บทที่ 437 ฉันมาขอโทษ

“แปลกประหลาดหาหอกอะไร! ใครบอกว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ผู้หญิงจะไม่มีอำนาจไม่ได้กัน?!” ถังเช่าโจงโมโหจนร้อนรน เรื่อง มาถึงขั้นนี้แหละ เขามั่นใจได้ว่า การที่โรงแรมถูกสั่งปิดนั้น เงินเฟิงเป็นคนทำแน่นอน

เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง ฝ่ายตรงข้าม ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็มา หาถึงที่บ้านเลย สามารถมองออกมา อำนาจของอีกฝ่ายนั้นก็ไม่ ได้น้อยหน้าที่ไหนเลย

“แต่ว่า…

“ยังมีแต่หาพระแสงอะไรอีก!” หลินเย่นอยากจะอธิบายสัก สองคำ ทว่าถังเย่าโจงกลับไม่รักษาน้ำใจรีบพูดตัดบทเธอทันที “หลินเล่น กูไม่สนใจว่าก่อนหน้านี้ระหว่างถึงกับเสี้ยเพิ่งเหยา ของมึงจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้ ขอแค่ว่า ไปขอโทษเสี้ยเพิ่ง เหยาชะ!”

“ไม่งั้นจะตัดขาของมึงทิ้ง!

น้ำเสียงของถังเช่าโจงมีการข่มขู่อย่างชัดเจน เขาเข้าใจนิสัย ของหลินเป็นว่าเป็นอย่างไรดี ถ้าเขาไม่ทําตวาดใส่สักหน่อย ไม่ แน่หลินเล่นหันหลังก็จะเอาเรื่องขอโทษนี้ไปไว้หลังสมองแล้ว

“สามีอย่าโกรธไปเลย ฉันจะไปขอโทษอื่นางนั่นเท่านี้พอ ไหม?” หลินเย่นพูดอย่างไม่ยินยอมสักเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าให้เธอบทที่ 437 ฉันมาขอโทษ

“แปลกประหลาดหาหอกอะไร! ใครบอกว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ผู้หญิงจะไม่มีอำนาจไม่ได้กัน?!” ถังเช่าโจงโมโหจนร้อนรน เรื่อง มาถึงขั้นนี้แหละ เขามั่นใจได้ว่า การที่โรงแรมถูกสั่งปิดนั้น เงินเฟิงเป็นคนทำแน่นอน

เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง ฝ่ายตรงข้าม ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็มา หาถึงที่บ้านเลย สามารถมองออกมา อำนาจของอีกฝ่ายนั้นก็ไม่ ได้น้อยหน้าที่ไหนเลย

“แต่ว่า…

“ยังมีแต่หาพระแสงอะไรอีก!” หลินเย่นอยากจะอธิบายสัก สองคำ ทว่าถังเย่าโจงกลับไม่รักษาน้ำใจรีบพูดตัดบทเธอทันที “หลินเล่น กูไม่สนใจว่าก่อนหน้านี้ระหว่างถึงกับเสี้ยเพิ่งเหยา ของมึงจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้ ขอแค่ว่า ไปขอโทษเสี้ยเพิ่ง เหยาชะ!”

“ไม่งั้นจะตัดขาของมึงทิ้ง!

น้ำเสียงของถังเช่าโจงมีการข่มขู่อย่างชัดเจน เขาเข้าใจนิสัย ของหลินเป็นว่าเป็นอย่างไรดี ถ้าเขาไม่ทําตวาดใส่สักหน่อย ไม่ แน่หลินเล่นหันหลังก็จะเอาเรื่องขอโทษนี้ไปไว้หลังสมองแล้ว

“สามีอย่าโกรธไปเลย ฉันจะไปขอโทษอื่นางนั่นเท่านี้พอ ไหม?” หลินเย่นพูดอย่างไม่ยินยอมสักเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าให้เธอยังค่ากลับมาเป็นชุด

สีหน้าของหลินเป็นกระอักกระอ่วน ถึงแม้ว่าถูกเยาะเย้ยต่อ

หน้าก็ตาม แต่ครั้งนี้ที่มีเธอกลับไม่กล้าจะส่งเสียงสักนิด แต่ว่าดีที่ว่าสาวสวยหน้าเคาน์เตอร์ก็ยังกดโทรศัพท์ไปหาฟาง หยาทันที

ในห้องทํางานของเสี้ยเพิ่งเหยา หลังจากที่ฟางหย่าวางสาย โทรศัพท์แล้วก็ทำหน้าตะลึงอยู่สักพัก

