บทที่ 400 รอดูท่าที่คนๆหนึ่ง

ตระกูลเฉินนอกจากสิบสามสายที่ดินเสวียนครัวดูแลกับสายหลัก ที่เฉินเจิ้นหนานเป็นคนดูแลแล้ว ที่เหลืออีกสิบเอ็ดสาย แทบจะ ทั้งหมดอยากให้เขาตาย!

พลังของสิบเอ็ดสายนี้มากจนถึงระดับที่คนธรรมดายากจะคิด ได้ ไม่ใช่อะไรที่ตระกูลจะต้านทานได้เลย

ต่อให้เป็นถั่วออกหน้าเองก็ไม่มีประโยชน์

“ความหมายของคุณเฉิน ซึ่งถือเข้าใจแล้วค่ะ แต่ซึ่งฉือไม่รู้สึก ว่า ตระกูลเฉินจะไม่ไว้หน้าคุณปูเลย ถ้าคุณออกหน้าด้วยตัวเอง อาจคุ้มครองคุณตลอดชีวิตไม่ได้ แต่ซักสามปีห้า รับรองว่าไม่มี ปัญหา” ซึ่งฉือบอก ก่อนนี้ที่พูดว่าสามารถคุ้มครองเฉินเพิ่งได้ สามปีห้าปี และไม่ได้พูดมากกว่านั้น เพราะปีนี้เทพเจ้าแห่ง สงครามเก่าอายุปาเข้าไปเก้าสิบแปดปีแล้ว น่าจะอยู่ได้อีกอย่าง มากสุดสามปีห้าปี

พอเทพเจ้าแห่งสงครามเก่าตาย ตระกูลก็เหมือนขาดเสา หลัก ความรุ่งโรจน์ในวันนี้ทั้งหมดจะมลายหายไปสิ้น

ตอนนั้นอย่าว่าแต่คุ้มครองเงินเฟิงเลย แค่เอาตัวตระกูลให้ รอดเองยังยากเลย

“คุณเฉิน คุณเคยบอกไว้ว่า คุณเป็นมังกรที่หลับใหล ถ้าให้ เวลาคุณสามปี ปี คุณต้องแปลงร่างบินขึ้นฟ้าได้ และมีความสามารถที่สามารถทัดเทียมกับตระกูลเฉินได้แน่

“สิ่งเดียวที่คุณขาดคือเวลา และคุณปู่ของฉันคือเป็นหนึ่งในไม่ กี่คนที่สามารถให้เวลานั้นกับคุณได้

ซึ่งฉือยังพยายามเกลี้ยกล่อมเขาต่ออย่างไม่ยอมแพ้ เธอรู้ดี ว่า ที่คุณอยากคุ้มครองเงินเฟิง นอกจากจะตอบแทนบุญคุณที่ ช่วยชีวิตแทนเธอแล้ว ยังมีความหวังอีกอย่าง

ความหวังนั้นคือตระกูล

ตระกูลฉู่ในตอนนี้เหมือนไม้ใหญ่ที่ข้างในใกล้กลวง

บางทีในสายตาคนนอก ตระกูลเป็นผู้นำตระกูลใหญ่ของ จงไฟ ต่อให้มีความสามารถทัดเทียมกับหกตระกูลใหญ่ของหวา เซียก็ตาม

แต่มีแค่คนส่วนน้อยในตระกูลเท่านั้นที่รู้ดีว่า ความแข็งแกร่ง ของตระกูล มันก็แค่ฟองสบู่เท่านั้น

ด้วยเพราะบารมีเทพเจ้าแห่งสงครามเก่าที่หนักเกินไป ทำให้ ลูกหลานตระกูลต่างพากันใช้ชีวิตอยู่ภายใต้เทพเจ้าแห่ง สงครามเก่า ชื่นชมบารมีเทพเจ้าแห่งสงครามเก่า ชอบพูดถึง เทพเจ้าแห่งสงครามเก่า ภูมิใจที่ตัวเองเป็นลูกหลานเทพเจ้าแห่ง สงครามเก่า แต่ไม่มีใครคิดพัฒนาตัวเองเลย

ต่างอยากกินของเดิม

ผลลัพธ์ของความคิดแบบนี้ ทำให้ตอนนี้คนที่มีความสามารถ

ของตระกูล เริ่มน้อยลง
เทียบกับอีกสามตระกูลของจงไห่แล้ว ในโลกข้าราชการและ ทหาร ตระกูลห่างไม่เห็นฝุ่นเลย

