บทที่ 430 การต่อต้านของเสียเพิ่งเหยา

“ฉันใสซื่อเกินไป? ” หลินหลันแสยะยิ้มอย่างเย็นชา “หลินเล่น หรือว่าเธอควรไปควรดูหน่อย ตอนนี้ชื่อของท่านประธานบริษัท คางเหมียกรุ๊ปแล้วค่อยมาพูดคำๆ นี้ ”

“หลินหลิน นี่เธอหมายความว่ายังไง?! ” จู่ๆ หลินเย็นก็รู้สึก ได้สติขึ้นมา ความหมายของคำพูดนี้หลินหลั่นคงไม่ใช่ว่า……..

“ความหมายของฉัน เธอเองก็ไปสืบดูก็พอแล้วหนี” หลินหลัน แสยะยิ้มไม่หยุด เธอรอเวลานี้ รอมานานมากแล้ว

แต่ก่อนหลินเล่นมักจะใช้ฐานะที่ตนเป็นรอง ตัวเองต่อหน้าเธอ ตอนนี้ตาเธอสักที ผู้จัดการมาทระนง

ไม่รอให้หลินเล่นพูด หลินหลันก็วางสายลง หลังจากได้ยินเสียงตุ๊ดๆ หลินเล่นก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

ตั้งแต่ตอนแรก เธอก็ควรที่จะสังเกตเห็น ที่ผ่านมาหลินหล่นอยู่ ต่อหน้าเธอ ก็มักจะทําท่าทีที่กดเสียง ให้ต่ำลงอย่างถ่อมตน แต่ วันนี้ หลินหลินกลับไม่เหมือนที่ผ่านมา เธอทําตัวทระนงตัวมาก

ถ้าไม่มีอะไรหนุนหลังไว้ หลินหลันก็ไม่มีทางกล้าทำแบบนี้

หรือว่าเส็งเพิ่งเหยาจะเป็นท่านประธานบริษัทคางเหมียกรุ๊ป จริงๆ?

ถึงแม้ภายในใจลึกๆ จะไม่เชื่อแค่ไหน ทว่าหลินเล่นยังคงเอามือถือออกมา แล้วเปิด Tianyancha จากนั้นก็เริ่มสืบหาข้อมูล

หลังจากหนึ่งนาที ก็มีเสียงก๊อกแก๊กดังขึ้น มือถือของหลินเป็น งหล่นลง

และนิ้วมือของหลินเย็นกลับสั่นเทา ริมฝีปากขาวซีด แล้ว ทำท่าทางที่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง

เสียเมิ่งเหยา กลับเป็นท่านประธานบริษัทต่างเหม่ยกรุ๊ป ผ่านไปสักพัก หลินเล่นถึงจะยอมรับในความจริงนี้อย่างยาก

รําบาก

ข่าวของTianyancha ไม่มีทางเป็นข่าวปลอม ต่อให้เป็นแบบ นี้ภายในใจลึกๆ ของเธอก็ไม่อยากจะเชื่อ ทว่าเรื่องจริงอยู่ตรง หน้าแล้ว เธอกลับไม่ยอมรับไม่ได้

ที่ผ่านมาของเล่นที่สามารถปล่อยให้เธอบีบคั้นได้อย่างอำเภอ ใจ กลับเปลี่ยนเป็นบุคคลที่เธอไม่สามารถไปผิดใจด้วย แล้วยัง มีความเป็นอยู่ในฐานะที่สูงส่ง

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้? ”

“ไอ้คนชั้นต่ำนั้นทำยังไงกันเนี่ย?! ”

หลินหลินกัดฟันกรอด แล้วยอมรับความจริงไม่ค่อยได้ ทันใด นั้นเสี้ยเพิ่งเหยากลายเป็นบุคคลสูงส่งที่เธอเอื้อมไม่ถึงแบบนี้

ต้องรู้ว่าบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปเป็นบริษัทเรือบรรทุกเครื่องบินที่ มีมูลค่าทางตลาดราวๆ แสนล้าน ต่อให้เสียเพิ่งเหยารับผิดชอบแค่บริษัทลูกของคางเหม่ยกรุ๊ปในจงให้ ทว่าแต่บริษัทลูกก็ราวๆ สามหมื่นล้านแล้ว

เสียเพิ่งเหยาะยังสาว ก็ได้เป็นท่านประธานบริษัทแบบนี้ งั้น อนาคตของเธอก็ไม่มีขีดสิ้นสุด

แม้กระทั่งถึงขั้นที่ ต้องให้หลินเป็นเคารพยกย่อง

คนเราก็เป็นแบบนี้ สามารถยอมรับคนอื่นที่แย่กว่าตนเองได้ ทว่าไม่สามารถยอมรับคนอื่นที่ดีกว่าตนเอง โดยเฉพาะคนแบบนี้ เป็นคนที่ตนเองดูถูกตอนก่อนหน้านี้

หลังจากที่โมโหในระยะสั้นๆ หลินเล่นก็ถูกความรู้สึกที่หมด เรี่ยวแรงปกคลุม ถึงแม้จะนึกไม่ออกว่าเสียเพิ่งเหยาได้กลายเป็น ท่านประธานบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปภายในชั่วพริบตาได้ยังไง ทว่า ตอนนี้เวลานี้ หลินเช่นกลับไม่พิจารณาไม่ได้ว่าถึงปัญหานี้

แล้วตนเองควรทํายังไง?

