บทที่ 423 ผมไม่สนิทกับเขา

คนที่อยู่ในห้องค่อนข้างเยอะ ดังนั้นหลังจากที่ใช้เหวินชั่วเข้าไป ข้างในเขาไม่ได้เห็นเฉินเฟิงเป็นคนแรก

แต่ส่วนในเวลานี้ก็ตะโกนส่งเสียงดังอีกครั้ง “ไอ้สัตว์กะ หมา ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!

“คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าจะให้ผมออกไป?” เสียงอดขำไม่ได้

ของเฉินเฟิงดังขึ้นในห้อง

เมื่อได้ยินเสียงนี้ สีหน้าอันเฉยเมยของไปเหวินชั่วก็เปลี่ยนเป็น ตกใจและรู้สึกใจไม่ดีขึ้นมาทันที

แต่ก่วนอี้กลับไม่รู้สึกอะไร เขายังคงยิ้มพูดอย่างประหม่า

“เหอะ ๆ ไอ้สัตว์กะหมา จึงรู้สึกกลัวแล้วสินะ?”

“ถ้ามึงกลัวมึงก็ออกมาคุกเข่ากราบงาม ๆ ต่อหน้าสักสิบครั้ง แล้วให้เมียมึงไปนอนกับกูและคุณชายไปสักคืนหนึ่ง ถ้าเธอ ทำให้กับคุณชายไปมีความสุขได้ กูอาจจะไว้ชีวิตถึงสัก

“หุบปาก!”

เสียงอันเหลือทนของไปเหวินชั่วดังลั่นขึ้นจากด้านหลัง เสียงตะโกนอย่างรุนแรงนี้ทำให้ทุกคนในห้องถึงกับสะดุ้ง ตกใจ
ยิ่งไปกว่านั้น ส่วนที่ได้ยินเสียงนี้ถึงกับตกใจอ้าปากค้างจน คางแทบจะติดพื้น…..ทำไมต้องให้เราหุบปากด้วย?

“คุณชายไป คุณ…. วนยอดถามไม่ได้ แต่ไปเหวินชั่วกลับ กัดฟันพูดด้วยความโกรธ “บอกว่าให้หุบปากได้ยินไหม?

ส่วนอี้เงียบไปชั่วขณะ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ สีหน้าความกลัวที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของไปเหวินชั่วนั้นไม่อาจ ปิดบังได้

สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้คนในห้อง ต้องสับสนไปด้วย ทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่มาช่วยส่วน กลับสั่งให้เขาหุบปากแบบนี้

ในขณะที่ทุกคนยังสงสัยอยู่ เฉินเฟิงก็ได้ยิ้มพูด “คุณชายไป ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ

ไม่เจอกันตั้งนาน?!

คำพูดสั้น ๆ ที่ทำให้ทุกคนต้องตกใจอีกครั้ง

ทุกคนต่างก็ตกใจอ้าปากค้างราวกับว่ายัดไข่เข้าไปได้หลาย ฟอง คนที่มีเรื่องกับกวนคนนี้รู้จักไปเหวินชั่วด้วยหรือ?!

อะไรกันเนี่ย?

“คุณอยู่นี่ได้ไง?!” ไปเหวินชั่วขมวดคิ้วสายตาจับจ้องไปที่ เฉินเฟิง เขาไม่กล้าคิดเลยจริง ๆ ว่าคนที่มีเรื่องกับส่วนนั้นคือ เฉินเฟิง!
ถ้าเขารู้ว่าเงินเฟิงอยู่ด้วย ต่อให้ตายเขาก็ไม่ยอมมาที่นี่

คนที่เขาไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ก็คือเฉินเฟิง!

“ผมจะไปไหนต้องรายงานคุณด้วยงั้นเหรอ?” เฉินเฟิงยิ้มจาง ๆ เขาสามารถเห็นความกลัวจากสีหน้าของไปเหวินชั่วได้ และพ่อ ของไปเหวินชั่วคงจะเคยเตือนเขาว่าห้ามยุ่งกับเฉินเพิ่งอีก

เมื่อได้ยินเสียงเย้ยหยันของเฉินเฟิง ทุกคนในงานถึงกับ ตะลึง

เดิมที่คิดว่าเฉินเฟิงกับไปเหวินชั่วแค่รู้จักกัน แต่ตอนนี้ดู เหมือนว่าทั้งสองไม่เพียงแต่รู้จักกันเท่านั้นแล้ว!