ทั้งไม่มีข้าราชการระดับสูง และก็ไม่มีทหารหน้าใหม่ด้วย

ถ้าเทพเจ้าแห่งสงครามเก่าตายไป ตระกูล คงลมเหมือนไร้ที่ พึ่ง ความรุ่งโรจน์ที่เคยมีก็จะมลายหายไปสิ้น

ผู้นำสี่ตระกูลใหญ่ของจงไห่คงกลายเป็นตัวตลก

เทพเจ้าแห่งสงครามเก่ามองการณ์ไกล เลยเล็งเห็นปัญหานี้ได้ ก่อนแล้ว ดังนั้นหลายปีนี้เลยพยายามหาทางออกให้ตระกูลมา โดยตลอด

แต่ก็หาคนที่เหมาะสมไม่ได้ซักที

จนกระทั่งครั้งนี้เฉินเฟิงปรากฏตัว ถึงทำให้เทพเจ้าแห่ง

สงครามเก่ามองเห็นความหวัง

ถ้าจะพูดว่าให้เทพเจ้าแห่งสงครามเก่าคุ้มครองเงินเฟิง สู้พูด ว่าเทพเจ้าแห่งสงครามเก่าวางเดิมพันข้างเงินเฟิงดีกว่า

เขากำลังเดิมพัน เดิมพันว่าเงินเฟิงไม่ใช่คนธรรมดา เขาพนั้น อนาคตของเฉินเพิ่งว่าจะมีความสามารถต้านทานตระกูลเฉินได้

ถ้าเขาพนันถูก ตระกูลก็มีทางรอดแล้ว

เขาไม่เชื่อหรอกว่า เฉินเพิ่งที่กล้าแกร่งขึ้นมาจะไม่ยอมยื่นมือ เข้าช่วยตระกูล หลังจากที่เขาตายไปแล้ว เงินเพิ่งเงียบไปนาน ซึ่งฉือพูดถูกมาก ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือเวลา ขอเพียงให้เวลาเขา เขาถึงจะมีความ เป็นไปได้ที่จะเติบโตขึ้นมา

แต่เทพเจ้าแห่งสงครามเก่าจะให้เวลาสามปีห้าปีกับเขาได้จริง

หรอ?

ตระกูลเฉินจะยอมให้เทพเจ้าแห่งสงครามเก่าให้เวลาสามปี ห้าปีกับเขาจริงหรอ?

ผ่านไปสักพัก เฉินเฟิงส่ายหน้าบอก: “คุณหนู ผมยังยืนยัน คําเดิม ความหวังดีของเทพเจ้าแห่งสงครามเก่าผมขอรับด้วยใจ แต่ผมยังไปตระกูลอู่ตอนนี้ไม่ได้”

“ผมต้องรอดูท่าที่คนๆหนึ่งก่อน

รอดูท่าทีคนๆหนึ่งก่อน?

ฉ่งฉ่อกระพริบตาปริบๆ ไม่ต้องถามเลย ท่าที่คนๆนั้นของ เฉินเพิ่งจะเป็นตัวกำหนดว่าเฉินเพิ่งจะไปตระกูลหรือไม่

แต่ว่า คนๆนี้เป็นใครกัน?

ท่าทีของเขาสำคัญกว่าท่าทีของคุณปู่อีกหรอ?

“ค่ะ”

ซึ่งถือพยักหน้า ในใจจดจำคำนี้ไว้ไว้กลับไปแล้วเธอจะต้อง ถามดูว่าคนๆนั้นของเฉินเฟิงคือใครกันแน่

“หวั่นชีว?”

“หวั่น ว?”
“หวั่น ว?!”

“หา! ทําไมหรอ?”

ระหว่างที่เฉินเฟิงคุยกับฉ่ซิงฉือในห้องแต่งตัว หลินหวั่นชีว รออยู่ด้านนอกห้องแต่งตัวกลับใจลอย ขนาดเซียวรั้วเรียกไป สองครั้งแล้วยังไม่ได้ยิน จนครั้งที่สาม หลินหวั่นจิ๋วถึงได้สติกลับ

มา

“หวั่น ว เธอคิดอะไรอยู่นะ ใจลอยขนาดนี้?” เซียวรั่วอดถาม

ไม่ได้

“เปล่า…ไม่มีอะไร” หลินหวั่นชีวปฏิเสธอย่างอึกอัก

“ไม่มีอะไรจริงหรอ?” เซียวรั่วยิ้มเจ้าเล่ห์ ใครมีตาก็ดูออกกัน ทั้งนั้นว่า ท่าทางเมื่อกี้ของหลินหวั่นชีวมันแปลกขนาดไหน แถม ยังคอยเหล่ไปทางห้องแต่งตัวไม่หยุด

“หวั่นว เธอทิ้ง ซึ่งถืออยู่หรอ?”

