บทที่ 370 หลี่เล่อที่รู้ตัวดี

มันเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดที่เขาคิด ออกแล้ว เห็นได้ชัดว่าเซียวรั่วเป็นผู้หญิงที่มี ศักดิ์ศรีคนหนึ่ง เธอไม่มีทางยอมรับการบริจาค อะไรจากใครง่ายๆ แต่เฉินเฟิงก็ไม่อยากรับ ของที่ตัวเองเป็นคนให้ไป

หนทางที่จะโอเคทั้งสองฝ่าย ก็มีแต่ บริจาคเงินออกไป

“งั้น… ก็ได้คะ” เซียวรั่วกัดฟันรับปาก อย่างแกนๆ เธอไม่อยากติดหนี้เพื่อนเฉินเฟิ งมากเกินไป แต่ไม่คิดว่า ในที่สุดก็ต้องติดหนี้ อยู่ดี

เธอถอนหายใจยาว ก่อนเดินกลับไป ห้องตัวเอง

พอเข้าห้อง ก็ได้ยินเสียงมือถือดังไม่ หยุด เธอหยิบมาดู พบว่าเธอออกไปแค่ไม่กี่ นาที กลับมีสายเรียกเข้าสิบแปดสาย แถมยัง เมสเสจอีกหลายสิบเลย

มีทั้งผู้รับผิดชอบกิลล์ และเพื่อนที่มหา

ข้อความแชทก็มาจากคนพวกนี้ ถึงคน ส่งจะไม่เหมือนกัน แต่ข้อความที่ส่งมาเหมือน กันอย่างน่าตกใจ

ทุกคนอยากรู้ว่าอัศวินปริศนาที่ซื้อเรือรบ อวกาศสิบล่าให้เธอคือใคร?!

เธอมีความสัมพันธ์ยังไงกับอัศวินปริศนา คนนี้กันแน่?!

ข้อความแบบนี้เธอขี้เกียจตอบอยู่แล้ว

คนพวกนี้คิดยังไง เธอรู้ดี

บุญคุณที่เพื่อนของเฉินเฟิงมีต่อเธอ เธอ จะจําไว้ในใจตลอดไป วันใดเธอได้ลืมตาอ้า ปาก เธอจะทดแทนบุญคุณเอง

แต่เพื่อนเขาเป็นใครฐานะยังไงกันแน่ เธอจะไม่มีวันไปถาม ก็คำพูดเดิมแหละ เธอมี หลักการของเธอ

เช้าวันต่อมา เฉินเฟิงกลับไปที่บริษัท

พอถึงห้องทํางาน หลี่เล่อเดินเข้ามาหา ด้วยท่าทีตื่นเติบ: “พี่เฟิง ค่าคอมของออเดอร์ โรงพยาบาลตุงถังมาแล้วนะ ทั้งหมดแปด แสน

“มาเร็วขนาดนี้เลย?” เฉินเฟิงค่อนข้าง สงสัย เดิมคิดว่าหลี่สื้อผงจะแกล้งให้เขาช กหลายวัน แต่ไม่คิดว่าหลี่ซื้อผิงจะให้มาเร็ว ขนาดนี้

“อืม เจ้าหล่อผิงคงกลัวพี่จะเล่าเรื่องให้ ผู้บริหารระดับสูงฟัง พอทางโรงพยาบาลตุงถัง จ่ายเงินมา เขาเลยรีบให้การเงินโอนเงินเข้า บัญชีเราน่ะ”

“พี่เฟิง นี่เป็นบัญชีที่ทางการเงินโอนเงิน มาให้ ในนี้มีแปดแสน” หลี่เล่อยิ้มพลางยื่น บัตรบัญชีธนาคารให้เฉินเฟิง แปดแสนนี่จะ แบ่งยังไง แล้วแต่เฉินเฟิงเลย หลี่เล่อรู้ดี ออเดอร์โรงพยาบาลตุงถึงน่ะ ตัวเองไม่ได้ช่วยอะไรเลย มีประโยชน์แค่อย่าง เดียวคือเป็นคนขับรถให้เฉินเฟิง

