บทที่ 403 สามีป้ารอง?

“ป้ารอง ประธานหวางของพวกคุณจะฐานะยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไร กับฉัน! ฉันไม่เคยคิดจะไปนัดบอดกับเขา”เสี่ยเม็งเหยากด ความโกรธไว้ในใจ

“อะไรนะ?! ไม่เคยคิดที่จะไปนัดบอดกับประธานหวาง?!

หลินเล่นขมวดคิ้วเข้า ทันใดนั้นความโกรธก็แพร่ไปทั่ว ร่างกาย : “เสี้ยเพิ่งเหยา อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่งอะไร ก็แค่ผู้ หญิงที่เคยหย่า มีผู้ชายมาเอาก็ดีแค่ไหนแล้ว

“ประธานหวางชอบแก นั้นเป็นความโชคดีที่แกเกิดแปดชาติ ก็หาไม่ได้ แกไม่อยากนัดบอดกับประธานหวาง? ใครกันนะที่ ทำให้แกมั่นใจกล้าพูดคำนี้ออกมา

“ใครให้ความมั่นใจกับฉัน ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับป้า สรุป พูดมา ถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ไม่อยากนัดบอดกับประธาน หวางอะไรของป่าหรอก!” เสียเพิ่งเหยามองดูหลินเล่นด้วย ความเย็นชา หลังจากพูดจบ ก็หันหลังแล้วเดินจากไป หลินเย นที่อยู่ตรงนั้นกระทืบเท้าด้วยความโกรธ แล้วระบายความโกรธ ไปที่หลินหลิน : “หลินหลัน สั่งสอนลูกยังไง ฟังดูมันพูด นี้เป็น คําที่คนควรพูดไหม?!

“ฉันท์เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างเธอกับประธานหวาง ลงแรง ไปไม่น้อย สุดท้าย ประธานหว่างรับปากจะเจอเธอแล้ว เธอกลับ ไม่รักดี ไม่มีใครทำแบบนี้กันหรอก
หลินหลินฉีกยิ้ม รีบพูดปลอบใจ: “พี่เป็น พี่ใจเย็นๆ คาดว่า ในใจของเมิ่งเหยายังคิดถึงไอ้สวะนั้นอยู่ ดังนั้นจึงต่อต้านการ นัดบอด รอให้ผ่านไปหลายวันก่อน ให้เธอลืมไอ้สวะนั้น เธอ ต้องรับปากนัดบอดกับประธานหวางแน่นอน”

“ยังคิดถึงไอ้สวะนั่น?” หลินเป็นโกรธขึ้นทันที

“ไอ้สวะนั้นมีอะไรให้คิดถึง! ประธานหวางของพวกเราสู้ไอ้ สวะนั่นไม่ได้ตรงไหน ต้องการตำแหน่งก็มีตำแหน่ง ต้องการ เงินก็มีเงิน ลูกเขยเต่าทองแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฉันลงแรง ขอร้องเขา ต่อให้แกถือโคมหาก็หาไม่ได้…..

“ใช่ใช่ใช่ พี่เย่น พี่พูดถูก ฉันขอบคุณแทนเพิ่งเหยา ถ้าหากว่า ครั้งนี้ประธานหวางชอบเพิ่งเหยา ฉันจะให้เพิ่งเหยาจำบุญคุณ ของพี่เป็นอย่างแน่นอน” หลินหลันยิ้มพร้อมกับพูด

” แบบนี้ค่อยยังชั่ว” หลินเล่นเบะปาก “หลินหลัน พูดกับ เธอตรงๆ ทางด้านประธานหวังไม่ต้องพูดอะไรมาก เขาพอใจ ลูกสาวของคุณมาก ตอนนี้คุณแค่ทำให้ลูกสาวของคุณ ยอมพบ กับประธานหวังก็พอแล้ว”

