บทที่ 440 เธอชื่อว่าหลินหวั่นชีว

ถ้าสวรรค์ให้โอกาสเธออีกครั้งหนึ่ง เธอคงไม่ทำตัวแบบนั้นกับ เฉินเฟิง

“ลูกสาว แกกับเฉินเฟิง… เรื่องของพวกแกสองคนมีทางกลับ มาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?” หลินหลับอดถามไม่ได้ ตั้งแต่การ แสดงที่มีต่อเฉินเฟิงในวันนั้น เขายังคมีความรู้สึกกับเสียเพิ่ง เหยา ขอแค่มีความรู้สึก แล้วทำไมคนสองคนถึงไม่กลับมาคืนดี กันล่ะ

“แม่ว่าไงล่ะ?” เสี้ยเมิ่งเหยาฉีกยิ้มที่มุมปากอย่างเยาะเย้ย ถึง แม้ว่าจะคาดการณ์ไว้ตั้งแต่แรก ว่าหลังจากที่ตนเองพูดความจริง ออกไปแล้ว หลินหลันจะมีการแสดงออกแบบนี้

ทว่าตอนที่หลินหลินพูดความจริงแบบนั้นออกมา เธอยังมี ความรู้สึกขยะแขยงมาไม่ทันตั้งตัว เพราะนี่เป็นมารดาของ ตนเอง ผู้หญิงที่หิวเงิน

เหมือนว่าฟังถึงน้ำเสียงที่ถากถางของเสียเพิ่งเหยาแล้ว ทันใด นั้นหลินหลันเก้อเขินทันที

“ลูกสาว ก่อนหน้านี้แม่ ที่มีความบ้าอำนาจอยู่บ้าง แถมดื้อดึง สุดๆ แม่ก็ทำเพื่อแกทั้งนั้น

“นอกจากนี้แล้ว เฉินเฟิงเขาเป็นถึงคนของตระกูลเฉิน แล้ว ทำไมตั้งแต่แรก เขาไม่บอกฐานะที่แท้จริงของเขา แล้วยังหลอกพวกเรามาตลอดทําไมกัน?”

“ถ้าไม่หลอกลวงพวกเรา ระหว่างแกกับเขา ก็คงไม่ต้องมาถึง ขั้นนี้เหมือนวันนี้หรอก” หลินหลับพูดความผิดของตนเองออกมา

“ถ้าเขาไม่หลอกลวงพวกเรา? แม่ก็คงไม่ต่าเขาว่าไอ้ไ ประโยชน์ใช่ไหม?” เสี้ยเพิ่งเหยาพูดอย่างแสยะยิ้ม

“งั้นน่าจะเพราะว่า ถ้าฉันรู้ว่าเขาเป็นคนในตระกูลเฉิน อย่าพูด เลยว่าจะด่าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์อีก สายเกินไปที่ฉันจะประจบ ด้วยซ้ำ” หลินหลันทาปากแข็ง ถึงแม้ว่าคำพูดหน้าด้านนี้ แต่นี่ เป็นวิธีคิดในก้นบึงหัวใจของเธอ ถ้ารู้ว่าเงินเฟิงมีฐานะเป็น ทายาทอภิมหาเศรษฐี เธอต้องถวายหัวยกให้เฉินเฟิงเป็นเทพ เทวดาเลยทีเดียว

“คุณยังพูดเรื่องความจริง” เสียเพิ่งเหยาอดไม่ไหวที่จะ ถากถางอีกประโยค เธอประหลาดใจมาก หลังจากที่หลินหลันรู้ เรื่องเฉินเฟิงกับฐานะของตระกูลเฉินที่เป็นศัตรูกันในเวลานี้แล้ว จะมีการแสดงออกอย่างไร?

การที่ถูกเลี้ยเพิ่งเหยาพูดความเป็นจริงใส่ หลินหลั่นกลับไม่มี ปฏิกิริยาตอบโต้ หลินหลันในเวลานี้แค่คิดว่าจะทำยังไงดีที่ให้ เฉินเพิ่งกลับมาคืนนี้กับเสียเพิ่งเหยา “ลูกสาว แม่ดูออก ว่าเฉินเฟิงยังคงชอบแกอยู่ หรือไม่แกไปหา

เขา แล้วพูดเรื่องกลับมาคืนดีกันใหม่ไหม?”

