บทที่ 429 การเคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ไม่สามารถ คาดเดาได้

ก็เพื่อที่จะป้องกันพวกผู้คนที่มีความประสงค์ร้าย และคิดวางแผน ที่จะพุ่งเป้าหมายไปยังมหาปรมาจารย์

ถึงแม้มหาปรมาจารย์บูโดแทบจะอยู่ในโลกที่ไม่มีศัตรู ทว่า อย่างไรพวกเขาก็ไม่ใช่พระเจ้า หากมีคนจะลงมือกับพวกเขา แค่ ต้องการต้องรวบรวมมหาปรมาจารย์สามถึงสี่คนล่วงหน้า เตรียมพร้อมจะที่จู่โจม จะได้สามารถสังหารได้

สิบห้าปีก่อน ประเทศกาวลมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ซางจ นก็เสียชีวิตด้วยการลอบสังหารของมหาปรมาจารย์ห้าท่าน

การตายของผู้ชางวัน ทำให้ทุกคนต่างก็รู้สึกตกใจ

นี่เป็นมหาปรมาจารย์ที่ตายคนแรก หลังจากที่ผ่านยุคของการ ลอบสังหารอย่างลับๆ

ใครก็นึกไม่ถึง คำว่าไม่มีศัตรูซึ่งเป็นคำพ้องความหมายของ มหาปรมาจารย์กลับตายได้

หลังจากบางจนตายไป สมาคมบูโด ในแต่ละประเทศทั่ว โลกต่างก็ตั้งกฎการเคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ไม่สามารถ คาดเดาได้ ถ้าผู้ที่แอบสืบหาการเคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ จะลงโทษด้วยความผิดที่ทรยศประเทศชาติ

พอกฎนี้ออกมา ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของมหาปรามาจารย์จึงกลายเป็นสิ่งต้องห้ามของวงการศิลปะการต่อสู้ รวมไปถึงตัว มหาปรมาจารย์เองก็ตั้งใจปิดบัง สิบห้าปีหลังจากนั้น มหา ปรมาจารย์แทบจะแทบไปในทั่วทุกมุมโลก

นอกจากมหาปรมาจารย์ใหญ่ไม่กี่ท่านที่ครองตำแหน่งในยัน เจียงแล้ว การเคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ของที่เหลือ แทบจะ ไม่มีใครรู้เลย

“พี่ลือ ครั้งนี้ผมล้ำเส้นเอง วันข้างหน้าจะระวัง” เฉินเพิ่งทำ สีหน้าที่ดูปกติ เขาประเมินตำแหน่งของมหาปรมาจารย์ในหวา เซี่ยต่ำเกินไปจริงๆ ทีแรกก็คิดว่าแค่อยากจะสืบหาการ เคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ น่าจะไม่มีอะไรร้ายแรง ทว่านึก ไม่ถึง การเคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ในหวาเซียเป็นหัวข้อ ต้องห้ามในการพูดคุย

“ไม่เป็นไร ยังดีที่นายถามฉัน ถ้านายไปถามคนอื่น เกรงว่า คนๆ นั้นคงไปฟ้องสมาคมบูโดเลยทันที” สื่อโพนพูดขึ้น สมา คมบูโดตั้งกฎระเบียบ การแอบสืบการเคลื่อนไหวของมหา ปรมาจารย์ มีโทษฐานความผิดถึงขั้นทรยศประเทศชาติ

ถึงแม้วันนี้จะมีไม่กี่คนที่จะถูกตัดสินโทษนี้ ทว่าหากมีคนจะหา เรื่องเฉินเฟิงจริง แค่ความผิดข้อเดียวที่แอบสืบหาความ เคลื่อนไหวของมหาปรมาจารย์ ก็เพียงพอต่อการเอาเรื่อง เฉินเฟิงแล้ว

ตอนที่เฉินเฟิงกับสื่อโจุนปรึกษาหารือเรื่องของจินเจียง หวางเตอฟา แจ้งเรื่องครั้งสุดท้ายให้หลินเยนทราบ
“ภายในสามวัน เกลี้ยกล่อมให้เสียเพิ่งเหยา ให้เสียเพิ่งเหยา มาขอโทษเขาถึงที่ ไม่งั้นหลินเป็นข่าวเก็บของตัวเอง แล้วใสหัว ออกจากบริษัทจงเส็ง”

ไม่พูดไม่ได้ หลินเล่นรู้สึกกระวนกระวาย และกระวนกระวาย เข้าแล้วจริงๆ

ท่าทีของหวางเตอฟา ดูหนักแน่นอย่างเหนือการคาดหมาย หากเธอไม่คิดหาวิธีให้เสียเพิ่งเหยายอมมาขอโทษหว่าง เต๋อฟา เธอต้องถูกหวางเต๋อฟาไล่ออกจากบริษัทจงเลิ้ง

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลินเล่นก็ได้โทรหาหลินหลัน อีกครั้ง เรื่องถึงขั้นนี้ ความหวังเดียวของเธอก็คือหลินหลิน นอกจากหลินหลัน ไม่มีใครสามารถเกลี้ยกล่อมเส้นเพิ่งเหยาได้ อีก