“ได้ พี่เย่น ฉันจะกลับไปกล่อมเมิ่งเหยา ให้เธอพบกับ ประธานหวาง หลินหลั่นพูด

“อืม งั้นก็ดี หลินหลัน คุณกลับไปบอกเสียเพิ่งเหยา ผู้หญิงที่ ต้องการแต่งงานกับประธานหวางมีมากมาย เข้าแถวจากแม่น้ำ ทางมาถึงหน้าประตูก็ไม่แน่ว่าจะหมด ถ้าเธอไม่รีบคว้าไว้ ถ้า ผ่านหมู่บ้านนี้ไป อยากหาร้านค้าแบบนี้ก็คงยาก “หลินเป็นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ใช่ ใช่ พี่เย่น คําพูดของพี่ฉันจะบอกกับเมิ่งเหยาแน่นอน หลินลันรีบพยักหน้า งานหลักที่เธอมาที่จงให้ครั้งนี้ก็คือทำให้เพิ่ง เหยาไปนัดบอดให้ได้ ถ้าหากว่าทำให้เสียเพิ่งเหยาแต่งงานกับ ประธานหวางได้ งั้นตระกูลเสียของพวกเธอ ก็ได้เข้าสู่แวดวง เศรษฐีมาครึ่งก้าวแล้ว

“บอกต่อ? บอกต่อก็พอนั้นเหรอ? สิ่งที่ฉันต้องการคือวันพรุ่งนี้ ให้คุณพาลูกสาวไปที่ฮงเยคลับ นัดบอดกับประธานหวาง”หลิน เย่นไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เธอได้ตกลงกับประธานหวางแล้ว พรุ่งนี้ให้ประธานหวางกับเสียเพิ่งเหยาพบกันที่ฮงเยคลับ ถ้า หากว่าพรุ่งนี้ประธานหวางไม่ได้เจอกับเสี้ยเพิ่งเหยา งั้นตำแหน่ง รองผู้จัดการของเธอก็คงไม่ต้องทำแล้ว

“พรุ่งนี้?”

พอได้ยินเวลานัดแล้ว หลินหลันรู้สึกลำบาก : “พี่เป็น สามารถเลื่อนออกไปสักหลายวันหน่อยได้ไหม เพิ่งเหยาเด็กคน นี้มีนิสัยดื้อรั้น ฉันกลัวว่าเวลาแค่นี้จะกล่อมไม่ได้ อย่างน้อยต้อง สองสามวันเลย”

“สองสามวัน? คุณเห็นประธานหวางเป็นอะไร คุณคิดว่าคน นั้นเขาจะรอของมือสองสองสามวันได้เหรอ ต้องพรุ่งนี้! พรุ่งนี้ จะต้องทำให้ลูกสาวคุณมาที่ฮงเยคลับให้ได้ ถ้าเธอกล้าที่จะไม่ มา ฉันจะทำให้คุณสองแม่ลูกใสหัวออกจากจงไห้! “หลินเป็น ดอย่างโหดเหี้ยม ในน้ำเสียงมีการข่มขู่เล็กน้อย
ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ใช่ ใช่ พี่เย่น คําพูดของพี่ฉันจะบอกกับเมิ่งเหยาแน่นอน หลินลันรีบพยักหน้า งานหลักที่เธอมาที่จงให้ครั้งนี้ก็คือทำให้เพิ่ง เหยาไปนัดบอดให้ได้ ถ้าหากว่าทำให้เสียเพิ่งเหยาแต่งงานกับ ประธานหวางได้ งั้นตระกูลเสียของพวกเธอ ก็ได้เข้าสู่แวดวง เศรษฐีมาครึ่งก้าวแล้ว

“บอกต่อ? บอกต่อก็พอนั้นเหรอ? สิ่งที่ฉันต้องการคือวันพรุ่งนี้ ให้คุณพาลูกสาวไปที่ฮงเยคลับ นัดบอดกับประธานหวาง”หลิน เย่นไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เธอได้ตกลงกับประธานหวางแล้ว พรุ่งนี้ให้ประธานหวางกับเสียเพิ่งเหยาพบกันที่ฮงเยคลับ ถ้า หากว่าพรุ่งนี้ประธานหวางไม่ได้เจอกับเสี้ยเพิ่งเหยา งั้นตำแหน่ง รองผู้จัดการของเธอก็คงไม่ต้องทำแล้ว

“พรุ่งนี้?”

