บทที่ 450 จำความรู้สึกไว้ให้ดี

“พีทาว!”

พอเห็นหวังทาวสิ้นฤทธิ์ในพริบตา สองคนด้านหลังหวังทาว ตกใจมาก ไม่คิดอะไรยกหมัดพุ่งหาเงินเฟิงทันที

เงินเฟิงยิ้มเย็น จับมือที่กำหมัดของหวังทาวบิดเล็กน้อย ใช้มือ เดียวยกหวังทาวขึ้น

จากนั้นก็ทําเหมือนโยนขยะทิ้งเขาโยนหวังทาวเบาๆไปชน หน้าสองคนนั้นอย่างจัง

หลังจากเสียงร้องโหยหวนสองเสียง ทั้งสองคนโดนกระแทก

ลอยไปล้มลงที่พื้นอย่างแรง

ทั้งหมดนี้เหมือนนาน แต่ที่จริงแล้ว ตั้งแต่หวังทาวลงมือ จนทั้ง สามคนล้มลงกับพื้น ใช้เวลาไม่ถึงห้าวินาทีเลย

สีหน้าหมู่เหวิน โป้ตะลึง พอเฉินเพิ่งเดินมาทางเขาด้วยสีหน้าได้ อารมณ์ อย่างแรกที่หมู่เหวินโป๊ คือถอยหลัง

ระหว่างถอยหลัง เขาก็มองเฉินเฟิงด้วยสายตาหวาดกลัว พลางว่า:

“แก…แกจะทําอะไร? แก….อย่าเข้ามานะ!”

เฉินเฟิงหลุดหัวเราะพรืด: “กลัวซะขนาดนี้เลย?” พอพูดคํานี้ออ หวี่เหวินโป๊หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งอายทั้งโกรธ ที่จริงเขาไม่ได้ขี้ขลาดเลย แทบจะเรียกได้ว่ากล้ามากด้วย เพราะมีตระกูลหวู่เหวินคอยเป็นกำลังสนับสนุน เขาแทบจะไม่ กลัวใครเลย ในจงให

แต่วันนี้กลับเจอเงินเฟิง ที่ไม่คิดเลยว่าจะมาไม้นี้

คนปกติเวลาทะเลาะกับเขา พอเห็นรถลัมโบร์กีนี่รุ่นลิมิเต็ดที่ ราคาเกือบสิบล้านของเขา จะคิดถึงฐานะของเขาก่อนว่าจะลงมือ ไหม

แต่เฉินเพิ่งกลับทำเหมือนไม่เห็นรถลัมโบร์กีนีของเขาเลย บอกลงมือก็ลงมือเลย!

ไม่มีสัญญาณเตือนเลยสักนิด! ตบเขาจนรับมือไม่ทัน

เดิมคิดว่า พอพวกหวังทาวสามคนมาจะช่วยเขากู้สถานการณ์ กลับมา แต่ไม่คิดเลยว่า หวังทาวที่มีชื่อเสียงในวงการอยู่บ้าง พอมาอยู่ต่อหน้าเฉินเพิ่งกลับเหมือนเศษกระดาษ รับมือไม่ไหว แม้แต่กระบวนท่าเดียวของเฉินเฟิง

นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

“พ่อฉันคือหวี่เหวินเฉินอิง!”

พอเห็นเฉินเพิ่งทำท่าก้าวเข้ามาอีกก้าว ศักดิ์ศรีเส้นสุดท้ายใน ใจหวเหวินโป๊ ขาดผึ้ง เขาแทบจะตะโกนคำพูดนี้ออกมา

เมื่อก่อนต่อให้ทะเลาะกับใคร เขาก็ไม่ยอมพูดว่าพ่อตัวเองคือหวู่เหวินเฉินอิง เพราะถ้าพูดออกมามันดูแหยมาก โดยเฉพาะ สําหรับคุณชายระดับสูงของจงให้อย่างเขา

เอะอะก็ ชื่อพ่อตัวเอง มันเป็นพฤติกรรมที่น่าขายหน้ามาก แต่วินาทีนี้เขาไม่สนอะไรแล้ว เขากลัวว่าถ้าไม่พูดชื่อหมู่เหวิน เฉินอิงออกไป เขาอาจจะไม่มีโอกาสพูดมันอีกเลย!

