บทที่ 462 ไม่เปิด พังมันทิ้ง

ตอนที่เงินเพิ่งเดินมาถึงตรงหน้า หัวใจของหวู่เหวินโป๊ หยุดเต้น ในทันที!!

จากนั้น ตัวของเขาแข็งที่อไปหมด ขาทั้งสองข้างอ่อนแรง

ความหวาดกลัว ความรู้สึกไม่ปลอดภัย…….

รวมถึงความไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก

“พี่เปียว นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

ในที่สุด หมู่เหวินโป๊ทนไม่ไหวแล้ว เขาพยายามอดกลั้นความ หวาดกลัวในใจ พูดออกไปด้วยเสียงแหบพร่า

ทว่าหวังเปียว ยังคงไม่ตอบคําถามของเขา หวังเปียวในเวลานี้ ไม่กล้าตอบ

เขากลัวเป็นอย่างมาก ถ้าตนพูดผิดไปแค่คำพูดเดียว ทำให้ เฉินเฟิงโมโห แล้วตนคงต้องตาย

เวลานี้ มีเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น ที่จะเป็นตัวเลือกที่ดี ที่สุด!

“พี่ครับ พี่พูดอะไรสักหน่อย! ”

ด้านหลัง หวังทาวพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวายใจ เขาคิดไม่ตก ทําไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ หวังเปียวเอาปืนไปด้วยถึงสามกระบอก

เป็นปืนที่มีกระสุนจริงๆ

ไม่ใช้ปืนของเล่น!

สุดท้าย มือของหวังเปียว กลับขาด และในเวลานี้ แม้แต่คำพูดสักคำยังไม่กล้าพูด

“นายทําได้ยังไง?”

เวลานี้ หวู่เหวินโป๊มองไปที่เฉินเฟิงอีกครั้งแล้วพูดด้วยเสียง แหบพร่า ถึงแม้ความจริงตรงหน้ายากที่จะเชื่อ แต่เขาต้อง ยอมรับ

หวังเปียว แพ้แล้วจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้นเขายังแพ้ก่อนที่จะจับตัวเฉินเฟิงได้ทั้งๆ ที่มีปืนใน มือถึงสามกระบอก

เฉินเพิ่งคลายยิ้มบางๆ เขาไม่ได้ตอบคำถามหวู่เหวินโป๊ แต่ กลับเดินมาตรงหน้าอีกหนึ่งก้าว

“แก……แกจะทำอะไร?! ”

ก้าวนี้ ทำให้หมู่เหวินโป๊ตกใจจนเลิกลักไปหมด

“ฉันจะบอกอะไรให้แกฟัง พ่อของฉันคือหมู่เหวินเฉิงยิง เขาคือ ประธานของเฉิงยิงกรุ๊ป มูลค่าในตัวของเขาสูงถึงหมื่นล้าน ใน เมืองจงไห่ทั้งแวดวงมาเฟียและด้านถูกกฎหมาย ไม่มีใครกล้าไม่ ให้เกียรติพ่อของฉัน ถ้าแกกล้าทำอะไรฉันแม้แต่ปลายเล็บ พ่อของฉันไม่มีวันปล่อยแกไปแน่!

“หรอ?” เฉินเฟิงกระตุกยิ้มมุมปาก หมู่เหวินเฉิงยิง ฟังดูแล้ว เป็นคนที่สุดยอดมาก แต่ใช่ว่าเขาไม่เคยยุ่งกับคนระดับหมู่เหวิน

เจ๋งยิ่ง “ใช่ๆๆ! พ่อของฉันเก่งมาก” เมื่อเห็นเฉินเฟิงมีท่าทีเหมือน ตกใจ หวู่เหวินโป๊จึงรีบพยักหน้าเหมือนลูกไก่

“เพื่อน มีอะไรเราพูดกันดีๆ อย่าลงไม้ลงมือเลย ระหว่างพวก เรา มีเรื่องเข้าใจผิดกัน แต่เรื่องเข้าใจผิดพวกนี้ ยังไม่ถึงขั้นที่ไม่ สามารถจัดการได้………. หมู่เหวินโป๊เอ่ยปากอธิบาย เขา พยายามทำให้อารมณ์ของตนเองสงบลงมา จากสถานการณ์ เบื้องต้น ฝีมือของเฉินเฟิง เก่งจนขั้นที่เขาไม่สามารถคาดเดาได้

แม้แต่นักฆ่าที่พกปืนไปแล้ว ยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้ อธิบายได้เพียงแค่ข้อเดียว เฉินเฟิง คือจอมยุทธ์ในตำนานที่ถูก พูดถึง!

