บทที่ 459 เอาคนมาส่ง

“เดี๋ยวแกก็รู้เอง” เฉินเฟิงตอบกลับแบบปกติ ความจริงแล้ว ความสามารถพลังที่แท้จริงของเขานั้น ไม่ต้องใช้พลังภายใน อะไรมากมายก็สามารถทำได้ก่อนที่ชายกำยำที่คลุมหน้าอยู่ที่ถือ ปืน ควบคุมชาย ที่คลุมหน้าอยู่ แต่เขาไม่ได้ทำเช่นนั้น เพราะว่า เขารู้ ชายกำยำที่คลุมหน้าอยู่นั้น ก็แค่เป็นหมาที่หมู่เห วินโป๊ใช้ให้มาทำงานเท่านั้นเอง

ถ้ามัวแต่ไปควบคุมชายกว่าที่คลุมหน้าเอาไว้ วันต่อไป ก็จะ มีชายกำยำที่คลุมหน้ามาหาทุกๆ วัน

ถึงแม้ว่าจะไม่สร้างความรู้สึก โดนคุกคามกับเขา แต่มันก็

เป็นการเสียพลังภายในของเขาเช่นกัน

เพื่อจัดการให้สิ้นซาก เฉินเฟิงถึงได้ตัดสินใจขึ้นรถกับชาย กว่าที่คลุมหน้าพวกนี้ อย่างเชื่อฟัง

เพราะเชื่อว่าเดี๋ยวหวู่เหวินโป๊ก็จะมาหาเขา ต้องเซอร์ไพรส์ มากๆ แน่

“คุณชายโป๊ จับตัวคนมาได้แล้ว คุณบอกสถานที่มาได้เลย ผม จะรีบเอาตัวไปส่งให้คุณทันที

ชายกำยำที่คลุมหน้ามองมาที่เฉินเฟิงแวบหนึ่ง แล้วเห็นว่า เฉินเฟิงนั่งอยู่ตรงกลางเบาะด้านหลังโดยไม่ขยับสักนิด เขาถึง ได้เก็บปืนลง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อต่อสายไปหาหมู่เหวิน
เมื่อครู่หวู่เหวินโป๊ออกคำสั่งให้เขา ให้ไว้ชีวิตไว้ เขาต้องการ

จัดการเงินเฟิงด้วยความโหดร้าย ให้เงินเฟิงเหมือนตายทั้งเป็น ถ้าไม่ใช่คำสั่งของหวู่เหวินโป๊ ตอนที่เขาเห็นเฉินเฟิงในตอน แรกนั้น ก็คงจัดการฆ่าเฉินเฟิงทิ้งไปแล้ว

“พี่เปียวสถิตินี้มันเร็วมากเลยนะ!”

ปลายสาย หวู่เหวินโป๊เพิ่งจะจัดการดาราตัวประกอบที่อยู่ใต้ ร่างกายเขาไปยกหนึ่งอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน ตอนนี้กำลังสูบบุหรี่ อยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเปียว ถึงกลับยิ้มอย่างดีใจ “ฉันอยู่ที่ วิลล่าตุงกง แกเอามันมาที่นี่ !!

“ได้ครับ คุณชายโป๊!

หวังเปียวตอบตกลงอย่างสุขุม จากนั้นก็กดวางสาย “พี่เปียว คุณชาย โปคิดจะจัดการไอ้เด็กนี้ยังไง?

หลังจากที่หวังเปียววางสายแล้ว ชายกำยำที่อยู่ด้านหลังก็ ถามอย่างสงสัย

“ฉันรู้สึกว่า เป็นไปได้มากที่มั่นคง โดนคุณชายโป๊ทุบจนแหลก เป็นเศษก่อน จากนั้นก็คงเอาไปให้หมากิน” ชายกำยาที่คลุม หน้าอยู่พูดเสียงเย็นยะเยือก

“จัดการไอ้เด็กนี้แล้วยังไง?” หวังเปียวยิ้มอย่างถากถาง แล้ว เอ่ยปากถาม “ต้องดูอารมณ์ของคุณชายโป๊ ถ้าเขาอารมณ์ดีบางทีก็แค่เอาไอ้เด็กนี้ทุบให้แหลก จากนั้นก็เอาไปให้หมากิน”

“ถ้าคุณขายโป้อารมณ์ไม่ดีล่ะ งั้นทั้งตระกูลของไอ้เด็กนี้ คืนนี้ ก็ไม่รอดทั้งตระกูล!”

คำพูดประโยคสุดท้าย หวังเปียวหัวเราะอย่างเย็นชาออกมา ให้ หลังจากพูดประโยคนี้ออกมาแล้ว ภายในรถนักธุรกิจสีดำ ก็ มีแต่บรรยากาศความเย็นยะเยือกแผ่ไปทั่ว

ชายก่าย่าชุดตาที่คลุมหน้าอยู่ ขนาดนั่งอยู่ด้านหน้าพร้อมคน ขับรถ ยังทําตัวสั่นเทาตามไปด้วย

พวกเขาเข้าใจดีว่า หวังเปียวจริงจัง ไม่ได้พูดเล่น มีความเป็น ไปได้อย่างมากว่าหมู่เหวินโป๊ คงต้องฟาดงวงฟาดงาใส่กับ ครอบครัวของเฉินเฟิงกับหลเล่อแน่นอน

คําพูดที่พูดว่าทําลายคนในครอบครัว ฟังไปฟังมาก็ดีนะ!

