บทที่ 449 ตบจนกว่านายจะยอม

“งั้นฉันก็จะตบจนกว่านายจะขอโทษ!

เงินเฟิงยิ้มเย็น พูดจบปุ๊บ ดวงตาชายหนุ่มหดตัวอย่างไม่รู้ตัว จากนั้น โลกเบื้องหน้าก็เริ่มหมุนอย่างควบคุมไม่ได้

“เพียะ”

เฉินเฟิงตบหน้าเข้าให้หนึ่งฉาด ทำเอาชายหนุ่มหมุนอยู่กับที่ สองรอบ ยังไม่ทันตั้งหลักดี ผันมนปากก็หลุดกระเด็นออกไปเจ็ด แปด

ฉากนี้ทำให้สาวสวยเน็ตไอดอลที่ยืนข้างชายหนุ่มตกใจไม่

น้อย

“อ๊า! ทำร้ายร่างกาย!” หลังจากเสียงแหลมกรี๊ดขึ้น สาวสวย เน็ตไอดอลรีบเข้าไปพยุงหนุ่มผมทอง

“พี่โป๊ พี่….ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” สาวสวยเน็ตไอดอล ใบหน้า ซีดเผือด เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ชายหนุ่มหน้าบวมเขียวเต็ม ไปด้วยเลือดข้างหน้านี้จะเป็นคนเดียวกับหมู่เหวินโป๊ที่ฟังกดทับ เธอไว้ใต้ร่างเมื่อกี้

หวู่เหวิน โป๊ในตอนนี้แทบไม่เหลือสภาพคนไว้ นี่มันหัวหมูชัดๆ บฉาดนั้นของเงินเฟิงใช้แรงไปเท่าไหร่เนี่ย?

“ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะฆ่าแกยาก!” หลังจากล้มลุกคลุกคลานอยู่สักพัก หมู่เหวินโป้าหมดจะชกเฉินเฟิงอย่างบ้าคลั่ง

“ไม่เจียมตัวเองเลย” เฉินเพิ่งยิ้มหยัน ก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่ง ก้าว ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ตบหน้าหมู่เหวินไปอีกฉาด และคบฉาดนี้ใช้แรงมากกว่าตบเมื่อสามส่วน

หลังจากเสียง เพียะ”ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้หวเหวินโป๊กระเด็น ลอยออกไปเจ็ดแปดเมตรเลยทีเดียว!

“อ๊า! ช่วยด้วย!”

สาวสวยเน็ตไอดอลเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือ เสียงร้อง นี้ดึงดูดความสนใจจากคนในที่จอดรถใต้ดินได้ในที่สุด

ไม่นานก็มีชายหนุ่มในชุดดูดีสามคนรีบเข้ามา

“หลิวเตียน?” ชายหนุ่มร่างสูงตัวหัวหน้าเหมือนจะรู้จักสาว สวยเน็ตไอดอล เขาตกใจจนอดอุทานชื่อเธอออกมา

– ทาว ช่วยด้วยค่ะ

พอเห็นชายหนุ่มร่างสูง หลิวเถียนเหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้าย เธอรีบโผเข้าหาเขาทันที

มีร่างอ่อนนุ่ม ในอ้อมแขน ชายหนุ่มร่างสูงรู้สึกฮึกเพิ่มขึ้นทันที แต่ว่าตอนนี้เขากลับไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนี้

“ไม่ต้องกลัวนะ เถียนเถียน เกิดอะไรขึ้นค่อยๆเล่ามาสิ มีพี่อยู่ ที่นี่ ไม่มีใครทำร้ายเธอได้นะ” ชายหนุ่มร่างสูงตบไหล่หลิวเรียน แผ่วเบา ปลอบประโลมเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เจ้าบ้านั่น เขา…เขาพึ่งตนไป!” หลิวเตียนนิ้วใส่เงินเฟ้ งด้วยสีหน้าโกรธแค้น หมู่เหวินไปพอโดนเฉินเฟิงตบกระเด็นไป เจ็ดแปดเมตรก็ไม่ขยับตัวอะไรเลย ไม่รู้ตายหรือเปล่า

“พี่โป๊?” หวังทาวตากระตุก รีบถามต่อ: “พี่ไปไหน? หาเหวิน โป๊ ?”

