บทที่ 373 นายกล้าเอาไหม

“เกินไป? ฉันเกินไปตรงไหน? ฉันไม่ได้ เหลือให้ไอ้ขยะ หนึ่งแสนหรือไง?” เพิ่งเย็น ฟางเบ้ปาก พูดสีหน้าไม่ยี่หระ

จากนั้นเธอเบนสายตามาที่เฉินเฟิง:

“เฉินเฟิง ค่าคอมแปดแสนนั่น การเงินโอนเข้า บัญชีนายหรือยัง?”

“โอนเข้ามาแล้วครับ…

เฉินเฟิงยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนเพิ่งเย้น ฟาง ตบทอย่างไม่ไว้หน้าว่า: “ในเมื่อโอนเข้า บัญชีนายไปแล้ว นายก็เอาออกมาส ทุกคนอยู่ ทีนี่พอดี นายก็โอนเจ็ดแสนให้สื้อผิงต่อหน้า ทุกคนนี้เลย”

เพิ่งเย้นฟางจิกเฉินเฟิงไม่หยุด เธอจะ ต้องให้เฉินเฟิงคายเจ็ดแสนออกมาให้ได้ ถ้า วันนี้เธอทำไม่ได้ พอเฉินเฟิงออกประตูนี้ไป ลาออกไปจากจงไห่เลย ยิ่งยากละงานนี้ “ขอโทษครับ เงินแปดแสน ผมใช้หมด แล้ว” เฉินเฟิงยิ้มบางพลางว่า

ใช้หมดแล้ว?!

ทุกคนตะลึง ตอนเช้าพึ่งโอนมาให้ ตอน บ่ายใช้หมดแล้ว? ผีหลอกหรือไง?

“เฉินเฟิง นายเห็นว่าพวกเราโง่หรือไง หา?!” เพิ่งเย้นฟางปรี๊ดแตกทันที “พึ่งโอนมา ตอนเช้า ตก กนายใช้หมดแล้ว?”

“แปดแสนนะ ไม่ใช่แปดสิบ!

“นายไม่อยากแบ่งให้สื่อผิงก็พูดมาตรงๆ เอาเหตุผลไร้สาระแบบนี้มาหลอกทุกคนมัน สนุกหรือไง?” เพิ่งเย้นฟางใกล้จะระเบิดแล้ว เธอไม่คิดเลยว่า เฉินเพิ่งจะกล้าใช้เหตุผลได้ สาระแบบนี้มาตอบเธอ

เฉินเฟิงสายหน้ายิ้มๆ: “คุณน้าเพิ่ง ผมว่า ผมจําเป็นต้องบอกคุณน้าสักเรื่องว่า ค่าคอมน่ะ โอนมาตอนเช้าจริง แต่เงินแปดแสนไม่ใช่ของ ผมคนเดียว” “ตอนนั้นคนที่ออกไปโรงพยาบาล ง งด้วยกันกับผมคือหลี่เล่อ ดังนั้นผมแบ่งให้หลุ เล่อสองแสน”

“แล้วอีกหกแสนล่ะ?! ตาโพลงใส่เฉันเพิ่ง ” เพิ่งเย้นฟางเบิก

“ที่เหลือหกแสน ผมให้หลี่เล่อไปซื้อรถ ครับ” เฉินเฟิงบอกเสียงเรียบ

ทุกคนเงียบกริบอีกครั้ง

เพิ่งเย้นฟางกรีดร้อง: “เฉินเฟิง ฉันว่า นายจงใจไม่แบ่งเงินให้สื่อผิงมากกว่าใช่ ไหม?”

“นายพึ่งมาจงไห่ ที่จะนอนยังไม่มี จะเอา เงินหกแสนไปซื้อรถหมดได้ไง?”