ทว่าหลี่เล่อในเวลานี้ เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเปียวทำให้ ตกใจจนหน้าซีดเผือด เขาไม่คิดเลยว่า หวู่เหวินโป๊จะโหดร้าย ทารุณได้ถึงเพียงนี้ ขนาดครอบครัวของเขาก็ยังไม่เว้น

ท่ามกลางความหวาดกลัว หลี่เล่อได้แต่กัดฟัน นัยน์ตาฉาย อาการตัดสินใจบางอย่างได้

เขาไม่สามารถนั่งรอความตายต่อไปได้ ถ้าให้ไอ้มือปืนชาย กายสามคนนี้เอาตัวเขากับเฉินเฟิงไปส่งถึงมือหมู่เหวินโป๊ทาง นั้นสำเร็จ งั้นเขาจะรอโอกาสแค่ตายกับตายเท่านั้น!

ขนาดคนในครอบครัวของเขาเอง เกรงว่าคืนนี้คงไม่เหลือชีวิตรอดแน่!

เขาต้องสู้ให้สุดชีวิต!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่เล่อเบนสายตาไปทางเฉินเฟิง ทำราวกับ ว่าต้องการให้เงินเพิ่งคิดไปในทางเดียวกันด้วย

ทว่าเฉินเฟิงที่มองหลี่เล่อกลับมาในเวลานี้ เมื่อเห็นว่าหลี่เล่อ ในเวลาสั้นๆ ในการตัดสินใจได้เช่นนี้ นัยน์ตาของเฉินเพิ่งฉาย ความชื่นชมออกมา

เขามองคนไม่ผิดจริงๆ หลี่เล่อคุ้มค่าให้เขาอบรมสั่งสอนจริงๆ

ถึงแม้ว่าการแสดงออกของหลี่เล่อ ในเวลาปกติมักทําให้คน รู้สึกอ่อนโยนสิ้นไร้ไม้ต่อ

แต่เมื่อเผชิญหน้าเรื่องหนักหนานั้น หลี่เล่อกลับฉายแววการ

ตัดสินใจความต้องการฆ่าออกมาทันที

สามารถใช้เวลาเพียงน้อยนิด ในการตัดสินใจสู้กับมือปืน ก่าย่าสามคนอย่างเอาเป็นเอาตาย จนแสดงให้เป็นปัญหาได้ว่า

หลี่เล่อไม่ใช่คนไม่ได้ความ

เวลาที่ต้องสู้ถวายหัว เขากล้า

สวม!

ในเวลานั้นเอง…

เสียงดังขึ้นในอากาศ เฉินเฟิงเริ่มลงมือแล้ว!

มือทั้งสองข้างของเขา ความเร็วดั่งสายฟ้าฟาด มันกระทบเข้าบริเวณข้อมือของชายชุดดำที่นั่งอยู่ด้านหลังสองคน

“แก..”

ชายชุดดำสีหน้าเปลี่ยนไป จิตใต้สำนึกวิตกกังวล

เสียงร้องตกใจยังไม่ทันจะออกจากปากพวกมันด้วยซ้ำ พลัน

ได้ยินเสียงกระดูกแตกละเอียดแทน

วินาทีต่อมา ชายชุดดำทั้งสองคนแผดเสียงกรีดร้องดังลั่น มือ ที่ถือปืนอยู่นั้น ลงไปกองกับพื้น ในเวลานั้นเอง

สาบ!

การลงมือต่อ เฉินเฟิงไม่ได้ปล่อยผ่านไป แถม ใช้สองมือ เปลี่ยนมีดแทน เหมือนภาพจินตนาการอยู่ในเงา วินาทีนั้นก็แทง ตรงกลางสําคอของชายก่าย่าของคนทันที

เสียงอื้ออึง ในสําคอของทั้งสองคนยังไม่ทันได้เปล่งเสียงออก มา ก็สลบเหมือดบนเก้าอี้ด้านหลังไปแล้ว

ทั้งหมดนี้ ดูแล้วสับสนมาก มันเกิดขึ้นแค่ชั่วพริบตาเดียว

ตั้งแต่ที่เฉินเฟิงลงมือ จนชายก่าย่าสลบเหมือดไปนั้น สอง วินาทียังไม่ถึงด้วยซ้ำ!

ในเวลานี้เอง หวังเปียวที่อยู่ด้านหน้ารู้สึกว่ามันมีอะไรผิด สังเกต

เหมือนรู้สึกตัวได้ หวังเปียวเลยหันตัวกลับมาพร้อมทั้งคว้าปืน
ผลลัพธ์คือ สิ่งที่ต้อนรับเขา เป็นปากกระบอกปืนสีดำ

“กล้าขยับนิดหน่อย แกตาย!”