“หวู่เหวินเฉินอิง?” เฉินเพิ่งยิ้มมุมปากอย่างนึกขึ้น

“ใช่ใช่ใช่! หวู่เหวินเฉินอิง! พ่อฉันคือหมู่เหวินเฉินอิง! บริษัท อสังหาริมทรัพย์เหวินยังเป็นของบ้านฉันเอง!” พอเห็นเฉินเฟิง ตกใจกับชื่อหมู่เหวินเฉินอิง หมู่เหวินโดีใจขึ้นมาทันที

แต่สีหน้าดีใจอยู่ไม่กี่วินาที ก็ได้ยินเฉินเฟิงหัวเราะบอกว่า “ขอโทษนะ ฉันไม่รู้จักหมู่เหวินเฉินอิงอะไร”

“ไม่รู้จักหวู่เหวินเฉินอิง?!”

หวู่เหวิน โป้องก่อน เขามีสีหน้าเหลือเชื่อ ในจงไหนี่ยังมีคนไม่รู้ จักหมู่เหวินเฉินอิงพ่อเขาด้วย?

ไม่รู้จักหาเหวินเฉินอิงได้ งั้นบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหวินยิ่งน่า จะเคยได้ยินใช่ไหม?

สามารถมาร่วมงานวันเกิด ซึ่งถือได้ แสดงว่าเป็นเพิ่งมีฐานะ ทางสังคมในจงไห้อยู่ระดับหนึ่ง ในเมื่อมีฐานะ แล้วจะไม่เคยได้ ยินชื่อหมู่เหวินเฉินอิงที่เป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหวิน ยิงของจงให้ได้ยังไง?
“นาย…”

“ที่ฉันพูดเมื่อกี้นายไม่ได้ยินหรอ?” หวเหวินโป๊ยังอยาก อธิบายอีกสองสามคำ แต่โดนเฉันเพิ่งตัดบทอย่างเย็นชา

“ขอโทษเขาซะ!” เฉินเพิ่งหันไปมองหลี่เล่อหนึ่งที วันนี้อย่าว่า แต่หวู่เหวินโป๊เป็นลูกชายของหมู่เหวินเฉินอิงเลย ต่อให้เป็น ลูกชายคนใหญ่คนโตที่ไหน เขาก็ต้องขอโทษหลี่เล่อ นี่คือท่าที ของเฉินเฟิง!

“พี่เฟิง ถ้าไงช่างมันเถอะ…” ตอนหมู่เหวินโป๊กำลังลังเล หลี่ เล่อกลับเอ่ยปากเสียงแผ่วเบา เฉินเฟิงไม่รู้จักหมู่เหวินเฉินอิง แต่ เขารู้จัก บริษัทอสังหาริมทรัพย์เหวินยิ่งที่เป็นหนึ่งในสามบริษัท อสังหาริมทรัพย์ใหญ่ของจงได้ ก็คือบริษัทที่หมู่เหวินเฉินซึ่งเป็น หุ้นหลัก

ทรัพย์สินของหวู่เหวินเฉินอิงเขาไม่รู้ละเอียดนัก แต่โดย ประมาณการ น่าจะไม่ต่ำกว่าเจ็ดแปดหมื่นล้าน

ถ้าหวู่เหวินโป๊เป็นลูกชายของหมู่เหวินเฉินอิงจริง งั้นเขาคง โดนตบฟรีแน่ เผลอๆเขายังต้องภาวนาไม่ให้หวเหวินโป๊หาเรื่อง เขาด้วย

พอเห็นหลเล่อเริ่มหงอ หมู่เหวินโป๊ก็มีสีหน้าได้ใจ เฉินเฟิงไม่รู้ จักหมู่เหวินเฉินอิง หลี่เล่อดูจะรู้จักหมู่เหวินเฉินอิงแฮะ

ในตอนที่หวู่เหวิน โป๊คิดว่าเงินเฟิงน่าจะยอมรามือ เฉินเฟิงก ลับพูดอย่างเย็นชาขึ้นมาว่า “ช่างไม่ได้
“หลี่เล่อ พี่ถามนายค่าหนึ่ง วันนี้เขาตบหน้านายฉาดหนึ่ง นาย ทน พรุ่งนี้เขาจะฆ่านาย นายจะยังทนอีกไหม?”