“หลินหลัน ตอนนี้เธออยู่ไหนแล้ว? ” น้ำเสียงของหลินเล่นไม่ ได้เย่อหยิ่งจนทำให้คนรู้สึกกลัวอีก ความเป็นจริงแล้ว เธอใน ตอนนี้เวลานี้ ก็ไม่มีสิทธิ์เย่อหยิ่งทำให้คนหวาดผวา

“พี่เล่นเองหรอ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ทะเลสาบเมยซี เป็นอะไรไป? “ เสียงทางสายฝั่งโน้น หลินหลันรักษาท่าทีไว้ เมื่อกี้จึงพูดด้วย เสียงผ่อนคลาย

วันนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ตอนมาจงให้ เธอมีเรื่อง ขอร้องให้หลินเล่นช่วย หวังว่าจะสามารถให้เสียเพิ่งเหยาแต่ง เข้าไปในตระกูลร่ำรวย โดยผ่านหลินเป็น
ทว่าตอนนี้กลับไม่จำเป็น

เพราะว่าเส็งเมิ่งเหยาเอง ก็คือตระกูลร่ำรวย!

เธอมั่นคงเต็มร้อย ตอนนี้เสี้ยเพิ่งเหยา เป็นท่านประธานบริษัท คางเหมียกรุ๊ป!

ไม่ว่าเสียเพิ่งเหยาได้มาซึ่งตำแหน่งนี้ยังไง แค่พูดถึงตำแหน่ง ที่เสียเพิ่งเหยามีในตอนนี้ก็พอ มันต้องไม่ใช่สิ่งที่หลินเย่นเทียบ เทียมได้อยู่แล้ว

แม้กระทั่งประธานหวางที่หลินเย่นแนะนำให้กับเสียเพิ่งเหยา ฐานะก็อาจจะไม่สูงส่งเท่าเสียเพิ่งเหยาก็ได้

ไม่มีเหตุผลอื่นใด แค่เพราะว่าขนาดนี้ของบริษัทคางเหม่ยก ปนั้นเหลือกว่าบริษัทจงเส็งไม่เพียงแต่สองสามเท่า

หลินเล่นกลับฟังไม่ออกว่าน้ำเสียงของหลินหลินเคล้าด้วย ความเย่อหยิ่ง ใฝ่สูง เธอยังคงพูดเองเออเอง “หลินหลัน ยังไงเธอ ก็ต้องให้คำให้การก่อนหน้านี้ลูกสาวของเธอไปผิดใจกับ ประธานหวาง เรื่องนี้ยังไงก็ไม่มีทางปล่อยปละละเลยไปอย่าง เงียบๆ แบบนี้”

ค่าให้การ? ”

“พี่เล่น พี่อยากจะได้คำให้การอะไร? ” หลินหลั่นกระตุกมุม ปากหลายยิ้มอันเย้ยหยันเล็กน้อยจนสังเกตไม่เห็นถึงยิ้มที่เย้ย หยันนี้ หลินเล่นยังคงนึกว่าเสียเพิ่งเหยาในตอนนี้จะเป็นของเล่น ที่เธอสามารถเล่นได้ตามใจชอบเหมือนแต่ก่อน เสี้ยเพิ่งเหยาในตอนนี้เป็นท่านประธานของบริษัทต่างเหมียกรุ๊ป หลินเล่นอยาก จะจับพวกเธอสองแม่ลูก ก็ต้องดูตัวเองมีความสามารถพอไหม!

ต่อให้การตอบสนองของหลินเล่นจะเชื่องช้ามากขนาดไหน ตอนนี้ก็สามารถฟังออกถึงน้ำเสียงที่เยาะเย้ยของหลินหลั่นสักที

หลินเล่นจึงรู้สึกโมโหเป็นฟืนเป็นไฟทันที “หลินหลัน เธอ หมายความว่าอะไร?! พวกเธอสองแม่ลูกไม่อยากอยู่ในจงไม่ แล้วหรือ! เชื่อไหมแค่คำๆ เดียวของฉัน ก็สามารถทำให้พวกเธอ ไสหัวออกจากจงไห่ ”

“ให้เราสองแม่ลูกใสหัวออกจากจงไม่? ” หลินเป็นแสยะยิ้ม แล้วพิมพ์ขึ้น “พี่เล่น พี่ก็คิดว่าตัวเองเก่งเกินไปไหม อีกอย่าง จง ให้ก็ไม่ใช่บ้านของพี่ พี่บอกว่าจะให้เราสองแม่ลูกไสหัวออกไป เราสองแม่ลูกก็จะใสหัวออกไปงั้นหรอ? มีเหตุผลแบบนี้ด้วยหรอ

มีฐานะของท่านประธานเสี้ยเพิ่งเหยาค่อยหนุนหลัง ตอนที่ หลินหลั่นพูด น้ำเสียงที่มั่นใจขึ้นไม่น้อย

ทว่าหลินเช่นกลับถูกทำให้เครียดไม่เบา “หลินหลัน เธอนี่มัน ไร้เนรคุณ พูดจากับฉันแบบนี้หรอ?