เรื่องที่เกี่ยวข้องกับจอมยุทธ์ เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถ จัดการได้ ต้องดูหวู่เหวินเฉิงยิ่ง

“แกพูดถูก พวกเรามีเรื่องเข้าใจผิดกัน และมันก็ไม่ถึงขั้นที่ไม่ สามารถจัดการได้” จู่ๆเฉินเฟิงก็สำรวมท่าทีของเขา ความเป็น จริง เขาไม่ได้คิดจะทำอะไรหวี่เหวินโป๊ตั้งแต่ก่อนที่จะมาที่นี่อยู่ แล้ว

ไม่ได้เป็นเพราะกลัวหมู่เหวิน โป
แต่เป็นเพราะ หวู่เหวินไปไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเขามากมาย ถ้า จะบอกว่าสิ่งที่ทำผิดต่อเขาก็คือ หมู่เหวินโปรถคันใหม่ของ เขาฟังเท่านั้น ส่วนเรื่องนักฆ่าของหมู่เหวินโป๊ในตอนหลัง ไม่ได้ ส่งผลกระทบอะไรต่อเขาแม้แต่น้อย

ให้เขาฆ่าหวู่เหวินโป๊ หรือทำให้เขาพิการเพราะสาเหตุนี้…….

มันคงจะเกินไปหน่อย

แต่ว่า สิ่งที่ควรสั่งสอน ก็ควรที่จะสั่งสอน

“รถของพวกเรา แกเป็นคนทำพังใช่ไหม” เฉินเฟิงถามเสียง

เรียบ

“ใช่…ใช่ฉันเป็นคนทำพังเอง” ถูกเฉินเฟิงถามคำถามนี้ หน้าผากของหวู่เหวินโป๊มีเหงื่อไหลออกมา ในเวลาเดียวเขาก็ รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็น

เพราะเขาดูถูกคน

ครั้งแรกที่เห็นเป็นเฟิงขับรถออดี้ A6 ดังนั้นเขาจึงคิดอยากจะ แย่งที่จอดรถของเฉินเฟิง สุดท้ายไม่เพียงแต่ไม่สามารถแย่งที่ จอดรถของเขาได้ แต่ยังถูกเฉินเฟิงตบอย่างแรงอีกหลายที่

หลังจากถูกเฉินเฟิงตบ ถ้าเขารู้ตัวสักหน่อย ก็คงไม่คิดเล็กคิด น้อยกับเฉินเฟิงแล้ว เรื่องก็คงจบแค่นั้น แต่เขากลับถูกความแค้น งดา พังรถของเฉินเฟิง

พังรถของเฉินเฟิงไปแล้วยังไม่พอใจ เขาจ้างนักฆ่า พาเงินเฟ้ งมาที่บ้าน
พูดได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเขาเป็นต้นเหตุ

“พี่ใหญ่คนนี้ครับ ผม…ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษด้วย ขอโทษด้วยนะครับ! ”

“ผมไม่ควรไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! ”

“ผมไม่ควรดูถูกคน!

“เพียะ”

ขณะที่พูด หวู่เหวินโป๊ตบหน้าตนเอง

ภาพนี้ ทำให้คนที่อยู่ด้านหลังอย่างหวังทาวและหลิวเถียนพ วกเขาตกใจไม่น้อย พวกเขาเคยเห็นเสียที่ไหน หมู่เหวินโป๊ที่มีชื่อ เสียงเรื่องกร่างไปทั่วทั้งเมืองจงได้ พูดกับคนอื่นด้วยท่าที อ่อนน้อมแบบนี้

เมื่อเห็นหวู่เหวินโป๊จะตบหน้าตนเองอีก เฉินเฟิงจึงพูดเสียง เรียบ” “พอได้แล้ว ไม่ต้องมาแสร้งทำต่อหน้าฉันหรอก”

“ฉันมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อดูนายแสแสร้งแกล้งทำ เมื่อได้ฟังเช่นนี้ หวู่เหวินโป๊หยุดตบตนเองทันที

“พี่ใหญ่ ความหมายของพี่คือ…… หมู่เหวินโป๊มองไปที่เฉินเพื่ งอย่างลองเชิง เริ่มแรกเดิมดี ตอนที่เฉินเฟิงปรากฏตัวมานั้น เขา นึกว่าเงินเฟิงมาที่นี่เพื่อฆ่าเขา แต่ว่าดูจากตอนนี้ เฉินเฟิงมา เพราะจุดประสงค์อื่น

“รถคันนั้นของฉัน คงถูกนายพังไปฟรีๆไม่ได้รึเปล่า” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ

หวู่เหวิน โป้ฉลาดขึ้นมาทันที เขารีบพูด “พี่ใหญ่ ผมสั่งให้คน ไปเอารถคันใหม่มาให้พี่ตอนนี้เลยครับ”

“อีกเรื่องหนึ่ง เพื่อที่จะความขอโทษต่อพี่ใหญ่ รถแลมโบกินี่ ของผม ตั้งแต่ตอนนี้ เป็นของพี่ใหญ่ครับ

หวู่เหวินโป๊พูด แล้วหยิบกุญแจรถบนโต๊ะยื่นให้กับเฉินเฟิง เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ : “หลี่เล่อ”

“มีอะไรรึเปล่าครับ พี่เฟิง?” หลี่เล่อเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน เขา เดินไปตรงหน้าเงินเฟิง

“แลมโบกินี่ ขับเป็นไหม?” เฉินเพิ่งยิ้มแล้วเอ่ยถาม

เมื่อได้ยินเฉินเฟิงถามคำถามแบบนี้ หลี่เล่อนิ่งค้างไปครู่หนึ่ง

ก่อน จากนั้นก็รีบพยักหน้าด้วยความดีใจ : “ครับเป็นครับ!

รถยนต์แลมโบกินของหวู่เหวินโป๊ เป็นรถยนต์รุ่นท็อปลิมิเต็ด อิดิชั่นของประเทศ ราคาประมาณสิบล้านหยวน

“ถ้าขับเป็นก็ไปเอากุญแจมา ตั้งแต่ตอนนี้ รถแลมโบกินี่คันนี้ เป็นของนาย” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ รถยนต์แลมโบกินี่คันนี้ของ หมู่เหวินโป๊ เป็นการตอบแทนที่วันนี้หลี่เล่อถูกตบ และเป็นรางวัล ให้กับหลี่เล่อที่คอยติดตามเขามานาน

หลี่เล่อได้ฟัง สีหน้ากระวนกระวายทันที “พี่เฟิง เอ่อ…….แบบ นี้ไม่ได้ครับ มันแพงเกินไป…..
“ไม่ขับ ก็พังมันซะ” เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวู่เหวิน โป้ดวงตาเบิกกว้าง คล้ายกับไม่ อยากจะเชื่อว่าเงินเฟิงจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา นี่มันเป็นรถยนต์ แลมโบกินมูลค่าสิบล้านหยวนเชียวนะ นายบอกว่าจะฟังก็ยัง ง่ายๆแบบนี้เลย? ต่อให้เอาให้คนอื่นแล้วเขาไม่เอานายก็ สามารถเอาไปขายใต้หน้

“พัง?”

มุมปากของหลี่เล่อกระตุกอย่างบ้าคลั่ง ถ้าคนอื่นพูดค่านี้ เขา ไม่สงสัยแม้แต่น้อยว่าคนนั้นกำลังพูดโว แต่คำพูดนี้ออกมาจาก ปากเฉินเฟิง เขากลับไม่สงสัย

ถ้าวันนี้เขาไม่รับรถแลมโบกินี่คันนี้ เฉินเฟิงคงพังมันเดี๋ยวนี้

แน่ๆ

“ครับ พี่เฟิง รถยนต์คันนี้ ผมขับครับ! ”

สุดท้าย หลี่เล่อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รับกุญแจรถมาจากมือ ของหวู่เหวินโป๊