บทที่ 402 จัดการนัดบอด

“แม่ นี่แม่พูดอะไร? เฉินเฟิงก็มาจงให้เหมือนกันเหรอ?!

พอได้ยินข่าวจากหลินหลัน เสี้ยเพิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะตกใจ เงินเฟิงมาทำอะไรที่จงไม่? เขามาตอนไหน ทำไมตัวเองไม่รู้?

“ลูกไม่รู้?” หลินหลั่นมองไปที่เสี้ยเพิ่งเหยาอย่างสงสัย เลี้ย เพิ่งเหยาเวลานี้ดูประหลาดใจ ไม่เหมือนกำลังเสแสร้ง เธอคง ไม่รู้ว่าเป็นเพิ่งมาหาจงได้ คิดมาถึงตรงนี้ หลินหลันรู้สึกโล่งใจ ทันที

ในเมื่อเสียเพิ่งเหยาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมาจงไห่ นั่นหมายความว่า หลายวันนี้เฉินเฟิงไม่ได้มารบกวนเสี้ยเพิ่งเหยา

“ไม่รู้ก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตามลูกก็ได้หย่ากับไอ้สวะนั่นแล้ว เขาจะ ไปไหน ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลูก” หลินหลั่นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ ตอนนี้เธออยากจะให้เสียเพิ่งเหยาและเฉินเฟิงตัดขาดกัน เสีย เพิ่งเหยาขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ในใจกระวนกระวาย เงินเฟิงมาที่จงไห่ เขามาทำอะไรที่จงไม่?

หลิวเส้า ที่หายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อไม่กี่วันก่อน หรือว่าจะ เกี่ยวกับเขา?

“เพิ่งเหยา แม่มาจงไห่ครั้งนี้ มีสองเรื่องที่ต้องทำ “หลินหลั่นไม่ สังเกตเห็นความผิดปกติของเสี้ยเมิ่งเหยา ยังคงพูดพึมพำกับตัว เอง “เรื่องแรกคือมาดูว่าลูกหางานที่จงให้เป็นยังไง
“เรื่องที่สองก็คือ หลายวันก่อนแม่ให้ป้ารองจัดการนัดบอดให้

ลูก”

นัดบอด?”

ได้ยินสองคำนั้น เสียเพิ่งเหยาหน้าซีด จากนั้นความโกรธ พรั่งพรูออกมาจากอก : “แม่ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากนัดบอด…..

“ทำไมไม่อยาก?! “ไม่รอให้เสียเพิ่งเหยาพูดจบ หลินหลันก็ รีบตัดบทเสี้ยเมิ่งเหยา

“ลูกหย่ากับไอ้สวะนั้นแล้ว ตอนนี้ลูก เป็นอิสระแล้ว

“ลูกไม่ไปนัดบอด หรือว่าจะเป็นม่ายทั้งชีวิตงั้นเหรอ?”

แม่ ฉันกับเฉินเพิ่งเพิ่งจะหย่ากันได้ไม่กี่วัน?! ตอนนี้แม่ยัง จัดการนัดบอดอีก เคยคิดถึงความรู้สึกฉันบ้างไหม! ” เสียเพิ่ง เหยาโมโห เธอคิดไม่ถึง ไม่คิดว่าหลินหลันจะไร้ยางอายขนาด นี้ เธอกับเฉินเฟิงเพิ่งจะหย่ากันไม่ถึงสัปดาห์ ก็จัดการเรื่องนัด บอดให้กับเธอแล้ว นี่ถ้าหากว่าคนอื่นรู้เข้า คนอื่นจะมองเธอยัง ไง?

เห็นเสี้ยเพิ่งเหยาโมโห น้ำเสียงของหลินหลันก็อ่อนลง “เพิ่ง เหยา แม่ไม่อยากนัดบอดให้ลูกเร็วขนาดนี้ แต่ป้ารองบอกว่า รองประธานบริษัทของพวกเธอเดือนที่แล้วเพิ่งหย่าพอดี หลาย วันมานี้กำลังหาคู่นัดบอด หลังจากที่ป้ารองเอารูปถ่ายของลูก ให้รองประธานคนนั้นดู รองประธานคนนั้นพอใจมาก แสดง ท่าทางอยากเจอลูก….”
“แม่ มากเกินไปแล้วนะ! ป้ารองคิดอะไรอยู่แม่ไม่รู้เหรอ! เสียเพิ่งเหยา โกรธจนตัวสั่น แม้ว่าไม่เคยเห็นรองประธานที่หลิน หลับพูดคนนั้น แค่ให้แม่หัวนิ้วเท้าคิดก็รู้แล้วว่า อายุของรอง ประธานคนนั้น ไม่น้อยแน่นอน เกรงว่าเป็นพ่อก็ยังได้เลย

