอโกรธแทบไฟลุก ลูกหลานตระกูลเฉินแล้วยังไงล่ะ ลูกหลานตระกูลเฉินนึกอยากทำร้ายใครเมื่อไหร่ก็ได้หรือไง?

“พี่ ผมบอกพี่แล้วไม่ใช่หรอไง ที่ผมโดนตบจนเป็นแบบนี้ เพราะผมทําผิดก่อน ผมไม่เพียงท้าทายพี่เฟิง ยังหานักฆ่าไปลอบ ฆ่าพี่เฟิงด้วย ผมทำสองเรื่องนี้ พี่เฟิงไม่ฆ่าผมก็ถือว่าดีมากแล้ว นะ แค่ตบผมไม่กี่ฉาดจะทำไมล่ะ” หวู่เหวินโป๊พูดอย่างจริงจัง โดนเฉินเฟิงสั่งสอนไปครั้งนี้ทำให้เขาเปลี่ยนไปเหมือนได้เกิด ใหม่เลย

เมื่อก่อนเขากร่างไม่สนใจใคร พอครั้งนี้เจอเงินเฟิงถึงได้รู้จัก คำว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน อย่างแท้จริง

บางทีในสายตาหวู่เหวินเซียน เขาทำเรื่องพวกนี้เพราะอยาก ประจบเฉินเฟิง แต่มีเขาแค่คนเดียวที่รู้ว่าเขาอยากกลับตัวจริงๆ
“เหอะ พูดซะเยอะ นายก็กลัวเจ้านั่นอยู่ดีแหละ” หวเหวินเซียน แค่นเสียงห์ ที่จริงเห็นหวู่เหวินโป๊มีการเปลี่ยนแปลง ในฐานะพี่ สาวเธอเองก็ดีใจมาก เพียงแต่เธอยังรับไม่ค่อยได้เท่านั้นว่า ห เหวินโป๊ที่เคยเย่อหยิ่งขนาดนั้นกลับแสดงท่าที่อ่อนน้อมถ่อมตน ซะขนาดนี้ต่อหน้าชายหนุ่มอีกคน

“พี่ ผมกลัวพี่เพิ่งมันไม่แปลกไม่ใช่หรอ? พี่ไม่ได้เห็น วันนั้น ฉากที่พี่เฟิงลงมือที่หน้าวิลล่าตุงกง ปืนสองกระบอกอยู่ในมือ เพิ่งไม่ถึงหนึ่งวินาทีก็กลายเป็นก้อนขยะสองก้อน เป็นพี่พี่ทำได้ ไหมล่ะ?” หวู่เหวินโป๊พูดอย่างอิจฉาเล็กๆ

“ได้!” หวู่เหวินเซี่ยนเชิดคอแข็ง พูดแทบจะไม่คิดเลย เธอไม่ ยอมโดนหมู่เหวินโป๊ดูถูกหรอก ต่อให้ทำไม่ได้ก็ต้องบอกได้

“ได้กับผีน่ะสิ พี่ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าความสามารถพี่น่ะแค่ไหน นะ” หวเหวินโป๊ยิ้มหยัน ไม่ไว้หน้าหมู่เหวินเซี่ยนสักนิด ถึงหมู่เห วินเซียนจะฝึกฝนอยู่ที่มหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ตั้งแต่เด็ก แต่ มือหมู่เหวินเซียน ในตอนนี้ยังเป็นระดับต้นอ้านจึงแค่นั้นเอง

คนระดับต้นอ้านจึงอยากจะขปืนสองกระบอกเป็นก้อนขยะ ในพริบตา เรียกได้ว่ายากซะยิ่งกว่ายากอีก

“นาย…ต่อให้ตอนนี้ฉันทำไม่ได้ อนาคตก็ต้องทำได้อยู่ดี” หวู่ เหวินเซียนยังคงไม่ยอมแพ้ เธอมักรู้สึกว่า ตอนนั้นเงินเพิ่งใช้ ทริคหรือไม่ก็อาศัยแรง ใครถึงทำให้ปืนสองกระบอกกลายเป็น ก้อนขยะในพริบตาได้ อาศัยแค่แรงเขาคนเดียวไม่มีทางทำได้ อยู่แล้ว
“งั้นรอพี่ทำได้ก่อนค่อยว่ากันละกัน”

หวู่เหวิน ไป๋หัวเราะร่า ถึงหมู่เหวินเซียนจะเป็นอัจฉริยะที่หาได้ ยากคนหนึ่ง แต่จะทำได้แบบเงินเฟิง น่ากลัวต้องพยายามอีกสิบ กว่าปีเลยล่ะ

ลุงอิง ทำไมเมื่อกี้ลุงปล่อยหมอนั่นเข้ามาล่ะ?” เถียงหวู่เห วินโป๊ไม่ได้ หวู่เหวินเซียนเลยเบนสายตาไปไล่เบี้ยจอมยุทธ์วัย กลางคนแทน

ชื่อเต็มของจอมยุทธ์วัยกลางคนคือไม่อิง เป็นบอดี้การ์ดที่ มหาปรมาจารย์ด้านกระบี่จัดหามาให้เธอ

อัจฉริยะปรมาจารย์ด้านกระบือย่างเธอจะไปไหนมาไหน ทาง สำนักต้องจัดหาบอดี้การ์ดสักสองคนที่มีแดนสูงกว่าเธอมาอยู่ แล้ว