“เธอลืมไปแล้วหรอ ตอนแรกเธอขอร้องฉันยังไง ให้ฉันหา ตระกูลดีๆ กับลูกสาวสินค้ามือสองของเธอไม่งั้นหรอ…….

“หลินเล่น เธอบอกว่าใครเป็นสินค้ามือสอง! “ไม่รอให้หลิน เช่นพูดจบ หลินหลักก็ขัดคำพูดของหลินเล่นด้วยเสียงเย็นชา “แต่ก่อนเธอว่าเพิ่งเหยาของฉันตลอดนี้ ฉันไม่ว่าอะไร แต่ตอนนี้ ไม่ได้
“ตอนนี้ไม่ได้? ”

“ทำไมตอนนี้ถึงไม่ได้? หลินหลัน ฉันจะบอกอะไรเธอนะ แค่ไอ้ คน น หย่าร้าง เธอก็จะเป็นสินค้ามือสองตลอดไป! ” หลินเป็น แสยะยิ้ม

“เธอพูดเหลวไหล! ”

หลินหลันรู้สึกเครียดจนกลายเป็นโมโห “หลินเย็น ฉันจะบอก เธอนะ เพิ่งเหยาของเรา ตอนนี้กลายเป็นผู้ชายที่หมายปองแล้ว คนที่อยากจีบเธอ เข้าแถวยาวจากแม่น้ำฝั่งนี้ไปถึงฝั่งโน้น

“ฮ่าๆๆ หลินหลัน สมองของเธอมีน้ำเข้าหรอ หรือว่าสมอง ผู้ชายพวกนั้นมีน้ำเข้า? ”

“ยังจะบอกว่าเข้าแถวยาวจากแม่น้ำฝั่งนี้ไปถึงฝั่งโน้น

“ทำไมถึงไม่บอกว่าเข้าแถวจากนี้ไปถึงฝรั่งเศสละ” หลินเย่น หัวเราะอย่างไม่หวาดกลัวใดๆ ถึงแม้ไม่รู้ว่าเส้นประสาทเส้นไหน ของหลินหลันผิดปกติ ทว่าเธอกลับไม่เชื่อว่าจะมีคนจีบผู้หญิงที่ เคยหย่าร้าง

“หลินเย่น เธอยังไม่รู้ เพิ่งเหยาของฉันตอนนี้มีฐานะอะไรใช่ ไหม” หลินหลันพูดขึ้นอย่างแสยะยิ้ม

“ฐานะ? ” หลินเป็นแสยะยิ้มออกเสียง ใบหน้าเคล้าด้วยความ ไม่เข้าใจแล้วพูดขึ้น “คนที่เป็นสินค้ามือสองที่เคยหย่า จะมีฐานะ อะไรได้? ”

“บริษัท างเหม่ยกรุ๊ปรู้ไหม? “เหมือนจะรู้ว่าหลินเย่นไม่เชื่อหลินหลันจึงเอ่ยพูดอย่างได้ใจเล็กน้อย

“รู้สึ ทำไม” หลินเป็นพยักหน้า ทันใดนั้นก็หยอกล้อขึ้นเล็ก น้อย “หลินหลัน เธอไม่อยากอยากจะบอกฉันว่าลูกสาวสินค้ามือ สองคนนั้นของเธอ จะได้เข้าไปทำงานในบริษัทคางเหม่ยก ปนะ”

“ถ้าเป็นเรื่องจริง งั้นฉันพูดได้แค่ว่า เธอคิดมากเกินไป ถึงแม้ บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปจะเข้ายาก ก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าไม่ได้ ถ้าเธอนึก ว่าการทำงานในบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปก็จะมีฐานะ งั้นฉันก็พูดได้ แค่ว่าเธอมันใส อเกินไป! ” หลินเล่นแสยะยิ้มอย่างเย็นชา เธอ ไม่รู้ว่าควรเย้ยหยันหลินหล่นที่ไม่รู้หรือไม่รู้จักกลัวกันแน่ กลับนึก ว่าเสียเมิ่งเหยาได้เข้ามาทํางานในบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป แล้วจะ ไม่มองสีหน้าของเธอได้

ตลกจริงๆ!

ถึงแม้บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปจะเป็นยักษ์ใหญ่ในอุตสาหกรรมยา ซึ่งเป็นบริษัทเรือบรรทุกเครื่องบินที่มีมูลค่าตลาดแสนล้าน แต่ บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปก็มีพนักงานเกือบ 10,000 คน

เสียเพิ่งเหยาเพิ่งจะเข้าบริษัทคางเหมียกรุ๊ป ต่อให้ความ สามารถจะโดดเด่นขนาดไหน ก็คงมีฐานะแค่เป็นบริษัทระดับ กลางคนหนึ่งเท่านั้น

และเธอกลับเป็นรองผู้จัดการบริษัทจงเลิ้ง

ทั้งสองไม่สามารถเปรียบเทียบกันอยู่แล้ว