บอกให้เธอไปนัดบอดกับรองประธานคนนั้น ที่จริงก็แค่อยาก ขายเธอให้กับรองประธานคนนั้น จากนั้นก็เปลี่ยนเป็น ให้หลิน เย่นเลื่อนตำแหน่งในบริษัทจงเส็ง

หลินหลินฉีกยิ้ม ความคิดของหลินเป็นเธอต้องรู้แน่นอน แต่ ว่าเวลานี้อยู่ต่อหน้าเสี้ยเพิ่งเหยาไม่สามารถพูดความจริงได้

“เพิ่งเหยา ความคิดของป้ารองแม่รู้ดี เธอก็แค่ทำเพื่อลูก

“ข้อเสียของรองประธานคนนั้นก็แค่อายุเยอะไปหน่อย นอกจากอายุเยอะแล้ว ด้านอื่นๆ ของเขาดีหมดเลย คฤหาสน์ใน ชื่อของเขา ก็มีอยู่สองหลัง คฤหาสน์สองหลังนี้ ทั้งสองอยู่ใน เขตพื้นที่เจริญของจงไห่ แต่ละแห่งมูลค่าถึงสองสามพันล้านได้ นอกจากคฤหาสน์สองหลังนี้แล้ว คนนั้นเขายังมีรถหรูคัน อีก ทั้งยังมีหุ้นในบริษัทจงเส็ง15%”

“ได้ยินป้ารองบอกว่า หุ้น15% นั้น ในตลาดตอนนี้มีค่ากว่า

สิบล้าน

“เพิ่งเหยา ถ้าลูกได้แต่งงานกับรองประธานคนนั้น ชาติหน้า ไม่ ชาติหน้าๆ ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องชีวิตความเป็นอยู่แล้ว ขณะ ที่พูดนั้น ในแววตาของหลินหลันเป็นประกายสีเขียว สี่สิบกว่า ล้าน เมื่อก่อนแค่คิดเธอก็ไม่กล้าคิด แต่ตอนนี้ เธอกลับได้มีโอกาสเข้า ใกล้มัน

เสียเพิ่งเหยาดฟันแน่น น้อยใจเล็กน้อย : “แม่ ในสายตา แม่ ฉันเป็นแค่สินค้าหรอ?”

หลินหลันขมวดคิ้ว : “เพิ่งเหยา ลูกพูดอะไรนะ? สินค้าอะไร กัน แม่แค่ไม่อยากให้ลูกหาสามีสวะอย่างเฉินเฟิง ไม่อยากให้ เสียเปรียบอีกครั้งเท่านั้นเอง….

“พอแล้ว! “หลินหลันยังพูดไม่จบ ก็ถูกเสี้ยเพิ่งเหยาตัดบท “แม่ เฉินเฟิงไม่ใช่สวะ ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้ ตลอดจน ในอนาคต เขาก็ไม่ใช่สวะ! ”

“อีกอย่าง อยู่กับเขามา แต่ไหนแต่ไรฉันไม่เคยเสียเปรียบ

“สำหรับตอนนี้ ฉันจะมีสามีแบบไหน ไม่เกี่ยวอะไรกับแม่ เรื่องนี้แม่ไม่ต้องมายุ่ง! ” หลังจากพูดจบ เสียเพิ่งเหยาหมุนตัว แล้วก็ไป หลินหลันที่อยู่ที่เดิมกลับระเบิดความโกรธออกมา “เสียเพิ่งเหยา! พูดอะไรของแกนะ?! แกเป็นลูกสาวฉันนะ แก จะหาสามี จะไม่เกี่ยวกับฉันได้ยังไง!

