บทที่ 397 เพื่อนเก่า

หลังจากการเดี่ยวเปียโนของไปเหวินชั่ว ตามมาด้วยการแสดง เดี่ยวไวโอลิน

พอจบการแสดงเดี่ยวไวโอลินเสร็จ ก็เป็นรายการเด่นของคืน นี้ เจ็ดนางฟ้าสู่โลกมนุษย์

เจ็ดนางฟ้าสู่โลกมนุษย์เป็นการเต้นรำแบบโบราณ คนที่แสดง เป็นเจ็ดนางฟ้าต่างเรียกได้ว่าเป็นนางฟ้าตัวจริงกันทั้งนั้น

เอาแค่คนเดียวมายืน ต่างเป็นสาวสวยระดับดาวมหาลัยทั้ง

นั้นเลย

หนึ่งในนั้น หลินหวั่นชีวดูโดดเด่นที่สุด

เธอเหมือนดวงจันทร์กระจ่างท่ามกลางหมู่ดาว พอออกมา ก็ ดึงดูดสายตาทุกคนพุ่งไปที่เธอ

กระโปรงยาวสีขาวบวกกับเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น หลินหวั่น ชีวในตอนนี้ประหนึ่งเทพธิดาลอยละล่องมาสู่โลกมนุษย์จริงๆ ภายใต้เสียงดนตรีที่อ่อนโยน หลินหวั่นวเขย่งเท้าเต้นบัลเล่ต์

ทุกสายตาและรอยยิ้มของเธอคอยดึงดูดจิตวิญญาณคน พา ให้หัวใจเต้นไม่เป็นสํา

ทุกคนในงานพากันมองตาเคลิ้ม

ไม่มีอะไรต้องแปลกใจเลย หลังจากคืนนี้เป็นต้นไป ชื่อของหลินหวั่น วจะโด่งดังคับมหาลัยจงไม่แน่นอน

เพลงสิ้นสุดลง

หลินหวั่นวโค้งคำนับก่อนลงจากเวที

แต่นักศึกษากว่าสองหมื่นคนด้านล่างเวทีกลับยังไม่หลุดจาก

ภวังค์

เหมือนอารมณ์ยังค้างคา

จนกระทั่งหลินหวั่นซึ่งหายไปจากเวที ด้านล่างถึงมีเสียงปรบ มือดังกึกก้องขึ้น

“พี่เฉินเฟิง”

“หวั่นชีว” เฉินเฟิงยิ้มมองสาวน้อย บางทีอาจเพราะต้อง ออกแรงเต้นบนเวทีไปไม่น้อย ใบหน้าของสาวน้อยถึงแดงระเรื่อ ชวนมองมากยิ่งขึ้น

“พี่เฉินเฟิง พี่คิดว่าหวั่นชีว…เต้นเป็นยังไงบ้างคะ?” หลินหวั่น วก้มหน้ามถามเสียงเบา

“เต้นได้เก่งมากเลยจ้ะ” เฉินเฟิงยิ้มบอก

แค่เต้นได้เก่งมากเองหรอ?

สาวน้อยทวนคำนี้ในใจ สายตาคู่งามหม่นหมองลงไปเล็ก

น้อย

ตอนนี้เอง พิธีกรชุดราตรียาวสีแดงปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เธอ หยิบไมค์ขึ้นมายิ้มพูดว่า
“เชื่อว่าตอนนี้ทุกคนคงจะอยากรู้เต็มที่แล้วว่า แขกพิเศษ ปริศนาที่จะออกมาแสดงเป็นคนสุดท้ายในค่ำคืนนี้คือใครกัน แน่”

“อยากรู้!” ผู้ชมด้านล่างร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน ท่าทีตื่น

เต้นมาก

“ฉันรู้ว่าทุกคนอยากรู้ค่ะ แต่ว่า ก่อนที่แขกปริศนาคนนั้นจะ ออกมา ฉันจะขออุบไม่บอกฐานะของแขกท่านนี้ก่อนละกัน

“แต่ฉันบอกความลับเล็กๆแก่ทุกคนได้นะคะว่า แขกปริศนา คนนี้เป็นสาวสวยมาก!