“ประธานเสีย ผู้หญิงคนนี้ขอเข้ามาขอโทษค่ะ

“ผู้หญิงคนนั้นคนไหน? ใครกัน?” เสี้ยเพิ่งเหยาตะลึง ไม่ สามารถตั้งสติได้ทัน

“ญาติของคุณคนนั้นแหละ” ฟางหย่าพูด

“หลินเย่น? คุณแน่ใจว่าเป็นเธอเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก” เสี้ยเมิ่งเหยายังไม่ได้สติ ทว่าหลินหลันทำหน้าตกใจจนอ้าปาก ค้าง ที่เธอรู้นิสัยของหลินเยน หลินเล่นไม่ใช่คนที่จะยอมอ่อนข้อ ง่ายๆ อย่าพูดเลยว่ามาขอโทษเสี้ยเพิ่งเหยา เธอไม่มาหาเรื่อง เสียเพิ่งเหยาต่อ มันก็พอแล้ว พนักงานหน้าเคาน์เตอร์คงจำคน

“มั่นใจ ที่เคาน์เตอร์พูดว่าเป็นผู้หญิงคนที่มาเมื่อเช้า” ฟาง หย่าพยักหน้าให้ พร้อมทั้งเป็นสายตามาที่เสียเพิ่งเหยา พร้อม ด้วยแววตาสงสัย “ประธานเสี้ย…

“ไม่ให้เจอ” เสี้ยเพิ่งเหยาเอ่ยปากตามปกติ ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจหลินเย่นว่าทำไมถึงมาขอโทษได้นั้น แต่ตอนนี้เธอเองก็ไม่ได้ รู้สึกสนใจสักเท่าไหร่

“เข้าใจแล้ว ท่านประธานเลี้ย” ฟางหย่าพยักหน้าให้ จากนั้นก็ ปฏิบัติตามคำสั่งทันที

หลินหลั่นที่นั่งอยู่ด้านข้างรู้สึกว่าการทำแบบนี้ไม่เหมาะ แต่ว่า

สิ่งที่เสี้ยเมิ่งเหยาตัดสินใจทำแบบนี้ เธอก็ไม่กล้าขัดคอ

*ไม่ยอมเจอเหรอ?!”

สาวสวยหน้าเคาน์เตอร์ตอนที่บอกกับหลินเช่นนั้นทำสีหน้า แสนเย็นชาไร้ซึ่งอารมณ์จนทำให้หัวใจหลินเย่นหนาวเย็นเฉียบ เธอก็ไม่คิดว่า เสี้ยเพิ่งเหยาในเวลานี้ กล้าตัดขาดเยื่อใย ขนาด มาขอโทษยังไม่มีโอกาสเลยเหรอ

“คนสวย รบกวนคุณโทรศัพท์หาท่านประธานเสี้ยของพวกคุณ ดูอีกสักครั้ง คุณบอกกับเขาว่าฉันรู้ว่าทำผิดแล้ว ขอให้เธอให้ โอกาสฉันได้เข้าไปขอโทษสักครั้งเถอะ” น้ำเสียงของหลินเป็น ปะปนแกมขอร้องไปด้วย การปฏิบัติตัวของเสี้ยเพิ่งเหยาแบบนี้ มันเหนือกว่าที่เธอคาดการณ์เอาไว้เสียอีก แต่ไหนแต่ไรมา เธอ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยมาจะมีสถานการณ์ต่างๆ มากมาย ที่เสีย เพิ่งเหยาทำให้เธออับอายขายหน้าได้ มีบางครั้งที่ถูกหลินหลัน ทําให้เสียหาย แต่สถานการณ์ที่ไม่ยอมเจอหน้าที่ สำหรับเธอ แล้ว ไม่ว่าจะยังไงเสี้ยเพิ่งเหยาต้องให้โอกาสเธอเข้าพบสักครั้ง อยู่แล้ว

ทว่าสิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ เสียเพิ่งเหยาไม่หยิบยื่นให้โอกาสที่จะให้เธอเจอหน้าเจอตาเลย

“ขอโทษค่ะ คุณกลับไปเถอะ ท่านประธานเสียของพวกเรา บอกว่าไม่ให้พบก็คือไม่ให้พบ สาวสวยหน้าเคาน์เตอร์ส่งเสียง กระฟัดกระเฟียดอยู่ในคอ น้ำเสียงแตกดัน ตอนนี้หลินเย็นเพิ่งจะ รู้เสียใจงั้น? มันสายไปแล้ว

“ได้” หลินเย่นหน้าเสียเหมือนจะร้องไห้จากนั้นก็เดินไปทาง ด้านข้าง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

