บทที่ 461 เซอร์ไพรส์ไหม ประหลาดใจรึเปล่า

“มานี่สิ คืนนี้พวกเราต้องเอาไอ้เหี้ยนี่มาเป็นที่ระบายอารมณ์ ใบหน้าของหวู่เหวินโป๊มีรอยยิ้มเหี้ยมโหด ราวกับว่าความเป็น ความตายของเฉินเฟิงอยู่ในมือของเขา

“ครับ คุณชาย โป! ”

หวังทาววางสายด้วยความดีใจ เขารีบบอกข่าวนี้ให้กับหลว เขียนและลูกน้องของตนอีกสองคนทันที

หลังจากที่ทั้งสองได้ฟังก็รู้สึกดีใจ

“พี่ทาวลูกพี่ลูกน้องของพี่เก่งมากเลย ออกไปไม่ถึงหนึ่ง ชั่วโมง เอาตัวไอ้เหี้ยนั่นกลับมาได้แล้ว”

“หึ ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นถึงนักฆ่ามืออาชีพ สำหรับคน ธรรมดาแบบนั้น จับไม่ได้ ถึงแปลก” หวังทาวพูดอย่างได้ใจ เมื่อสองชั่วโมงก่อน หลังจากที่เขาและหมู่เหวินโป๊ออกไปจาก โรงรถชั้นใต้ดิน หมู่เฉลินไปหาคนมาฆ่าเงินเฟิงทันที

แต่ถามคนที่อยู่ในวงการหลายต่อหลายคน หลังจากที่ฝ่ายนั้น ได้ยินชื่อของเฉินเฟิง พวกเขาไม่สามารถรับปากได้ว่าจะจัดการ เฉินเฟิงได้ เพราะเงินเฟิงต่อสู้เก่งมาก แม้แต่หวังทาวนักชกมวย อันดับหนึ่งที่มีชื่อเสียงยังแพ้ราบคาบ นักเลงทั่วไปต่อให้ไปเยอะ แค่ไหน ก็เปล่าประโยชน์

ไม่แน่ ในทางกลับกันอาจจะทำให้มีปัญหากับเงินเฟิงก็ได้
สำหรับเรื่องนี้ ทําให้หมู่เหวินโป๊ โมโหเป็นอย่างมาก สุดท้าย หวังทางจึงนึกถึงลูกพี่ลูกน้องที่เป็นนักฆ่าที่อยู่แถบ ชายแดน หวังเปียว

หลายวันมานี้ หวังเปียวอยู่ที่เมืองจงไม่พอดี การให้หวังเชียว ลงมือ สามารถมั่นใจเต็มร้อยว่าไม่พลาดแน่

เพราะถึงอย่างไร แม้แต่ผู้นำของกองกำลังที่อยู่ตรงชายแดน หวังเปียวยังสามารถลอบฆ่าได้ ดังนั้นอย่าได้พูดถึงคนกระจอกๆ ที่มีฝีมือติดตัวเล็กน้อย

เมื่อมีหวังทาวคอยติดต่อให้ หมู่เหวินโป๊และหวังเปียวจึง ติดต่อกันได้อย่างรวดเร็ว

ดังนั้นจึงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง หวังเปียวก็ไปถึงคฤหาสน์

พร้อมทั้งซุ่มโจมตีเฉินเฟิงที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน

“พอได้แล้ว ไปกันเถอะ ตอนนี้ฉันแทบจะทนรอเห็นไอ้เหี้ยนั่น คุกเข่าขอร้องพวกเราไม่ไหวแล้ว” หวังทาวพูดด้วยสีหน้าที่ เหี้ยมโหดและมีความสุข

ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที พวกเขาทั้งสี่คนก็มาถึงวิลล่าตุงกง

บนโซฟาหนังตรงระเบียงของวิลล่า หมู่เหวินโป๊นั่งนิ่งพร้อมกับ สวมชุดคลุมอาบน้ำ

ในมือของเขาถือไวน์ลาฟิตเอาไว้ เขามองออกไปนอกวิลล่า นัยน์ตาคู่นั้น เปล่งประกายไปด้วยความสุข
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาของหมู่เหวินโป๊ มีแสงไฟแสบ ตาส่องเข้ามาจากด้านนอกที่ไกลห่าง

“มากันแล้วหรอ?”