เงินเฟิงใช้ปืนจ่อไปที่สมองของหวังเปียว พร้อมทั้งยิ้มแย้มให้ เขาด้วย

ไม่มีคำตอบใดๆ

หวังเปียวตัวเกร็งทันที มือค้างอยู่กลางอากาศ

เขาในเวลานี้ ขนาดจะสูดอากาศหายใจยังไม่กล้าเลย

ถึงแม้ว่าความเป็นความตายอยู่ตรงหน้า แต่ว่าสติปัญญาต่าง บอกเขาว่า ถ้าเขากล้าขยับนิดหน่อยก็ตาม เฉินเฟิงคงระเบิด สมองของเขาแน่

“พี่เฟิง…”

เสียงตกใจ หลี่เล่อกลืนน้ำลายลงคอ ดวงตาเต็มไปด้วยความ ไม่อยากจะเชื่อ

เมื่อครูเขา.. เห็นอะไรบ้างเหรอ?

ไม่ถึงสองวินาที ชาย หยิบปืนขึ้นมาขนาดโอกาสในการ ต่อสู้กลับยังไม่มีก็โดนเฉินเฟิงจัดการจนสลบเหมือดไปแล้ว?

ตอนนี้ เขาเพิ่งตัดสินใจเมื่อครู่ว่าหวังเปียวผู้ให้ความเป็น ความตายกับพวกเขา แต่กลับมาโดนเฉันเพิ่งเอาปืนจ่อหัวอยู่
หลี่เล่อได้แต่ขยี้ตาตนเอง จนน้ำตาไหลออกมา เขาถึงมั่นใจว่า เขาไม่ได้มองผิดไป เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อครู่ มันคือเรื่องจริง!

เงินเฟิงใช้เวลาไม่ถึงสองวินาที ก็ทำลายบรรยากาศจนเกิด เรื่องที่เปลี่ยนไปเป็นพลิกฝ่ามือ!

เงินเฟิงเป็นคนหรือผีกันแน่?!

ในเวลาเดียวกัน ชายก่าย่าที่ขับรถอยู่มองมาที่กระจกหลัง เมื่อเห็นภาพในตัวรถ แล้วเห็นว่าเงินเฟิงเอาปืนมาจ่อหัวหวัง เปียวอยู่นั้น ในใจชายกำยาที่ขับรถอยู่ถึงกับตัวแข็งทันที

ขนาดมือ ยังตกใจจนไม่สามารถบังคับอาการสั่นเทาไว้ได้

อาการมือสั่นเทาทำให้ประสิทธิภาพในการคุมพวงมาลัยนั้น ไม่สามารถควบคุมไว้ได้ ด้านหลังรถยนต์เกิดเรื่องหวาดหวั่น รุนแรงเกิดขึ้น!

สอบ!

อาศัย โอกาสนี้ หวังเปียวขยับแล้ว!

แววตาของเขาเย็นยะเยือก เขาไม่ได้หยิบปืน แต่เอามือของ ตนเองเปลี่ยนเป็นมืด แล้วฟาดลงตรงคอหอยเงินเฟิงอย่างแรง

การเป็นนักฆ่ามืออาชีพขั้นสูงสุด การนั่งรอความตาย ไม่ใช่ สไตล์ของเขา!

เขาต้องคว้าโอกาส ทุกอย่างเขาสามารถคว้าโอกาสเอาไว้ได้ ภาพเช่นนี้ ที่อยู่ตรงหน้า
ถ้ามือ ทาทามิดของเขามันทําได้อย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเวลา ที่เงินเฟิงอยู่ในภวังค์ มันก็ทำให้เงินเฟิงถึงตายได้

ความคิดจินตนาการอันล้ำเลิศ

แต่ว่า ความเป็นจริงนั้นแสนเจ็บปวด ตอนที่หวังเปียวคิดว่ามือที่อยู่ในท่ามืดนั้นจะสับมาตรง คอหอยของเขาใต้นั้น เฉินเฟิงเกิดยิ้มให้แล้วเริ่มลงมือทันที

ท่ามกลางเงาพาดผ่าน ข้อมือของหวังเปียว ก็โดนเฉินเพิ่งคว้า

ไว้แทน

เหมือนมีคนมาคีบเอาไว้ มือของหวังเปียว หมดสิทธิ์ ขยับเขยื้อน!

“ดูเหมือนว่า แกสามารถจัดการฉันได้ มันก็เหมือนคิดเองเออ

เอง”

เฉินเพิ่งพูดไป พร้อมทั้งใช้พลังภายในอันรุนแรงทันที

เสียงดังชัด ตอนที่หวังเกี่ยวกำลังมองด้วยความหวาดกลัวอยู่ นั้น ข้อมือของเขา ก็ถูกเฉินเฟิงคืบจนแตกละเอียดไปแล้ว!

ไม่ผิดไปหรอก…

คืบจนแหลกนั่นแหละ

ถูกเฉินเฟิงกระท่า คืบจนแหลกละเอียด!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