“คุณสามี ฉันมีถึงบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปแล้วนะ แต่ว่าอนางนั้น มันให้ฉันพบ” หลินเล่นท่าได้แต่ขอความช่วยเหลือจากถังเช่า โจง หวังให้ถึงเย่า โจงช่วยคิดหาหนทางให้

“ไม่ยอมลงมาเจอหน้าคุณเหรอ? ทำไมเธอถึงไม่ยอมมาเจอ หน้าคุณล่ะ?” เสียงปลายสาย ถังเข้าโจงหนักใจเอาการ

“ฉันไม่รู้ อื่นางนั่นก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นแบบนี้

“อะไรนั่นก็ไม่รู้! ไอ้นี้ก็ไม่รู้ ถามอะไรมึงก็ไม่รู้ว่าอะไรสัก อย่าง!” ถังเข่าโจงพาลโมโหจนเสียสติ “มึงมันหัวสมองมีแต่ เลื่อย นอกจากหาเรื่องไปวันๆ แล้ว จึงยังทำเรื่องอื่นเป็นบ้าง ไหม?”

“สามี ฉัน…

“เรียกฉันทำไม! ไม่เจอคน รอต่อไป! รอจนถึงเวลาที่ได้เจอคน แล้วจึงค่อยกลับมา

“ติ๊ด” เสียงดังลั่น ถังเช่า โจงตัดสายทิ้งอย่างเสียมารยาท
หลินเล่นที่ยังคงอยู่ที่เดิม ได้แต่โกรธแค้น

“อีนางนี่! อีนางนี่! มึงยังกล้ามีเงื่อนไขกับก!” หลังจากที่สบถ ค่าเสียเมิ่งเหยาออกมาหลายค่าแล้ว หลินเล่นก็ยังคงยืนรอคอย อยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์แผดเผาอยู่ที่เดิม

ไม่ว่าจะยังไง เธอต้องเจอหน้าเสียเพิ่งเหยาให้ได้

ถ้าไม่ได้รับการยกโทษจากเสี้ยเพิ่งเหยาแล้ว โรงแรมของถัง เย่าโจงก็ไม่สามารถเปิดกิจการต่อไปได้ โรงแรมปิดกิจการไป หนึ่งวัน ค่าเสียหาย แสนกว่าหยวนต่อวัน

เธอไม่สามารถรับผิดชอบค่าเสียหายนี้ได้

ไม่นาน เวลาช่วงบ่ายก็ผ่านพ้นไป

ท่านประธานเสี้ย เธอยังคงยืนรออยู่ด้านนอก ยืนรอมาตลอด ทั้งช่วงบ่ายแล้ว” ฟางหย่าเริ่มรายงานความจริงให้รู้ถึงสภาพ ของหลินเล่นให้เสียเพิ่งเหยาฟัง

ทว่าเมื่อเสียเพิ่งเหยาได้ยินแล้ว ขนาดตายังไม่กะพริบเลยก็ ตอบกลับมาแล้ว “ให้เธอรอต่อไปเถอะ”

“ค่ะ ท่านประธานเสี้ย” ฟางหย่าพยักหน้าให้อย่างเคารพ

หลินหลับที่นั่งดูเหตุการณ์มาโดยตลอดถึงกับตกใจทันที เสี้ย เพิ่งเหยาในวันนี้ เมื่อเอามาเปรียบเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว มันเป็น คนละคน ถ้าไม่ใช่ว่าแต่จ้องเสียเพิ่งเหยาอยู่ หลินหลันเองยัง สงสัยด้วยซ้ำ หรือว่าเสียเมิ่งเหยาถูกสลับตัวไป
หลินเย่นคิดว่า การที่ตนเองมายืนตากแดดอยู่ด้านนอกตั้งแต่ บ่าย เลี้ยเพิ่งเหยาจะใจอ่อนบ้าง จนยอมมาเจอหน้าตัวเองสัก ครั้ง แต่เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงพลบค่ำแล้ว ก็ไม่มีใครโผล่หน้า ออกมา

“อีนางนี้! หน้าไปตายให้รู้แล้วรู้รอดซะอื่นี่! ถึงอย่าให้กจับจุด อ่อนของมึงได้ก็แล้วกัน!” หลินเช่นกัดฟันพูด ดวงตากำลังแผ เผาไฟออกมา ยืนอยู่เจ็ดแปดชั่วโมงแล้ว เธอไม่ได้แค่คอแห้ง อย่างเดียว แถมขาเริ่มอ่อนล้ายืนจนเหน็บชาแล้ว อย่าบอกว่ามา เจอเสียเมิ่งเหยาเลย ขนาดเงาของเสียเพิ่งเหยายังไม่เห็นด้วยซ้ำ