“อือ!” หลิวเตียนพยักหน้าหนักแน่น ที่หวังทาวมีปฏิกิริยาแบบ นี้เธอรู้อยู่ก่อนแล้ว

ในแวดวงคนรวยของจงให้ หมู่เหวินโป๊ถือเป็นรองแค่ตระกูล ใหญ่เท่านั้น ในฐานะลูกชายโทนของหมู่เหวินเฉิงอิงเจ้าพ่อบริษัท อสังหาริมทรัพย์เหวินยิง หมู่เหวินโป๊อยากได้อะไรก็ได้ในตระกูล หวู่เหวินเสมอ

หวังทาวตรงหน้านี้ถึงจะมีชื่อเสียงในวงการ แต่ถ้าเทียบกับห เหวินโป๊ หวังทาวทาบไม่ติดเลย

“พี่โป๊ล่ะ?” ไม่ต่างจากที่หลิวเถียนคาดไว้ พอรู้ว่าเป็นหมู่เหวิน โป๊ หวังทาวก็มีสีหน้าเคียดแค้น อยากจะแก้แค้นให้หมู่เหวินโป๊ ทันที

“พี่โป๊อยู่ตรงนั้น” หลิวเถียนชี้ไปที่ที่ห่างไปราวเจ็ดแปดเมตร เมื่อกี้หมู่เหวินไปโดนเฉินเฟิงตบเข้าให้หนึ่งฉาดซะกระเด็นไป เจ็ดแปดเมตร ดังนั้นตอนแรกพวกหวังทาวถึงไม่เห็นหวู่เหวินโป๊

“อยู่ตรงนั้น?!” หวังทาวตะลึงก่อน และรีบวิ่งไปที่ตัวหวู่เหวิน โป๊ พยุงเขาขึ้นมา
พอเห็นสภาพน่าอนาจของหมู่เหวินไป ทุกคนตะลึงจนดวงตา แทบหลุดจากเบ้า คนตรงหน้านี้เป็นหมู่เหวินโป๊จริงหรือ?!

“อ๊า! ฆ่ามันซะ! ฆ่ามันเลย!

“ใครฆ่ามันให้ฉันได้ ฉันให้คนนั้นสิบล้านเลย!

เดิมหลายคนยังสงสัยคนตรงหน้าว่าเป็นใคร แต่พอได้ยินคำ พูดของเขาแล้ว ก็คลายความสงสัยลงทันที คนที่โดนตบจนแทบไม่เหมือนคนตอนนี้คือหมู่เหวินโป๊

นี่เป็นเสียงของหวู่เหวินโป๊ ไม่ผิดตัวแน่

“พี่โป๊อย่าพึ่งโกรธนะครับ พวกเราจะช่วยจัดการมันเอง พอ แน่ใจว่าเป็นหมู่เหวินโป๊ หวังทาวรีบประจบทันที

อีกสองคนก็ทําท่าที่เหมือนหวังทาว เพราะหวู่เหวินโป๊เป็น คุณชายใหญ่ระดับสูงสุดของจงไห่ ถ้าสามารถเกาะขาเขาได้ ต่อ ไปพวกเขาก็มีฐานะระดับหนึ่งในวงสังคมแน่

ใครทําหะ?!”

พอฝากหมู่เหวินโป๊ให้หลิวเถียน หวังทาวเดินมายืนต่อหน้า เฉินเฟิงกับหลี่เล่ออย่างเย็นชา

เฉินเฟิงยังไม่ทันพูดอะไร หลี่เลือก็แซงหน้าขึ้นมายืนกัน เฉินเฟิงไว้พลางว่า “ฉันเอง!”