“เป็นสาวสวยที่ร้องเพลงเพราะมาก หลายคน ในที่นี่ต้องเคย ได้ฟังเพลงของเธอมาแล้วแน่ๆ และน่าจะเป็นแฟนคลับตัวยงของ เธอแน่เลยทีเดียว”

พอพิธีกรพูดจบ เหมือนระเบิดลงด้านล่างเวที สาวสวย ร้องเพลงเพราะมาก มีแฟนคลับมากมาย

แขกปริศนาคนนี้ต้องเป็นดาราแน่นอน!

ผู้ชมเริ่มตื่นเต้นคึกคักขึ้นมา งานฉลองวันเกิดมหาลัยจงไม่ ปกติจะเชิญนักธุรกิจหรือไม่ก็นักวิชาการที่มีชื่อเสียงมา นี่เชิญ ดารามาถือเป็นครั้งแรกเลยนะ

ดูจากระดับมหาลัยจงไห่แล้ว ดาราคนนี้ไม่น่าจะถูกก๊อก อย่าง น้อยก็ต้องเป็นนางเอกเบอร์หนึ่งล่ะ
สรุปว่าเป็นดาราหรือนักร้องคนไหนกันแน่นะ?

ทุกคนต่างสนใจใคร่รู้กันทั้งนั้น

“เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอเชิญปรบมือต้อนรับ แขกพิเศษของเราในคืนนี้ขึ้นเวทีเลยค่า!

พอพิธีการพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือราวสายฟ้าฟาดดังจากด้าน

ล่างเวทีอีกครั้ง

ท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์สว่าง ร่างอรชรร่างหนึ่งปรากฏ

สายตาทุกคน

“อ๊า!”

วินาทีที่ร่างนั้นปรากฏออกมา ก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากด้าน

ล่างเวที

จากนั้นเหมือนปรากฏการณ์โดมิโน่ ทั้งหมดเริ่มกรีดไปตามๆ

กัน

“ฉู่ซึงฉือ!”

“ฉ่ซึ่งฉือจริงด้วย!”

“พระเจ้า มหาลัยเชิญ ซึ่งถือมาได้ไงเนี่ย!”

“เทพธิดา ผมรักคุณ!

ทุกคนบ้าคลั่งไปตามๆกัน

คนรุ่นเก่าอาจไม่เข้าใจความบ้าคลั่งชนิดนี้ แต่วัยรุ่นกลับเห็นเป็นเรื่องปกติ

ฉ่งฉ่อดังมากเกินไป

เป็นดาราหญิงคนเดียวที่แค่เข้าวงการมาก็ตั้งทันทีใน

ประวัติศาสตร์ของหวาเซีย

เธอกลายเป็นดาราดังไปทั่ววงการบันเทิงในตอนที่สาวน้อย

คนอื่นพึ่งเข้าม.ปลาย

จวบจนวันนี้ คำว่า ซึ่งถือสามคำนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ไป

แล้ว!

แถมสิ่งที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นคือ เข้าวงการมาหลายปี ซึ่งถือกลับไม่เคยมีข่าวฉาวใดๆเลย

ดาราหญิงคนอื่น ต้องมีข่าวซุบซิบกับดาราชายบ้างไม่มากก็

น้อย

แต่ชิงฉือไม่เคยมีเลย

เพราะว่าไม่มีข่าวไม่ดีเลย ทำให้หลายปีก่อน ซึ่งถือได้รับการ โหวตให้เป็นเทพธิดาแห่งชาติ กลายเป็นคนรักในฝันของชาย หนุ่มมากมายทั่วทั้งหวาเซีย

ดังนั้นเดาได้ไม่ยากเลยว่า การที่เธอมาปรากฏตัวที่มหาลัยจง ให้ในวันนี้ นักศึกษาชายที่นี่จะบ้าคลั่งขนาดไหน

