บทที่ 439 เฉินเฟิง แซ่เฉิน

คำพูดที่แทงเสียบหูของหลินหลันมันให้หลินเป็นหน้าแดงซา ถ้า เป็นเมื่อก่อน หลินหลั่นกล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอ เธอคง ต้องตบหน้าของหลินหลันไปสองครั้ง แต่ว่าตอนนี้

อย่าพูดเลยว่าจะจบตบหน้าของหลินหลันสองครั้ง แค่น้ำเสียง กระแทกกระทั้นยังไม่กล้าพูดกับหลินหลั่นเลย

ท่ามกลางความยากลำบากของหลินเล่นที่กำลังครุ่นคิดว่าจะ ขอร้องเสียเพิ่งเหยาอย่างไรต่อไปดี เสียเพิ่งเหยาก็มองตาหลิน เย่นด้วยอาการหมดความรู้สึก แล้วพูดตามปกติ ได้สิ คุณกลับ ไปเถอะ”

“กลับไปเหรอ?”

หลินเป็นหน้าค้าง สีหน้าเคร่งขรึม กลับไปหมายความว่ายัง ไง? เสียเพิ่งเหยากำลังออกคำสั่งอยู่เหรอ?

“เรื่องที่โรงแรม ฉันจะช่วยคุณจัดการปัญหาเอง เหมือนว่ารู้ ว่าในใจของหลินเป็นกำลังคิดอะไรอยู่ เสียเพิ่งเหยาเลยต้องพูด เพิ่มเติมให้ฟัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเสี้ยเพิ่งเหยาแล้ว สีหน้าของหลินเล่นก็ ยินดีปรีดาเป็นอย่างมาก

“ขอบคุณมาก เมิ่งเหยา! ขอบคุณจริงๆ!
“ไม่จําเป็น” อารมณ์ของเสียเพิ่งเหยายังเย็นชาเช่นเดิม ก่อน หน้าที่จะตัดสินใจทำแบบนี้นั้น ไม่ใช่ว่าเห็นใจหลินเย็น แต่เป็น เพราะว่าเธอไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับหลินเล่นต่อ

แน่นอนว่า หลังจากที่หลินเล่นได้รับบทเรียนในครั้งนี้แล้ว หลินเป็นยังไม่สำนึกถึงบทเรียน ยังไปหาเรื่องต่อ ครั้งหน้า เธอ คงไม่ได้ใจดีแบบนี้แน่

ฟางหย่าลงไปส่งหลินเย่นแล้ว หลินหลันก็เริ่มกังวลขึ้นมาทันที

“เพิ่งเหยา แกกับไอ้ไร้ประโยชน์นั้น ยังติดต่อกันอยู่เหรอ?” หลินหลันถามคำถามที่อัดอั้นอยู่ในใจของตนเอง ตั้งแต่ที่หลินเย นพูดออกมาย่อมรู้ดี เหมือนว่าตอนเช้าเพิ่งมาหาเรื่องที่บริษัท พอ ตกบ่ายโรงแรมของถังเช่าโจงก็ถูกปิดซะงั้น

การตอบโต้ของเฉินเฟิง ไม่น่าจะรวดเร็วปานนั้น

เมื่อมีปัญหามาถึงแล้ว การตอบโต้ของเฉินเฟิง ทำไมถึงได้ รวดเร็วปานนั้น? หรือว่าเสียเพิ่งเหยาบอกเขาว่าหลินเล่นมาหา เรื่อง?

“เปล่านี่” เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้าไปมา

“เปล่า?” หลินหลันยังคงงงงัน “ไม่มีไอ้ไร้ประโยชน์นั่นจะรู้ เรื่องแกกับป้าสองของแกได้ยังไง?

“แม่ถามเยอะจริงๆ” เสียเพิ่งเหยามองหลินหลับด้วยอารมณ์ ปกติอยู่แวบหนึ่ง ที่เฉินเพิ่งรู้เรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็วก็เป็นเรื่อง ปกติ เพราะว่าเขาก็อยู่ในบริษัท
อารมณ์ของเสี่ยเพิ่งเหย่ายังคงเช่นเดิมไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆ พูด กันตามความเป็นจริง หลินหลัน ในเวลานี้ควรจะปิดปากไว้ แต่ เมื่อเห็นภาพเสี้ยเพิ่งเหยากับเงินเพิ่งเข้ามาคืนดีกันอีกครั้ง หลิน หลับถึงกับอดใจไม่ไหวเลยต้องพูดอะไรบ้าง

….ลูกสาว แกอย่าแม่ยุ่งเรื่องของแกเลย แกหย่ากับไอ้ไ ประโยชน์นั่นแล้ว อีกอย่างสถานะแกในตอนนี้ เป็นถึงประธาน บริษัทยักษ์ใหญ่ ก่อนหน้านี้ได้ไร้ประโยชน์นั่นมันไม่คู่ควรกับแก ตอนนี้เขา ให้มาคอยถือรองเท้าให้แกยังไม่คู่ควรด้วยซ้ำ…..