ดังนั้นไม่ว่าเฉินเพิ่งจะแบ่งยังไง เขาก็ ไม่มีความเห็น

เฉินเฟิงยิ้ม เจ้าหลี่เล่อนี่รู้ตัวดีเหมือนกัน

“แปดแสนนี ของนายสองแสนนะ” เฉินเฟิงบอก เดิมเขาคิดจะแบ่งครึ่งหนึ่งให้หลั่ เล่อ แต่คาดเดาว่าหลี่เล่อคงไม่รับ เลยหักไว้ หน่อย ให้สองแสนละกัน

“สองแสน?!” หลี่เล่อตกใจ ก่อนโบกมือ ปฏิเสธอย่างหวั่นๆ: ไม่ได้ไม่ได้ พี่เฟิง สอง แสนมันมากเกินไป ผมออกไปกับพี่ ไม่ได้ทำ อะไรเลย พี่ให้ผมสองแสนมันเยอะไปนะ…

“สองแสนไม่เยอะหรอก นายมีค่าพอที่ ฉันจะให้สองแสน” เฉินเฟิงยิ้มพลางตัดบท ตั้งแต่เขามาทํางานที่บริษัท หลี่เล่อก็คอยตาม หลังเขาเสมอ ดังนั้นก็ถือเป็นคนกันเองไปแล้ว ครึ่งหนึ่ง เฉินเพิงไม่เคยทําไม่ดีต่อพวก เดียวกัน”

“แต่ว่า…” หลี่เล่อยังหวาดหวั่น ในความ คิดเขา เฉินเฟิงควรให้เขาซักห้าหกหมื่น หรือ ไม่ก็เจ็ดแปดหมื่น อย่างมากก็แสนหนึ่ง เพราะ ออเดอร์โรงพยาบาลตุงถึงน่ะเฉินเฟิงดิลมาคน เดียวเลย ต่อให้เฉินเฟิงไม่ให้เขาแม้แต่แดง เดียว เขาก็ไม่กล้าว่าอะไร

แต่ไม่คิดว่า เฉินเฟิงให้เขาดื้อๆเลยสอง

แสน

ไม่ต้องแต่แล้ว นายเอาบัตรไปเบิกสอง แสนของตัวเองออกมานะ ที่เหลืออีกหกแสน นายเอาไปซื้อรถซะ” เฉินเฟิงยิ้มพลางยัดบัตร กลับใส่มือหลี่เล่อ จากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว เขาน่าจะต้องอยู่จงไห่ซักระยะ ในช่วงนี้ไม่มี รถสกู๊ตเตอร์ จะไปไหนก็ลำบาก โชคดีใช้ โอกาสนี้ให้หลี่เล่อไปซื้อรถสกู๊ตเตอร์เลย

“ที่เหลืออีกหกแสนเอาไปซื้อรถ?!” หลี่ เล่อเบิกตากว้าง เหมือนไม่อยากเชื่อว่า เฉินเฟิงจะตัดสินใจแบบนี้

ท่าทีเฉินเฟิงไม่เหมือนคนรวยนี่หว่า ทําไมบอกให้เอาเงินหกแสนไปซื้อรถอย่างกะ เอาเงินหกหยวนไปซื้อของเล่นซะงั้น บอก หน้าตาใสซะอีกเนี่ย?