จนถึงตอนนี้ ไม่ว่าจะยังไงเสียเพิ่งเหยาก็ไม่มีทางก้มหัวให้หวา เตอฟาแน่นอน

หว่างเดือฟาในตอนนี้ ก็ไม่คู่ควรที่จะให้เสียเพิ่งเหยาก้มหัวให้

ทว่าเสียเพิ่งเหยาไม่ก้มหัว เธอที่เป็นรองผู้จัดการก็คงรักษา ตำแหน่งนี้ไม่ได้อีกต่อไป

หวางเต็อฟาไม่มีทางไว้หน้าเธอแน่นอน

หลินเล่นยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เครียดจนลำตัวสั่นเทาเล็กน้อยเรื่องมันดำเนินถึงวันนี้แล้ว คือสิ่งที่เธอไม่สามารถคาดคิดได้

ทีแรกความคิดในตอนแรกคืออยากยืมมือของเสียเพิ่งเหยา ทำให้เธอได้เลื่อนตำแหน่ง จากรองผู้จัดการไปเป็นผู้จัดการ

ทว่าตอนนี้ อย่าว่าได้เลื่อนตำแหน่งเลย ทีแรกตำแหน่งรองผู้ จัดการ ก็จะถูกทิ้งไปเพราะเสียเพิ่งเหยาแน่นอน

สำหรับเลี้ยเพิ่งเหยาแล้ว ตอนนี้หลินเล่นรู้สึกเกลียดจนคนฟัน ทว่าตอนนี้เธอยังทำอะไรเสียเพิ่งเหยาไม่ได้

ท่านประธานบริษัทคางเหมยกรุ๊ป เป็นคนที่เธอสามารถไป เรื่องด้วยอยู่แล้ว

“แม่ แม่เป็นอะไรไป? ” เวลานี้ ถางรั่วเสงี่ยนก็เข้ามาในห้อง

นอน แล้วเห็นสีหน้าของหลินเล่นดูแย่มาก บางรั่วเสงี่ยนจึงอดไม่

ได้ที่จะพูดจาแสดงความเป็นห่วงหน่อย

“รั่วเสวียน ไอ้คนชั้นคนนั้นได้กลายเป็นท่านประธานบริษัท คางเหม่ยกรุ๊ป เรื่องนี้แกรู้ไหม? ” หลินเล่นกัดฟันถามขึ้น ถางรั่ว เสงี่ยนเรียนคณะการจัดการทางการแพทย์ในมหาวิทยาลัย เป้า หมายของเธอหลังจากจบก็คือบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป ทว่าตอนถึง ครั้งที่นัดสัมภาษณ์อีกครั้ง กลับไม่ผ่านการสัมภาษณ์

วันนี้ถ้าเธอรู้ เสี้ยเพิ่งเหยากลายเป็นท่านประธานบริษัทที่เธอ ใฝ่ฝันว่าอยากเข้าไป เกรงว่าเธอคงยอมรับไม่ได้

“ไอ้คน น า? ”
“แม่ แม่หมายถึงเสียเมิ่งเหยาหรอ!! ”

ไม่ผิดที่หลินเล่นคาดไว้ บางรั่วเสงี่ยนนิ่งวันก่อนไปสักพัก จาก นั้นทันใดก็ได้แต่กลับมา แล้วก็ทำหน้าที่ตะลึงงัน “อิ่ม ฉันเพิ่งจะโทรหาหลินหลั่น หลินหลั่นบอกว่าไอ้คนชั้นต่ำ

นั้นตอนนี้กลายเป็นท่านประธานบริษัทต่างเหมียกรุ๊ปไปแล้ว

ตอนนี้ฉันยังไม่เชื่อ สุดท้ายฉันก็เพิ่งไปหาข้อมูล……

“ไม่มีทาง! ” ไม่รอให้หลินเย็นพูดจบ ถางรั่วเสงี่ยนก็พูดแทรก ด้วยความโมโห “พ่อ ไอ้คนชั้นต่ำนั้นไม่มีทางเป็นประธานบริษัท คางเหม่ยกรุ๊ปหรอก บริษัทต่างเหมยกรุ๊ปเป็นบริษัทชั้นนำของ อุตสาหกรรมยาในประเทศ ไอ้คนชั้นต่ำนั่นไม่มีการศึกษา ไม่มี คุณสมบัติ แม้แต่จะเข้าบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปยังยาก ยิ่งไม่ต้องพูด ถึงว่าจะเป็นท่านประธานบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป แม่ ป้าสามเธอ ต้องโกหกแม่แน่นอน”

