บทที่ 448 แย่งที่นั่ง

“เป็นคนเดียวกันหรือไม่ นายลองไปดูก็รู้แล้ว” เฉินเฟิงยิ้ม ที่จริง พาหลี่เล่อไป เขาคิดไว้แล้ว อย่างแรกหลีเล่อนิสัยดี ควรค่าแก่ การเชื่อใจ สิ่งที่เขาขาดคือโอกาสที่จะได้พบโลกภายนอก

และงานวันเกิดซึ่งซื้อครั้งนี้เป็นโอกาสดีให้กับเขา

ไม่พูดว่าสามารถทำให้หลี่เล่อมีโอกาสได้ทำความรู้จักคนดัง มีอานาจมากมาย แต่จะสามารถทำให้หลี่เล่อได้เปิดโลกกว้าง และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

ความรู้ที่เห็นได้ด้วยตาพวกนี้จะส่งผลที่สำคัญต่อการพัฒนา ในอนาคตของหลี่เล่อ

“ได้ ผมไป” หลี่เล่อพยักหน้าหนักแน่น ถ้าเฉินเฟิงพูดจริง งั้น การที่เฉินเฟิงทำแบบนี้ก็มีแค่เป้าหมายเดียวคือ เฉินเพิ่งอยาก สนับสนุนเขา

ดังนั้นเขาจะทรยศต่อความคาดหวังของเฉินเฟิงไม่ได้

ต่อให้งานวันเกิด ซึ่งฉือมีภูเขาไฟทะเลเดือดรออยู่ เขาก็จะ ก้าวข้ามมันไปให้ได้

เวลาผ่านไปเร็วมากจนมาถึงเวลาเย็น

ภายใต้แสงไฟสว่างไสว เมืองใหญ่ระดับประเทศอย่างจงไม่ แสงไฟที่สว่างไสว เข้าคนให้หลงไหล
เฉินเฟิงไม่ได้ไปที่คฤหาสน์ในทันที แต่ขับรถไปที่ตลาดของ เก่า เลือกซื้อกำไลข้อมือหยกอันหนึ่งให้อู่ซึ่งฉือ

ราคากำไลไม่แพง แค่เจ็ดแปดพัน

ตอนเห็นเฉินเพิ่งให้พนักงานเอากำไลไปห่อของขวัญ หลีเล่อ มีสีหน้าตกใจอยู่ก่อนแล้ว: “พี่เฟิง พี่จะให้อันนี้กับคุณหนู

เฉินเพิ่งยิ้มน้อยๆ “ทำไมหรอ ไม่ได้หรือไง?

“ไม่ได้น่ะสิ พี่เฟิง คุณหนูนะเป็นดาราหญิงที่ดังที่สุดในหลาย ปีนี้ของหวาเซียเราเลยนะ กำไลข้อมือเจ็ดแปดพัน พี่ให้คนธรรม ดาน่ะไม่เป็นไร แต่ให้คนระดับคุณหนูนี่ เขาน่าจะไม่รับนะ” หลี่ เล่อพูดอย่างสุภาพ ในสายตาเขา ของขวัญของเฉินเพิ่งดูด้อยไป หน่อย หลุสื้อผงซื้อภาพโบราณราคาแสนกว่าเพื่อเป็นของขวัญ ให้ ซึ่งฉือพอใจ ส่วนกำไลของเฉินเฟิงราคายังไม่ถึงหมื่นเลย

ต่อหน้าคุณหนูตระกูลสูงอย่างซึ่งฉือ ของขวัญราคาไม่ถึง หมื่นน่ากลัวจะสู้ของเล่นยังไม่ได้เลย

“วางใจเถอะ เธอจะรับไว้แน่” เฉินเฟิงยิ้มบาง เขารู้จัก ซึ่งถือ เธอไม่ใช่คนที่เห็นแก่ของ ของขวัญราคาไม่กี่พันกับของขวัญ ราคาหลายล้าน ในสายตาเธอแล้วที่จริงไม่ได้ต่างอะไรกันมาก นัก