แดนวิทยายุทธ์ของตู้ให้อิงคือระดับกลางด้านจิ้ง และเพราะ ฝึกฝนด้านหลังกายในมาด้วย ทำให้ฝีมือที่แท้จริงของเขาเหนือ กว่าคนระดับกลางอ้านจิ้งเหมือนกันมากนัก ต่อให้เป็นระดับปลา ยอ้านจิ้งเขาก็สู้ไหว

เมื่อเธอให้ดูไห่อิงเฝ้าประตูไว้ ตามหลักแล้วเฉินเฟิงไม่น่าจะ มีโอกาสเข้ามานี่นา แต่เงินเฟิงกลับเข้ามาเดินเล่นในจัมโบ้เกือ หน้าตาเฉย

“คุณหนู คนเมื่อกี้ผมไม่ได้ปล่อยเข้ามานะครับ เขาเข้ามาเอง ต่างหาก” ให้อิงยิ้มขึ้นอย่างเหนื่อยใจ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ เข้าใจว่า เฉินเฟิงหลบหมัดเขาอย่างง่ายดายได้ยังไง ถึงเขาจะไข่แรงไม่ถึงหนึ่งในสิบ แต่ไม่ว่ายังไงเงินเฟิงไม่น่าจะหลบ ง่ายดายขนาดนั้นนี่นา

“เข้ามาเอง?” หวู่เหวินเซี่ยนอึ้ง พลางว่า: “ลุงหมายความว่า ลุงห้ามเขาไว้ไม่อยู่?”

“เอ่อ…ไม่ใช่ห้ามไม่อยู่ แต่ จะพูดยังไงดีล่ะ ผู้ชายคนเมื่อกี้ แปลกมาก..” ตู้ไห่อิงเล่าเหตุการณ์เมื่อกี้ให้ฟัง เพียงแต่อยู่ต่อ หน้าหวู่เหวินเซียน เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่า ตัวเองสู้เงินเฟิง ไม่ได้ ได้แต่บอกว่าตัวเองเผลอไป ถึงได้ให้เงินเพิ่งเข้ามาได้

พอได้ยินคำอธิบายของไห่อิง หมู่เหวินเซียนผงกหัวเล็กน้อย ที่แท้ดูไห่อิงเผลอเรอนี่เอง ถึงทำให้เงินเพิ่งเข้ามาได้ ไม่ใช่ว่า ฝีมือของเฉินเฟิงเก่งจนไม่อิงต้านทานไม่อยู่

“ลุงอิง ลุงว่าฉันกับหมอนั่น ใครเก่งกว่ากัน?” หวู่เหวินเซี่ยนอด ไม่ไหวถามออกไป

เห็นท่าทางจริงจังของหมู่เหวินเซียนแล้ว ไม่อิงรู้สึกเหงื่อตก เขามีหรือจะดูไม่ออกว่า หวู่เหวินเซียนจะแข่งกับเฉินเฟิงให้ได้ ถ้า เขากล้าบอกว่าหมู่เหวินเซียนเก่งกว่าเฉินเฟิง หวู่เหวินเซียนคง กลับหลังหันตามไปหาเรื่องเงินเฟิงทันทีแน่

“คุณหนู…เท่าที่ดูแล้วเนี่ย ฝีมือหมอนั่นเก่งกว่าคุณหนูนิด หน่อย” เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง ไม่อิงพูดอย่างอ้อมๆ ที่จริงแล้ว ดู จากฝีมือเฉินเฟิงเมื่อกี้ ต่อให้ตัวเขาเองไม่แน่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของ เฉินเฟิงได้ด้วย ส่วนหวู่เหวินเซียนยิ่งห่างไกลมากนัก

ถ้าไปหาเรื่องเงินเฟิงจริง เธอคงโดนเฉินเพิ่งห้อยหัวตบตีเอาตามใจแน่

แต่คำพูดนี้เขาพูดออกมาตรงๆ ไม่ได้หรอก ถ้าพูดตามตรง ออกมา ซึ่งทำให้หวี่เหวินเซี่ยนสูญเสียความมั่นใจแน่ ถ้าหนัก กว่านั้นอาจทําให้กำลังใจการฝึกยุทธของหมู่เหวินเซียน โดนผลก ระทบไปด้วย

น้ำเสียงนุ่มนวลของไห่อิง หมู่เหวินเซี่ยนฟังไม่ออก เธอได้ยิน แต่เพียงว่า ฝีมือเงินเฟิงเหนือกว่าเธอนิดหน่อย ถึงจะไม่ค่อย พอใจ แต่ก็ไม่ใช่รับไม่ได้

หวู่เหวินเซี่ยนเบนสายตาไปทางหมู่เหวินโป๊อีก เธอพูดอย่าง เย่อหยิ่งว่า:

“หมู่เหวินโป๊ ได้ยินหรือยัง? หมอนั่นแค่เก่งกว่าพี่สาวนายนิด หน่อยเอง ขอแค่พี่สาวนายพยายามฝึกอีกหน่อย ก็จะจับหมอนั่น มาห้อยโหนได้ตามใจ นายมีเวลาไปเอาใจหมอนั่น เอาเวลามา เอาใจพี่สาวคนนี้ดีกว่านะ