บทที่ 412 ทุกคนต่างมีแผนการ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ อธิบายได้เพียงแค่หนึ่งคำถาม

เบื้องหลังของหลินหวั่นชีว มีมหาปรมาจารย์ท่านหนึ่ง อีกทั้งความสัมพันธ์ระหว่างมหาปรมาจารย์กับหลินหวั่นว ไม่

ธรรมดา

พลังต้นที่มหาปรมาจารย์เก็บเอาไว้ในตัวหลินหวั่นชีว อย่าง น้อยต้องฝึกฝนนานกว่าห้าปีจึงจะสะสมมาได้

พลังต้นของมหาปรมาจารย์ที่ใช้เวลาฝึกฝนนานกว่าห้าปีจึงจะ สามารถสะสมมาได้นั้นเป็นพลังต้นอย่างไร คนส่วนมากไม่รู้

สามารถกล่าวได้ว่า หากมหาปรมาจารย์ที่อยู่เบื้องหลังหลิน หวั่นชีว ใช้พลังที่เขาฝึกฝนบำเพ็ญเพียรมานานกว่าห้าปี ใช้วิธี ฉลาดถ่ายพลังให้กับคนธรรมดา คนธรรมดาคนนั้น ใช้เวลาสั้นๆ ในการขึ้นเป็นอ้านจิ้งชั้นสุด!

อีกทั้งยัง มีความเป็นไปได้ว่าจะขึ้นเป็นหัวจิ้งชั้นต้น แต่ตอนนี้ พลังนี้ กลับถูกใช้ในผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง อย่างไม่ต้องสงสัย นี่ถือเป็นเรื่องใหญ่ มหาปรมาจารย์ที่อยู่เบื้องหลังหลินหวั่นชีว เป็นใครกันแน่?

ทำไมเขาถึงไม่ถ่ายบูโดให้กับหลินหวั่นชีวโดยตรง ทำให้หลิน หวั่นชีวกลายเป็นจอมยุทธ์ แต่กลับใช้วิธีของพลังต้น ปกป้องหลินหวั่น ว?

หรือเป็นเพราะหลินหวั่น ว มีความลับอะไร?

“คุณเฉิน?”

เจียงจูงถึงยื่นมือออกมาอีกครั้ง ผายมือไปมาตรงหน้าเงินเฟิง เงินเฟิงดึงสติตนเองกลับมาราวกับเพิ่งตื่นจากฝัน เมื่อเขา ครุ่นคิดจนใจลอย

“คุณเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้ใจลอยขนาดนี้?” เจียงจุงกิ งอดไม่ได้ที่จะถามสักหน่อย

“เปล่าครับ” เฉินเฟิงส่ายหน้า จากนั้นพูดขึ้น : “อาเจียง เรื่อง ของหวั่นว รบกวนคุณอย่าพูดออกไป

“วางใจเถอะ ฉันไม่ใช่คนปากโป้ง” เจียงจุงถึงพยักหน้า เขา กับสื่อโพนสนิทกัน ต้องรู้อยู่แล้ว บนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่เรียบ ง่ายเหมือนอย่างที่เห็น

นอกจากโลกของคนทั่วไปแล้ว ยังมีโลกของจอมยุทธ์

ในโลกของจมยุทธ์ อันตรายกว่า โลกของคนทั่วไปไม่เพียงแค่ ร้อยเท่า

หลินหวั่นชีว ในวันนี้ บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับความลับ สําคัญของโลกจอมยุทธ์ก็ได้

หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล สีหน้าของเฉินเฟิงเคร่งขรึม

เล็กน้อย
ถึงแม้ตอนนี้หลินหวั่นวไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว แต่เรื่องที่เธอ ยอมเสี่ยงตายเพื่อช่วยตนเองเป็นความจริง

ถ้าไม่ใช่เพราะมีพลังต้นของมหาปรมาจารย์คอยปกป้องเอา

ไว้ หลินหวั่นวคงตายตั้งแต่ตอนที่ถูกรถชนแล้ว หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฉินเพิ่งกดโทรหาฉันเสงี่ยนห

นี่เป็นครั้งแรก ที่เขามาจงไม่แล้วเป็นฝ่ายติดต่อหาฉันเสงี่ยนห รัวก่อน

เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เธอต้องให้คำตอบหลินหวั่นชีว หลังจากปลายสายรับโทรศัพท์ ยังไม่ทันรอให้เฉินเพิ่งพูด