“เออ งั้นแกดูเอง……. เสงี่ยนอย่างไร้ความอดทน ” หลินเย็นจึงยื่นมือถือให้ตรงหน้าถางรั้ว

ถางรั่วเสงี่ยนจึงเอามือถือเพียงพริบตาเดียว หลังจากที่เห็น ชื่อของเสี้ยเมิ่งเหยา ใบหน้าอันเรียวเล็กของเธอก็ขาดเลือดทันที

“ไม่มีทาง ไม่มีทาง……..

“ต้องเป็นเพราะชื่อ ใช่ ชื่อมัน! ” ถางรั่วเสวียนส่ายหน้า อย่างขาดสติเล็กน้อย จากนั้นก็เหมือนคิดอะไรได้ ใบหน้าจึง เปล่งประกายแสงอีกครั้ง
ความเป็นไปได้ที่ชื่อซ้ำถึงแม้จะน้อยมาก แต่ว่าน้อย ก็ไม่ เท่ากับว่าไม่มี

“ไม่ใช่ชื่อ” หลินเล่นถอนหายใจแรงๆ อีกครั้ง จากนั้นก็เอ่ย พูดด้วยน้ำเสียงหนักหน่วง “รั่วเสงี่ยน แม่รู้ว่าแกยอมรับไม่ได้ ทว่าความจริงที่วางอยู่ตรงนั้นแล้ว เสียเพิ่งเหยาคนนี้ ก็คือไอ้คน ชั้นต่ำที่ป่าสามของแกให้กำเนิด หลายวันก่อนเธอมาจงให้ และ ได้กลายเป็นท่านประธานคนใหม่ของบริษัทต่างเหม่ยกรุ๊ป ก็เพิ่ง จะรับตำแหน่งไม่กี่วันก่อน………..

“หนูไม่เชื่อ หนูไม่เชื่อ! “ถางรั่วเสวียนคร่ำครวญจะเป็นจะตาย ข่าวสำหรับเธอแล้ว เป็นเหมือนฟ้าผ่าในวันที่อากาศแจ่มใส เธอยิ่งไม่อยากจะเชื่อมากกว่าหลินเย็น เสี้ยเพิ่งเหยาจะกลายเป็น ท่านประธานของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป

เพราะว่าถิ่นเกิด ตั้งแต่เด็กเธอก็ดูถูกเสี้ยเพิ่งเหยาที่เป็นพี่สาว ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ รู้สึกว่าเสียเพิ่งเหยาไอ้คนนอก

แต่วันนี้ ไอ้คนบ้านนอกคนนี้กลับเข้าไปในบริษัทคางเหม่ยก รูปที่เธอใฝ่ฝัน และก็ได้พลิกผัน กลายเป็นท่านประธานบริษัทคน

นี้จะทำให้เธอยอมรับได้ยังไง?!

หลินเย่นส่ายหัว แล้วไม่พูดไม่จาอีก เธอรู้ว่าลูกสาวตนเองเย่อ หยิ่งทะนงตัวแค่ไหน เรื่องนี้จู่โจมถางรั่วเสงี่ยนมาก และไม่ได้ น้อยไปกว่าเธอที่จะทิ้งตำแหน่งรองผู้จัดการไป

“วเสงี่ยน ไม่ว่าแกจะเชื่อหรือไม่ เราต้องยอมรับความจริงนี้
“ไอ้คนชั้นต่ำ ตอนนี้กลับชีวิตดีไปกว่าเราสองแม่ลูกแล้ว หลินเย่นพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อย ตอนนี้ เรื่องที่เธอจะได้ทิ้ง ตำแหน่งรองผู้จัดการบริษัทจงเส็ง ก็เกือบจะเป็นจริงแล้ว

หว่างเพื่อฟาไม่สามารถทำอะไรเสียเพิ่งเหยาได้ก็ต้องระบาย ความโมโหที่เธอแน่นอน

ดังนั้น ในสถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ เธอต้องวางแผนอื่นเพื่อเป็น ทางออก

“เธอต้องไปเป็นคู่นอน ต้องเป็น ”

“ไร้ยางอาย! ”

ถางรั่วเสงี่ยนยังคงพูดเองเออเองกับการคิดวางแผนที่ร้ายกาจ นี้ และไม่มีกระจิตกระใจไปฟังคำพูดของหลินเล่นอยู่แล้ว