“ไร้ประโยชน์?” หลินหลันยังไม่ทันพูดจบ เสี้ยเมิ่งเหยาก็หัว เราะแห้งๆ ขึ้นมา เพื่อตัดบทหลินหลัน “แม่ ถ้าฉันบอกกับแม่ ว่า สิ่งที่ฉันมีทุกอย่าง ก็มาจากไอ้ไร้ประโยชน์คนนั้นที่หลุดออกมา จากปากแม่เนี่ยแหละ แม่จะคิดว่าไง?”

“ไอ้ไร้ประโยชน์นั่นมันให้เหรอ?” หลินหลันตะลึง จากนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างทำหน้าประหลาดตอนที่มองมาที่เสียเพิ่ง เหยาแล้วเอ่ยถาม “ลูกสาว แกพูดเรื่องมั่วอะไร? แกตัวร้อนหรือ เปล่า? ที่แกมีทุกอย่างในวันนี้ ไอ้ไร้ประโยชน์นั้นจะให้แกได้ยัง ไง?”

“นอกจากไอ้ไร้ประโยชน์นั่นจะทำให้แกเสียหน้าแล้ว มันยังทำ อะไรได้อีก?”

“ฉันรู้ว่าแม่ไม่เชื่อ แต่ฉันบอกกับแม่ให้ชัดเจนไปเลย ที่ฉันมี อยู่ทุกวันนี้ เฉินเฟิงเป็นคนให้มาทั้งนั้น รวมทั้งตำแหน่งประธาน บริษัทนี้ก็ด้วย” เสี้ยเพิ่งเหยาพูดอย่างปกติ ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ หลินหลินก็ไม่เชื่อว่าเป็นเพิ่งจะเป็นผู้ชายที่มีอำนาจใหญ่ โตถึงเพียงนี้

ในสายตาของหลินหลัน เฉินเฟิงก็เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ที่ ทำได้แค่ส่งของเท่านั้น

“มันเป็นไปไม่ได้”

“ทำไมไอ้ไร้ประโยชน์นั่นถึงได้มีอำนาจมากมายขนาดนี้ไป

สีหน้าของหลินหลันถอดสีเล็กน้อย ปากก็บอกว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ในใจลึกๆแล้ว กลับมีความรู้สึกสงสัยขึ้นมา

สิ่งที่เสี้ยเพิ่งเหยาพูด เหมือนไม่ใช่คำโกหก เมื่อเอาเรื่องโรงแรมที่ถูกปิดของถังเช่าโจงแล้ว…

หลินหลั่นไม่กล้าคิดต่อ ความจริงแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น ในใจของเธอก็มีเสียงกระซิบมาตลอด ว่าเฉินเฟิงไม่ใช่คน กระจอกที่แสดงออกมาให้ใครเห็น เขาน่าจะมีเบื้องหลังอื่นๆ อีก

ถึงได้มีเสียงกระซิบแบบนี้มาตลอด ก็เพราะว่าเฉินเฟิงเคย หลุดพฤติกรรมแบบนั้นออกมา

Koenigseggที่มีราคามากกว่ายี่สิบล้าน และยังมีท่าที่เคารพ ยำเกรงของเงินหงซังอีก…

ทุกสิ่งทุกอย่าง เมื่อเอามาพินิจพิจารณาแล้ว ก็เห็นปัญหานั้น ทั้งหมด
แต่หลินหลับไม่เคยพิจารณาดีๆ

ทุกครั้งที่จะคิดพิจารณานั้น ในใจลึกๆ ก็จะมีเสียงบอกกับเธอ ว่า ไอ้ไร้ประโยชน์ที่ไม่มีทางที่จะมีที่มาที่ไปได้ ถ้ามีที่มาที่แล้ว เขาก็คงไม่แต่งเข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลเสีย ก็คงไม่ต้องมาก กลืนฝืนทนการถูกต่อว่าต่อขานของตระกูลเสียมาตั้งสามปี

ทุกครั้ง หลินหลันได้แต่พูดให้ตนเองแบบนี้ ถ้ามีความสงสัย เกิดขึ้นมา เธอเองก็ขอมองผ่านไปเลย แต่ว่าวันนี้….

