บทที่ 395 ลอบกัด

“เหวินชั่วน่ะ คราวนี้ต้องฝึกฝนใหม่แล้วล่ะ เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือ คนยังมีคน คำพูดโบราณพวกนี้จะลืมไม่ได้เลยนะ” หยาง เจี้ยน โรงพิมพ์ออกมา ก่อนเฉินเพิ่งเริ่มเล่นเปียโนเขาไม่คิดสัก นิดว่าเงินเฟิงจะชนะ แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าเฉินเฟิงตบหน้า ทุกคนหมด

ใครบอกว่าคนที่ขับรถซานตาน่ามือสองจะเล่นเปียโนไม่เป็น

กัน?

คนเพียงคนเดียวในงานที่คาดเดาผลลัพธ์ได้คือ ซึ่งถือ

แต่ความตกใจของซึ่งถือในตอนนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าทุกคน

เลย

คนอื่นแค่รู้สึกว่า (เฟอร์เอลีเซอ) ที่เฉินเฟิงเล่นน่ะเพราะมาก แต่เธอกลับรู้สึกได้ถึงจิตวิญญาณใน (เฟือร์เอลีเซอ) ของ

เฉินเฟิง

เฉินเพิ่งทำให้ (เฟอร์เอเซอ) มีชีวิตขึ้นมา

นี่มันเหลือเชื่อเอามากๆเลย

ฝีมือขนาดนี้ไม่ด้อยกว่านักเปียโนในประเทศพวกนั้นเลย

เผลอๆจะดีกว่าซะอีก!

เงินเฟิงเป็นใครกันแน่นะ?
ฝีมือศิลปะการต่อสู้ว่าสูงแล้ว นี่ทำไมเปียโนก็เล่นเก่งจนน่า กลัวขนาดนี้ด้วยล่ะ?

“ฉันเล่นเสร็จแล้ว นายไสหัวลงไปได้แล้วล่ะ

บนเวที เฉินเฟิงสองมือไขว้หลัง สายตาจับจ้องไปที่ไปเหวิน พลางพูดเสียงเรียบ

ไป๋เหวินชั่ว ในตอนนี้ สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ เขาไม่ เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งตัวเองจะต้องมาแพ้ไอ้กระจอกในสิ่งที่ตน ถนัดที่สุดต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้

“ฉันไม่ยอมรับ!” ไปเหวินชั่วดวงตาแดงก่ำ เขารับไม่ได้ เขารับ ไม่ได้ที่ต้องแพ้ให้เงินเฟิงแบบนี้

คนกระจอกอย่างเฉินเฟิง ก็แค่พอดีมีฝีมือการเล่นเปียโน เท่านั้น นอกจากเล่นเปียโนได้ดีแล้ว มันไม่มีทางมีความสามารถ แบบอื่นหรอก!

เฉินเฟิงเริ่มขมวดคิ้ว: “นายไม่ยอมรับ?”

“ใช่ ฉันไม่ยอมรับ!”

“ไอ้กระจอกที่ขับซานตาน่ามือสองอย่างแกไม่คู่ควรกับหวั่น ชีว!” ไปเหวินชั่วกับฟันบอกหน้าด้านๆ

“ฉันจะแข่งกับแก! ถ้าแกยังแข่งชนะฉันอีก…

“ไปเหวินชั่ว นายจะหน้าด้านไปถึงไหนนะ?! ไปเหวินชั่วยัง พูดไม่ทันจบ เขียว ว แผดเสียงด่าเขาขึ้นมาเลย นี่มันหน้าด้านเกินไปแล้ว!

หน้าด้านมากจริงๆ!

เขียวรั่วเคยเจอคนหน้าด้านมา แต่ไม่เคยเห็นใครหน้าด้าน เท่าไปเหวินชั่วมาก่อน คนบอกจะแข่งก็เขา คนจะแข่งมั่นที่เขา ตอนนี้แพ้แล้วกลับไม่ยอมรับ ยังอยากแข่งกับเฉินเฟิงต่ออีก? มี คนหน้าด้านแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย?