“ฉันรู้สึกว่าพวกแกสองคนแค่ท่าผิดพลาดไป มันน่าเสียดาย จริงๆ”
“น่าเสียดาย?” เสี่ยเมิ่งเหยายิ้มแห้งๆ ให้ “ตอนนี้รู้แล้วว่าน่า เสียดายแล้ว ? ทําไมตอนอยู่ที่ด้านหน้าที่ว่าการอำเภอ แม่ก็ไม่ ได้พูดอย่างนี้นี่”

หลินหลันฉีกยิ้ม “ตอนนั้นแม่ยังไม่รู้ฐานะเขานี่

“ตอนนี้รู้แล้ว แม่มั่นใจว่าเฉินเฟิง ให้ความสุขกับแกได้ แน่นอนว่าเรื่องนี้คิดแทนพวกแก

“ถ้าแม่อยากคิดแทนฉันแล้วละก็ ต่อไปก็หยุดมาก่อกวนที่ บริษัทน้อยหน่อย” เสี้ยเพิ่งเหยาเอ่ยปากอย่างเย็นชา หลายวัน มานี้หลินหลันเอาแต่มาที่บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปตามอำเภอใจ ทำ ราวกับเอาบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปเป็นเหมือนบ้านของตนเอง พนักงานบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปต่างเริ่มซุบซิบ ทว่าด้วยว่าเธอ ทํางานในฐานะประธานบริษัท แม้กระทั่งพนักงานเหล่านี้พูด ซุบซิบนินทาเรื่องหลินหลัน ก็ไม่กล้าจะออกปากพูดอะไร

“ต่อไปแม่มาที่บริษัทให้น้อยหน่อย ส่วนเรื่องกลับไปคืนดีกับ เฉินเฟิงนั้น แกเก็บเอาไปคิดดู” หลินหลันยิ้มให้ เพราะว่าตอนนี้ ไม่ว่าเสียเพิ่งเหยาจะพูดอะไรมาเธอก็รับฟังทั้งนั้น ขอแค่สามารถ ทำให้เสียเพิ่งเหยามีความสุขได้ ให้เธอทำอะไรเธอทำได้ทุก อย่าง

หลังจากที่ส่งหลินหลันกลับไปแล้ว เสี้ยเพิ่งเหยาก็ควานหา โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ แล้วก็หาเบอร์โทรศัพท์ของเฉินเฟิง ทุกครั้งที่มองเบอร์ที่คุ้นตา สีหน้าของเสียเพิ่งเหยาจะสับสน มาก
ครั้งนี้ก็เช่นเดิม

ถึงกับต้องใช้เวลาสิบกว่านาที เสี้ยเพิ่งเหยาถึงกดโทรศัพท์ ออกไป

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงรับสายออกมาจากทางปลาย

สาย

“คุณอยู่ที่ไหน?” เสี่ยเมิ่งเหยาพยายามทำน้ำเสียงของตนเอง

ให้ปกติ

“อยู่บริษัท” เฉินเฟิงก็ตอบทันควัน

“เรื่องป้าสอง….รบกวนคุณด้วยนะ”

“ไม่รบกวนอะไร ก็แค่โทรศัพท์ออกไปเท่านั้นเอง” เฉินเฟิงยิ้ม ให้เวลาตอบ ความจริงแล้ว เหมือนที่เขาพูดนั่นแหละ อยากให้ หลินเล่นทำตัวดี มีวิธีการมากมาย วิธีที่ง่ายที่สุดคือโทรศัพท์หา หลิวกุน ให้หลิวกุนเป็นคนจัดการ

“เมื่อครู่หลินเย่นมาหาฉัน เธอพูดว่าเธอรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก เสียเพิ่งเหยาถึงได้เอ่ยออกมา

เฉินเฟิงตะลึงอยู่ประเดี๋ยว จากนั้นก็ยิ้มให้ “ฉันรู้แล้ว เรื่อง โรงแรมของสามีของเขานั้น ฉันจะให้คนไปยกเลิกการปิดอย่าง รวดเร็ว”

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อครู่ฉันบอกแม่ไปแล้วเรื่องที่คุณเป็นคน ของตระกูลเฉิน ช่วงนี้เขา คงต้องไปยุ่งวุ่นวายกับคุณแน่” เสีย เพิ่งเหยาพูดอย่างขอโทษ เมื่อครู่เธอเองก็ถูกหลินหลัน โมโหใส่ถึงได้อดใจไม่ไหว เลยต้องพูดเรื่องฐานะที่แท้จริงของเฉินเฟิง ตอนนี้สามารถสงบสติอารมณ์ได้แล้ว จนรู้สึกเสียใจที่เผลอพูด ออกไป

ด้วยนิสัยด้านได้อายอดของหลินหลันแล้ว สองสามวันนี้ต้อง ไปวุ่นวายกับเฉินเฟิงแน่นอน

“ไม่เป็นไร” เฉินเฟิงยิ้มให้ แต่ไม่ได้ใส่ใจ

“ใช่สิ เธอ….เป็นไงบ้างแล้ว?” เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ เสีย เพิ่งเหยาเอ่ยปากถาม

“เธอดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่มีปัญหาใหญ่หลวงอะไร ช่วงนี้ก็อยู่ที่ โรงพยาบาล” เฉินเฟิงพูดไปตามความจริง คนที่เสี้ยเพิ่งเหยา เอ่ยปากถาม ก็คือหลินหวั่น ว

“คุณพูดเรื่องราวความเป็นมาของเธอได้ไหม?” เสียเพิ่งเหล่า สูดลมหายใจลึกๆ เข้าปอดแล้วเอ่ยปากถาม เธออยากรู้ว่า เฉินเฟิงรู้จักกับหลินหวั่นยังไง เธอจำเป็นต้องถามคำถามนี้ ตรงๆ

“ได้” เงียบอยู่สักพัก เฉินเฟิงก็พยักหน้าให้

“เธอชื่อว่าหลินหวั่นชีว ฉันเจอกับเธอครั้งแรกที่…..