“ผม…” พอโดนเฉินเพ่งมองอย่างเย็นชา หลี่เล่อสะอึก แต่ใน ใจกลับเริ่มครุ่นคิดตามคำถามของเฉินเพิ่ง

ถ้าวันนี้หมู่เหวินโป๊ตบหน้าเขาฉากหนึ่ง เขายอมทน โดยดี งั้น ครั้งหน้าถ้าเขาเจอหมู่เหวินโป๊อีก แล้วหวี่เหวินโป๊ลบหลู่เขา เป็น ไปได้มากว่าเขาจะยอมต่อไป

และพอเขายอมมากขึ้น หมู่เหวินโป๊จะยิ่งรังแกเขาหนักขึ้น บางที่วันหนึ่งหมู่เหวินโป๊อาจจะฆ่าเขาก็ไม่แน่

“ผมเข้าใจแล้ว พี่เฟิง!” หลี่เล่อกัดฟันตอบ สายตาแน่วแน่ขึ้น

มา เขาจะหงอไม่ได้! อย่างน้อยวันนี้เขาจะหงอไม่ได้เด็ดขาด!

“เพียะ”

ในตอนที่หมู่เหวิน โป๊กำลังคิดว่าหลี่เล่อเข้าใจอะไร ก็มีมือหนึ่ง ตบหน้าเขาฉาดใหญ่อย่างไม่ทันตั้งตัว

แก้มของหมู่เหวินโป๊เจ็บแสบขึ้นมาทันที ในใจยิ่งตกใจมากยิ่ง

ขึ้น

คนที่ตบเขาเมื่อกี้คือหลี่เล่อ

เขากล้าได้ยังไง?!

“เจี๊ยะ”

ไม่รอหมู่เหวินโคิดว่าหลี่เล่อเอาความกล้ามาจากไหน หลเลื่อยกมือขึ้นตบหน้าเขาให้อีกฉาก

ฉาดนี้ทำเอาหมู่เหวินไปหน้าหันล้มลงพื้น

“ไอ้เวรเอ้ย จะกร่างอีกไหม?!” หลี่เล่อถ่มน้ำลายใส่หน้าหมู่เห วินโป๊อย่างแรง ตบหวู่เหวินโป้ไปสองฉาดจะเกิดอะไรขึ้นเขาไม่รู้ สิ่งเดียวที่เขารู้คือ ตบสองฉาดนี้ทำให้เขาสะใจมาก

ก่อนนี้หวู่เหวินโป๊แย่งที่จอดรถเขา พอลงจากรถก็ตบเขาเอา ดื้อๆหนึ่งฉาด คงคิดไม่ถึงแน่ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

หวู่เหวินโป๊ที่โดนหลี่เล่อตบหน้าหันลงไปกองกับพื้นมีสีหน้า ตะลึงอึ้ง เขาไม่คิดเลยจริงๆ ว่าหลี่เล่อจะกล้าตบเขา

เงินเฟิงตบเขา เขารับได้ เพราะเขามองเบื้องหลังเฉินเฟิงไม่

ออก

แต่หลี่เล่อ เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง เป็น ไอ้กระจอกพวกที่แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่มีฐานะอะไร มัน ถือสิทธิ์อะไรมาตบเขา?

หวู่เหวิน โป้งุนงงสุดขีด

“สะใจไหม?” เฉินเฟิงยิ้มบาง หลี่เล่อไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง จริงๆ ถ้าหลี่เล่อวันนี้ไม่ยอมลงมือกับหมู่เหวินโป๊เพราะกลัวหมู่เห วินโป๊ งั้นชาตินี้หลี่เล่อก็ไม่มีวันได้รู้จักฐานะที่แท้จริงของเขาแล้ว

“สะใจ!” หลี่เล่อหัวเราะร่า ก่อนวันนี้เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่า วันหนึ่งเขาจะกล้าตบหน้าคุณชายร่ำรวยขั้นสุดอย่างหวู่เหวิน

โปสองจาด
จำความรู้สึกนี้ไว้ให้ดี” เฉินเพิ่งยิ้มน้อยๆ หลังจากวันนี้ เป็นต้นไป หลี่เล่อถึงเรียกได้ว่ามีสิทธิ์เข้าใกล้ฐานะที่แท้จริงของ

เขา