ทั้งสองอาจจะเป็นศัตรูกันก็ได้

เมื่อคิดถึงสิ่งที่ทุกคนต่างก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ

คนที่สามารถเป็นศัตรูและยังกดดันไปเหวินชั่วได้ขนาดนี้ ต้อง เป็นคนแบบไหนกันแน่?

สีหน้าท่าทางของส่วนอี้เริ่มกังวล เขาไม่ได้โง่จนตามความ คิดของทุกคนไม่ทัน

ก่อนหน้านี้เขายังไม่เข้าใจว่าทำไมไปเหวินชั่วถึงสั่งให้เขา หุบปาก แต่ตอนนี้เขาเริ่มกระจ่างแล้ว

คนไร้น้ำยาคนนี้เริ่มไม่เหมือนที่คิดไว้แล้วสิ เขาน่าจะเป็นจระเข้ยักษ์ในต่านานมากกว่า! เป็นจระเข้ยักษ์ในตำนานที่ต้องกลัวแม้กระทั่งคนอย่างไม่เหวินชั่ว!

ดังที่กวนคิดไว้ไม่ผิด ไปเหวินชั่วในตอนนี้เริ่มกลัวเฉินเฟิง แล้วจริง ๆ

แม้ว่าเขาจะเคยพูดอย่างสวยหรูก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเจอหน้า เงินเฟิงเข้าจริง ๆ เขาก็ต้องผวาเหมือนกัน

เพราะตั้งแต่เล็กจนโต เฉินเฟิงเป็นคนแรกที่ทำให้เขาต้องทุกข์ ทรมาน

และที่สำคัญที่สุดคือปฏิกิริยาของพ่อของเขา

ในฐานะผู้ค้าอัญมณีรายใหญ่ที่สุดในเมืองจงให้ พ่อของเขา เป็นผู้ได้รับตำแหน่งนี้เป็นระยะเวลามากกว่าสิบปี นอกจาก ตระกูลใหญ่แล้วไม่มีใครเคยทำให้พ่อของเขากลัวมาก่อน

จนกระทั่งได้เจอกับเฉินเฟิง

เพราะเงินเฟิงคนเดียวทําให้พ่อของเขาไม่กล้าปล่อยเขาออก ไปไหนและยังกับตัวเขาเป็นเวลาสิบห้าวันด้วย ความนัยแบบนี้ ทำให้เขาไม่กล้าคิดไปไกลกว่านี้เลย

ไปเหวินชั่วหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “คุณเฉินจะไปไหนมาไหนไม่จำเป็นต้องรายงานผมหรอกครับ

ไม่ต้องรายงานผม? สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอีกครั้งเมื่อ ได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนลงอย่างชัดเจนของไปเหวินชั่ว ไม่มีใครกล้า คิดว่าคนอย่างไปเหวินชั่วจะยอมอ่อนน้อมให้ใคร แถมยัง อ่อนน้อมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย!
เขาไม่มีท่าทีที่คิดจะปากแข็งเลยด้วยซ้ำ! ก่วนจู่อี๋ในขณะนี้เริ่มขาสั้นและเหงื่อแตกเต็มหลังแล้ว

เขาพยายามประเมินภูมิหลังของเฉินเฟิงให้มากที่สุดแล้ว แต่ ไม่คิดเลยว่าเขายังประเมินไม่มากพอ

เขาต้องมีภูมิหลังดีแค่ไหนถึงจะทำให้คนอย่างไปเหวินชั่วไม่ กล้าแม้แต่จะโต้เถียงเลย

ส่วนในขณะนี้เริ่มมีความปรารถนาที่จะตายแล้ว

“จริงเหรอ?” เฉินเฟิงยิ้มจาง ๆ ไปเหวินชั่วนั้นถือว่าอยู่เป็นเลย “ไซ” ไปเหวินชั่วกัดฟันพูด แม้จะเป็นเรื่องขายหน้าที่ต้องยอม

จริง ๆ

เงินเพิ่งต่อหน้าผู้คนมากมาย แต่เขาจําเป็นต้องทำเช่นนี้

เพราะเขาไม่กล้าผิดใจกับคนที่แม้กระทั่งพ่อของเขายังต้อง

กลัว!