ที่สำคัญคือใครต่างหากเป็นคนให้ของขวัญนั้น

อีกอย่าง เฉินเฟิงไม่ใช่พวกไม่มีปัญญาให้ของขวัญราคาแพง ถ้าเขาอยาก ต่อให้เป็นของขวัญหลายสิบล้านเขาก็ซื้อไหว แต่มันไม่จําเป็น

หนึ่งเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเขากับอู่ซึ่งฉือยังไม่ถึงขั้นนั้น สองคือเขาไม่จําเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองต่อหน้า ซึ่งฉือ ดังนั้นเลือก ของขวัญราคาไม่แพงแต่ก็ไม่ถูกให้ไป เหมาะสมที่สุด

“ก็ได้” ถึงจะยังคงสงสัยเฉินเฟิงอยู่บ้าง แต่ของขวัญต่อเสร็จ แล้ว หล่อเล่อก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อแล้ว

ไม่นานทั้งคู่ก็ขับรถมาที่คฤหาสน์ พอถึงคฤหาสน์ ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มพอดี หน้าประตูคฤหาสน์ มีรถหรูจอดเต็มไปหมด

“พี่เฟิง ไม่มีที่จอดรถแล้วทำไงดี? วันนี้หลี่เล่อทำหน้าที่คนขับ รถอย่างเต็มพิกัด มาที่แบบนี้ครั้งแรกเขาตื่นเต้นอยู่บ้าง โดย เฉพาะเมื่อเห็นรถด้านหน้าและด้านหลังเป็นรถราคาหลายล้าน เผลอๆจะหลายสิบล้าน เขายิ่งตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

นี่ถ้าไม่ระวังเผลอไปชนเข้า เขาคงต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แน่

“ขับไปด้านใน ในนั้นน่าจะมีที่จอดรถใต้ดิน” เฉินเฟิงที่นั่งข้าง คนขับมองไปนอกกระจกพลางบอก

คฤหาสน์ เป็นโรงแรมของตระกูลเอง การตกแต่งของ โรงแรมนี้ทั้งหมดสร้างตามแบบฉบับโรงแรมห้าดาว สิ่งที่ไม่ เหมือนโรงแรมห้าดาวปกติคือ คฤหาสน์ปกติไม่เปิดให้คน ภายนอกใช้ มีแต่จะรับรองแขกของตระกูลลู่หรือไม่ก็คนตระกูล จัดงานเลี้ยงกันเองเท่านั้น
โรงแรมแบบนี้นอกจากจะมีที่จอดรถด้านนอกแล้ว ยังมีที่จอด รถใต้ดิน ก

หลีเล่อขับรถเข้าไปด้านในอีกหลายร้อยเมตรตามการชี้แนะ ของเงินเฟิง และได้เห็นทางเข้าที่จอดรถใต้ดินจริงๆ

แต่พอเข้าที่จอดรถใต้ดินแล้ว หลี่เล่อก็พบว่าทั่วทั้งที่จอดรถ ใต้ดินกลับเหลือแค่ที่เดียว

“จอดที่นี่แหละ”

“โอเค พี่เฟิง ให้ผมถอยรถแป๊บ” หลี่เล่อพยักหน้า หมุนพวง มาลัยอย่างชำนาญ เตรียมถอยรถเข้าของ

ตอนนี้เองจู่ๆก็มีรถผีสีแดงคันหนึ่งปราดเข้ามาจากด้านหน้า พริบตาเดียว รถลัมโบร์กีนี้สีแดงคันหนึ่งก็แย่งที่จอดรถที่เหลือ ที่เดียวไป

หลี่เลือกกดแตรอย่างไม่พอใจ

แต่เจ้าของรถลัมโบร์กีนี่ทำเหมือนไม่ได้ยิน เขากับเครื่องยนต์ และเปิดประตูพลางเดินลงจากรถ