หลังจากที่พูดเรื่องราวการทำความรู้จักกันของหลินหวั่นชีวทุก รายละเอียดบอกไปหมดแล้ว ในที่สุดเฉินเฟิงก็ถอนหายใจยาวๆ ออกมา

“เธอเป็นผู้หญิงที่ดี” น้ำเสียงของเสียเพิ่งเหยาดูสับสน การตัดสินของเธอก่อนหน้านี้ ไม่ผิดไปเลย ข้างกายของเงินเฟิง ปรากฏ “เธอ” อีกคนหนึ่งขึ้น

คำว่า “เธอ” ความรักที่มีให้เฉินเฟิง ก็ไม่ได้น้อยกว่าเธอเลย

“ดูแลเธอให้ดี” หลังจากถอนหายใจแล้ว เสี้ยเพิ่งเหยาก็ตัด

สายทั้ง

อีกฝั่งที่อยู่ปลายสาย เงินเฟิงได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่นออกมา

ไม่พูดไม่ได้เลย เรื่องราวในวันนี้มันพัฒนามาถึงขึ้นนี้ มันเกิน ความคาดเดาจากเขาไปทั้งเยอะ

ตอนที่เฉินเฟิงกำลังคิดว่าจะจัดการเรื่องความสัมพันธ์กับหลิน หวั่นชีวอย่างไรดี สือโฟจุนก็โทรศัพท์เข้ามา

“เสี่ยวเฟิง เรื่องการจัดการจินเจี่ยจงมีคำสั่งออกมาแล้วนะ”

เสียงในโทรศัพท์ สื่อโพนพูดตรงๆ

“จัดการยังไง?” เฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถามกลับ

“ทําลายวรยุทธ์ของรองประมุขซุนให้สิ้นซาก จากนั้นก็ เนรเทศให้ออกจากเมืองชะ

“นอกจากนี้ ลูกศิษย์ของจินเจี่ยจงที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการ ลอบสังหารในครั้งนี้ทุกคน ให้เข้าคุกจอมยุทธ์โทษจำคุกสิบปี สือไพ่จุนพูดสั่งการ

“ได้” เฉินเฟิงรับคำสั่ง ไม่พูดได้เลยว่า ผลลัพธ์ของการจัดการ สหพันธ์สงคราม มันอยู่นอกเหนือความคาดการณ์ของเขาไปมาก

สองวันก่อนจินเจียงหัวหน้าประมุขจะมาที่เมืองหลวง หลัง จากที่รองหัวหน้าประมุขซุนจู่ร่วมมือสมคบคิดกับนักตาม ประเทศญี่ปุ่น เงินเฟิงยังคิดว่า สหพันธ์สงครามคงต้องจัดการ แบบในทางกว้างเท่านั้น

เพราะถึงอย่างไรซุนก็เป็นจอมยุทธ์หมิงจึงคนหนึ่ง มหาปรมาจารย์ท่านนี้ไม่บอกปีที่แน่ชัด หมิงจิ้ง ก็คือพลัง สูงสุดแล้ว

ตามบันทึกจอมยุทธ์หมิงจิ้งวงการต่อสู้ของสหพันธ์บูโดแห่ง หวาเซีย มีไม่ถึงหนึ่งร้อยคน

ทุกครั้งที่สูญเสียปรมาจารย์ไป สร้างความเสียหายใหญ่หลวง ให้กับวงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซียเป็นอย่างมาก เดิมคิดว่าทางสหพันธ์สงครามจะขังซุนหลายปีเพื่อรับโทษ แต่ไม่คิดเลยว่า สหพันธ์สงครามจะตัดสินใจทำลายวรยุทธ์ ของซุนฉู่ทั้งหมด

“ครั้งนี้จินเจี่ยจงหักแขนหักขาลงโทษอย่างหนัก ชุนไม่เพียง แต่เป็นหนึ่งในสี่มหาปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ เขายังเป็นศิษย์ น้องของหัวหน้าเจ้าสำนักของจ้าวเขียนชิวด้วย เมื่อเอามาโยงกับ จ้าวเซียนซิวเป็นคนที่สนิทสนมกันดี แต่ว่าวันนี้กลับถูกจินเจียง สั่งลงโทษวินัยสูงสุด…” น้ำเสียงของสื่อโฟนมีความรู้สึกความ เสียใจอยู่บ้าง ปรมาจารย์ทางด้านศิลปะการต่อสู้ท่านหนึ่ง เมื่อจินเจียจงบอกว่าไม่เอาก็ถูกจัดการซะงั้น