“แล้วเขาล่ะ?” เฉินเฟิงยิ้มพูดแล้วหันมองไปที่ส่วนที่กำลัง น่องสั่นอยู่

“มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมหรอก!”

ไปเหวินชั่วตอบอย่างไม่ต้องคิด “ผมไม่ได้สนิทกับมันเลย

“คุณชายไป?!”

เมื่อได้ยินคำนี้ก่อนหน้าซีดทันที จากนั้นคุกเข่าลงด้วย

ความตกใจ
เขาไม่คิดว่าไปเหวินชั่วจะทิ้งเขาดื้อ ๆ แบบนี้

แม้จะเป็นการเอาตัวรอด แต่ไปเหวินชั่วไม่มีแม้แต่การรักษา น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ มันช่างใจร้ายใจเลยจริง ๆ

ไปให้พ้น!”

ไปเหวินชั่วมองไปที่กวนด้วยความรังเกียจ ณ ตอนนี้คนที่ เขาเกลียดที่สุดไม่ใช่เฉินเฟิง แต่กลับเป็นส่วนที่อยู่ตรงหน้า เขา!

ถ้าไม่ใช่เพราะก๋วน วันนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องออกจากบ้าน และไม่จำเป็นต้องมาเจอกับเฉินเฟิงคนที่น่ากลัวคนนี้หรอก แม้ตอนนี้จะดูเหมือนว่าเงินเฟิงไม่ได้คิดจะเอาเรื่องเขา แต่หลังจากกลับไปไปเสี้ยวเทียนคงไม่ปล่อยเขาไว้แน่ จากการถูกกักตัวสิบห้าวันคงต้องกลายเป็นสองเดือนแน่เลย ณ ตอนนี้ไปเหวิน วอดไม่ได้ที่จะฆ่ากวนทิ้งเสีย

ด้วยสายตาที่ดุร้ายและเย็นเยือกของไปเหวินชั่ว ส่วนอี้ถึงกับ ตัวสั่นอย่างไม่หยุด ณ ตอนนี้เขาไม่กล้าดึงไปเหวินชั่วลงบ่อน้ำ จระเข้ ก

ถ้าหากเขากล้าดึงไปเหวินชั่วลงบ่อจระเข้อีก เกรงว่าคนที่ จะฆ่าเขาก่อนคือไปเหวินชั่วแต่ไม่ใช่เฉินเฟิง

หลังจากการประมวลผลในสมองอย่างละเอียด ในที่สุดก่อน ก็ได้ข้อสรุปให้กับตัวเองว่า ถ้าหากเขายังอยากมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ ความหวังเดียวของเขานั่นก็คือเงินเฟิง

“คุณชายเงิน ไว้ชีวิตผมเถอะครับ!

ตอนนี้ก่วน ก็เริ่มอยู่เป็นแล้ว เมื่อรู้ว่าความหวังเดียวของเขา อยู่ที่เฉินเฟิง เขาจึงรีบคุกเข่าขอร้องด้วยน้ำตา

เขาเอาหัวโขกกับฟันซึ่งฟังได้ชัดเจนว่าเขาใช้แรงโยกมากแค่ ไหน

หลังจากโขกหัวจนหน้าผากแตกจนเลือดไหล กวน ก็รีบ คุกเข่าบนพื้นอีกครั้งแล้วตบหน้าตัวเองอย่างไม่หยุด

“จั๊วะ!”

“คุณชายเงินครับ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว “คุณชายเงินครับ ผมตาฝาดเอง ผมไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

“ผัวะ!”

“บั๊วะ!”‘

“คุณชายเงินครับ ผมไม่ควรทำให้คุณโกรธเลยจริง ๆ ครับ คุณเป็นคนมีบารมี ปล่อยผมไปสักครั้งเถอะครับ

“จั๊วะ!”

“คุณชายเฉิน…….

เพียงเวลาสั้น ๆ ในหนึ่งนาที ส่วนคู่ตบหน้าตัวเองเป็นสิบครั้งจนมุมปากเริ่มเปรอะด้วยคราบเลือด