อาศัยแสงรถ เฉินเฟิงเห็นหน้าเจ้าของรถลัมโบร์กีนี่ที่แย่งที่ จอดรถกับหลี่เล่อได้ชัดตา

เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาผมทองทันสมัย อายุ ประมาณยี่สิบสี่สิบห้าปีคนหนึ่ง

ใบหูซ้ายห้อยติ่งหูสีดำ ดูน่าอิจฉามาก
พอลงจากรถ หนุ่มหล่อไม่ได้จากไปในทันที กลับหยิบกล่อง บุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง และหยิบบุหรี่มวนหนึ่งจากใน นั้นออกมาตามที่ปาก

สาวสวยเดินมายืนหน้าเขาเพื่อช่วยเขาจุดไฟแช็ค

ท่าทางกร่างน่าดู!

ตอนนี้เองหลี่เล่อที่ลงจากรถกะเข้ามาถกเถียงก็เดินมายืนต่อ หน้าชายหนุ่ม

หลี่เล่อยังไม่ทันพูด ชายหนุ่มก็พ่นควันบุหรี่ใส่หน้าหลี่เล่อ

ถึงในใจจะไม่พอใจมาก แต่หลี่เล่อไม่ได้เบรกแตก ในทีแรก รถลัมโบร์กีนีของชายหนุ่มตรงหน้าเป็นรุ่นลิมิเต็ด ในประเทศ ทั่ว ทั้งหวาเซียมีไม่ถึงสิบคัน ราคาคันหนึ่งราวๆสิบล้าน!

คนที่สามารถขับรถราคาสิบล้านได้ เบื้องหลังไม่เล็กแน่

ดังนั้นหลเล่อเลยมีท่าทีสุภาพมาก “สวัสดีครับ ที่จอดรถนี่ผมเจอก่อนนะ…

“นายเห็นก่อนก็เป็นของนายหรอ?” ชายหนุ่มยิ้ม ไม่รอหลี เล่อพูดจบ ก็ตัดบทออกมา

นาย ควรจะมีหลักใครมาก่อนมาหลังบ้างสิ” หลีเล่อพยายาม ข็มกลั้นความโกรธ

“มาก่อนมาหลัง?” ชายหนุ่มปรายตามองการแต่งตัวของหลั เล่อ หัวเราะหยัน “นายคู่ควรหรอ?”
“นาย…”

“นายอะไร? ไสหัวไปเลย เจ้าโง่เอ้ย ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามา สนใจแกหรอกนะ” ชายหนุ่มไม่คิดจะคุยเหตุผลกับหลเล่อเลยสัก นิต พูดพลางยกมือตบไปที่หน้าหลี่เล่อหนึ่งที

หลังจากคบไปฉาดหนึ่ง ใบหน้าหลี่เล่อเผยรอยฝ่ามือขึ้นมาห้า นิ้วทันที

ชายหนุ่มทำท่าไม่มีอะไร ยิ้มโอบเอวสาวสวยเตรียมเดินจาก

ไป

“หยุดก่อน”

ตอนนี้เสียงเย็นชาของเฉินเฟิงดังขึ้น ชายหนุ่มชะงักฝ่าเท้าหัน ข้างมา รอยยิ้มละไมบนใบหน้าเมื่อกี้หายไปหมดสิ้น เหลือเพียง สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีดไว้ ให้เกียรติแล้วไม่สนใช่ไหม?”

“ขอโทษเขาซะ” เฉินเฟิงเดินมายืนหน้าชายหนุ่มพลางพูด อย่างเย็นชา

“ขอโทษเขา?” ชายหนุ่มได้ยินเฉินเฟิงพูดแบบนี้ เหมือนได้ยิน เรื่องตลกสุดขีด สีหน้าโอเวอร์แอ็คติ้งก่อนเปลี่ยนเป็นมาดร้าย “ถ้าฉันไม่ขอโทษล่ะ?”