เขียว ว หุบปากไปเลยนะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ” ไปเหวิน วอายจนโกรธ เขารู้ดีว่าตัวเองหน้าด้านแค่ไหนในเรื่องนี้ แต่ตอน นี้เขาเหมือน หลังเสืออยู่ เขาต้องให้บทเรียนกับเฉินเฟิงเพื่อ หน้าตัวเองกลับมาซักหน่อย ไม่อย่างนั้นต่อไปชื่อเสียงเขาใน มหาลัยจงไห่คงกลายเป็นเรื่องตลกแน่

ไปเหวินชั่วเบนสายตากลับไปที่เฉินเฟิง

“ไอ้กระจอก แกเก่งมากไม่ใช่หรอไง มาแข่งกับฉันต่อ! ถ้า แกแข่ง ชนะฉัน ต่อไปฉันจะเดินอ้อมหนีหวั่นชวเลย!” ไปเหวิน วสีหน้าชั่วร้าย ขอแค่ชัดเฉินเฟิงตกเวทีได้ วันนี้เขาก็ไม่ถือว่าแพ้

แล้ว!

เขายังมีโอกาสพลิกเกมส์กลับมาได้

เงินเฟิงส่ายหน้าบอก: “ฉันไม่อยากสู้กับคนอย่างนาย มันจะ ทํามือฉันสกปรก”

เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ แต่ไปเหวินชั่วกลับโกรธจนหน้าหน้า แดง: “อย่ามาโม้ แกก็แค่กลัวเท่านั้นแหละ!!
“ใช่ นายพูดถูก ฉันกลัวแล้ว” เฉินเพิ่งยิ้มน้อยๆ ให้เขาแข่ง เปียโนกับไปเหวินชั่วบนเวทีก็ทำตัวเขาเสียราคามากแล้ว ตอนนี้ จะให้เขาแข่งกับไปเหวินชั่วบนเวทีอีก เขาทำใจไม่ได้ จอมยุทธ์ หัวจิ้งอย่างเขาไม่กลัวขายหน้าหรือไง?

เฉินเฟิงพูดจบก็หมุนตัวเตรียมเดินลงจากเวทีเลย

ไปเหวินชั่วโดนเมินเฉย เขาโกรธจนใบหน้าบิดเบี้ยวชั่วร้าย

มาก

“เหวินชั่ว ลงมาได้แล้ว เธอแพ้แล้ว” ด้านล่างเวที อธิการบดีเห อยืนขึ้นจากที่นั่งโซนวีไอพี พูดอย่างไม่ชอบใจนัก หน้าของมหา ลัยจงไห่วันนี้โดนไปเหวินชั่วทำแตกย่อยยับไม่เหลือแล้ว

เหวินชั่วแพ้ให้กันคนทำงานธรรมดาอย่างเฉินเฟิงแล้ว แพ้ยัง กะตีเนียนไม่ยอมรับ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ไม่รู้มหาลัยจงไม่จะ โดนโลกภายนอกวิจารณ์ว่ายังไงบ้าง

เดิมคิดว่าอธิการบดีเหอเอ่ยปากทั้งที ไปเหวินชั่วคงยอมลง จากเวทีอย่างว่าง่าย

แต่ไปเหวินชั่วกลับทำอะไรที่ทุกคนคาดไม่ถึงออกมา

ลอบกัด!

ไปเหวินชั่วกลับลอบกัดเฉินเฟิง ในตอนที่เฉินเฟิงหมุนตัวไป

แล้ว!

แผ่นไม้ในมือถูกเขายกขึ้นสูงและพุ่งเป้าฟาดไปที่ท้ายทอย

เงินเฟิงอย่างแรง!
ถ้าฟาด โดนจริงๆ งานนี้สมองเฉินเฟิงคงแตกระเบิดเหมือน

แตงโมแน่!