ปลายสายฉันเสงี่ยนหวก็พูดขึ้นมาก่อน : “ฉันรู้ว่านายจะถาม

อะไรฉัน แต่ฉันไม่สามารถบอกนายใต้”

“ทำไมล่ะ?” น้ำเสียงของเฉินเฟิงนิ่งมาก นิ่งจนทำให้หัวใจ ของตนหนาวเย็น

“นายทำอะไรพวกเขาไม่ได้” น้ำเสียงของฉันเสงี่ยนหว เหน็ดเหนื่อย อีกทั้งยังเคล้าไปด้วยความจนปัญญา

ดวงตาของเฉินเฟิงหลง : “นี่ไม่ใช่เหตุผล”

“นี่คือเหตุผล! ” ท่าทีของฉันเสงี่ยนครัวดูแข็งกร้าวขึ้นมา อย่างกะทันหัน

“เฉินเฟิง ฉันอยากให้นายเข้าใจหลักการอะไรอย่างหนึ่ง เวลากระต่ายอับจนหนทางมันจะกัดคน เวลาสุนัขอับจนหนทางมันจะ กระโดดข้ามกําแพง”

“นายในตอนนี้ เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของตระกูลเฉินเท่านั้น “ฐานะของนาย ไม่ได้สูงส่งอย่างที่นายคิดเอาไว้

“แม้แต่ซึ่งถือฝ่ายนั้นยังกล้าฆ่า ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงนาย ถ้าบีบบังคับพวกมันจนเกินไป นายไม่มีวันได้เห็นพระอาทิตย์ของ อีกวันแน่! ”

“หวั่นวเกือบตาย” น้ำเสียงของเฉินเฟิงยังคงนิ่งเฉย

“เธอแค่เกือบตายเท่านั้น แต่เธอไม่ได้ตายจริงๆ! ” น้ำเสียง ของฉันเสงี่ยนหาวเย็นยะเยือก

เธอตรวจสอบภูมิหลังของหลินหวั่นชีวมานานแล้ว ฐานะ ครอบครัวของเธอธรรมดาทั่วไป พ่อกับแม่เป็นแค่คนงานทอผ้า ทั่วไป นอกจากหน้าตาที่สวยแล้ว หลินหวั่นวไม่มีอะไรน่าสงสัย

ผู้หญิงแบบนี้ อย่าว่าแต่ไม่ตายเลย ต่อให้เธอตายจริงๆ ฉันเส วียนครัวก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอส่งผลต่อคนหมู่มาก

“หึ” เฉินเฟิงหัวเราะในลำคอ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก ในสายตา ของคนอย่างฉันเสงี่ยนครัว ชีวิตของคนทั่วไป ไม่ต่างอะไรจาก มด

คนธรรมดาทั่วไปคนหนึ่ง แม้จะตายต่อหน้าพวกเธอ พวกเธอ ก็ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา
“เฉินฟิง ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่

“แต่ฉันต้องเตือนนายสัก สถานะของนายในตอนนี้ มันยา

กมากๆ”

“ครอบครัวทั้งสิบสามครอบครัวของตระกูลเฉิน มีสิบเอ็ด ครอบครัวอยากให้นายตาย

“ถ้านายยังมามีเรื่องกับอำนาจของทางจงได้ มีแค่อย่างเดียว ที่รอนายอยู่ นั่นก็คือความตายเท่านั้น!

“ตายแล้วจะทําไม?” เฉินเฟิงหัวเราะ

“ตั้งแต่ก้าวเท้าออกมาจากตระกูลเฉิน ฉันก็มีแต่ตายกับตาย เท่านั้น”

“มันไม่เหมือนกัน น้ำในจงไม่ลึกมาก” จู่ๆ ฉันเสงี่ยนครัวก็ รู้สึกรำคาญขึ้นมา เธอคิดไม่ถึงว่า สิ่งที่เธอพูดไปมากมายขนาด นี้ เฉินเพิ่งจะฟังไม่เข้าหูแม้แต่คำเดียว

“เฉินเฟิง….” ฉันเสงี่ยนครัวอยากจะเกลี้ยกล่อมเขาอีกสัก หน่อย แต่ปลายสายกลับได้ยินเพียงเสียงตุ๊ดๆ