“เสียเพิ่งเหยา หยุดนะ แกมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน หลินหลันตามเสียเพิ่งเหยาออกมาจากสนามบิน

เพิ่งจะออกจากสนามบิน ก็พบกับหลินเย่นและถางรั่วเสงี่ยน สองแม่ลูก

“ป้ารอง”แม้ว่าในใจจะโกรธ แต่ต่อหน้าหลินเล่น เลี้ยเพิ่ง เหยาก็ไม่อยากเสียมารยาท
หลินเป็นพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นฉันมองไปที่เสียเพิ่งเหยา ถอนหายใจออกมาอย่างไม่จริงใจ “ครั้งที่แล้วที่โรงพยาบาล ทำไมไม่เห็นว่าเพิ่งเหยาเด็กคนนี้สวยขนาดนี้นะ เสียเพิ่งเหยาง สวย หลินเป็นยังดีใจอย่างแน่นอน

ป้ารองชมเกินไปแล้ว เสี้ยเพิ่งเหยาขมวดคิ้ว สำหรับหลินเป็น ป้ารองคนนี้ ในใจเธอลึกๆแล้วไม่ชอบเลย แต่ไม่ว่าจะไม่ชอบ แค่ไหน หลินเช่นก็เป็นป้ารอง

ได้ยินเสียงที่หลินเย่นชมเสียเพิ่งเหยาแล้ว ถางรั่วเสงี่ยนอด ไม่ได้ที่จะอิจฉาเล็กน้อย หลังจากที่พบกับเสียเพิ่งเหยาแล้ว เป็น ครั้งแรกที่เธอสงสัยเกี่ยวกับสถานะหญิงงามอันดับหนึ่งใน

ตระกูลหลินของเธอเอง

“พี่สาวก็สวยจริงๆ น่าเสียดายที่แต่งกับพี่เขยที่เป็นเศษสวะ แบบนั้น” ถางรั่วเสงี่ยนมองไปที่เสียเพิ่งเหยาแสร้งทำสงสาร คำ พูดของเธอ ดูเผินๆก็จะรู้สึกว่ากำลังเป็นขอเสียเพิ่งเหยา แต่ ความเป็นจริงกลับคือกำลังประชดว่าเสียเพิ่งเหยาว่าตาบอด ที่ ได้ผู้ชายอย่างเฉินเฟิง

การประชด ในคำพูดของถางรั่วเสงี่ยน เสียเพิ่งเหยาฟังออก แต่ว่าเสียเพิ่งเหยาขี้เกียจจะทะเลาะกับกางรั่วเสงี่ยน “เพิ่งเหยา ฉันได้จัดการเรื่องนัดบอดให้กับหลานแล้ว แม่หลานคงจะพูดกับ หลานแล้วใช่ไหม”หลินเย่นมองไปที่เสียเพิ่งเหยา ดังนั้นเธอกับ ยางรั่วเสงี่ยนจึงรีบมาที่สนามบิน กลัวว่าจะเกิดอะไรผิดพลาด

สีหน้าของเลี้ยเพิ่งเหยาขรึมขึ้น “พูดแล้ว
หลินเป็นพยักหน้า “พูดแล้วก็ดี

“ในเมื่อพูดแล้ว งั้นพรุ่งนี้หลานแต่งตัวให้สวยๆนะ ไปพบกับ ประธานหวางสักครั้ง ถ้าหากว่าสามารถทำให้ประธานหวาง ชอบได้ ในสัปดาห์หน้าก็สามารถจัดงานแต่งที่ต่างประเทศได้ เลย” สีหน้าของหลินเยนเป็นไปอย่างที่คิด เหมือนกับว่าเสียเม้ง เหยากับประธานหวางที่เธอเอ่ยถึงนั้น ราวกับเป็นของขวัญที่ มอบให้เสียเพิ่งเหยายังไงอย่างนั้น ใบหน้าสวยของเสียเจ๋ง เหยาเริ่มเย็นลง : “ป๋ารอง ดูเหมือนว่าฉันยังไม่ได้รับปากว่าจะ ไปนัดบอดกับประธานหวางคนนั้นเลยนะ

“ไม่รับปาก?! ” หลินเย่นขึ้นเสียงสูง

“เสียเพิ่งเหยา หมายความว่ายังไง?! ”

“แกรู้ไหมว่าประธานหวังของพวกเราเป็นใคร?”