พอได้ยินเวลานัดแล้ว หลินหลันรู้สึกลำบาก : “พี่เป็น สามารถเลื่อนออกไปสักหลายวันหน่อยได้ไหม เพิ่งเหยาเด็กคน นี้มีนิสัยดื้อรั้น ฉันกลัวว่าเวลาแค่นี้จะกล่อมไม่ได้ อย่างน้อยต้อง สองสามวันเลย”

“สองสามวัน? คุณเห็นประธานหวางเป็นอะไร คุณคิดว่าคน นั้นเขาจะรอของมือสองสองสามวันได้เหรอ ต้องพรุ่งนี้! พรุ่งนี้ จะต้องทำให้ลูกสาวคุณมาที่ฮงเยคลับให้ได้ ถ้าเธอกล้าที่จะไม่ มา ฉันจะทำให้คุณสองแม่ลูกใสหัวออกจากจงไห้! “หลินเป็น ดอย่างโหดเหี้ยม ในน้ำเสียงมีการข่มขู่เล็กน้อยคลับได้อย่างไร หลังจากที่ไปถึงโรงแรม หลินหลันรู้สึกตัวขึ้นได้

“เมิ่งเหยา ห้องที่ลูกเข่าอยู่ที่นี่ล่ะ ?”หลินหลั่นถามอย่างไม่ เข้าใจ เดิมที่เธอคิดว่า เสียเพิ่งเหยาจะพาตัวเองไปห้องที่เธอ เช่าที่จงไห่ แต่กลับคิดไม่ถึง เสี้ยเพิ่งเหยากลับพาเธอมาที่ โรงแรม

“ห้องที่ฉันเช่าเล็กเกินไป พักได้แค่คนเดียว แม่พักที่โรงแรม ก่อนเถอะ เสียเพิ่งเหยาขมวดคิ้ว

ห้องที่ฉินเสงี่ยนครัวเตรียมไว้ให้เธอ เป็นคอนโดขนาดเกือบ 200 ตร.ม ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแม้แต่น้อย ดังนั้นเธอจึงไม่ ได้พาหลินหลันไป เพราะว่าคอนโดนั้น เป็นห้องมาตรฐานของ ประธานบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป ถ้าหลินหลั่นเห็นแล้ว ต้องรู้สึกว่า งานที่ทำต้องมีอะไรแน่ๆ

เธอไม่ได้คิดที่จะบอกหลินหลันเกี่ยวกับการได้รับแต่งตั้งเป็น

ประธานของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ หลินหลันพยักหน้า และไม่ได้คิดอะไร

จากนั้นเธอก็กลอกตาและพูดว่า “เมิ่งเหยา หลังจากที่ลูก ออกมาแล้ว สามีของป้ารองโทรมาบอกว่าไม่ได้เจอพวกเราสอง คนนานแล้ว อยากจะเลี้ยงข้าวพวกเราสองคน……

“สามีป้ารองของฉันเหรอ?”เสี้ยเพิ่งเหยามองหลินหลันอย่าง สงสัย สามีป้ารองคนขี้อวดคนนั้น จะอยากเลี้ยงข้าวเธอกับหลิน หลัน?
“อืม ลุงรองของลูก”หลินหลันโกหกอย่างหน้าตาเฉย ที่ว่าลุง รองอยากเลี้ยง เป็นข้ออ้างโดยสิ้นเชิง

เหตุผลสําหรับข้ออ้างนี้ เป็นเพราะระหว่างทางที่เธอมา คิด เป็นเวลานาน คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้เสียเพิ่งเหยาไปนัด บอดได้ สุดท้ายก็คิดออกว่าจะหลอกให้เสียเพิ่งเหยาไป รอจน หลอกให้เสียเพิ่งเหยาไปถึงฮงเยคลับแล้ว ค่อยพูดเรื่องนัดบอด

“จริงหรือเปล่า?” เสียเพิ่งเหยายิ่งขมวดคิ้วหนักขึ้น เธอมักรู้สึก ว่าหลินหลันกำลังโกหกเธออยู่ ที่บอกว่าจะไปกินข้าว เป็นไปได้ ว่าจะเป็นนัดบอด แต่หลินหลั่นไม่กลัวว่า หลอกให้เธอไปแล้ว เธอจะไม่ให้เกียรติประธานหวางเหรอ?

“ก็ใช่นะชิ ลุงรองไม่ได้เจอพวกเราสองคนมาเจ็ดแปดปีแล้ว ครั้งนี้พวกเราสองคนมาจงไห่ เขาต้องเลี้ยงข้าวพวกเราสองคน อย่างแน่นอน” หลินหลับพูดต่อ