หัวใจของหวู่เหวินโป๊กระตุกเล็กน้อย เขาแสยะยิ้มแล้วเงย หน้าขึ้น ดื่มไวน์แดงในมือจนหมดแก้ว จากนั้นค่อยๆเหยียดตัว ลุกขึ้น

เดินออกไปจากวิลล่า

รถยนต์ยี่ห้อแลนด์โลเวอร์ขับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายจอดลงตรงประตูทางเข้าวิลล่า

“คุณชายโป๊! ”

หวังทาวและหลิวเถียนเดินลงมาจากรถ พวกเขาร้องเรียกด้วย

ความเคารพ

เมื่อเห็นว่าคนที่มาคือพวกหวังขาว หมู่เหวินโป๊รู้สึกผิดหวังเล็ก น้อย แต่เขายังคงหลายยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้น : “นั่งกันก่อนเถอะ อีกไม่นานคงเอาตัวมันมาแล้ว”

“ครับ คุณชายโป้”

หวังทาวพยักหน้า แล้วนั่งลงบนโซฟา

หลิวเถียนราวกับเป็นปลาหมึก เธอหยิบเข้าไปใกล้หมู่เหวินโป๊ ขณะที่กำลังจะหยอกล้อหวี่เหวินโป๊ กลับได้กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้ง มาจากตัวหวู่เหวินโป๊
สีหน้าของหลิวเตียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึง เธอเพิ่ง ออกไปแค่ไม่นาน ก็มีผู้หญิงขึ้นไปนอนกับหมู่เหวินโป๊แล้ว

ถึงแม้เธอจะไม่พอใจกับการกระทำของหวู่เหวิน โป๊ แต่หลว เถียมกลับไม่กล้าแสดงสีหน้าออกมาแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน เธอยิ้มแล้วถามด้วยความเป็นห่วง : “พี่โป บาดแผลของพี่เป็น อะไรมากไหมคะ?”

“ไม่เป็นอะไร”

หวู่เหวินโป๊ผายมือขึ้น

“คุณชายโป๊ ลูกพี่ลูกน้องของผมเขาบอกว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ ครับ?” เวลานี้ หวังทาวอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา ถึงแม้หวเหวินโป๊ บอกว่าหวังเปียวจับตัวเฉินเฟิงได้แล้ว แต่เขายังคงไม่สบายใจ “ไม่ได้บอก ลูกพี่ลูกนายของนายแค่บอกว่าจับตัวเฉินเพิ่งได้

แล้ว แต่จะมาเมื่อไหร่นั้น เขาไม่ได้บอก

หวู่เหวินโป๊เดินไปที่โต๊ะ แล้วเทไวน์ให้ตนเอง

“น่าจะใกล้มาถึงแล้ว คฤหาสน์อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ยิ่งไปกว่า นั้น วันนี้พวกลูกพี่ลูกน้องของนายพกปืนไปสามกระบอก จับตัว ไอ้เหี้ยนั้น น่าจะใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที” หวังทาวพูดด้วยสีหน้า สบายๆ ชายฉกรรจ์ชุดดำสองคนที่อยู่กับหวังเปียว ล้วนเป็นนัก ฆ่าที่มีชื่อเสียงในวงการ นักฆ่าทั้งสามคนร่วมมือกัน ถ้ายังไม่ สามารถจับตัวไอ้คนเหี้ยที่ไม่มีอาวุธได้ โลกนี้ก็คงอุกอาจเกินไป แล้ว
“ไม่รับ ตอนนี้พวกเราควรจะคิดให้ดี รอให้ไอ้เหี้ยนั้นมาถึง พวกเราควรจะจัดการมันอย่างไรดี” หวู่เหวินโป๊จิบไวน์แดง คลายยิ้มบางๆแล้วพูดขึ้น

ที่เขาเรียกพวกหวังทาวมานั้น มีจุดประสงค์ที่ง่ายมาก ก็คือ อยากให้ทุกคนระดมความคิดว่าจะจัดการเงินเฟิงอย่างไรดี มัน ถึงจะสะใจเสียหน่อย

“ขาทั้งสองข้างของมันให้หัก ปล่อยให้มันคลานเข่าอยู่บน พื้นแล้วร้องเหมือนหมา! “แววตาของหวังทาวฉายความ เหี้ยมโหด

“ได้” หวู่เหวินโปคลายยิ้มบางๆ เห็นได้ชัดว่าพอใจกับข้อ เสนอของหวังทาว

“มาถึงแล้ว! ”