“คุณน้าเพิ่งไม่เชื่อ ผมก็ช่วยไม่ได้ เฉินเฟิงยักไหล่หน้าตาเหนื่อยใจ เขาพูดความ จริงก็พอแล้ว เพิ่งเย้นฟางจะเชื่อไม่เชื่อ ไม่ เกี่ยวอะไรกับเขา

พอเห็นเฉินเฟิงทําหน้าไม่ยี่หระ เพิ่งเย็น ฟางปรี๊ดแตก เธอกร็ดสนั่นขึ้นมา: “ฉันไม่สน ฉันไม่สนว่านาจะใช้เงินแปดแสนนั่นหรือยัง ยังไงซะนายคิดเงินอผิงเจ็ดแสนอยู่ ห้าม ขาดแม้แต่แดงเดียว!”

วันนี้นายต้องจ่ายเงินเจ็ดแสนมา ไม่งั้น อย่าคิดจะออกไปจากบ้านฉัน!”

“เพิ่งเย้นฟาง อย่ามาทำหน้าไม่อายนะ!” หวางหงอี้ตบโต๊ะเสียงดัง เขาถลึงตาใส่เพิ่งเข้ นฟางด้วยความโกรธ เขาไม่คิดเลยว่า เพิ่งเย็น ฟางจะพูดแม้แต่คำว่าห้ามออกไปจากบ้านหวา งออกมาได้ พฤติกรรมแบบนี้มันต่างอะไรกับ การปล้น?

“คุณอาหวางอย่าโมโหไปเลยครับ” เฉินเฟิงขมวดคิ้วพลางปลอบหวางหงอี้ เดิม เขาไม่อยากถือสาคนแบบเพิ่งเย็นฟาง แต่เธอ ยิ่งได้ใจขึ้นเรื่อยๆ เป็นแบบนี้ต่อไป เพิ่งเย็น ฟางคงขึ้นมาเหยียบหัวเขาแน่

เขาเบนสายตามาที่เพิ่งเย้นฟาง พลาง เอ่ยปากเสียงเรียบ: “คุณนาเพ็ง เจ็ดแสนที่คุณ น้าว่า ผมให้ผู้จัดการหลีได้

พอได้ยินเฉินเฟิงพูดแบบนี้ เพิ่งเย้นฟาง สีหน้าดีใจ แต่หลี่อผิงกลับใจกระตุกวูบ เจ้า ขยะ คงไม่คิด…

วินาทีต่อไป เฉินเพิ่งทำตามที่หลี่จื้อผิง คาดเดาเป๊ะ แต่น้าถามผู้จัดการหลี่ดูสิ ผมให้ เขาเจ็ดแสน เขากล้าเอาไหม?”

เขากล้าเอาไหม?

คำพูดนี้เหมือนก้อนหนักไร้รูปร่างทุบ เข้าไปที่หน้าอกหลีสื้อผิงอย่างจัง ทำเอาเขา สีหน้าซีดเผือด

“นายหมายความว่าไง?! นายให้เงินสื่อ ผิง สื้อผังทําไมจะไม่กล้าเอา?”

“อย่าว่าแต่เจ็ดแสน ต่อให้เจ็ดล้าน แค่ นายควักออกมาได้ สํอผิงก็กล้าเอา !” เพิ่งเย็น ฟางพูดโดยไม่ได้สังเกตรอบข้างเลย เธอแค่ รู้สึกว่าเฉินเฟิงกำลังท้าทายเธอ

“เหอะๆ ผู้จัดการจาง? ผมให้คุณเจ็ดแสน คุณกล้าเอาไหม?” เฉินเฟิงยิ้มร่า เบนสายตา ไปที่หลีสื่อผิง หลีสื้อผงสะอึกฉับพลัน หันไป ข็มบอกเพิ่งเย้นฟาง: “คุณป้า ช่างเถอะครับ ที่ จริงผมก็ไม่ได้ช่วยเฉินเฟิงมากเท่าไหร่ เรื่อง เงิน…

“แค่ไม่ได้ช่วยอะไรมากหรอ?” เฉินเฟิง พูดเสียงเย็น

หลี่สื่อผิงรู้สึกชาวาบไปทั่วหัว นี่เฉินเฟิ งกำลังบีบให้เขาพูดความจริง ถ้าเขาไม่พูด เห็น เฉินเฟิงคง