การกระทำอันไวมากที่ทำให้ทุกคนในที่นั้นตกอยู่ในอาการ ตะลึง เสียงกรี๊ดของหญิงสาวหลายคนค้างอยู่ในลำคอ

เซียวรั่วกับหลินหวั่นวที่อยู่ใกล้ไปเหวินชั่วที่สุดได้สติขึ้นมา

ก่อน

เซียวรั่วสมองว่างเปล่า เธอคิดจะเตือนเฉินเฟิง แต่ตอนนี้เอง หลินหวั่นชีวที่อยู่ข้างเธอ โผเข้าหาเงินเฟิงทันที!

เธอคิดจะใช้ร่างกายตัวเองป้องกันอันตรายให้เงินเฟิง

ไปเหวินชั่วเห็นหลินหวั่นชั่วโผเข้ามาก็สีหน้าบิดเบี้ยวด้วย ความริษยา เขาไม่เพียงไม่คิดรามือ กลับยิ่งเพิ่มแรงมากขึ้น หลายเท่า!

นังแพศยา ไปตายซะเถอะ!

สายตาของไปเหวินซัวเต็มไปด้วยความมาดร้าย เดิมทีเขา เป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่แล้ว สิ่งใดที่เขาไม่ได้ เขายอมทำลายทิ้งดี กว่าให้คนอื่นได้ไป!

พอเห็นแผ่นไม้ที่ไปเหวินชั่วจับทุ่มจะโดนตัวหลินหวั่นจิ๋ว หัวใจ ของทุกคนแทบตกไปอยู่ตาตุ่ม มีหลายคนเริ่มหลับตาเหมือนไม่ อยากเห็นภาพหลินหวั่น วโดนตีบาดเจ็บด้วย

ตอนนี้เอง เฉินเฟิงหมุนตัวกลับมาสีหน้าได้อารมณ์ เห็นหลิน หวั่นวที่ได้เข้ามาระยะประชิด เขาอดถอนหายใจในใจไม่ได้
จากนั้นเขายื่นมือออกมาถึงเธอเข้าอ้อมกอด

อีกมือเปลี่ยนเป็นหมัดยื่นไปทางไปเหวินชั่ว

หมดของเฉินเฟิงกระทบเข้ากับแผ่นไม้ในมือไปเหวินชั่วก่อน

“บิ๊ก” วินาทีที่กระทบกัน แผ่นไม้ในมือไปเหวินชั่วแตกกระจาย เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

หมัดของเฉินเฟิงผ่านแผ่นไม้ตรงเข้าที่หน้าไปเหวินชั่ว ท่ามกลางสายตาเหลือเชื่อของเขา

หมัดนั่นกระทบเข้ากับจมูกไปเหวินชั่วอย่างจัง เขารู้สึกเจ็บที่ จมูกอย่างแรก ก่อนสายตาเริ่มหมุนวนเป็นลูกข่าง

ไป๋เหวินชั่วลอยกระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่ไร้สาย ลอยออก ไปสิบกว่าเมตรถึงกระแทกลงที่พื้น

จากนั้นก็สลบเหมือดไปเลย

ทั้งงานเงียบสงัด

ชิด!

จากนั้นก็ได้ยินเสียงสูดลมหายใจดจากทั่วทุกทิศ

หมัดเดียวทําดนกระเด็นลอยไปไกลสิบกว่าเมตร นี่มันอะไรกัน

เนี่ย?!

ต่อให้เป็นรถบรรทุกก็ทำไม่ได้แบบนี้นะ
เงียบ

เงียบสนิท

สถานที่ที่มีคนกว่าสองหมื่นคน ตอนนี้กลับเงียบสนิท

ทุกคนตะลึงกับหมัดนี้ของเฉินเฟิง

ไป๋เหวินชั่วเป็นประธานสมาคมเทควันโดของมหาลัยจงไม่ ฝีมือเขาไม่ต้อยเลยสักนิด!

แต่ตอนนี้เขาลอบกัดเฉินเฟิง กลับโดนเฉินเฟิงชกลอยกระเด็น ออกไปสิบกว่าเมตร!

ตัวเขาดูอ่อนแอและงอเหมือนม้วนกระดาษเมื่ออยู่ต่อหน้า

เฉินเฟิง

เฉินเฟิงเป็นตัวประหลาดอะไรเนี่ย?!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