เวลานี้ มีแสงไฟส่องมาที่ประตูใหญ่ของวิลล่า หวังทาวลุกขึ้น ด้วยความดีใจ

“เป็นรถของหวังเปียวหรอ?” หวู่เหวินโป๊ตื่นเต้น รีบลุกขึ้น

“รถของลูกพี่ลูกน้องของผมครับ” หวังทาวพยักหน้า

“ไป ให้ฉันไปต้อนรับไอ้เหี้ยนี่หน่อย

หวู่เหวินโป๊เผยมือ สีหน้าของเขาดูมีความสุขเป็นอย่างมาก จากนั้นพวกเขาทั้งห้าคนก็เดินออกไปพร้อมกัน รถยนต์ยี่ห้อบิวอิคก์จอดตรงหน้าประตูวิลล่า
เสียงดัง ม ประตูถูกเปิดออก

เงินเฟิงลงมาจากรถ ตามด้วยหลี่เล่อ

“ไอ้ชาติหมา เซอร์ไพรส์ไหม ประหลาดใจรึเปล่า?” หวู่เหวิน โปเกินไปด้านหน้าด้วยสีหน้ามีความสุข เขาเตรียมตัวไปเยาะ เย้ยเงินเฟิง

” เซอร์ไพรสไหม ประหลาดใจรึเปล่า?”

เฉินเฟิงมองไปที่หวู่เหวินโป๊ด้วยสีหน้าแปลกๆ “หมู่เหวินโป๊ คำพูดนี้ฉันควรเป็นฝ่ายถามแกมากกว่า”

“แกหมายความว่าอะไร?” หวเหวินโป๊นิ่งค้างไปครู่หนึ่ง ม่านตาของเขาหดเล็ก

เขามัวแต่ดีใจ จนลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดไป เฉินเฟิงยืนอยู่ตรง

หน้าเขาโดยที่ไม่เป็นอะไรเลย อีกทั้งสีหน้าของเขายังนิ่งมาก

นี่ไม่ใช่ท่าทีของคนที่ถูกจับตัวควรมี หลังจากคิดได้ หวู่เหวินโป๊อดไม่ได้ที่จะหันไปมองหวังเปียว

แต่สิ่งที่เขาเห็น กลับทำให้หนังหัวของเขาชาไปหมด เหงื่อไหล ลงมาไม่หยุด!

แขนของหวังเปียว ขาดแล้ว!

อาศัยแสงไฟ สามารถมองเห็นเส้นเอ็นกระดูกสีขาวและเลือดสี แดงเข้ม!

สิ่งที่น่าแปลกกว่านั้นก็คือ หลังจากหวังเปียวลงจากรถ เขายืนอยู่ข้างๆ โดยที่ไม่พูดอะไร อีกทั้งยังไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น เวลานี้ ไม่เพียงแต่หวู่เหวินโป๊สังเกตเห็นความผิดปกติ หลิวเถียนที่ยืนอยู่ด้านหลังหมู่เหวินไปเองก็สังเกตเห็นสิ่งผิด ปกติ

พวกเขาเบิกตาโต ราวกับเห็นผี สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่ อยากจะเชื่อ

“เซอร์ไพรส์ไหม ประหลาดใจรึเปล่า?”

เวลานี้ เฉินเฟิงหรี่ตาลง เขายิ้มแล้วพูดขึ้น

“นี่………..เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

หมู่เหวินโปเหมือนลูกแกะที่หลงเข้าไปอยู่ในปากเสือ สีหน้า ของเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายทำตัวไม่ถูก แม้แต่เสียง ที่พูดออกมา ยังติดอ่าง

เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ตอนที่หวังเปียว โทรศัพท์มาหาเขา ไม่ได้ พูดแบบนี้!

โลกผิดแปลกไป หรือว่าเขาตาฝาดกันแน่?

“ฉัน”

“ฉับ”

สิ่งที่ตอบกลับหวู่เหวิน โป้ คือเสียงเดินของเฉินเฟิง
“กลัก”

ยิ่งเงินเพิ่งเดินมาใกล้เท่าไหร่ หัวใจของหวเหวินโป๊ก็ยิ่งเต้น เร็วเท่านั้น เหมือนกลองที่ถูกตีในสงคราม ไม่สามารถควบคุมได้