แก?” หวังทาวมองหลี่เล่ออย่างสงสัยครู่หนึ่ง พอเห็นรอย “ ฝ่ามือแดงบนใบหน้าหลี่เล่อ เขาก็อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าหนูอยากจะเป็นฮีโร่ก็ส่องกระจกดูสารรูปตัวเองด้วยนะว่าเป็นไหว ไหม อย่างแกนะไปช่วยพี่โป๊ถือรองเท้ายังไม่คู่ควรเลย

“แกตบพี่โป๊ใช่ไหม?” หวังทาวเบนสายตามาที่เงินเฟิง

เทียบกับหลี่เล่อแล้ว เฉินเพิ่งกลับดูเหมือนคนทำมากกว่า อย่างอื่นยังไม่ต้องพูด แต่ออร่าที่เฉินเฟิงฉายออกมาก็ดูผิดจาก คนธรรมดาแล้ว

“ใช่แล้วยังไง?” เฉินเฟิงยิ้มบาง

“ใช่แล้วยังไง? เจ้าหนู แกกล้ามากนะ” หวังทาวสีหน้าเย็นชา ฉับพลัน เฉินเฟิงเห็นพวกเขาสามคนย่ามสามขุมเข้ามา ไม่เพียง ไม่กลัว กลับดูสบายๆแบบนี้ บอกได้คำเดียวเลยว่า เฉินเพิ่งมี ฝีมือพอตัวอยู่

แต่พวกเขาสามคนก็ไม่ใช่กระจอก!

“หวังทาว อย่าเสียเวลาพลามกับเจ้าขยะนี่เลย! ฆ่ามันซะ มี อะไรฉันรับผิดชอบเอง!” ตอนนี้หวเหวินโป๊ที่อยู่ด้านหลังเอ่ยปาก อย่างมาดร้าย

หวังทาวได้ยิน แววตาส่อแววชั่วร้ายขึ้นมา

“ขอโทษด้วยนะน้องชาย พี่โป๊อยากให้แกตาย…งั้นแกช่วย ตายหน่อยละกันนะ!”

พูดจบ หวังทาวก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว กำหมัดจะชกเข้าหน้า เงินเฟิง
หมดนี้เห็นชัดว่ามีพื้นฐานมา ท่าทางออกหมดเล่นๆของหมู่เห วินโป๊ก่อนหน้านี้เทียบกับหมัดนี้แล้ว เหมือนอนุบาลไปเลย

หมัดของหวังทาวยังไม่ทัน โดนหน้าเงินเฟิง หมู่เหวินโป๊ที่อยู่ ด้านหลังมีสีหน้าแสยะยิ้ม

หลิวเตียนเองก็ตื่นเต้น ฝีมือของหวังทาวเธอเคยได้ยินมาบ้าง ได้ยินว่าได้แชมป์มวยสมัครเล่นของเมืองจงไม่สามปีซ้อน รับมือ ไอ้กระจอกอย่างเฉินเฟิงคงจะสบาย…

หลิวเถียนคิดยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนประหนึ่ง หมู โดนเชือดขึ้น

วินาทีต่อมา หลิวเถียนเบิกตากว้าง ความตื่นเต้นบนใบหน้า

แปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว

สีหน้าแสยะยิ้มของหมู่เหวินโป๊ชะงักค้าง เขาไม่กล้าจะเชื่อ สายตาตัวเองตอนนี้เลย!

หวังทาวที่ดูฮึกเหิมน่าเกรงขามกลับคุกเข่ากึ่งนั่งต่อหน้า

เงินเฟิง!

ส่วนแขนของเขากลับงออย่างองศาที่แปลกในมือของเฉินเฟิง ตอนนี้หวังทาวที่กึ่งคุกเข่าบนพื้น ความตกใจในใจเขาไม่น้อย ไปกว่าหมู่เหวินโป๊และหลิวเถียนเลย

เขาเป็นแชมป์มวยสมัครเล่นสามสมัยของจงไหนะ ทำไมพอ มาอยู่ต่อหน้าเงินเฟิงกลับเป็นเหมือนเศษกระดาษเลยล่ะ?
มือเดียว!

เจ็บเพิ่งใช้แค่มือเดียวก็ขัดเขาหมอบเลย!