สถานการณ์ตอนนี้คล้ายกับว่าจะคุมไม่อยู่แล้ว

ด้านหลังเวทีที่เงินเฟิงอยู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่
ชายหนุ่มหญิงสาว โขยงหนึ่ง พอได้ยินว่าบนเวทีเป็น ซึ่งถือ แต่ละคนตะลึงไปตามๆกัน

“ฉ่ซิงฉือหรอ! เป็น ซึ่งถือหรอเนี่ย! เดี๋ยวฉันต้องไปขอลาย เซ็นเธอให้ได้!” เซียวรั่วตื่นเต้นมาก ซึ่งถือเป็นไอดอลเพียงคน เดียวของเธอ และเป็นเป้าหมายให้เธอพยายาม เมื่อก่อนเธอมี โอกาสแค่ดู ซึ่งฉือทางทีวี ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้เห็นในระยะแค่ สิบกว่าเมตร

เทียบกับเซียวรั่วแล้ว หลินหวั่นชีวกลับดูสงบนิ่งไปเลย เพราะ เธอเคยเจอชิงฉือที่สถานีรถไฟของซางโจวมาก่อนแล้ว แถม ตอนนี้เฉินเฟิงยังช่วยชีวิตซึ่งถือไว้อีก หลังจากนั้น ซึ่งถือก็ขอ แซทกับเฉินเฟิง

“สวัสดีค่ะ ฉันชิงฉือนะคะ”

พอขึ้นเวที ซึ่งถือก็เอ่ยปากทักทายคนดูด้านล่างเวทีอย่าง ร่าเริง ด้านล่างเวทีกรีดร้องขึ้นอีก ทุกคนปรบมืออย่างบ้าคลั่ง เสียงปรบมือดังเหมือนสายฟ้าฟาด

หนึ่งนาทีผ่านไป เสียงปรบมือยังคงไม่หยุด และมีทีท่าจะตบ แรงต่อไปเรื่อยๆ

“ถ้าทุกคนปรบมือไม่หยุด ชิงฉือก็ร้องเพลงไม่ได้นะคะ

จวบจนชิงฉือพูดยิ้มๆ เสียงปรบมือถึงซาลงไป

แต่ว่าความตื่นเต้นในแววตาคนดูยังคงไม่เลือนหายไป

“ทุกคนอยากฟังเพลงอะไรคะ?”
“สงวนไว้

“เพื่อนเก่า! ”

บานในกรกฎาคม!

มีเสียงดังระงมจากด้านล่างเวที เพลงที่เอ่ยนี้เป็นเพลงดังของ ซึ่งฉือทั้งสิ้น ทุกคนต่างรู้จักดี

“งั้นก็เพื่อนเก่าละกัน” ซึ่งฉือยิ้มหวาน ตัดสินใจเลือก

ด้านหลังเวที หลินหวั่นชีวอดเหลือบมองเฉินเฟิงไม่ได้ ในฐานะ ผู้หญิงเหมือนกัน เธอชอบรู้สึกว่า ซึ่งถือคิดอะไรแน่ๆถึงเลือก เพื่อนเก่า

“ก่อนร้องเพื่อนเก่า มีข่าวร้ายข่าวหนึ่งจะบอกทุกคน นั่นคือนัก เล่นเปียโนของฉันวันนี้ป่วยพอดี ดังนั้น…

ซึ่งฉือมองลงไปด้านล่างเวทีพลางยิ้มว่า “ฉันอยากจะเชิญ เพื่อนคนหนึ่งขึ้นมาช่วยฉันบรรเลงหน่อยนะคะ

“เพื่อนเก่า?!”

ค่านี้ออกมาทำให้ทุกคนตะลึงอีกครั้ง

คนมีตาก็ดูออกทั้งนั้นว่า การที่นักเปียโนของชิงฉือป่วยเป็น แค่ข้ออ้าง เพื่อนเก่าคนนี้ต่างหากล่ะที่เป็นประเด็น

แถมในที่นี้ยังมีเพื่อนเก่าของชิงฉือ เพื่อนเก่าคนนี้เป็นใคร

กันแน่นะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