“แม่ บางทีแม่ก็โง่มากเหมือนกัน” เสียเพิ่งเหยาอยู่ดีก็หัวเราะ เยาะเย้ยให้ตนเอง “โง่จนฉันเองก็ไม่รู้ว่าแม่จะหายโง่ตอนไหน

“ความจริงแล้วมีเรื่องมากมาย ตั้งแต่ตอนที่ฉันเข้ารับตำแหน่ง

ประธานที่โครงการฉวนซานแล้ว แม่ก็น่าจะเข้าใจอยู่แล้ว”

“แต่ว่าแม่ก็ยังไม่เข้าใจ

“ลูกสาว แกหมายความว่ายังไง?” หลินหลันเอ่ยปากเสียงสั่น เพราะว่าเธอมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น

“แม่ก็รู้ว่า โครงการที่ฉวนซานมีมูลค่าถึงห้าหมื่นล้าน ใคร เป็นคนลงทุนรู้ไหม?” เสี้ยเพิ่งเหยาไม่ได้ตอบคำถามหลินหลิน แต่ถามอีกคําถามกลับแทน

“ตระกูลเฉินไง” หลินหลั่นกลืนน้ำลายลงคอ

“แล้วทําไมตระกูลเฉินต้องมาลงทุนทำโครงการฉวนซานกับเมืองชางโจวที่บ้านนอกขนาดนี้ด้วย? แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่ไป

ลงทุนที น?”

เสียเพิ่งเหยาถามกลับมาเป็นชุด

ใช้? ทําไมกัน? พูดตามความจริงแล้ว เมืองชางโจวเป็นเมือง เล็กๆ มันไม่คุ้มเลยที่ตระกูลเฉินจะมาลงทุนตั้งห้าหมื่นล้าน หรือว่า…

เหมือนว่าคิดเรื่องหนึ่งออก หลินหลันหรี่ตาลง ปากสั้น ขนาด จะพูดยังพูดไม่ออก

“แม่ ขอเตือนเป็นครั้งสุดท้ายไว้เรื่องหนึ่ง เฉินเฟิงเขา แซ่เฉิน นะ!” เสี้ยเพิ่งเหล่าเน้นพูดทีละคำ แต่พูดด้วยน้ำเสียงปกติ

คำพูดที่หลุดออกมานั้น มันเหมือนสายฟ้าฟาด ฟาดลงบน

สติสัมปชัญญะของหลินหลัน

“โครม” เสียงดังลั่น

หลินหลันที่สติเลื่อนลอย นั่งพับเพียบลงไปกองกับพื้นทันที ตระกูลเฉิน เฉินเฟิง!

ตระกูลเฉิน เฉินเฟิง!!!

เธอดูถูกไอ้ไร้ประโยชน์นั่นมาโดยตลอด ที่แท้ก็เป็นคนในตระ กูลเฉิน!

อีกอย่างเป็นถึงทายาทผู้สืบทอดของตระกูลเฉิน! ขนาดที่ ทายาทของตระกูลเงินเอาเงินมาลงทุนได้ตั้งห้าหมื่นล้าน!
เสียใจ!

เสียใจที่สุด!

หลังจากรู้ความจริงแล้ว หลินหลันรู้ทันทีว่าลำไส้ของตนเอง ว่า ในบิดจนเขียวไปหมดแล้ว!

ทําไม?!

แล้วทำไมตนของตระกูลเฉินที่เป็นอภิมหาเศรษฐีเป็นล้านล้าน ถึงได้เข้าไปอยู่ในครอบครัวเล็กๆ อย่างตระกูลเสียด้วย

ทําไม?!

ทําไมตอนแรกเฉินเฟิง ถึงไม่บอกฐานะที่แท้จริงของตนเอง ออกมา?!

ถ้าเฉินเฟิงบอกฐานะของตนเอง งั้นเธอก็คงไม่ทำแบบนั้นกับ

เฉินเฟิง!

เธอจะยกเฉินเพิ่งไว้สูงเหนือหัว จะพะเน้าพะนอเฉินเฟิง ให้

เหมือนกับคุณปูเลย!

อภิมหาเศรษฐีล้านล้าน

เมื่อเอาเงินเฟิงมาเปรียบแล้ว พวกเงินจุนเหวิน ประธานหวาง พวกนี้ ต่ำต้อยไปเลย!

เอาพวกเขาไปถือรองเท้าให้เฉินเฟิงยังไม่คู่ควรเลย!

“เฟย”
หลินหลินซูมือขึ้น จากนั้นก็ตบหน้าตนเองอย่างโหดเหี้ยม การตบหน้าครั้งนี้ เป็นสิ่งที่เธอเสียใจที่สุดในชีวิต เลยทำแบบ นี้ลงไป

ในเวลาเดียวกัน เป็นการลงโทษความโง่งมงายของตนเองที่มี ก่อนหน้านี้ด้วย

สิ่งที่ผ่านมาแล้ว ลูกเขยที่เป็นอภิมหาเศรษฐีล้านล้านมายืนอยู่ ตรงหน้าเธอ แต่เธอกลับไม่หวงแหนเอาไว้…