“เปล่า…เปล่าซะหน่อย” หลินหวั่นวเริ่มร้อนรน เธอชอบ เฉินเฟิงจริงๆ แต่เธอก็รู้ดีว่า เธอไม่คู่ควรกับเฉินเฟิงเลย

ผู้หญิงข้างกายเฉินเฟิงแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น ขนาดดาราใหญ่

อย่างยิ่งฉือยังดูมีใจให้เขาเลย

“ยังจะมาบอกเล่าอีก กลิ่นดึงของเธอน่ะห่างไปห้ากิโลยังได้ กลิ่นเลย” เซียวรั้วกระเช้าให้หนึ่งดอก

หลินหวั่นชิวหน้าแดงเรื่อ ก้มหน้าลงทันที
“หวั่นชีว ที่จริงเธอไม่ต้องพึ่งซึ่งถือหรอก ฉันดูออกนะว่า พี่ เฟิงน่ะไม่ได้คิดอะไรกับอู่ซึ่งถือเลย”

“ส่วนฉ่ซึ่งฉือคิดอะไรกับพี่เฟิง….อันนี้ฉันไม่แน่ใจละ แต่อาจจะ ใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ เพราะ ซึ่งถือเป็นถึงดาราสาวที่โด่งดังที่สุดใน ประเทศตอนนี้ ผู้ชายที่ตามจีบเธอต่อแถวยาวจากนี้ไปถึงฝรั่งเศส แหน่ะ ผู้ชายแบบไหนบ้างล่ะที่เธอไม่เคยเจอ? ถึงพี่เพิ่งจะดี แต่ เทียบกับผู้ชายที่ตามจีบเธอแล้วยังน้อยอยู่เยอะนะ” เซียวรั่ว วิเคราะห์ ฐานะของเฉินเฟิงเธอยังไม่แน่ใจ แต่ฐานะของซึ่ง อมันเห็นกันอยู่ชัดๆนี่นะ

ความแตกต่างกันของทั้งคู่ คนมีตาใครๆก็ดูออก

หลินหวั่น วกัดปากไม่ได้ว่าอะไร บางทีโลกนี้อาจจะมีผู้ชายที่ ดีกว่าเฉินเฟิงไม่น้อยเลย แต่ในสายตาเธอ เฉินเพิ่งกลับดีที่สุด

ไม่มีใครสามารถมาแทนที่ได้

“จริงสิ พี่เฟิงทำงานอะไรกันแน่นะ? ฉันว่าเขาแปลกมากเลย ดู เหมือนคนกระจอก แต่กลับมีเพื่อนเป็นดาราดังอย่าง ซึ่งถือ

“แถมครั้งที่แล้วคุณอาที่มาช่วยเธอกับพี่เฟิงน่ะ เธอรู้ไหม? รถ ที่คุณอาคนนั้นขับน่ะเป็นLand Roverรุ่นกันกระสุนด้วยนะ

“รถแบบนี้คนในประเทศไม่มีปัญญาได้ขับหรอก…

“ฉันชอบรู้สึกว่าพี่เฟิงน่าจะมีฐานะอื่นอีก หวั่นว ถ้าเธอคิดจะ คบกับเขาจริงๆ เธอต้องถามเรื่องพวกนี้ให้แน่ชัดนะ” เซียวรั่ว แนะนำเป็นข้อๆ อยู่ข้างๆ
หลินหวั่น มองเซียว วอย่างลำบากใจ “พี่เขียวรั่ว ฉันไม่ เคยคิดจะคบกับพี่เงินเฟิงเลยค่ะ”

“ที่จริงพี่เฉินเฟิงเขา…แต่งงานแล้ว

“อะไรนะ?!” เซียวรั่วเบิกตากว้างอย่างตะลึง “เธอบอกว่าพี่ เพิ่งแต่งงานแล้ว?!”

“ค่ะ” หลินหวั่นชีวพยักหน้า: “พี่เฉินเฟิงเป็นลูกเขยแต่งเข้า บ้านเมีย ภรรยาของเขาสวยมาก