“อืม หกแสนน่ะไปซื้อรถ ส่วนรถอะไร นายตัดสินใจก็แล้วกัน ไม่ต้องบอกฉัน” เฉินเฟิงยิ้มบอก เรื่องเฉพาะทางต้องให้ผู้ เชี่ยวชาญไปทํา ด้านซื้อรถหลี่เล่อดูจะชำนาญ กว่า เก่งกว่าเขามากแล้ว

“ไม่ใช่ พี่เฟิง หกแสนเอาไปซื้อรถหมด แล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนใช้ในจงไหล่ะ?” หลี่ เล่ออดเหลือบมองเฉินเฟิงไม่ได้ เขารู้ว่า เฉินเฟิงมาจากซางโจว ไม่มีที่พักในจงไห่เลย ด้วยซ้ำ

ตามหลักแล้ว ค่าคอมหกแสน เฉินเฟิง น่าจะเอาไปเช่าบ้านดีๆหน่อยมากกว่า แต่ไม่ คิดว่าจะเอาเงินหกแสนมาใช้เรื่องรถหมดเลย รถ รออีกหน่อย เงินแล้วค่อยซื้อไม่ได้ หรอ?

“เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันมีเงิน” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ เห็นได้ชัดว่าหลั เล่อเข้าใจว่าเขามาหางานทำที่จงไห่ แต่ที่จริง แล้วเขาไม่คิดจะอยู่ที่จงไม่นานนัก วนซักรอบ ก็ไปแล้ว

“งั้นก็ได้ พี่เฟิง ผมไปร้าน4Sซื้อรถนะ พยายามชื่อให้ได้ในวันนี้เลย” หลี่เล่อพยัก หน้า นี่เป็นภารกิจแรกที่เฉินเฟิงมอบหมายให้ เขาทํา เขาต้องทําออกมาให้ดี

เวลาล่วงเลยมาจนบ่ายคล้อย เดิม เฉินเฟิงคิดจะเลิกงานก่อนเวลาซักหลายนาที แต่หวางซื่อหยวนกลับเดินหน้าบึงมือกอดอก เข้ามา

เธอมายืนตรงหน้าเขา พลางมองเขา ด้วยสายตาเย็นชา พูดเสียงเย็นปนรังเกียจว่า “พ่อฉันให้เรียกนายไปกินข้าวเย็นที่บ้าน พูดจบ หวางซื่อหยวนหมุนตัวจากไป แสดงออกว่าไม่อยากจะเสวนากับเขาไป มากกว่านี้

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว เดิมเขาคิดจะไปมหา ลัยเยี่ยมเยียนหลินหวั่น ว แต่ไม่คิดว่าหวาง หงอี้จะให้เขาไปหา

สําหรับคำเชื้อเชิญของหวางหงอี้ เฉินเฟิงไม่มีหนทางปฏิเสธได้เลย อย่าพึ่งพูด ถึงความสัมพันธ์ของเขากับเสี้ยเว่ยกั่ว เอาแค่ ตัวหวางหงอี้เองก็ให้การดูแลเขามากโขอยู่

คิดไปคิดมา เฉินเฟิงเลยตัดสินใจไปบ้าน

หวาง กรอบ

พอเลิกงาน เฉินเฟิงออกจากบริษัท คอน กําลังจะออกจากหน้าบริษัท ก็เห็นหลี่ซื้อผิงที่ ขับปอร์เซพอดี ที่นั่งข้างคนขับเป็นหวาง อ หยวน

เฉินเฟิงเห็นทั้งคู่ พอๆกับที่ทั้งคู่เห็น เฉินเฟิง “เฉินเฟิง นี่นายจะไปไหนล่ะ?” หลี่ซื้อผิง หรี่ตาถามทั้งรอยยิ้ม เขารู้แล้วยังถามชัดๆ หวา งขอหยวนบอกเขาแต่เช้าแล้วว่าหวางหง อยากให้เฉินเฟิงไปกินข้าวที่บ้าน

ไปบ้านคุณอาหวาง” เฉินเพิ่งตอบเสียง เนิบ

“อ๋อ ไปบ้านคุณอาหวางหรอ” หลี่ซื้อผิง แกล้งทำเสียงสูง และมองหน้าเฉินเฟิงยิ้มๆ พลางว่า: “ฉันก็จะไปบ้านคุณอาหว่างพอดี ให้ ฉันพานายไปด้วยไหมล่ะ?”