หลังจากตัดสาย เฉินเฟิงหรี่ตาลง ถึงแม้ฉันเสงี่ยนหวจะไม่ได้ บอกเขาว่าการลอบฆ่าในครั้งนี้เป็นฝีมือใคร แต่เขาพอจะเดาได้

ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ตระกูลของจงไห่ ตระกูลเป็นตระกูลที่

สมควรเป็นอันดับหนึ่ง แต่ความสมควรนี้ เป็นเพราะตระกูลมีเทพเจ้าแห่งสงครามเก่าที่เป็นวีรบุรุษคนเดียวที่ยังมีชีวิต ไม่ได้เป็นเพราะความ สามารถของตระกูลจุ่

ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ตระกูล ตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุด น่าจะเป็น ตระกูลวัง

รองจากตระกูลวัง ค่อยเป็นตระกูล

สำหรับตระกูลฉินและตระกูลส้งนั้น เฉินเฟิงไม่รู้ว่าเป็นยังไง แต่ว่าคิดดูแล้ว เมื่อนำสองตระกูลนี้มาเทียบกับตระกูลวังและ ตระกูลแล้ว น่าจะต่ำกว่าวันหนึ่ง

มาถึงที่นี่ คำตอบน่าจะออกมาแล้ว

สามารถทำให้ฉันเสงี่ยนครัวกลัวได้มากขนาดนี้ อีกทั้งยังเป็น ภัยต่อเขา ทั่วทั้งจงไห่ นอกจากตระกูลวังและตระกูลส้งแล้ว ไม่มี ใครอื่น

จะเป็นหนึ่งในตระกูลไหนนั้น เฉินเฟิงไม่แน่ใจ

มีเพียงสิ่งเดียวที่เฉินเพิ่งรู้ก็คือ จินเจี่ยจง เกี่ยวข้องกับสอง ตระกูลนี้

ในนี้ สิ่งที่จินเจี่ยจงแสดงนั้น มีความเป็นไปได้ว่ารับบทเป็น พวกอันธพาล เขาสามารถเอาเรื่องพวกนี้ได้ ตระกูลเองก็สามารถเดาได้

เหมือนกัน บางทีตั้งแต่เริ่มแรก ซึ่งถือก็รู้อยู่แล้ว ว่าศัตรูที่แท้จริงของตนเป็นใครกันแน่

เหตุที่ไม่พูดออกมานั้น มีความเป็นไปได้สูงว่า เพื่อดึงเขา เข้าไปในค่ายของตระกูล

สลับซับซ้อน

ทุกคนล้วนมีแผนการ

นี่คือสถานการณ์ในปัจจุบัน

เฉินเฟิงหรี่ตาลง บางทีข่าวดีเดียว ในตอนนี้ก็คือเขาพอจะรู้ แล้วว่าใครเป็นศัตรู

อีกด้านหนึ่ง หลังจากเสียเพิ่งเหยาออกมาจากฮงเยคลับ หลิน หลันรีบตามหลังมา “เมิ่งเหยา ลูกรอแม่ด้วย! แม่มีเรื่องจะพูด กับลูก!

เวลานี้ รถมาเซราติสีแดงขับมาตรงหน้า แล้วจอดลงตรงหน้า เสียเมิ่งเหยา

ประตูรถเปิดออก ชายหนุ่มวัยกลางคนที่ดูเหมือนคนขับรถเดิน ลงมา เขาเปิดประตูรถให้เสียเพิ่งเหยา อีกทั้งผายมือเข้าไปในรถ

ภาพนี้ ทำให้หลินหลันตกใจไม่น้อย

รถมาเซราติคันนี้….มารับลูกสาวตนเอง “ประธานเสี้ย เชิญขึ้นรถครับ

หนึ่งวินาทีถัดมา ท่านอบน้อมเคารพของคนขับรถวัยกลาง คนเป็นเครื่องยืนยันสิ่งที่หลินหลับคาดเดา
รถมาเซราติคันนี้ มารับลูกสาวของตนเองจริงๆ! อีกทั้ง….ประธานเสี้ยนี่เป็นเรื่องอะไรกัน? ลูกสาวของตนเอง กลายเป็นประธานเสี้ยตั้งแต่เมื่อไหร่?