พูดเรื่องทั้งหมดออกมาแน่

“คุณป้า ที่จริงแล้ว ออเดอร์ราคาสิบล้าน ของเฉินเฟิงนี่ ผมไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลยครับ เขาดิลมาได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่เกี่ยวกับใคร เลย” หลี่สื้อผิงทำใจกล้าพูดออกไป แต่ในใจ ก่นด่าตัวเองไม่หยุด เขาไม่น่าเห็นแก่ความดี เล็กน้อยที่เพิ่งเย้นฟางยัดมาให้เขาเลย ตอนนี้ ดีเลย ความดีความชอบไม่เหลือ กลับตบหน้า ตัวเองฉาดใหญ่ซะอีก เพิ่งเย้นฟางอิง: “สื้อผง พูดแบบนี้ หมายความว่าไง?”

“ออเดอร์ของเจ้าขยะนี่ไม่ใช่เธอช่วยมัน คิลมาหรือไง?”

“เปล่าครับ ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย” หลี่ สื้อผิงกัดฟันบอก เรื่องมาถึงขั้นนี้ เขาได้แต่ ยอมรับความจริง และตีหน้าเพ็งเย็นฟางแตก แล้วล่ะ

ถ้าเขาไม่ยอมรับ เฉินเฟิงพูดความจริง ออกมาทั้งหมด จากนั้นหวางหงอี้แค่หาคนไป ถามที่บริษัท ก็จะรู้เรื่องได้ทั้งหมด ตอนนั้น หน้าเขาคงบวม แน่

“ไม่เกี่ยวอะไรกับนายเลย?!” เพิ่งเย้น ฟางปรี๊ดแตกทันที “ไหนนายพึ่งบอกว่านาย ช่วยไอ้ขยะ ดิลออเดอร์มาได้ไง? ทำไมตอนนี้ บอกไม่ใช่อีก?”

“คุณป้า ผมเหมือนจะ…ไม่เคยพูดแบบ นั้นนะครับ” หลี่ อฝังยิ้มปฏิเสธ เขาไม่เคย ยอมรับออกมาจริงๆ เขาแค่ทำเนียนตอนเพิ่ง เย้นฟางพูดออกมาเท่านั้น

เฉินเฟิงซะอีก กลับยอมรับออกมา หน้าตาเฉย แต่ตอนนี้ดูแล้วเฉินเฟิงคงเห็นเพิ่ง เย้นฟางเป็นคนโง่ซะมากกว่า

“นาย… ” เพิ่งเย้นฟางโกรธแทบกระอัก เลือด? เธอไม่คิดเลยว่าเธอพยายามช่วยสอ ผิง แต่สุดท้าย อผิงกลับหักหลังเธอ!

“สื้อผง บอกป้ามาตามความจริงนะ เจ้า ขยะ ข่มขู่นายใช่ไหม? ไม่ยอมให้เธอพูด ความจริงใช่ไหม?” เพิ่งเย้นฟางยังไม่พอใจ เธอรับไม่ได้ หลี่ อผิงหักหลังเธอ

หลสื้อผิงอยากร้องไห้เต็มแก่ นี่เพิ่งเย็น ฟาง เข้าสมองหรือไง? คำพูดแบบนี้เธอยัง กล้าพูดออกมาอีก ต่อให้เฉินเฟิงข่มขู่เขาจริง เขาจะกล้าพูดหรอ?

“เปล่าครับ คุณป้า เฉินเฟิงเขาไม่ได้ข่มขู่ ผม ออเดอร์โรงพยาบาลตุงถึงเขาเป็นคนคุย มาได้เองคนเดียว ผมไม่ได้ช่วยอะไรเลย” หลี่ อผิงพูดด้วยสีหน้าแทบร้องไห้ เขาได้แต่ทน จนถึงที่สุดละกัน

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว จะเอาเงินเฉินเฟิงนี่ เลิกคุยเลย หลี่ อผิงไม่ยอมรับ ใครก็ไม่มี ประโยชน์